Morgunblaðið - 11.04.1963, Side 22

22
MORGU1SBLAÐIB
Fimmtudagur 11. apríl 1963
LANGAR ykkur til borgar,
sem aldrei „sefur“? Þar sem
allt borgarlífið er í fullum
gangi allan sólarhringinn
hvern einasta dag ársins. frá
rakarastofmu og miólkurbör-
um unp í lö»'fræði«krifstofur
ogi skemmtíklúbba? Þar sem
þið get’ð fiiift ykkur. bven«er
sem er á nótt eða degi? Þar
sem fræmistu listamenn og
,.skemmtikraftar“ beims
koma fram fvrir viðr-íðar>lo"í
verð og fiárbættnsnil af ölí-
um tv'»unfliirn pr lp'»lci»t? Þar
sem bvorki tekl’',!kf*ttiir né
Þá sk"1"* t?l
Ve"as í ríkinu Nevada í
•> rfkiiimim^
Kn r* rr hræ*,*l**r 11***.
VrAn^í fllpllrwy lirpvll 4 Imociim
Ósknriim. «*! — 1runi eflir fS b’*
erit PÍ p irnin ,1 * irc; p-
jiggtur Cólif, clr’u frlftl ó (1--i”—
OflT á r- i*(íc'”i’'”-ili’'
heuni úfrh1--*. lutaclirifl f
yivíuríf crt alt rVlrt er pnl'ir
Ifirt. Vú aJV tnaririr rrrHrf í rtiu-
JUtt- Ur—i»! er * *1 a i*»r ’
tvo r- ■*•- hafa flestir
fengið nóg — í hUi.
Það var i haust sem leiS, að
undirritaður kom flugleiðis til
Las Ve<?as frá Washington D.C.
með viðkomu i Oklahoma City.
Erindið var bæði að vera við-
staddur geysimikla flug- og her-
sýningu á vegum „Tactical Air
Command" bandaríska flug-
hersins, og kynnast borginni.
Hér verður aðeins greint frá
borginni, en þar dvaldist ég í
þrjá daga og þrjár nætur.
Þegar ég steig út úr loftkældri
fiugvélinni gaus á móti mér
gífurlegur hiti, enda stendur
borgin úti í miðri eyðimörk að
heita má. Hitinn er þó ekki rak-
ur, svo að hann er mun þolan-
legri en t.d. í Washington D.C.
Þetta var að kvöldlagi, og
minnist ég þess ekki að hafa
séð jafn bjarta borg úr lofti, og
eru þær þó margar skært ljóm-
andi í Bandaríkjunum.
Ég kom mér fyrir á móteli í
suðurenda bæjarins. Þetta
bandaríska fyrirbæri, — mótel-
ið, er skemmtileg tilbreyting frá
hótelunum, eins og við eigum
að venjast þeim. Gistiherbergin
eru í skálum, venjulega með
verönd fyrir framan, og er
gengið beint af henni inn í her-
bergin. Þetta gerir það að verk-
um, að menn eru frjálsari en í
venjulegum hótelum; ég tala nú
ekki um, ef hver gestur hefur
sérskála til umráða, eins og oft
er. Við mótelin eru svo sund-
laugar, þar sem fólk syndir um
allan daginn (í Las Vegas ekki
síður á nóttunni), eða það flat-
magar á grasflötum, rabbar sam-
an og leikur hljómplötur, hlust-
ar á útvarp eða horfir á sjón-
varp. AHs konar skemmtitæki
fylgja að sjálfsögðu mótelunum1,
svo sem keilubrautir, og golf-
vellir eru mjög algengir. í aðal-
byggingunni eru svo matsalir,
bæði fyrir þá, sem nógan hafa
tímann og vllja halda sig rík-
mannlega, og aðrir fyrir þá, sem
hafa hraðan á. Þar eru einnig
danssaiir, bókaherbergi, setu-
stofur o. s. frv.
Jæja, þetta átti nú ekki að
verða nein .lýsing á ágætum
bandarískra mótela. Eftir að
hafa skolað af mér ferðarykið
og þurrkað mér, komst ég að því
mér til mikillar ánægju, að ég
hafði raunverulega getað þurrk-
að mér. í Washington D.C. hafði
það nefnilega oft verið svo, að
svitinn streymdi aftur niður
háls og bak, áður en ég komst
í skyrtuna. Þetta þótti mér góðs
viti, og eftir að hafa matazt,
hélt ég út í ^þessa einkennilegu
borg. sem er engri annarri borg
lík í Bandaríkjunum, — hvað
þá annars staðar.
Helzta gatan í borginni er Las
Vegas Boulevard, sem teygist
margra mílna löng eftir borg-
inni endilangri frá suðvestri til
norðausturs. Frægasti hluti
hennar er ..The Strip“, en þar
standa öll helztu hótelin, spila-
staðir þeirra, gleðihús op
skemmtistaðir Mótel mitt lá við
suðurenda bólvarðsins, og ákvað
ég að ganga eftir honum góðan
snöl í kvöldrökkrinu. en hóa
síðan í leigubíl. b“f»ar ég þrevtt-
ist, og aka til ..The Strin“. þar
sem mest mundi um að vera.
Landrýnii er mikið { evðimörk-
inni. og bví er Las Vevas rúmt
hyg«ð, hv'isin flest fremur láp
en lanet á milli. Be^via ve<»na
við mie blöstu ri=astór auelvs-
ingaspjöld með alls konar- vit-
neskiu. en bess á milli var ó-
ræktuð eyðimörkin. Nokkur
runnagróður var þó barna. og út
úr hverium runna glum'H hár o"
eipkennileeur sönaur. É« hafði
heýrt hennan sama sönp { runn-
um í Washington D C. orr hélt
há, að fu"1ar yllu sön"hlióðum
bessum. Aldrei sá é" bó neinn
en fannst hljóð hans furðu mikil.
Rifjaðist þá stundum upp fyrir
mér hlymrekin vísa (Limerick)
eftir Edward Lear, sem er svona:
There was an Old Man who said,
„Hush!
I perceive a young bird in this
bush!“
When they said, „Is it srnall?"
He replied, „Net at all!
It is four times as big as the
bush.“
Síðar var ég fræddur á því.
að þetta væri skordýr eitt af
engisprettuætt (cricket), sem
framleiddi þessi undarlegu
hljóð. — Oft átti ég eftir að
heyra í kvikindum þessum
vestra, en aldrei sá ég þau, nema
e.t.v. einu sinni. þegar ég hafði
lavzt fvrir úti í skó«i einum í
VirPiníuríki, og sá þá allt í einu
andctvppi1e'»ar og prænleitar
nöddur á fótum mér. Var ép
fliótur að snretta á fætur og
kom aldrei siðan í hann skóp.
Jæja, é" fliótt í hit-
anum. riíði mér í bíl o" ók ni^im
í aHa dvrðinn. Þar Pafst heldur
en ekVi á að Hta fvrir mann ut-
an af Islandi. StóT-knst1e»»ar hóte1
hallir standa með nokkru bili
bepgja vegna götunnar með dvr-
ustu ljósaauplýsineum Vestur-
á'fu. op er bá nokkuð sagt op
fyrirkomulag þeirra er nokkuð
svipað, nægir að lýsa einni.
Þegar inn er komið. blasá við
gríðarstórir salir, troðfullir af
fólki, sem freistar gæfunnar
með margvíslegum hætti. Stór-
hópar stóðu einfaldlega við
„slot machines". b.e. ómerkileg-
ar vélar, sem fóðraðar eru smá-
mynt og gefa nokkimn ágóða. ef
henpnin er með. Aðrir spila í
alls konar talnasnili. sumir snila
4 spil unn á peninpa, en mest
f;ör var í krinpum tenin'»akast,-
’ð. Tenin^um er kast<*ð eftir
flóknum formúlum. si!f"rdala-
staflarnir skipta um staði, pn
stíórnendur syn"ia, sönn’a eða
kalla úrsht eftir hvert kast
flnman var líka að fylgia0,4 npíl
fiárhættusrjilu'r,s;á!fum.
hepar þeir kö«t,,ðu tonjnvum
^umjr perð’, hað prr»f',!var1n«!r
f branðj. pfirir tau+u*” ppidra-
fonmúlur fvrjr m,,-nni sár. sumir
súndust mér h^essp tenin-'pr,p.
sðrir struku hejm fvrst við finp-
’irPull sfr, p«p vornd°'r'trini. o"
enn aðrir hrónnðu alls konar
““Piunar- Og unnö-vunnrhrón ti1
teninpanna. um lejð op þeir
köstuðu beim. Sumir sunpu við
hvert kast. t.d. „come on sweet
little fives“ eða eitthvað í þá
áttina. Flestir tóku bátt í leikn-
um af lífi og sál. Létu þeir sér
hvergi bregða við töo. heldur
höfðu gamanyrði á takteinum.
f”plinn. gro að é" áh'btoði. að
hann hlyti að vera smávaxinn, New York ekki gleymt. Þar sem
Yfirleitt virtist mér fólkið frem«
ur taka þátt í þessu af skemmt-
un heldur en í gróðaskvni. enda
mun mála sannast. að flestir eru
komnir til hess að freista pæf-
unnar með ákveðinr,?
og þvkiost póðir ef þeir tapa
Vi-mrij ekki pUrj.
I'ÖPVernd-ðjr ar’ti'o’tivrDrq
-ikicins siq nm pð fnri fmm
4 réttan hátt. f loftum eru
cnörflnr. sem erU r",rír,c5öi— „ð
'h/n n cf prfn'n
menn op fvlgjast óséðir með
í hver.jum sal eru senni’opa
um þúsund manns. Geneur fó’k-
ið um með glöðu braeði. fieyeir
silfurdollurunum hingað og
þangað. gerir gys að óhenoni
sinni. ef það tapar, en rekur upp
sieuróp við ihvern vinning.
Áberandi er, hve fólk þarna
er frjálsmannlegt í fasi, ræðir
við næsta mann eins og bróður
sinp og klæðnaður er af öllu
tagi, sumir eru í sallafínum
kvöldbúningi, aðrir í stuttbux-
um og blússu. Á einum stað sá
ég hóp ungra manna og kvenna
í afar glæsilegum reiðfatnaði.
Karlmennirnir voru eins og
spánskir caballeros í s-ilfurglitr-
andi silkivestum, en dömurnar,
sem mér virtust flestar af
spönskum eða indíánskum upp-
runa, voru í uppreimuðum stíg-
vélum með spora, en svipu var
stungið undir beltið. Hins vegar
voru karlmennirnir svipulausir,
svo að þetta var eins og í öfug-
snúnu leikriti eftir markgreif-
ann gamla af Sade. Þarna höfðu
ummæli Nietzches snúizt við:
„Du gehst zu Frauen? Vergiss
die Peitsohe nieht!“ (Þú gengur
til kvenna? Gleymdu ekki svip-
unni! — Um þetta sagði Bertrand
Russell: Níu konur af hverjum
tíu hefðu náð svipunni af hon-
um, og hann vissi það, svo að
hann hélt sig frá konum og
breiddi yfir særða hégómagirnd
sína með hranalegum athuga-
semdum).
Þetta var nú útúrdúr. Til hlið-
ar við spilasalina eru veitinga-
salir, þ. á. m. „lounge“. Þar
koma heimsfrægir listamenn
fram ókeypis, þ.e. gesturinn þarf
ekki nema að kaupa sér t.d. einn
bjór, þá getur hann setið eins
lengi og hann lystir. Innar af er
svo aðalsalurinn, þar sem enn
fremri listamenn koma fram á
allt að tveggja tíma skemmtun.
um. Þar er að sjá beztu trúða í
heimi, heyra frægt söngfólk,
leikrit o. s. frv. Eitt er víst: allt
er „first class“ pða „top class“.
Sýningar þessar eru mjög íburð-
armiklar, enda ekkert til' spara’ð
í neinu. í aðalsalnum verða
menn að kaupa sér máltíð, til
þess að geta verið þar, en ekki
er hún svc> dýr, að neinn horfi
í það.
Til ^amans ætla ég að telja
upp örfáa þá listamenn, sem
voru í Las Vegas Um þetta leyti.
Meðal þeirra, sem skemmtu í
„lounge“ voru: Ink Spots, Bob
Crosby’s Bob Cats, Louis Prima,
Bernard Brothers (!), Dinah
Washington, Arthur Lyman,
Dukes of Dixieland. í aðalsal t,
d. Jimmy Durante, Eddie Fisher,
Ella Fitzgerald, Brenda Lee,