Morgunblaðið - 10.02.1963, Qupperneq 20

20
M ORCU /V Bl AÐIÐ
Sunnudagur 10. febrúar 1963
PATRICIA WENTWORTH:
MAUD
KEMUR í HEIMSÓKN
Ungfrú Silver tók til máls.
— Þú ert að gera þér óþarfa
áhyggjur. Ungfrú Cray hefur
vellagaðan fót, sem er minnst
tveim númerum stærri en þetta.
Hún er stór kona.
Honum létti í skapi. — Ég er
bjáni. Eins og þú getur þér sjálf
sagt til , tek ég mér þetta nærri.
— Já, svaraði hún, góðlátlega.
— En þetta eru mikilvæg verks-
ummerki, Randal. Það þýðir, að
einhver kona — en ekki ungfrú
Cray — stóð hér milli runn-
anna og gekk síðan upp þrepin.
Það gæti bent til þess, að hún
hefði þurft að koma sér snögg-
lega í felur. Við skulum hugsa
okkur, að hún hafi komið hing-
að til að hitta Lessiter en hafi
þá heyrt einhvern annan vera á
ferli, og þá dregið sig inn í
runnana. Það getur vel hafa ver
ið ungfrú Cray, sem truflaði
hana, Og þá liggur nærri að
halda, að hún hafi stigið upp á
þrepin, til að hlusta. Hafi svo
verið, getur hún hafa heyrt mest
af því, sem þeim fór í milli inn
í stofunni. Við megum ekki
ganga út frá, að hún hafi haft
neina ástæðu til að óska honum
bana. En ef — ég segi ef — hún
hefur haft einhverja slíka á-
stæðu, hver áhrif getur þá þetta
samtal hinna hafa haft? Hún hef
ur orðið þess vísari, að það var
Lessiter, sem tók konuna frá
Carr Robertson og Carr hafði
orðið þess vísari, og hafði þotið
að heiman, í þannig sálarástandi,
að ungfrú Cray þorði ekki ann-
að en fara til Lessiters, til þess
að vara hann við. Þá gæti hún
líka hafa komizt að þessari erfða
skrá, sem ungfrú Cray átti að
njóta góðs af. Og ef hún hefur
haft morð í huga, geturðu þá
hugsað þér hentugri kringum-
stæður en þarna voru fyrir hendi,
til þess að fremja það, án þess
að upp kæmist?
Hann hló ofurlítið, eins og
hann væri í vafa.
— Nei, líklega ekki. Og nú
ferðu væntanlega að gefa mér
nákvæma lýsingu á þessum glat
aða morðingja.
Hún svaraði rólega: — Ekki í
bili. Ég held ég ætti heldur að
yfirgefa þig núna. Þú þarft auð-
vitað að bera saman bækur þín-
ar við fulltrúa og láta gera mót
af þessum fótsporum. Það er
heppilegt, að engin rigning skuli
hafa verið síðan á miðvikudag,
en það er aldrei heppilegt að
ganga út frá, að þurrt veður
haldist. Ég er ekki frá því, að
með nákvæmri rannsókn . sé
hægt að finna kalkagnir á efra
þrepinu, og eins á gólfteppinu.
ef þessi manneskja hefur farið
inn í stofuna. Hefurðu vasaljós,
eða á ég að ljá þér mitt?
— Ég hef það í bílnum.
— Þá ætla ég að fara. Það er
ágætis veður núna, og ég hef
ekki nema gott af að ganga.
Randal March gekk aftur inn
í stofuna og hringdi upp lög-
reglustöðina í Lenton.
XXXI.
Jónatan Moore setti frá sér
bollann og sagði: — Nei, þakka
þér fyrir, góða mín, en röddin
var eins og utan við sig og hann
hélt áfram að horfa á Elísabetu
fraenku sína og unga manninn
með skuggalega svipinn, sem
hún hafði nú trúlofazt í annað
sinn — og óþarflega umhugsun-
arlítið, að honum fannst. Gleði
sú, sem slíku fylgja ber, var ó-
trúlega fjarlæg. Það gat vel ver-
ið, að hann væri kominn út úr
heiminum — og hafði ekkert á
móti því, þar eð hann var ekk-
ert hrifinn af þessum eftirstríðs-
heimi — en hann var aðallega
að hugsa um það, að mikið var
talað um Carr Robertson um
þessar mundir og honum fannst,
sem sagt, Elísabet hafa verið ó-
þarflega fljót á sér. Augnatillit
ið, sem hann sendi Carr nú, líkt
— Mundirðu gera það?
— Já, elskan min.
Hann féll á kné við stólinn
hennar. Án allra orða eða kossa
þrýsti hann höfðinu að öxl henn
ar og hélt henni fast. Þannig
voru þau kyrr langa stund.
Þegar hann loks leit upp,
sagði hann:
— Holderness hefur snúizt
hugur. Nú segir hann, að ég
verði að gefa skýrslu við réttar-
haldið, og mér væri betra að
láta ekki þurfa að toga hana upp
úr mér. Hann heldur, að hún
orki betur á lögregluna, ef hún
kemur sjálfkrafa, og ég fer strax
til lögreglunnar.
— Ætlarðu að gera það?
— Ég veit ekki. Ég vildi ein-
mitt tala um það við þig. Mér
finnst, að í sama vetfangi, sem
ég gef skýrslu, hljóti þeir að
taka mig fastan — eða þá hana
Riettu. Hann varð hörkulegur á
svipinn er hann sagði síðustu
orðin.
— Carr!
— Maðurinn var dauður klukk
an hálfellefu, tveim tímum eftir
að ég hafði ógnað honum. Ein-
hverntíma á þessum tveimur
klukkutímum milli þess, að við
Rietta vorum þarna, var hann
drepinn. Og ég fór þaðan með
regnkápuna hennar Riettu, al-
— Nú gleymdum við stráknum. Hann, sem hefði haft svo gott
af sveitaloftinu.
ist mest því, sem hann væri að 1 bl6ðuga. Það> að ég átti raun-
athuga einhvern grip, sem hann
efaðist um, að væri ósvikinn.
Satt var það, að hann hafði
þekkt Carr lengi, en þá minnt-
ist hann skírteinanna, sem hann
hafði fengið með fína skrifborð-
inu forðum! Fimmtíu ár hjá
sömu fjölskyldu, og kvittaður
reikningur frá gömlum greifa,
sem átti að tryggja hundrað ár
x viðbót! Bn einhverntíma á
þessum hundrað og fimmtíu ár-
um, hafði gerviborði verið skot-
ið ir.n. Það koma alltaf tímabil
í lífi manna, þegar þeir geta
snúið sér að fölsunum. Samvizk-
an iinast og atvik og kringum-
stæður reyna um of á veiku
blettina og þá verður heiðarlegi
maðurinn fantur.
Elísabet gat alveg lesið hugs-
anir hans, svo að henni næstum
létti, þegar hún sá hann hrista
höfuðið með efasvip, standa síð-
an upp og ganga út. Þegar hann
var kominn nógu langt burt,
sagði Carr: — Það er Víst litill
vafi á því, hvað Jónatan frændi
er'að hugsa.
Hún leit einkennilega á hann.
Augu hennar voru alltaf skær,
en nú voru þau enn skærari af
ófelldum tárum. Hún sagði:
— Já, hann er víst í sæmilega
miklum vafa. Ef ekki það væri..
— .. þá væri ég ekki hérna,
eða hvað?
Hún kinkaði kolli. Líklega. Þá
væri þér bannaður aðgangur hér,
og ég yrði að hitta þig einhvers
staðar í laumi.
verulega regnkápuna, gerir ekki
annað en dreifa sökinni — Ri-
etta fær hálfu milljónina og ég
fæ hefndina. Þau met standa hér
um bil jafnt.
Hann lá enn á hnjánum en
snerti hana ekki lengur. Hún
gerði enga tilraun til að brúa
bilið milli þeirra, en horfði að-
eins á hann og sagði hugsandi:
— Heldur þú, að Rietta hafi
gert það?
Hann dró sig enn fjær og
kreppti hnefana.
— Ég held ekkert.. ég get
ekkert hugsað. En ef þú leggur
þessar staðreyndir fyrir hundr-
að manns, munu nítíu og níu
þeira segja, að ef ég ekki hafi
myrt hann, þá hafi Rietta gert
það. En í raunveruleikanum
verða þarna ekki nema tólf at-
kvæði, og það er mikið útlit
fyrir, að þau atkvæði verði ein-
róma.
Þögul mótmæli hennar æstu
hann aðeins upp.
— Hvað þýðir að tala um það.
Böndin berast að öðru hvoru
okkar. Ef ekki Rietta gerði það,
þá ég. Og ég gerði það ekki. Og
hvað þá?
— Heldurðu virkilega, Carr,
að. .?
— Ég get ekkert hugsað, eins
og ég var að segja þér. Þegar ég
reyni það, verður svarið aldrei
annað en þetta: „Annaðhvort
Rietta eða ég“.
— En þegar þú hugsar ekkert,
Carr?
— Þá fæ ég löng Ijós augna-
blik og veit þá, að hún hefur
ekki gert það.
— Ég eir feginn, að þú skulir
þá þykjast vera með fullu viti.
Skuggasvipurinn var kominn
á hann aftur. Hann sagði:
— En það er bara þetta, að
við erum ekki með fullu viti —
við erum undir martröð. Og
hvað kemur þessi martröð við
fullu viti?
Hún gekk til hans. — Það er
nú samt það, sem getur bjargað
okkur út úr þessu.
— Okkur?
— Já, elskan mín.
Hann greip hendinni svo fast
um arm hennar, að hún fann
þar marblett seinna. — Ef ég
væri viss um Riettu, skyldi ekki
standa á mér að gefa þessa bölv-
aða skýrslu.
— Ég er viss um það.
— Hversvegna?
Srhurt brauð
Snittur cocktailsnittur Canape
Seljum smurt brauð fyrir
stærri og minni veizlur. —
Sendum heim.
RAUÐA MYLLAN
Laugavegi 22. — Sími 13528.
Nú er rétti tfminn a9 panta
-fyrir vorið
20ára reynsla hérlendis
SIM111400 EGGERT KRISTJANSSON *GO HF
KALLI KUREKI
WELL, HE PIDW’T CHECk MV
FOCkETS.-LE'S SEE WHAT
I &07 LEFT' A JACLKNIFE
AN' A FEW MATCHES,
m' THAT'S ALL *
K - K
Teiknari: Fred Harman
Hann leitaði þó ekki í vösum mín-
um. Hvað hef ég nú þar? Vasahníf og
nokkrar eldspýtur, það er allt og
sumt.
Legghlífarnar og sporarnir eru of
þung til þess að ganga með. Ég verð
að fleygja þeim.
Kalli leitar árangurslaust að vatns-
dropa.
ÍSIlItvarpiö
Sunnudagur 10. febrúar
8.30 Létt morgunlög.
9.20 Morgunhugleiðing um músik.
(Árni Kristjánsson).
9.35 Morguntónleikar: Spænsk tón
list eða í tengslum við Spán.
11.00 Messa í Neskirkju (Prestur:
séra Jón Thorarensen. Organ
leikari: Jón ísleifsson).
12.15 Hádegisútvarp.
1315 Tækni og verkmenning; XV.
erindi: Hafnargerðir (Aðal-
steinn Júlíusson vita- og hafn
armálastjóri).
14.00 Miðdegistónleikar: Óperan
„Konsúllinn" eftir Gian-Carlo
Menotti. — Þorsteinn Hann-
esson kynnir.
15.40 Kaffitíminn: a) Magnús Pét-
ursson og félagar hans leika,
b) Þýzkir tónlistarmenn leika
og syngja létt lög.
16.30 Endurtekið efni: a) Sigur-
veig Guðmundsdóttir flytur
frásöguþátt: Götur í Þing-
vallahrauni (Áður útv. 21.
nóv. s.l.). b) Olav Eriksen
frá Osló syngur lög eftir
Grieg, við undirleik Árna
Kristjánssonar (Áður útv.
27. des.).
17.30 Barnatími (Skeggi Ásbjarnar-
son): a) „Flekka", saga frá
Rússlandi (Guðrún Guðjóns-
dóttir). b) Hugrún ræðir
við 9 ára dreng og les frum-
samda sögu: „Sólargeislinn
og regndropinn".
18.20 Veðurfregnir.
18.30 „Syngdu gleðinnar óð“:
Gömlu lögin sungin og leik-
in.
19.00 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Spurt og spjallað í útvarps-
sal. — Þátttakendur: Bene-
dikt Gíslason frá Hofteigi,
Björn Þorsteinsson sagnfræð-
ingur, Jón Steffensen próf-
essor og Skúli Þói'ðarson sagn
fræðingur; Sigurður Magn-
ússon stjórnar umræðum.
21.00 Sitt af hverju tagi (Pétur
Pétursson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög. — 23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 11. febrúar
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Búnaðarþáttur: Frá setningu
búnaðarþings.
14.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum": Jó-
hanna Norðfjöi'ð les úr ævi-
sögu Gretu Garbo (17).
17.05 Sígild tónlist fyrir ungt fólk
(Reynir Axelsson).
18.00 Þjóðlegt efni fyrir unga hlust
endur (Ingimar Jóhanness.),
18.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Gunn-
ar Benediktsson rithöf.).
20.20 Dönsk tónlist: Strengjakvart-
ett nr. 2 op. 34 eftir Her-
mann D. Koppel (Koppel-
kvartettinn leikur).
20.40 Spurningakeppni skólanem-
enda (7): Kvennaskólinn og
Miðbæjarskólinn keppa öðru
sinni. Stjórnendur: Arni Böð
varsson cand. mag. og Mar-
grét Indriðadóttir.
21.30 Utvarpssagan: „íslenzkur að«
all“ eftir Þórberg Þórðarson;
V. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Lestur Passíusálma hefst (1),
Lesari: Séra Bjarni Sigurðs-
son á Mosfelli.
22.20 Hljómplötusafnið (Gunnar
Guðmundsson).
23.10 Skákþáttur (Ingi R. Jóhanns-
son). —