Morgunblaðið - 12.01.1962, Qupperneq 11

Föstudagur 12. janúar 1962
MORGVÚBL AÐIÐ
11
Þjóðviljinn sýknar Túkat-
sévskí skv. skipun að austan
Var sammála dauðadómnum 1937
Hefur Einar Olgeirsson breytt
um skoðun ?
MÁLGAGN sovétstjómarinnar á
íslandi, dagblaðið „Þjóðviljinn“,
sýknar í gær eitt af fómarlömb-
um „réttarfarsins" í Ráðstjórnar
ríkjunum, og fer þar eftir heim-
ildum í málgagni sovétstjórnar-
Innar í Ráðstjórnarríkjunum, dag
blaðinu „Isvestía“.
í júní 1937 sakfelldi „Þjóðvilj
lnn“ sama fórnarlamb sovét-rétt
arfarsins, sem var dæmt t>l dauða
ásamt fjölda annarra manna, —
og fór þá eftir heimild í dagblað-
inu „Isvestía".
„Þjóðviljans" vegna er von-
andi, að „Isvestía“ sakfelli fóm-
arlambið ekki enn á ný, svo að
réttlætisvitund ritstjóranna þurfi
ekki að snúast um 360 gráður á
fáeinum árum.
Isvestía og Þjóðviljinn
heiðra minningu
Túkatsévskis.
í gaer segir „Þjóðviljinn" í fyrir
Bögn, að „Isvestía“ heiðri minn-
ingu Túkatsévskís marskálks. —
Ekkert er getið um það, að „rétt-
vísin“ í Sovétríkjunum hafi
hreinsað mannorð hans, heldur
lætur „Þjóðviljinn" sér nægja
grein í fyrrnefndu blaði, sem
tryggingu fyrir æru-uppreisn
marskálksins. í upptuggu „Þjóð-
viljans“ úr „Isvestía“ segir, að
Túkatsévskí og aðrir helztou for-
ingjar Rauða hersins hafi verið
„settir af og teknir af lífi fyrir
upplognar sakir“.
Þá heimtaði Þjóðviljinn
dauðadóm — eius og
Isvestía.
í júni 1937 átti „Þjóðviljinn“ hins
vegar vart nógu sterk orð til þess
að lýsa glæpaverkum þessara
imanna, og trúði ritstjórinn, Einar
Olgeirsson, þá eins og nú heim-
ildum, „Isvestía“ og „Pravda“.
Bæði blöðin heimtuðu, eða voru
látin heknta, dauðadóm yfir sak
borningum, og öskruðu yfir þver
or síður: Sýnið njósnurum kapí-
talismans enga náð! Þetta át auka
útgáfa þeirra á íslandi, dagblað-
ið „Þjóðviljinn", auðvitað eftir.
Sovétfréttir Morgun-
hlaðsins og Þjóðviljans.
12. júnl 1937 segir í forsíðufyrir-
eögn í „Þjóðviljanum": „Sovét-
Btjórnin tekur fyrir það, að hægt
verði að fylgja dæmi Francos í
Bovétríkjunum.“ Fýrir neðan seg
jr m.a.: „í dag hófust réttarhöld
igegn þeim Túkatsévski, Jakir,
Úborevitsj, Kork, Eidemann,
Feldmann, Primakoff og Pútna".
Þeir voru ákærðir fyrir brot á
herskyldu, landráð, að hafa liit
ið erlendum ríkjum í té upplýs-
ingar um Rauða herinn, að hafa
haft í hyggju að vinna að ósigri
Sovétrílkjanna í stríði, og að ætla
að steypa ráðstjórninni.
f lok fréttarinnar að austan
bætir „Þjó&viljinn“ við eigin hug
leiðingum, og segir þar m.a.: •—
„Þannig eru Sovétfréttir Morg-
unblaðsins rakalausar lygar og
ósvífinn uppspuni, sem ritstjór-
arnir verða að éta ofan í sig svo
að segja samstundis“. — Það var
nú það.
„Játuðu alUr“.
í fyrlrsögn 13. júni 1937 segir
„Þjóðviljinn“: Verkalýðsríkið á
verði gegn flugumönnum fasism
ans“. Þar undir stendur m.a.: —,
Túkatsévskí marskálkur.
„Játuðu allir sakborningar sekt
sína“.
Þeir „játuðu“ að hafa fram-
kvæmt hernjósnir o.s.frv., og að
hafa viljað „styðja auðvalds-
skipulagið til valda í Sovétríkj-
unum“. Siiðan segir „Þjóðvilj-
inn“ kampakátur, að þeir hafi
verið dæmidir sekir í svikum við
verkalýðs- og bændaherinn, svik
um við hið sósíalistiska föður-
land, og allir dæmdir „til þyngstu
refsingar — til dauða“.
„Árvekni lýðræðisins".
Að vanda þótti „Þjóðviljanum"
ekki nægilegt að láta hrifningu
sína á tíðindunum að austan í
ljós í fréttadálkum. Nei, 13. júní
er heilum leiðara fórnað um mál
ið. þótt alþingiskosningar á ís-
landi væru framundan í sömu
viku. Leiðarinn ber hið fagra
nafn: „Árvekni lýðræðisins".
„llm það tjáir ekki að
tala“.
Þar er gerður samanburður á þvi,
hvernig fasisminn komst til
valda í Þýzkalandi og á Spáni, og
látið að því liggja, að eins hefði
getað farið í Sovétríkjunum, ef
„árvekni lýðræðisins" hefði ekki
komið til skjalanna.
í lokaroðum segir orðrétt:
„Lýðræði verkalýðsins í Sovét
ríkjunum hefir reynzt nægilega
þroskað til þess að standa á verði
um fjöregg sitt, stinga á meinun-
um, áður en orðið var um sein-
an. Það kostar að vísu sársauka í
bili, en um það tjáir ekki að tala“.
„Herréttardómunum í
Moskva fullnægt“.
í smáfrétt segir „Þjóðviljinn" svo
frá því 15. júní 1937, að hinir á-
kærðu hafi allir verið drepnir,
þeirra á meðal Túkatsévskí.
„Saklausum hegnt".
f „Hugleiðingum Örvaodds" í
„Þjóðviljanum" segir 16. júní
1937:
„Morgunblaðið óskapast mjög
ef hreinsað er til á „hærri stöð-
um“ í Sovétríkjunum, og spill-
ingu, sem erlendu auðvaldi hefir
tekizt að læða þar inn, útrýrnt"

...j-._______________' • « . . .
Þjóðviljinn sýknar Túkatsévskí eftir fordæmi Isvestía. j
.....Mbl. vill, að þeim saklausu
sé hegnt, en þeir seku verði verð-
launaðir".
Já, „Þjóðvilji“ sæll, hverjir
voru og hverjir eru saklausir eða
sekir? Er ekki bezt að láta
„Isvestía“ og „Pravda“ vera á
verði um rættlætiskenndina fram
vegis eins og hingað til?
„Sektin sönnuð" —
„Réttarfarslegt öryggi".
Enn heldur málgagn Sovétríkj-
anna á íslandi, „Þjóðviljinn", á-
fram "að túlka sovézka réttvísi
hinn 18. júní 1937. Þá birtist
grein, sem heitir „Rógurinn um
Sovétríkin" undir risastórri mynd
af tveimur mönnum, sem haldast
innilega í hendur. Ánnar er Stal
ín, hinn er Vörosjiloff, fyrrv. for
seti SovétrSkjanna og fjöldamorð
ingi, skv. upplýsingum Krúsjeffs,
en enn hefur hann ekki hlotið
aðra refsingu en þá að fá ekki
að fara upp á höfðingja pallinn
7. nóv. 1961-, heldur þurfa að
hírast með almenningi hjá íssölu
konu á Rauða torginu. Krúsjefif
bað honum miskunnar á 22.
flokksþinginu, og það virðist dóm
stólum og réttarfari í Ráðstjóm
arríkjunum nóg, þótt um ríkis-
stimplaðan fjöldamorðingja sé að
ræða.
í grein þessari stendiur m.a.:
„Það munu vera fiá pólitísk
málaferli, þar sem sekt sakborn-
inga hefir verið eins áþreifanlega
sönnuð — eins og í málaferlun-
um gegn samsærismönnunum,
spellvirkjunum og tilræðismönn
unum í Moskva. Frátnmi fyrir
öllum heimi, með útvarp til um-
ráða, höfðu þeir ótakmarkaðam
rétt til að verja sig, og til hvers
konar réttarfarslegs öryggis . . .
Og frammi fyrir alþjóð játuðu
þeir sekt sína“.
Þá hneykslast „Þjóðviljinn**
mjög á því, að skv. Morgunblað-
inu sé „öll ríkisstjóm verkalýðs-
ins (= Sovétstjómin) sarrwizku-
lausir glæpamenn og níðingar,
sem myrða saklausa ágætismenn
sér til dægrastyttingar".
Er þáverandi ritstjóri „Þjóð-
viljans", Einar Olgeirsson, ekki
á sama máli og Morgunblaðið nú,
fyrst Krúsjeff er kominn á sama
mál og það?
Hrylllngur.
Að lokum klykkir „Þjóðviljinn"
út í hugleiðingum Örvaroddá
sama dag með þessu:
„Það eina, sem vekur hryUing
þessara heiðursmanna (= rit-
stjórn Mbl. o.fl.) er, ef nokkrir
óþokkar eru dæmdir til þyngstu
refsingar".
Skyldi nokkur hryllingur fara
um Örvarodji nú?
Bntnondi
somkomulag
Elisabethville, 10. jan. (AP).
AÐALFULLTRÚI Sameinuðu
þjóðanna í Karanga, George
Dumontet, tilkynnti í dag, að SÞ
undirbyggju ekki frekari hernað-
araðgerðir í iandinu. Hann sagð-
ist vera bjartsýnn á að Katanga-
málið yrði til lykta leitt á frið
samlegan hátt og meiri skilning-
ur ríkti nú en áður milli SÞ og
Katangastjórnar.
Ennfremur neitaði Dumontet
því, að SÞ hefðu á prjónunum
fyrirætlanir um að reka hvíta
málaliða brott frá Katanga. ,
Indonesía
Á efri myndinni sézt Su-
karo, forseti Indónesíu, í ræðu
stól á f jöldafundi í Makassar á
S.-Celebes. Sem kunnugt er í
fréttum hefur Sukarno talað á
mörgum f jöldafundum á Cele-
bes eftir nýárið og fundarefnið
er alls staðar það sama: —
„Taka V-Nýju-Guineu“.
Á neðri myndinni sjást Indó
neskir hermenn á æfingu í
nánd við Makassar. Þeir munu
taka þátt í innrásinni á V-
Nýju-Guineu, verði hún gerð.