Morgunblaðið - 26.07.1962, Síða 6

6
MORCVNBLAÐIÐ
Fimmiudacrur 26. júlí 1962
★ KVIKMYNDIR * KVIKMYNDIR * KVIKMYNDIR *
★ KVIKMYNDIR ★ SKRIFAR UM: * KVIKMYNDIR *
sjóinn. Hlutskipti Andreu voru
því störfin heima fyrir. Og víst
urðu þáu ærið umfangsmikil,
þegar fram liðu stundir. Börnin
urðu 7 alls, 2 dætur og 5 synir,
og eru þau öll á lífi.
Efnahagurinn var þröngur, —
og ekki veitti af styrkum og sam-
stilltum átökum, til þess að stand
ast í hinni hörðu lífsbaráttu.
Þau lágu heldur ekki á liði sínu
hjónin á þtim vettvangi. Aldrei
var slakað á. — aldrei gefist upp,
þótt margur vágestur yrði á vegi
þeirra.
Fjögur ár varð Þorvaldur að
liggja á sjúkrahúsi með berkla
í baki, en það voru afleiðingar
af meiðslum, sem hann varð fyrir
við starf sitt, er lestarhleri féll
ofan á bakið á honum. Upp frá
því varð hann algjör öryrki, eða
því sem næst.
Þrátt fyrir þetta þunga áfall
barðist Aiidrea áfram með börn-
um sínum, með óbilandi hetju-
lund. Eigin heilsuleysi bugaði
hana ekki heldur. — En síðustu
30 ár ævi sinnar átti hún við
sívaxandi vanheilsu að stríða. —
Hún stóð keik — og barðist
áfram, sem heilbrigð væri. Með-
fætt þrek og sálarstyrkur, ásamt
bjargfastri trú á vernd Guðs og
föðurforsjón. voru þeir eðlisþætt-
ir í lífi hemiar, sem áttu drýgstan
þáttinn i því að leiða hana fram
til sigurs hverju sinni
Til Keflavíkur fluttu þau hjón-

í síðustu viku kom hópur
íslenskra framhaldsskólanem
enda til Reyk^ivíkur með
flugvél Loftleiða frá Newí
York. Á siðastliðnu hausti fór
þessi hópur nemenda, sem
eru á aldrinum 16 til 18 ára,
til eins árs náms við mennta-
skóla í Bandaríkjunum á veg
um. hinnar merku stofnunar,
American Field Service, sem
orðin er að góðu kunn hér á
landi. Íslenzk-ameríska fél-
agið í Reykjavík hefur haft,
samvinnu við þessa stofnun
sl. fimm ár og haft milligöngu
um útvegun námsdvalar
vestra fyrir námsfólkið. í
næsta mánuði munu 18 íslenzk
ir framhaldsskólanemendur
fara til Bandaríkjanna á veg
um Amerícan Field Service og
fslenzk-air.sríska félagsins, og’
hafa þá samtals 72 íslenzkir,,
nemendur hlotið þessa styrki
frá því er þeir voru fyrst veitt
ir árið 1957 .
(Ljósm.: Pétur Thomsen)
in árið 1939. Þar lézt Þorvaldur
tíu árum síðar, hinn 5. júní 1949.
— Sú Hfssaga, sem hér hefir
skráðan lokaþáttinn, einkennist
öðru fremur af baráttu og mót-
læti í mörgum myndum. En
hetjusaga er það, eigi að síður.
Þrátt fyrir allt og allt var
Framhald á bls. 23.
lendra og erlendra ferða-
manna, „þar sem vítt er til
veggja“, fullunnar götur og því
mikil bifreiða-umferð, fagrar,
stórar og glæsilegar byggingar.
Háskólabíó:
Ævintýraleg brúðkaupsferð.
Englendingar eiga marga snjalla
gamanleikara og enskur „humor“
er að ýmsu leyti skemmitilega
sérstæður, því er það að enskar
gamanmyndir njóta mikilla vin-
sældar og missa sjaldan marks:
Mynd sú, sem hér er um að
ræða er ekki undantekning frá
(þessari staðreynd, enda hlýtur
Ihún að koma þeim í g>ott skap,
sem á annað borð kunna að meta
góða kímni og léttan gázka. —
Húsnæðisvandræði hafa oft orðið
ungum elskendum til mikils ama
og svo er um þau Jack og Peggy,
sem hafa verið heitbundin í
nokkra mánuði, en ekki getað
gengið í heilagt hjónaband vegna
húsnæðisskorts. Þau eru orðin
leið á biðinni, og leysa loksins
vandann með því að kaupa hús-
bát, sem er falur fyrir lítið fé.
Báturinn er að vísu engin lysti-
snekkja, en er þeim þó húsaskjól,
það er að segja, á meðan ekki
rignir. — Þau ungu hjón búa um
sig í bátnum, sem þau bezt geta,
og það verður úr að Sid, vinur
Jack’s verður aðstoðarmaður
Jacks um borð, og hefur með sér
vinkonu sina Söndru. Og nú hefst
brúðkaupsferðin og verður ærið
brösótt svo sem vænta mátti, eins
og allit var í pottinn búið. Helli-'
xigning dynur yfir og ibúðin und-
ir þiljum fyllist af vatni. Hér
við bætist að sægarparnir ætla
aldrei að geta komið vélinni í
gang og það sem verra er, —
hvorugur kann hið allra minnsta
með bát að fara. Þeir mjakast þó
niður fljótið og munar hvað eftir
annað minnstu að þeir sigli í kaf
kappsiglingarbáta á fljótinu, og
margt fleira af því tagi ber við.
Þegar út í rúmsjó kemur er ferð-
inni heitið til nágrannabæjar á
Englandi, en þá skellur þoka á
og þeir félagar vita ekki sitt
rjúkandi ráð, enda kemur það
upp úr dúrnum, þegar rofar til að
(þeir hafa siglt yfir Ermarsund og
eru komnir til Frakklands, orðnir
uppiskroppa með eldsneyti, pen-
ingalausir og matarlausir. Kon-
urnar um borð láta óspart í ljós
gremju sína og fyrirlitningu á
afrekum sægarpana, — en allt
fer þó að lokum betur en á horf-
ist Og Jaok vinnur meira segja
veðmál við eiganda hraðskreiðrar
lystisnekkju um það hver fyrri
yrði til hafnar í Englandi.
Eins og áður segir er mynd
þessi hin skemmtilegasta og vel
leikin. Fara þarna margir góð-
kunnir leikarar með hlutiverk,
svo sem Fan Carnichael (Jack),
Janetto Scott (Peggy). Sid
(Watson lystisnekkjueigandi)
(Sidney James), Dennis Price
Liz Fraser (Sandra), o. fl.
Kópavogsbíó:
Gamla kráin við Dóná.
Þetta er austurrísk litmynd,
tekin í fögru umhverfi á bökk-
um Dónár, létt og dáskemmti-
leg, með söng og dansi og fjöri,
ást og rómantík — og jafnframt
dálítil gljámynd. Allir glaðir og
góðir — jafnvel, þegar á herðir,
kjötsalinn gamli, sem hafði mik-
inn hug á því að sölsa undir sig
eignir veitingakonunnar í
kránni við Dóná. En honum
tekst það ekki vegna aðgerða
ungrar og friðrar stúlku, Helgu,
sem kemur í þorpið og sest að
hjá veitingakonunni, sem hafði
verið barnfóstra hennar. En
Helga átti annað erindi í þorp-
ið, því að hún kynnist ungum
og gjörvulegum manni, ráðs-
manni Arnstein-hallarinnar og
eru þar með ráðin örlög þeirra
beggja, þó að minstu munaði að
það færi út um þúfur.
Helgu leikur Marianne Hold,
en ráðsmanninn leikur Claus
Holm, sem oft hefur sést hér í
kvikmyndum. Kiljan gamla kjöt
sala leikur Hans Moser, einnig
gamall kunningi á krvikmynda-
tjaldinu.
Myndin er ek'ki mikils virði,
en fremiur geðfeld og gleður
augað.
• Hvar á Leifur heppni
að vera?
„Kæri Velvakandi!
í Morgunblaðinu 17. þ.m., er
þess getið, að ef til vill verði
stytta Leifs Eiríkssonar (Leifs
heppna) flutt þaðan sem hún
nú er. Mér finnst flutningur
styttunnar af mörgum -ástæð-
um, eigi fyllsta rétt á sér. Þar,
sem styttan er nú, er hún
fjarri aðalumferð erlendra
ferðamanna, og annarra gesta.
Það er því líklegt að gestum,
sem til bæjarins koma, sé ekki
Andrea Guðnadóttir
• Hagatorg
Hver er sá staður, sem allt
þetta hefir til síns ágætis?
Það er Hagatorg.
Gjörið svo vel, þið ráðamenn
í málum sem þessu, og athugið
þessa tillögu, sem ég held, að
ekki sé svo fjarstæðukennd.
Svo er einnig annað mál af
sömu gerð, hann Þorfinnur
Karlsefni, sem alltaf er á kafi
í vatni og mýri, og úr sjón-
færi allra, sem gjarnan vildu
sjá hans blíða auglit. — Væri
ekki kominn tími til að hann
flytti einnig Jú svo sannarlega.
Ég hefi einnig hugsað honum
nýjan dvalarstað, og þá á Mikla
torgi.
Ef farið yrði eftir tillögum
mínum, og gestir og gangandi
menn gætu skoðað þessi lista-
verk, yrði að leggja að þeim
steinhellur, og setja meðfram
þeim litfögur blóm til augna-
yndis, sbr. Austurvöll.
Læt ég svo útrætt um þetta,
en bið rétta aðila enn að at-
huga áður nefnda staði: Haga-
torg og Miklatorg, eða jafnvel
alla aðra staði í bænum frekar
en Laugarásinn og Seltjarnar-
nes. En að setja styttu Leifa
heppna á Laugarásinn og Sel-
tjarnarnes, er lítið betra ea
væri hann fluttur að Árbæ.
J. K.“ ]
F. 4. júlí 1892 — D. 18. júlí 1962
HÁ, sæbrött og tignarleg rísa þau,
vestfirzku fjöllin, eins og óbifan-
legir brimbrjótar, — eins og út-
verðir hins undarlega samspils
mildi og máttar, sem íslenzk nátt
úra býr yfir í svo ríkum mæli.
Óbifanleikinn minnir á máttinn.
— Skjólið sem fjallafaðmurinn
veitir, sýnii mildina. — Og aldrei
verða þau áhrif mæld eða vegin,
sem þessar andstæður hafa haft,
— á aldanna rás, — á hina ís-
lenzku þjóðarsál.
Minningin um látna samferða-
konu og sóknarbarn laðar eins og
ósjálfrátt fram í huga minn hina
vestfirzku fjallasýn. Mér finnst,
sem svipmót hennar allt sýni á
svo ótvíræðan hátt skyldleikann
við hina fjöllum krýndu Vest-
fjarðabyggð. að þar er eigi um
neitt að villast. Þangað átti hún
líka svo sannarlega rætur sínar
að rekja.
—II—
Hún hét Andrea Guðnadóttir
og fæddist að Haukadal í Dýra-
firði hinn 4. júlí árið 1892. For-
eldrar hennar voru hjónin Guðni
Bjarnason og Ragnheiður Bjarna
dóttir. Tveggja ára að aldri flutti
hún með foreldrum sínum að
Sveinseyri í sömu sveit og ólst
þar upp. Móður sína missti hún
þegar hún var 15 ára. Eftir það
stóð hún fyrir búinu með föður
sínum, þar til hún stofnaði sitt
eigið heimili. — Hún giftist hinn
28. jan. 1911 Þorvaldi Ólafssyni,
sem einnig var frá Sveinseyri, en
þar var þá tvibýli. Þau hófu bú-
skap á ferðaleifð sinni og bjuggu
þar til ársins 1922, er þau fluttu
alfarin úr sveitinni til Þingeyrar.
Eftir að þangað kom, stundaði
Þorvaldur eingöngu sjósókn. En
á Sveinseyri sótti hann einnig
Copyriqhl P. I. B. Bon 6 Copf>hog*n
tíðfarið að þeim stað sem stytt-
an er nú, nema athygli þeirra
sé sérstaklega beint að henni,
og vísuð leið, og eigi þess þá
ekki kost að sjá af hvaða til-
efni styttan er gerð, og að hún
er gefin íslandi af bandarísku
þjóðinni. En hvar ætti styttan
að standa?
í frásögninni um væntanleg-
an flutning styttunnar er sagt,
að til grema geti komið Laugar
ásinn, eða jafnvel Seltjarnar-
nes, — á Valhúsahæð.
Þegar styttunni var valinn
staður á Skóla'vörðuholtinu,
var m. a. haft í huga ;,að Leifur
heppni horfði til sjávar, út á
flóann, til Vínlands", eins og
það var orðað á sínum tíma,
og einnig að þá var holtið að
mestu óbyggt, og naut sín af
þeim ástæðum vel. Ef það sjón
armiö, að Leifur horfi til sjáv-
ar, á enn að vera ráðandi, en
það finnst mér ekki sjálfsagt,
þá er hægt að láta hann gera
það enn, af öðrum stöðum
stöðum, sem í senn eru fallegir,
liggja við mikla umferð inn-
-----------------—---------------♦