Morgunblaðið - 12.03.1963, Qupperneq 20

/
20
MORCVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 12. marz 1963
ég rseð mann, hr. Lutyens, þá ræð
ég hann ekki til að leggja sam-
an tölur, nema því aðeins hann
sé endurskoðari, en annars ræð
ég hann til að koma fram með
það, sem hann hefur að bjóða.
J>á glotti hr. Lutyens. — Það
lítur út fyrir að okkur muni
koma vel saman, hr. Dunkérley,
sagði hann.
Löngu eftir að alhr voru farn-
ir, þennan dag og myrkrið var
fallið á landslagið í Sussex, sem
Laurie gat ekki sýnzt vera ann-
að en viðurstyggð eyðilegging-
arinna-r, næstum óskapnaður,
saði Daniel við Laurie: — Með
fremsta núlifandi húsameistara
og frægasta skrautgarðateiknara,
sem til eru, og sem þar að auki
þykir vænt hvoru um annað og
vinna saman, trúi ég ekki öðru
en einhverntíma bráðum verði
lítandi á þetta.
Og það var líka orð að sönnu.
Dickons var sannarlega sjón að
sjá, þennan júnímorgun árið
l&9ð.
4.
Það var rétt eins og hitinn,
sem hafði í allan gærdag hellt
sér yfir rauða múrsteininn í hús-
inu, hefði ef til vill látið ofur-
lítið undan síga yfir nóttina, ef
kæmi nú aftur með fullum
krafti út úr steininum. Laurie
fann hitann fara um sig allan,
þar sem hann sat léttklæddur
úti I garðinum. Loftið var fullt
af ilmi af öllum þessum blóm-
um, sem hann kunni ekki einu
sinni nafn á. Líklega mundi sir
Daniel kalla þau Madame Butt-
erfly eða eitthvað því um líkt,
en sjálfur lét hann sér nægja að
kalla þau rósir og anda að sér
sætum ilmi þeirra og hugsa um
það, að fram undan biði hans
einn dagurinn til, skýjalaus,
lygn.. í stuttu máli það, sem
kallað var sumardagur.
En þessi skólasamkoma í
Beekwith var vís til að spilla
deginum fyrir honum. I>að var
spauglaust að þurfa að taka sig
til eftir hádegisverð og fara í
kjólföt og setja upp pípuhatt, en
hann hafði lofað honum Ohrystal
karlinum, að koma. Chrystal var
í augum Lauries gamail maður,
þótt raunverulega væri hann
ekki nema þrjátíu og fjögurra
ára að aldri. Honum hafði svo
sem komið vel saman við
Chrystal gamla, en þó betur við
hana Adelu, konuna hans. Það
hafði verið gaman að vera efst-
ur í skólanum, síðasta árið, sem
hann var þar, af því að Adela
leit alltaf á skóladúxinn sem
sjálfsagðan sendiherra við hirð
skólastjórans. Þetta var ein
hinna skrítnu og skemmtilegu
hugmynda hennar, og svo jafn-
framt það, að skóladúxinn var
alltaf velkominn, hvenær sem
h'onum datt í hug að rekast inn
og fá sér tesopa. En það var nú
sama, hugsaði Laurie, um leið
og hann kveikti sér í vindlingi
og gætti þess vel að fleygja
ekki eldspýtunni á stéttina, en
það hefði kostað skammir hjá
föður hans — en það var nú
sama; hann hefði aldrei getað
látið sér detta í hug að fara að
leika neinn sendiherra hjá
Ohrystal gamla. Þessi þriggja
álna fegurðarkóngur virtist
ekki hafa neitt hlýtt hjarta, sem
hefði verið vænlegt að leggja
fyrir mál einhvers ungs synda-
sels, en samt sem áður var nú
ekkert að því að drekka úr te-
bolla í vistlegu setustofunni
hennar frú Chrystal og hlusta á
hana leika á slaghörpuna. Einu
sinni sagði hún, honum til mestu
undrunar: — Svona sat hr.
Chrystal fyrir mörgum árum og
hlustaði á mig leika. Þetta hús
var einkaeign áður en skólinn
var stofnaður. Hann var þá að-
stoðarprestur í Riddings og var
vanur að ganga hingað til þess
að kenna mér grísku. Og veiztu
hvað, Laurie, bætti hún við
brosandi um leið og hún lokaði
hljóðfærinu, — ég held að hann
hafi hafzt lítið meira að en þú
núna.. sem sé að melta teið sitt
í ró og næði.
— Já, en..frú Chrystal....
andæfði hann.
— Jæja, segðu mér, hvað ég
, var að leika.
— Það hefur sjálfsagt verið
einn af þessum uönsum eftir
Beethoven, er það ekki?
— Æ, þú ættir að snáfa burt!
sagði hún hlæjandi. — Ég held,
að Beckvith útskrifi ekki annað
en rusta og sveitamenn!
Já, hún hafði verið ágæt. Hon-
um féll það þungt, fyrsta árið
hans í Merton, þegar hann heyrði
látið hennar. Það fylgdi sögunni,
að Chrystal hefði erft dálagleg-
an skilding eftir hana. Með
allri fyrirlitningu háskólamanns-
ins fyrir þessum jarðarormum
í skólanum, ákvað hann, að
rétt. væri að gera sér að góðu að
hitta þessa orma nú. Chrystal
hafði alltaf ánægju af því að
fá heimsókn af fyrrverandi nem-
enduri), sínum. _
5.
Jæja, hugsaði Laurie og lét
vindlingsstúfinn detta niður í
runnana. Skipun er skipun. Ég
verð vist að finna ungfrú
Lewison. En í sama bili heyrði
hann háa og hvella röddina í
henni, er hún gekk út úr húsinu
og út í garðinn. Grace Satter-
field, frænka hans, var með
henni. Þær leiddust. Alltaf þurfa
þær að leiðast, hugsaði hann.
Það var eins og þær væru óað-
skiljanlegar. Honum fannst hann
sjálfur alltaf verða svo lítill við
hliðina á þeim. Hann var tvít-
ugur og rétt að byrja háskóla-
nám. Þær voru báðar tuttugu
og tveggja ára, og í haust sem
leið höfðu þær lokið námi í
Cambridge. Grace hafði verið í
Newnham og Hesba Lewison í
Girton. Svo að nú kom að því,
að Laurie fannst hann sjálfur
verða jarðarormur við hliðina
á þessum tveimur heimskonum.
Ungfrú Lewison var hér 1
Dickon af tveim ástæðum: í
fyrsta lagi var hún vinstúlka
Grace, og Grace hafði, síðan
faðir hennar dó, átt heima hjá
sir Daniel og frú Dunkerley. Og
í öðru lagi af því að hún var
„upprennandi“ kona. Sir Daniel
hafði sagt það sjálfur, og hann
fór oftast nærri því xétta um
slíka hluti. í augum sir Daniels
bar í bili ekkert hærra en
Dunkerleys, mánaðarritið, sem
Alec Dillworth var ritstjóri að.
Sex tölublöð voru þegar komin
út af því. Á fjórum þeim fy-rstu,
hafði salan varið hægt og hægt
vaxandi — of hægt, að því er
sir Daniel taldi — en í 5. tölu-
blaðinu hafði komið 1. kaflinn
af Órabelgjunum framhaldssögu
fyrir börn eftir Hesbu Lewison.
Upplagið seldist upp á útsölu-
stöðunum á einum sólarhring.
Upplagið af júníblaðinu núna
var helmingi stærra en af maí-
blaðinu, og það hafði verið til-
kynnt, að í ágústblaðinu yrði
ungfrú Hesbu Lewison getið í
greinarflokknum „Upprennandi
menn Og konur“.
Laurie, sem sjálfur var hvorki
ríkur (nema að arfsvon) né
heldur frægur, fór allur hjá sér,
þegar hann sá þessar tvær koma
á móti sér, arm í arm, frænku
sína, sem var ík, og hina, sem
var fræg.
6.
Ungfrú Lewison var með nokkr
ar pappírsarkir í hendinni, og
þær Grace voru eitthvað að
hlæja að því, sem á þær var
skráð. Hlátur ungfrú Lewison
líktist röddinni, sem hafði til-
kynnt komu hennar — hann var
hár og hvellur. Hann var ennþá
feimnari við hana en hina. Fyrir
það fyrsta hafði hann þekkt
Grace oflengi til þess að geta
verið feiminn við hana, enda
þótt fegurð hennar hetfði verið
enn glæsilegri en áður, þetta ár
síðan hún kom frá Cambridge,
aitltvarpíö
Þriffjudagfur 1Z. marz.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum" (Sig*
ríður Thorlacius).
15.00 Síðdegisútvarp.
18.00 Tónlistartími barnanna (G„ð*
rún Sveinsdóttir).
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þing*
fréttir. — 18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur f útvarpssal: Sig*
urveig Hjaltesteð syngur lög
eftir Áskel Snorrason. Við
hljóðfærið: Fritz Weisshappel
20.20 Þriðjudagsleikritið: „Heima*
vistarskólinn" eftir Sir Art-
hur Conan Doyle og Michael
Hardwick. — Leikstj.: Flosi
Ólafsson.
20.55 Fiðlutónlist: Fritz Kreisler
leikur vinsæl lög.
21.15 Erindi á vegum Kvenstúd*
entafélags íslands: Kristin
Guðmundsdóttir hibýlafræð-
ingur ræðir um barna- og
svefnherbergi.
21.40 Tónlistin rekur sögu sína; IX.
'þáttur: Frá krá til kirkju
(Þorkell Sigurbjörnsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir . )
22.10 Passíusálmar (26).
22.20 Lög unga fólksins (Guðný
Aðalsteinsdóttir).
23.10 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 13. marz.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum': Sig-
urlaug Bjarnadóttir les skáld-
söguna „Gesti" eftir Kristínu
Sigfúsdóttur (5).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla f dönsku
og ensku.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Bond
ola kasa" eftir Þorstein Er-
lingsson; II. (Helgi Hjörvar).
18.20 Veðurfréttir. — 18.30 Þing-
fréttir. — 18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Árni Vilhjálms-
son fyrrv. erindreki talar um
sjósókn á smábátum.
20.05 Létt lög: Victor Silvester og
hljómsveit hans leika.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fomrita: Ólafs saga
helga; XIX. (Óskar Halldórs-
son cand. mag.).
b) íslenzk tónlist: Lög eftir
Jónas Tómasson.
c) Haraldur Guðnason bóka-
vörður í Vestmannaeyjum
flytur erindi um náttúruham-
farir í Landsveit: Baráttan
við sandinn.
d) Oddfríður Sæmundsdóttir
flytur frumort ljóð.
e) Andrés Björnsson Oytur
frásöguþátt eftir Stefán Ás-
bjarnarson á Guðmundar-
stöðum í Vopnafirði: Skropp-
ið eftir yfirsetukonu.
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteim*
Jónsson cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (27).
22.20 Kvöldsagan: „Svarta skýið-
eftir Fred Hoyle; VII. (Örn-
ólfur Thorlacius).
22.40 Næturhljómleikar: — Síðari
hluti tónleika Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands í Háskólabíói
7. þ.m. Stjórnandi: William
Strickland. Einsöngavari: Sylv
ia Stahlman.
23.20 Dagskrárlok,
ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN
® ®
VORBÐ ER I IMAiVID
Eruð þér farinn að hugsa til sumarferða?
Er það þá ekki einmitt VOLKSWAGEN,
sem leysir vandann?
PANTIÐ TÍMANLEGA
VOLKSWAGEN er ódýr
í innkaupi og rekstrL
Verð frá kr; 121.525,—
VERIÐ HAGSYN
VinsæJdir VOLKSWAGEN hér á landi
sanna ótvírætt kosti hans við okkar stað
hætti. — VOLKSWAGEN er ekkert tízku
fyrirbæri það sannar bezt hið háa endur-
aöluverð hans.
VELJIÐ VOLKSWAGEN.
HEILDVERZLUNIN HEKLA HF
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
KALLI KUREKI
*
-X
Teiknarú Fred Harman
. ■! WOHDEO. WHATSCARED
BROWCO SO B4D/ X -
0-l/ESS I SHOULÞN'T 'VE
/ .— Heyrðu Kalli, Bikkju-Bjarni
brokkaði í burtu eins'og óður vís-
undur. Hvað hræddi hann svona?
— Hann sá draug spænsks her-
uaanns, það var ég. Við þuríum eng-
ar áhyggjur að hafa af honum í bili.
— Hann sá draug. Ég ætla að ná
honum.
— Sssh. Öskrin í Bjarna hafa vakið
prófessorinn.
(— Hvað skyldi hafa styggt Bikkju-
Bjarna svona. Ég hefði ekki átt að
æsa svona upp í honum myrkfæln-
ina).