Morgunblaðið - 22.05.1962, Blaðsíða 2

MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 22. mái 1962
— Verjum vígið
Framh. aí bls. 1
Mér er ekki hlátur í hug,
samt brosi ég stundum, þegar
ég hugsa til „sveinsins prúða“,
sem lagður er upp í síðustu för
ina með tvo til reiðar, Elli-
heimilið og stúkuna sína.
Ég held reiðskjótarnir strjúki
úr átthaga, eða hnjóti, eða snari
honum af sér. Víst er, að hann
nær ekki I áfanga, inn í borg-
arstjórn, og er þar með seztur
að á sínu pólitíska elliheimili
sem algjör bindindismaður á
fleiri stjórnmálaafglöp.
En hvað um Alþýðuflokkinn?
í ríkisstjórninni er ég í góðu
samstarfi við Alþýðuflokkinn.
En enginn er annars bróðir í
leik. Ég leyni því þess vegna
ekki, að ég undrast hve fávís-
legt sumt, sem Alþýðublaðið
segir um málefni Reykjavíkur,
er.
FRAMFARIRNAR
STÖÐVAST
Nokkuð meira um Framsókn?
Ég sá nýlega erlendis skrýtna
sjón. Búið var að beita tveim
smáösnum fyrir stóran vagn.
Þeir spyrntu við fótum og
rykktu í. En vagninn hreyfðist
ekki. Mér datt í hug: Þetta er
eins og ef Eysteini og Þórarni
væri beitt fyrir málefni Reykja-
víkur, þeir valda þeim ekki.
Ekki vegna þess að þeir séu
„asnar", heldur af því að þeir
hafa ekki þekkingu á málefn-
um höfuðstaðarins og ekki rétt
hugarfar til að vera þar í farar-
broddi. Verði þeim beitt fyrir
vagn Reykjavíkur, stendurhann
í stað eða rennur aftur á bak.
Framfarirnar stöðvast.
Annars er það mikið undrun-
arefni, að Reykvíkingar skuli
hafa sent Framsóknarmenn bæði
í borgarstjórn og á þing. Þeir
hafa alltaf staðið gegn hags-
munum Reykjavíkur, þegar þeir
hafa þorað, allt frá því þeir
rufu þing 1931 til að hindra
virkjun Sogsins og fram á þenn-
an dag. órækasta sönnunin er
hvernig þeir hafa troðið á rétti
Reykvíkinga til áhrifa á stjórn-
málin með því að ríghalda allt-
af í úrelta kjördæmaskipan, sem
gerði Reykvíkinga áhrifalitla á
málefni þjóðarinnar. Við hinir
rákum þá að sönnu á flótta, en
söm er þeirra gerðin.
„A €TLEIГ
En hvernig lízt yður á að-
stöðu kommúnista um þessar
mundir?
Kommar eiga enn furðu sterk
ltök í Reykjavík. En þó eru
■■
Alfreð Gíslason,
bæjarstjóri
þeir komnir á undanhald, sem
þeim tekst aldrei að stöðva. Æ
fleiri augu opnast fyrir þjónkan
þeirra við erlenda flokksbræð-
ur, og þeim fer stöðugt fækk-
andi, sem vilja enn að fjar-
stýrð flokksdeild kommúnista
ráði miklu í málefnum þjóðar-
innar og höfuðstaðarins.
Komma-deildin hér er „á út-
leið“, hún er „á leið til grafar“
og þurfá fslendingar ekki að
syrgja þá.
Hvað um málefnaaðstöðu
Sjálfstæðisflokksins?
Það er búið að ræða hin
glæsilegu afrek og fyrirætlanir
okkar svo mikið í blöðunum og
á umræðufundum, að ég skal
ekki reyna að bæta þar við.
En ef flokkur með fortíð Sjálf-
stæðisflokksins að baki, og fyr-
irheitin ,sem allir vita að verða
efnd, ef við höldum meirihlut-
anum, — ef slíkur flokkur nær
ekki eyra fólksins, skortir a.m.k.
mig skýringarnar. Mér er nær
að hyggja ,að framfarirnar í
Reykjavík síðustu áratugina
undir stjórn Sjálfstæðismanna,
eigi þegar á allt er litið, hvergi
á byggðu bóli sinn líka.
n.
•4.
UPPGJÖF
ANDSTÆÐINGANNA
Hvernig lízt yður á kosninga-
baráttuna?
Það er auðvitað ánægjuefni
fyrir okkur Sjálfstæðismenn, að
eftir að andstæðingarnir hafa
verið að leita fangs á borgar-
stjóranum okkar síðustu vikurn
ar, gefast þeir hreinlega upp.
Framsókn rann fyrir.
Þegar okkar ungi, hugum-
stóri, dugmikli og raunsæi borg-
arstjóri tilkynnti, að hann
hyggði á að verja 1000 millj.
kr. til varanlegra gatnagerða á
næstu 10 árum, svaraði aftur-
haldið í Framsóknargærunni
ekki: Heill þér ungi athafna-
maður. Nei, ónei. Þeir sögðu:
vei þér, þú hinn bersyndugi.
Loksins játarðu, að þú og þín-
ir hafa vanrækt gatnagerðina,
og var tími til kominn!
öðru vísi mér áður brá. Það
var árið 1953, að Sjálfstæðis-
flokkurinn og Framsókn mynd-
uðu ríkisstjórn saman. Við á-
kváðum þá í góðu samkomu-
lagi, sem báðir þóttust eiga
frumkvæðið að, að rafvæða
sveitirnar.
*
JATAÐI EKKI
VANRÆKSLUSYNDIRNAR
Framsókn hafði þá allra
flokka lang lengst farið með
landbúnaðarmálin og raforku-
málin, en þar höfðu sveitirnar
orðið útundan. Framsókn fór
þá ekki til altaris til að játa
vanrækslusyndinar. Ekki aldeil-
is. Hún hóf upp sigursönginn
þlÓÐVILIBNIC
r.ti

ÆTTERNIRÓG-
SÖGUNNAR
TOGARARNIR BUNDNIR OG
SMHUURNAR STOOVAOAR!
Kosningamar rdða úr-'
slitum um kaup og kjör,
ÞVl ‘AÐEINS FÁST KJARA-
BÆTUR AÐ STJÖRNAR.
FLOKKARNIR ÖTTIST
LAUNÞEGA - EINNIG
EFTIR KOSNINGAR
Ágö halda ófram að kjósa
par til ihaldið er dnœgt?
JónHsiIjurnor lolcoSor
ISUNNUDAGSBLAD TÍMANS FYLGiFl
Getraun
SÁ, sem sendir Morgunblað-
inu fyrir kl. 2 á morgun, beztu
skýringuna á því, hvermg
hann sá, hverju Morgunblaðið
hafði breytt á meðfylgjandi
myndum getur vitjað 200 kr,
verðlauna til blaðsins.
yfir stórhuga fyrirætlunum
stjórnarinnar um rafvæðingu
sveitanna, og mær brá þá venju
og gaf okkur hluta heiðursins.
Satt er, að gott er að hafa
tungur tvær og tala sitt með
hvorri, gott fyrir þá, sem hafa
Framsóknar-innrætið.
Framsókn skildist þó fljótt,
að nú hafði hún reitt of hátt til
höggs gegn borgarstjóranum og
geigað, og nú var gripið til þess
eiturvopsins, sem Framsókn er
handhægast. Geir var sagður
efnaður og nú skyldi hann um-
luktur íslenzkri öfund.
BORG ARST J ÓRINN
FÉKK LÓÐ!
Þegar hér var komið sögu,
þóttist Þjóðviljinn finna blóð-
lyktina og geistist nú fram á
vígvöllinn. Ekki skyldi komma-
þáttur „Þjóðfylkingarinnar" rýr-
ari. Geir var „ríkur". Hann á
hlutabréf í félagi, sem á hluta-
bréf í öðrum félögum. Og ásælni
Geirs gekk svo langt, að hann
var einn af 14 þúsund eigendum
Eimskips. Hvílíkur maður!! Og
ekki nóg með það, félagið sem
Geir átti í, hafði fengið lóð hjá
bænum. Það var að vísu fyrir
fimm árum eða svo sem þrem
árum áður en Geir varð borg-
arstjóri. Að vísu fékk S.Í.S. og
Kefluvík
SJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN í
Keflavík efnir til fundar um bæj
arrnál í ikvöld kl. 8.30 í Sjáltfstæð-
ishúsinu í Keflavilk. Ræðumenn
á fundinum verða fimm efstu
framibjóðendur Sjálfstæðisflokks-
ins í Keflavík Alfreð Gíslason,
bæjarstjóri, Þorgrímur St.
Eyjólfsson framkvæmdastj. Egg-
ert Jónsson, bæjarfógeti, Sesselja
Maignúsdóttir frú og Skafti Frið-
finnsson forstjóri. Auk þess talar
Ingveldur Pálsdóttir kennslu-
kona. Fundarstjóri verður Jó-
hann Pétursson kaupmaður. Allt
Sjálfstæðisfólk velkomið meðan
húsrúm leyfir.
margir aðrir leigulóðir um leið
og félag Geirs. En eins og það
komi málinu nokkuð við! Það
er Geir, sem heimtar að verða
borgarstjóri, en S.f.S. alls ekki.
Sambandið lætur sér nægja að
notast við Sigurð Jónasson, og
láta svo Eystein og aðra Þjóð-
fylkingarmenn nota Sigurð. Sem
sagt: Þetta er alls ekki sam-
bærilegt!
Með öðrum orðum: Geir get-
ur verið atorkumaður, ræðu-
maður, dugmikill og vel viti
borinn, sem sagt glæsilegur,
ungur borgarstjóri,- — segja
þeir. En með lóð á bakinu skal
sá „þrjótur“ aldrei komast til
valda og virðingar, þegar hann
líka auk þess er efnaður!!
HEFUR HREINAN SKJÖLD
Skyldu Þjóðfylkingarmenn
ekki vera upp með sér af mál-
flutningnum?
Ég held ekki. Ég held flestir
sárskammist sín fyrir heimsku-
legan og tuddalegan vopnaburð.
Ég held þeir geri sér margir
ljóst, að flestir hafi ógeð á
svona lubbaskap og að Geir
vinni, en tapi ekki á svo lúa-
legri baráttu gegn honum.
En við Sjálfstæðismenn erum
hreyknir af borgarstjóranum
okkar. Við óskum honum og
okkur til hamingju með það, að
skjöldur hans skuli vera svo
hreinn, að andstæðingarnir hafi
neyðzt til að játa uppgjöf sína
með lúalegri baráttu síðustu
daga gegn Geir borgarstjóra.
f þessu sambandi minni ég
aðeins á, að í hinum frjálsa
heimi þykir það kostur, en ekki
ágalli, að valdamaður þurfi
ekki að hafa áhyggjur af brauð-
striti. Forseti Bandaríkjanna og
ríkisstjóri New York-fylkis eru
þannig t.d. báðir vellauðugir.
En sagan um efni Geirs, þótt
smávaxin kunni að vera í sam-
anburði við eignir margra
mætra íslendinga er þessi:
GOTT EF SATT ER
Faðir hans, Hallgrímur Bene-
diktsson, annar þeirra tveggja
íslenzkra afreksmanna, sem
mesta frægð og lýðhylli hafa
öðlazt allt frá dögum Gunnara
og Skarphéðins, var á þeim ár-
um félaus ungur maður, en
gæddur ríkri athafnaþrá og
flestu því, er greiða mundi göt-
una til mikilla athafna, þ.á.m.
drengskap og heiðarleika eins og
Geir. Svo fór og sem kunnugt
er, að hann varð með mestu
athafnamönnum á sínu sviði.
Þegar synir hans komu til
þroska gerðust þeir hluthafar
og meðstarfsmenn hans. Geir
borgarstjóri hafði getið sér góða
orðstírs, einnig á því sviði. En
stjórnmálin kölluðu og því kalli
hlýddi hann. Hann kaus fremur
að leggja götur fyrir 1000 millj-
ónir en safna sjálfur milljón,
fremur að fást við hin miklu
mál allra höfuðstaðarbúa en
eigin mál, þótt stór væru.
Og nú hefur þessum ungá
manni verið fundið það eitt til
foráttu, að hann sé vel efnaður,
Ég segi bara — gott, ef satt
er. Það er ágætt, að borgar-
stjórinn þurfi ekki að segja sig
til sveitar, og líka gott, að við
skulum með góðri samvizku
geta beðið hann að gegna
æðsta embætti höfuðborgarinn-
ar, t.d. næstu 20—30 árin, án
þess að þurfa að greiða honum
annað og meira fyrir en það
brot af hásetalaunum á síld-
veiðum, sem Reykvíkingar hafa
fram að þessu goldið borgar-
stjóra sínum.
í FREMSTU RÖÐ
Við Geir Hallgrímsson vorura
í fyrrasumar saman þar sera
einnig var staddur einn mikil-
hæfasti stjórnmálamaður Ev-
rópu, Lange, utanríkisráðherra
Noregs. Lange spurði þá: „Er
Geir borgarstjóri ekki einn af
Eggert Jónsson,
bæjarfógeti
Þorgrímur St. Eyjólfsson,
framkvæmdastjóri
Sesselja Magnúsdóttir,
húsfrú
Skafti Frifffinnsson,
framkvæmdastjóri
Ingveldur Pálsdóttir,
kennslukona