Morgunblaðið - 05.01.1962, Blaðsíða 6

e
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 5. jan. 1962
Jakob Jakobsson
— ójafnar starfsaðstæður
NORSKA hafrannsókmarstofnun-
in hefur nú fengið Simrad til þess
að smíða risa asdictæki í haf-
rannsóknaskipin G. O. Sars og
Johan Hjort. Norska blaðið Fisk-
aren hefur skýrt svo frá að þessi
Risa-asdictæki í norsk-
um hafrannsóknaskipum
S°á sfórar sðldartorfur í 5 km fjarlægð
fiskifræðings, og innti hann eftir
áliti hans á þessum nýju tækjum
og tilraunum með þau.
— Eg tel að hér sé um stór-
merkilegan hlut að ræða, sem
muni hafa mjög mikil áhrif á
fiskileit Norðmanna, og þá sér-
staklega
Jakob.
síldarleitina, sagði
Ójafnar starfsaðstæður
— Það má geta þess, að við
Ingvar Hallgrímsson, fiskifræð-
ingur vorum svo heppnir að fá
í fyrsta sinn. Kom þá greinilega
íram að tækin eru mun öflugri
og langdrægari en asdictækin
sem nú eru í Ægi.
Ennfremur má geta þess, að
þegar tækin í Ægi voru keypt
fyrir níu árum voru þau hin fuli-
kumnustu, sem völ var á, enda
hefur reynzlan margsannað ágæti
þeirra. En níu ár eru langur tími
á sviði radíótækninnar þannig að
ekki er að undra þótt nú hafi
verið tekin i notkun fullkomnari
tæki.
Norska hafrannsóknarskipið Johan Hjort
risa-asdictækjum
frá SimradL
tækl, sem ekki eiga sinn líka í
heiminum varðandi stærð og notk
unargildi, séu þegar komin í
Johan Hjort og verði sett í G.
O. Sars í vetur. Voru tækin reynd
í Johan Hjort á sl. hausti og sáust
þá litlar síldartorfur á 2,5 km.
færi og eru vísindamenn ekki í
vafa um að stórar torfur sjáist
með tækjum þessum á allt að
helmingi len.gra færi. Tækin í
skipin kosta 1,5 milljónir n. kr.
eða 750 þúsund hvort um sig.
Morgunblaðið sneri sér fyrir
nokkru til Jaköbs Jakobssonar,
Gjöf til S.V.F.Í.
HALLGRÍMUR Finnsson, vegg-
fóðrarameistari_ Brekkustíg 14
Reykjavík, sem verður 70 ára í
diag, hefur afhent Slysavarna-
félagi íslands kr. 10.000,00, —
tíu þúsund krónur í tilefni af
afmælinu. og þá sérstaklega til
minningar um son sinn Andrés
sem var bátsmaður á b. v. Júlí
og fórst með skipinu í ofviðrinu
á Nýfundnalandsmiðum 7 febr.
1959, og er það ósk gefandans að
þessu fé verði varið til aukinna
slysavama.
Hallgrímur Finnsson er kunn-
Ur og mætur borgari í Reykjavík.
Hann hefur verið forustumaður
í samtökum veggfóðrara og
framkvæmdastjóri Veggfóðrar-
ans hf. um árabil.
tækifæri til þess að sigla með
Johan Hjort til Bergen þegar skip
ið var á leið frá Austur-Græn-
landi sl. september, en í þeirri
ferð voru þessi nýju tæki reynd
— Við gleðjumst að sjálfsögðu
yfir því, að norskir starfsbræður
okkar skuli fá svona góð tæki í
hendur, enda þótt hætt sé við að
eftir þetta verði starfsaðstæður
ójafnar í keppninni um Norður-
landssíldina.
Þörf nýs rannsóknarskips
— Hvað um möguleika á því að
íslendingar fái svona tæki?
— Því er fyrst til að svara að
við eigum ekkert rannsóknaskip
til þess að setja slík tæki í. Hing-
að til hefur Ægir verið notaður
til þeirra starfa, en hann er nú
orðinn 32 ára gamall Og ekki
kemur til greina að kosta til að
setja ■svO dýr tæki í svo gamalt
skip. Hinsvegar er augljóst að
asdictæki af fullkomnustu gerð
yrðu hluti af útbúnaði nýs rann-
sóknarskips og þetta sýnir m. a.
hina miklu þörf á því að nú þeg-
ar verði hafizt handa um smíði
slíks skips.
— Asdictækin í Ægi hafa ver-
ið mjög farsæl og hagnýt fjár-
festing og munu þau fá tækin.
sem endurgreitt hafa andvirði
sitt svo Oft í aukinni sildveiði
alls síldarflotans, sagði Jakob
Jakobsson að lokum.
Kammerfónleikar
Á TÓNLEIKUM Kammermúsik-
iklúbbsins, sem haldnir voru í
samkO'muisal Melaskóla í fyrra-
kvöld, léku þau Elísabet Haralds-
dóttir og Árni Kristjánsson Són-
ötu fyrir klarinettu og píanó
í Es-dúr, op. 120 nr. 2, eftir
Brahms, og Sónatínu fyrir sömu
hljóðfæri eftir Arthur Honegger.
Fyrrnefnda verkið er önnur af
tveimur klarinettusónötum eftir
Brahms, en þær eru meðal allra
merkustu tónsmíða, sem samdar
hafa verið fyrir þessa hljóðfæra-
samstæðu, ef ekki merkastar
‘þeirra allra. Síðarnefnda verkið
er samið skömmu eftir 19'20, þeg-
ar ungu tónskáldin sum voru að
byrja að líta jazzinn hýru auga,
og gætir þess í sónatinunni, en
hún er mjög aðgengileg og
skemmtileg áheyrnar, hnitmiðuð
í formi og hnittin í efnismeðferð.
Þriðja verkið á efnisskránni
var Tríó í B-dúr fyrir klarinettu,
hnéfiðlu og píanó, op. 11, eftir
Beethoven. Einnig hér er efnið
tekið léttum tökum, og bjartur
gleðisvipur er yfir verkinu.
Elísahet Haraldsdóttir hefir
jafnan verið aufúsugestur, þeg-
ar hún hefir heimsótt ættland
sitt, hvort sem hún hefir leikið
fyrir okkur á klarinettu, eins og
að þessu sinni, eða á píanó. Oll
túlkun hennar nú sem fyrr bar
vi-tni óvenjulegu tónnæmi, og að-
alsmerki hennar er afburða skýr
og listræn mótun hverrar tón-
hendingar, án þess þó að heildin
missi nokkurs í. Hafi hún þökk
fyrir komuna.
Árni Kristjánsson átti mikinn
og góðan hlut að flutningi
sónötunnar eftir Brahms, en
virtist ekki alveg eins ánægður
í jazz-'hljóðfalli Honeggers. í
verki Beethovens var hann aftur
fyllilega heima hjá sér.
Milan Kantorek, tékkneskur
cellóleikari, sem starfar í Sin-
f óníuhlj ómsveitinni, var þriðji
maður í triói Beethovens og fór
snoturlega með sitt hlutverk.
Þetta voru í heild fallegir og
skemmtilegir tónleikar.
Jón Þórarinsson.
Og hér kemur framhald af
þerriblaðs-vísum Hannesar
Hafsteins, sem hann orti ,,eftir
ýmsa íslenzka Ijóðasmiði á 19.
öld“, og geta lesendur haldið
áfram að geta upp á fyrir
munn hvaða skálds hann gerði
hverja vísu:
IX
Einn þerripappir, gljúpur,
grár,
hann gerir þurt, ef bleki
er slett.
Svo þerrar Drottinn tállaus
tár
og tekur burtu synda-tolett.
Pappír pettaði
penninn flughraði,
hljóp of hugstaði
hratt á blekv„ði.
En í óðhlaði
ei varð stórskaði,
þv£ ég þurkaði
á þerriblaði.
XI
„Ég á blaðið“. „Sei, sei, sei“.
,,Svei mér þá“.
„Víst á ég það“. „Nei, nei, nei“.
„Nei“. „Jú“ „Á“.
Þannig rifust þegnar tveir
um þerriblað,
brýnt þvi þurftu báðir þeir
að brúka það.
XII
Vér ^kulum ei æðrast, þótt
eilítið blek,
eða annað sumt gefi á bátinn.
Nei, ég ráð sé við því, ég mitt
þerriblað tek
og þurka það upp. Það er
mátinn.
XIII
Það tekur svo ákaft en
öfugt við
því orði; er á pappírinn
festist,
og erfi drekkur að
íslenzkum sið
þess alls, sem varð blautt
og klestist
XIV
Ég vildi óska að það ylti
nú blek
í ærlegum straumi yfir blaðið
hjá mér,
svo ég gæti sýnt hve mín
framkvæmd er frek
og fá'dæma gott mitt
þerriblað er.
XV
Það ber við tíðum hjá
lenskum lýð,
að letragjörðin vill þorna sið.
Þerriblöð hafa því hlutverk
að inna
ef höfð eru rétt, verja klessu’
og blett.
Og einatt úr huganum
hugsjón má detta,
ef hægt er ei blaðinu strax
við að fletta
og áfram halda og skrifa
í skyndi
þá skáldafjörið er best
í lyndi.
Vor fátæka þjóð má við minna
en missa hugsjónir
skáldanna sinna.
©PIB
CQPENHAGíll

XVI
Frá Englum og Þjóðverjum
gæfan oss gaf
hin gagndræpu blöðin,
sem þerra.
Það blek, sem þau leirburði
uppsugu af,
það er ekki smáræði, herra.
Sem Danskurinn útsýgur
íslenzka þjóð
og andann þurkar upp trúin,
sem ígla sýgur upp sjúks
manns blóð,
svo sjúga þau. — Nú er
ég búinn.
Þerriblaðsvísur Hannesar
voru 16 og eru þær nú allar
komnar. Eftir nokkra daga
mun ég biðja dr. Steingrím J.
Þorsteinsson, prófessor, um að
hjálpa okkur að ráða gátuna,
eftir hverjum hermt var
hverju sinni. En Hannes mun
hvergi hafa gefið það upp á
prenti.