Morgunblaðið - 23.05.1963, Blaðsíða 9

r Fimmtudagur 23. maí 1963
MORCUHBL4ÐIÐ
9
Fyrir nokkru barst Morg-
unblaðinu úrklippa úr banda-
rísku tímariti „Homes Maga-
zine of. The Miami News“.
í*ar segir blaðakona, að nafni
Margaret Warrington, í 2ja
síðna myndskreyttri grein,
frá heimsókn í vinnustað sem
íslenzku listahjónin Kristin
og Jóhann Eyfells hafa kom-
ið sér upp með dálítið ó-
venjulegum hætti, ásamt fimm
listamönnum öðrum.
Vinnustaðurinn er í útjaðri
borgarinnar Gainsville í Flor-
ida í ævagömlu húsi, sem á-
samt lóðinni umhverfis hefur
hefur að undanförnu verið
notað fyrir alls kyns drasl,
kassa utan af húsgögnum,
járnarusl, bílskrjóða, sem áttu
Prófessor Hiram Williams og Steve Lotz að starfi
Listaverk Jóhanns Eyfells hljóta
vlðurkenningu vestan hafs
að fara í brotajárn og fleira
þess háttar.
Hjónin Kristín og Jóhann
Eyfells stunda nú listnám við
College of Fine Arts við Uni-
versity of Florida, og leggja
einkum stund á gerð lista-
verka úr málmi. Listamenn-
irnir fimm, sem með þeim eru
í gamla húsinu, eru þrír pró-
fessorar við skólann Enrique
Montenegro, sem kennir þar
þetta ár sem gestur, Hiram
D. Williams, listmálari og Ge-
offrey Naylor, sem einnig
vinnur úr málmi — og tveir
stúdentar úr listaháskólanum
Steve Lotz, listmálari og
Harry Bliss, sem fæst jöfnum
höndum við listmálun og
höggmyndagerð, vinnur helzt
í tré.
öll voru þau á sama báti að
því leyti, að þau skorti nægi-
lega rúmt húsnæði, einkum
vegna höggmyndanna, sem
eru æði rúmfrekar.
í greininni segir, að það
hafi verið Jóhann, sem átti
hugmyndina að því að koma
þarna upp sameiginlegri
vnnustofu. Hann hafði áður
haft vinnustofu í bílskúr, en
þar var of þröngt um hann.
Einhverju sinni, er hann var
að leita sér að efni til að
vinna úr, rakst hann á þennan
stað, og komst að því að íbúi
hússins, einhleypur maður,
var að flytjast brott úr þess-
um ruslahaug. Hann var fljót-
ur að gera aðvart vim sínum,
Steve Lotz, sem var í hús-
næðishraki. Hann flutti í hús-
ið skömmu síðar, lagaði þar
til og áður en langt um leið
voru fyrrgreindir sjö lista-
menn farnir að vinna þarna á
lóðinni. Steve Lotz er hinn
eini í hópnum sem er ókvænt-
ur, hin hafa öll íbúð í borg-
inni.
Blaðakonan segir, að þarna
sé samvalinn hópur lista-
manna, sem taki starf sitt al-
varlega og helgi því alla sína
krafta, gagnstætt svo mörg-
um öðrum stúdentum í Flor-
ida, sem safnizt saman til þess
að hra'rast í listrænu and-
rúmslofti og jafnframt oft í
meira eða minna iðjuleysi.
Hún hefur eftir prófessor
Naylor, að listamennirnir 4,
sem stundi nám við háskól-
ann, séu óvenju góður hópur.
Fyrir utan fyrirlestra. verji
þau nær öllum sínum stund-
um á vinnustaðnum, sem gef-
ið hefur verið nafn, „Rice
Scrap Metal Co.“ í því, m.a.
komi fram munurinn á at-
vinnumanni og áhugamanni í
listinni. Hinir síðarnefndu
geti ekki hugsað sér að fórna
öllum sínum tíma, fé eða lífs-
þægindum á altari listarinnar.
Og prófessor Hiram Williams
segir: „Leikmenn krefjast
þess sífellt að listin feli í
ekki að hlutur sé fagur, því
að orðið nær ekki að tjá það,
sem okkur býr í huga. Lista-
verk þessara nemenda sýna
ekki endilega að þeir séu ó-
hamingjusamir. En í verkum
sínum ljá þeir þenslu og hætt-
ur atómaldar. Við finnum öll
þessa þenslu, en sjaldan get-
um við látið hana í Ijós á svo
augljósan og ótvírræðan hátt,
sem þessir listamenn.
sér hamingju og fegurð. At-
vinnumaðurinn í iistinni telur
að fegurðin hafi einhverja
þýðingu. Fegurð er ekki orð,
sem við notum. Við segjum
Fyrir framan gamla húsið, talið frá vinstri: Harry Bliss, Kristín Eyfells, Steve Lotz, Geoffrey
Naylor og Jóhann Eyfells.
Um þau Kristníu og óhann
Eyfells segir Margaret Warr-
ington m.a.:
„Kristín og Jóhann Eyfells
eru íslendingar. Kristín er frá
Reykjafirði, dálitlum fiski-
bæ, þar sem faðir hennar var
læknir. Jóhann er fæddur í
Reykjavík og var faðir hans
málari.
„En við kynntumst ekki“,
svarar hin aðlaðandi jarp-
hærða Kristín, brosandi „fyrr
en í Kaliforníu. Þá, fyrir 16
árum, vissi ég ekkert um
listir. En þegar við áttum
stefnumót í fyrsta sinn fórum
við á safn í San Fransisco."
Árið 1950 tók Eyfells próf í
húsagerðarlist og Kristín í
sálarfræði. Eyfells er hæglát-
ur maður, sem sekkur sér nið
ur í vinnu sína og gefur sér
lítinn tíma til annars. Það get-
ur víst stundum verið vanda-
samt að vera kona listamanns
— nema hún sé eins og Krist-
ín Eyfells.
Þegar Jóhann ákvað að
leggja út á listabrautina, á-
kvað Kristín að gera hið sama.
Nú vinnur hún listaverk úr
málmi, sem sýna glöggt hið
sterka og einbeitta eðlisfar
hennar. Það er líka augljóst,
að Eyfells er stoltur af konu
sinni ....
í þessu sama blaði er einnig
— á heilli opnu — mynd af
japanskri konu með listaverk
úr málmi eftir Jóhann Ey-
fells. Segir undir myndinni,
að listgrein þessi veki mkla
athygli og sé mjög svo umdeild
vestan haf^
Þá hefur Mbl. borizt sú
fregn, að Jóhann Eyfells hafi
nú fyrir skömmu hlotið verð-
laun fyrir listaverk, er hann
átti á listsýningu í Miami.
i
i
í
S
I
I
Slgurður Hjálmarsson
stýrimaður - Minning
F. 10. júlí 1892.
D. 4. maí 1963.
EINN þekktur Islendingur, bú-
settur í Kaupmannahöfn er ný-
lega dáinn þar og grafinn. Það
var Sigurður Hjálmarsson frá
Stakkadal í Aðalvík. Frá því
dugnaðarheimili hafa komið fjór
ir bræður, ungir ágætis-
menn, dugnaðarmenn, sem
unnu sig hér áfram til náms
og framtíðarstarfa. Elstur þeirra
var Jón Hjálmarsson, vélstjóri.
Gegnum nánar tegndir kynntist
ég manndáð hans og þeim dyggð-
um er einkenna aðeins úrvals
menn. Það þökkum við og mun-
um, þó mörg ár séu nú liðin
síðan hann dó.
Sigurður Hjálmarsson var frá
barnæsku hneigður til sjó-
mennsku og stórra tilþrifa, enda
beytti hann afli sínu ungur til
ýtrustu framsóknar í þeirri grein.
Lauk prófi frá Farmannaskóla
íslands, 1915, með ágætis eink-
unn. Hélt svo aftur til hafs og
vann með sínum seiglu dugnaði
mörg erfið og vandasöm verk
til æfingar að sínu setta marki.
Arið 1918 hóf hann svo fast
starf sem stýrimaður hjá Eim-
skipafélaginu, fyrst á Sterling,
síðast á Gamla Gullfoss eða Lag-
arfoss. En varð loks að hætta
siglingum vegna sjóngalla. Hélt
þó áfram hjá Eimskip sem vakt-
maður þess í Khöfn og eitthvað
hjá öðru skipafélagi þar, í við-
lögum.
Erfitt mun hafa orðið, svo
dyggum og tryggum manni sem
Sigurður var, að skilja við báða
Gullfossana í þeim vandræðum
sem hentu þau blessuð skip, og
allt hefst það endilega í Kaup-
mannahöfn. Getur skeð að bruna
sárin í vetur hafi orðið hans síð-
asta sorg. Við skulum vitja það
og skilja, að sjómenn elska skip-
in sín mjög alvarlega, því það
eru fleytur hafsins sem kenna
þeim dýpstu spekina og reynast
þeim bezt.
Sigurður giftist hér heima,
góðri konu, sem Ingibjörg hét
Gunnarsdóttir. En missti hana
eftir fá ár. Þau eignuðst tvær
yndislegar dætur, sem báðar lifa
við góð skilyrði. Síðar giftist Sig-
urður svo danskri konu, sem
reyndist honum mjög vel. Þau
eignuðust þrjú efnileg börn, sem
auðvitað hafa aukið hamingju
þeirra og farsæld. Má því segja
að lífsbraut Sigurðar hafi orðið
honum svo sem vænta mátti —
hagstæð, því Sigurður var sjálf-
ur var sjálfur góður maður.
Sigurður var vel greindur mað
ur, hæglátur og hlýr í viðmóti.
Fylgdi þó málum sínum fast
fram með djörfung og réttlæti.
í störfum sínum var hann skyldu
rækin og svikalaus, enda munu
allir sem þekktu þann mann
mest, lýsa honum bezt.
Og nú er Sigurður Hjálmars-
son dáinn! Þess vegna sendi ég
öllum ættingjum hans og ást-
vinum ynnilega samúðarkveðju
og bið ykkur öll að þakka Guði
fyrir góðar minningar um ís-
lenzka vininn ykkar Sigurð
Hjálmarsson stýrimann.
Kristín Sigfúsdóttir
frá Syðri-Völlum