Morgunblaðið - 16.03.1962, Side 15

Föstudagur 16. marz 1962
MORGVNBLAÐIÐ
15
Guðrún
Angantýs-
dóttár
f DAG er til moldar borin Guð-
rún Angantýsdóttir. Hún fæ<Idist
12. júlí 1889 í Grunnavík við ísa-
fjarðardjúp. Foreldrar hennar
voru þau hjónin Guðbjörg Ein-
arsdóttir og Angantýr Arngríms-
son, sem bæði voru runnin upp
við Djúpið og ólu þar allan aldur
sinn. Þegar Guðrún var á þriðja
ári, fluttust foreldrar hennar að
Snæfjallaströnd, þar seim hún
undi bernslcu- og æskuár sín í
hópi systkina, allt þar til hún
fór að vestan í fylgd með verð-
andi lífsförunaut sínu.n norður
í Svarfaðardai, að Hrafnsstaða-
koti Þar var hún gefin Jóni Jóns-
eyni 1910. Eftir tveggja ára dvöl
í hinum eyfirzka dal vitjuðu þau
hjónin heimahaga Guðrúnar ogl
bjuggu í Bölungarvík fram til
ársins 1924. Stundaði Jón þar sjó
inn sem og æ síðan, meðan heilsa
hans leyfði. Prá Bolungarvík
hvarf Guðrún aftur til Nörður-
lands og áttu þau hjónin sér
heimili á Akureyri í 10 ár til
1934, er þau fluttust til Reykja-
viikur. Fékkst maður hennar við
innheimtustörf hér í bæ. Þeim
hjónum varð tveggja barna auð-
ið. Son áttu þau, er Jón hét og
dó í bernsku. Guðrúnu, dóttur
sína, misstu þau 1945, þá komna
yfir þrítugt Það þarf ekiki að
ganga í grafgötur um það, hve
sár harmur var að þeim hjónum
kveðinn við missi barnanna, enda
var það dómur allra, er þekktiu
dótturina, að þar hafi þau hjón-
in séð á bak mjög efnilegri og
góðri stúlku, er var foreldrum
sínum til yndis og sóma.
Við brottför samferðamann-
anna úr heimi héðan lifir minn-
ingin. Þegar Guðrún hefur nú
kvatt hinztu kveðju, minnast
hinir mörgu vinir hennar hinnar
örlátu og gestrisnu húsmóður,
sem þótti sælla að gefa en
þiggja. Þagar komið var inn á
heimili hennar duldist engum, að
þar sat snyrtimennsfkan og hið
sanna hugarfar veitandans í fyrir
rúmi. Má eflaust með réttu segja,
að gjafmiidi hennar og höfðings-
skapur hafi verið meiri en efni
stóðu til. Guðrún var kona hæg-
gerð og dul 1 skapi, orðvör og
mátti ekki vamm sitt vita, enda
hugljúfi þeirra, er hana þekktu.
Nokkur síðustu árin bjuggu
þau hjónin á Hrafnistu. Þar lagð-
ist Guðrún banaleguna og andað-
ist að Landakoti 9. marz s.l. eftir
þriggja vikna legu.
Nú er hún komin til þráðra
endurfunda við mann sinn. er
hún unni svo mjög.
Blessuð sé minning hennar.
Þ. G.
Félagslíf
Knattspyrnufélagið Þróttur
Æfingar verða um helgina i
KR-húsinu:
2. fl. A og B: sunnud kl. 3.30-4.20.
3. fl.. laugardag kl. 6.55-8.35.
4. fL: laugardag 6.55-8.35.
5. fl.: laugardag 6.55-8.35.
Allir, sem ætla að æfa með
félaginu í vetur og sumar, eru
beðnir að vera með frá byrjun. •
Mætið vel og stundvíslega.
Skíðafólk!
Ferðir í Ármannsskálann, Jós-
epsdal, á morgun kl. 2 og kl. 6
og í fyrramálið kl. 9 frá B.S.R.
Skíðakennsla fyrir alla. Takið
iþátt í skíðalandsgöngunni.
4
18. Hermaðurinn hafði
þrjá daga til þess að
komast að leyndarmál-
inu og ákvað að segja
kónginum ekki strax,
hvers hann hefði orðið
Vísari. H-ann fylgcíi systr-
unum eftir næstiu nótt og
allt fór þá á sama veg.
Kn þriðju nóttina tók
hann bikar með sér úr
LESBÓK BARNANNA
töfrahöllinni, til þess að
hafa sem sönnunargagn.
Þegar hann gekk fyrir
kónginn daginn eftir,
stóðu systurnar allar á
hleri og voru ærið for-
vitnar að heyra, hvað
hann hefði að segja.
En hermaðurinn hélt á
hinum þremur kvistum
úr görðunum og bikarn-
— Bókaormur
Framhald af blis. 1.
„Komdu, Súsanna“. —
Hann tók í höndina á
henni.
„Nú hlaupum við heim.
Eg er svangur".
Súsanna hljóp hlægj-
andi af stað með honum.
Hún fann ekki lengur til
þreytu. En henni varð
hugsað til bréfsins til
mömmu, sem lá uppi í her
berginu hennar. Það ætl-
aði hún að brenna eða
rífa í tælur og láta vind
inn feykja þeim burt.
— Endir.
um úr töfrahöllinni, þeg-
ar hann hneigði sig fyrir
konunginum.
19. „Getur þú sagt mér,
hvað dætur mínar haf-
ast að á hverri nóttu?“
spurði konungur.
„Já, víst get ég það“,
svarði hermaðurinn,
„þær dansa við tólf
kóngssyni, sem eru í á-
lögum í höll einni neðan
jarðar.“ Sagði hann síð-
an alla söguna. „Getur
þú sannað þetta?“ spurði
konungur, og hermaður-
inn sýndi honum kvistina
og bikarinn.
Lét konungur nú kalla
á systurnar og spurði
þær, hvort rétt væri frá-
sögn hermannsins. Þær
urðu mjög undramdi og
hræddar, en sáu, að ekki
tjáði í mót að mæla og
játuðu, að hermaðurinn
segði rétt frá.
Úr Grimms ævintýrum:
Kóngsdæturnor tólf
og götóttn skórnii
baytmttttft
6. árg. 4 Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson 4r 16. marz 1962.
Bókaormurinn
vatn!“
„Ó, það var gott, and-
varpaði Elisa. „Ég var
næstum farin að halda,
að við kiæmumst aldrei
heim aftur."
Ef Anton segir ekikert,
hugsaði Súsann.. með sér,
hbí
„Hvernig þá?“ spurði
Haraldur.
„Jú, sjáðu til Hún hafði
lesið einihvers staðar, að
ef maðúr villtist og hetfur
engan áttavita, þá þarf
maður efcki annað en
taka úrið sitt og halda
því láréttu. Svo snýr mað
ur úrinu þar tiil litli vis
irinn bendir á sólina. Ná
kvæmlega miitt á milili
litla yísisims og tölunnar
Þau voru farin að villasit,
þótt Anton vildi ekki við
urkenna það.
Allt í einu datt Sú-
sonnu noikkuð í hug, sem
hún hafði leisið í bók,
einu sinni á síðast liðn-
um vetri. Hún leit til sól-
ar, sem nú var næstum
að hverfa bak við skýin.
Því næst leit hún á arm-
bandsúrið sitt og kallaði
á Anton.
„Við förum í öfuga átt,“
sagði hún, „suður er
þarna. Hún benti.
„Einmitt það. Og
hvernig þykist þú vita
það, bókaormur?"
„Hlustaðu á mig,“ sagði
Súsanna. Og svo hvíslaði
hún einhverju að Antoni.
Anton sagði ekki neitt,
en skipti orðalaust um
stefnu.
Súsönnu var hvergi
nærri rótt. Anton fór eft-
ir því, sem hún hafði
sagt, en ef henni skyldi
nú hafa skjátlast. Þaö fór
hrollur um hana við þá
hugsun. Nú úx að rigna.
í fulla klukkuistund héldu
þau áfram, en allt í einu
hrópaði Anton: „Sjáið
þið, þarna er Græna-
þá skal ég heldur ekki
segja neitt. En Anton
þagði ekki.
„Það er ekki mér að
þakka, að við erum á
réttri leið,“ sagði hann.
„Súsanna leysti vandann.
Ég hefi gert óf lítið úr
henni. Hún og bækumar
hennar hafa bjargað okk
ur.“
tólf er stefnan í há>suður*\
„Vel af sér vikið“ sagði
Elsa við Súsönnu.
Anton kinikaði kolli.
„Mjög snjallt“, sagði
hann.
Framh. á bls. 4.