Morgunblaðið - 28.05.1963, Blaðsíða 6

6
MORCVNBL4ÐIÐ
Þriðjudagur 28. maf 1963
Þórhildur Sch. Thorsteinsson
Um síðustu helgi var byrjað að reisa stóra mastrið á lorans- í
stöðinni á Gufuskálum á Snæfellsnesi, en það verður sem .
kunnugt er ein hæsta bygging í heimi. Sérstaklega þjálfaðir
menn í að reisa slík mánnvirki eru komnir frá Bandaríkjun- |
um. Sl. miðvikudag var mestr-ið orðið um 650 m. hátt og tók I
Ámi Óskarsson þá þessa mynd af því. Sést maður að vinna |
þar uppi L ,
HINN 12. maí sl. andaðist hér
í bæ frk. Þórhildur Sch. Thor-
steinsson. Hún var fædd á Brjáns
læk á Barðaströnd hinn 22. júní,
1891. Foreldrar hennár voru
hjónin Þórunn og Davíð Sch.
Thorsteinsson héraðslæknir. Þau
voru bæði af ágætum og víð-
frægum ættum. Frú Þórunn var
dóttir Stefáns prófasts Steph-
ensen í Holti í Önundarfirði og
síðast í Vatnsfirði, og var hann
sonarsonur Stefáns amtmanns á
Hvítárvöllum. Móðir frú Þór-
unnar var Guðrún Pálsdóttir
amtmanns Melsted. Davíð læknir
var sonur Þorsteins verzlunar-
stjóra á Þingeyri og síðar bónda
í Æðey Þorsteinssonar og konu
hans Hildar Guðmundsdóttur
sýslumanns og síðar kaupmanns
í Flatey Scheving, en frá honum
segir Gunnar skáld Gunnarsson
skemmtilega í snilldarverki sínu
„Svartfugl."
Frk Þórhildur ólst upp með
foreldrum sínum fyrst á Brjáns-
læk, síðar í Stykkishólmi en
lengst af á fsafirði, þar sem faðir
hennar var héraðslæknir frá 1901
til 1917. Hann var hvarvetna vin
sæll öðlingsmaður, sem á efri ár-
um vann óeigingjarnt starf fyrir
skátahreyfinguna og fékkst nokk
uð við ritstörf. Frk. Þórhildur
Hafnarfjarðarbíó:
EINVÍGIÐ.
Þetta er dönsk mynd með Frits
Helmuth, Malene Schwartz og
John Price í aðalhlutverkunum.
— Ungur læknanemi, Mikael,
sem vinnur með náminu sem
píanóleikari í næturklúbb, hittir
fyrir unga stúlku, sem hann
verður mjög hrifinn af. Hún heit-
ix Tína, og vinnur hjá kvikmynda
stjóranum Claes. Kunningsskap-
ur Tinu og Mikaels verðu fljót-
lega að ást þeirra á milli, en af
tilviljun kemst Mikael að því að
Tina hefur verið í tygjum- við
Claes. Mikael verður fyrir sárum
vonbrigðum og hyggst snúa al-
gerlega baki við Tinu. Hann fer
í kvikmyndaverið til þess að skila
Tinu kvikmyndahandrit, sem hún
hafð gleymt hjá honum þegar
hún fór frá honum um morgun-
inn eftir að hún hafði dvalið hjá
honum næturlangt. Þarna hittir
Mikael Claes og lendir í orða-
sennu við hann, sem lýkur með
því að Mikael slær Claes kinn-
hest með hanzka. Claes tekur
þetta sem áskorun til einvígis og
er ákveðið að þeir skuli gera upp
sakirnar sín á milli með skamm-
byssum næstu nótt í kvikmynda
verinu. Tina hafði gert margar
tilraunir til að sannfæra Mikael
um að hún bæri til hans ein-
læga ást, en hann hafði ekki vilj
að hlusta á hana. Og nú kemur
hún enn til hans full örvænting
ar og ótta, til þess að fá hann
til að fara ekki til einvígisins. En
það ber engan árangur. Mikael
fer í kvikmyndaverið, kvíðafull
ur og taugaóstyrkur. Claes, sem
flutti með foreldrum sínum til
Reykjavíkur árið 1917. Átti hún
síðan ætíð heima hér í borg og
vann um 16 ára skeið við síma-
vörzlu á borgarstjóraskrifstof-
unni, ásamt frk. Guðrúnu, systur
sinni.
Ég vissi raunar nokkur deili á
frk. Þórhildi áður en ég kynntist
henni í daglegu samstarfi á með-
an ég var borgarstjóri. En þá
myndaðist með okkur vinátta, er
hélzt æ síðan, svo að ætíð urðu
fagnaðarfundir þegar við hitt-
umst, sem raunar var alltof sjald-
an. Frk. Þórhildur var frábær
röskleikakona, ötul í starfi og
ætíð hressilegt við hana að tala.
Hún hafði ákveðnar skoðanir á
málefnum og mönnum, dró al-
drei úr, hafði e.t.v. fordóma gegn
sumum en bjó yfir mikilli mann
þekkingu.
Hressileiki frk. Þórhildar var
því aðdáunarverðari sem hún
átti við langvarandi vanheilsu að
búa. Þegar hún var 16 ára að
aldri, varð hún fyrir slysi og
beið þess aldrei bætur. Kvart-
anir lét hún þó engan til sín
heyra og vissu jafnvel margir ná
kunnugir ekki, að hún gekk ald-
rei heil til skógar. Eftir að hún
lét af störfum út á við, sótti hún
og þrátt fyrir lasleika, stjórn-
var að gera kvikmynd, þar sem
háð er brostlegt einvígi með
skammbyssum, hefur hagrætt
einu atriði myndarinnar með það
fyrir augum að hæðast þannig
að Mikael og þegar Mikael kem
ur bregður hann þessu atriði
myndarinnar upp fyrir honum.
En þetta illkvitnislega tiltæki
Claes hefur örlagaríkari áhrif en
hann hafði búist við . . .
Mynd þessi er að efni og gerð
^ Enn um upplestrarfrí
Nemandi í Menntaskólan-
um skrifar:
„Flestum er tamt að barma
sér yfir eigin hag. Yfirleitt er
það heldur hvimleiður ávani, en
þó geta stöku sinnum legið fyr
ir ærnar ástæður.
í dálkum Velvakanda í dag,
birtist smá umkvörtunarpistill
undir fyrirsögninni „Upplestrar
fríið nýtist illa“, og er megin
uppistaða hans álit ungrar
stúlku í II. bekk Menntaskólans
í Reykjavík á óheppilegu fyrir
komulagi prófa og upplestrar-
leyfis. Segist hún mæla fyrir
munn margra skólasystkina
sinna. Eg er stúlkunni fyllilega
sammála að öðru leyti en því,
að ég tel hana mæla fyrir munn
málafundi flestum konum betur,
og var manna kirkjuræknust.
Fram til hins síðasta var hún æ-
tíð glöð og reif á mannamótum.
Svo vildi til, að nóttina áður
en útför hennar fór fram, gisti ég
í næsta húsi við æskuheimili
hennar á ísafirði, og hafði um
morguninn orð á því, að nú ætti
að jarða frk. Þórhildi eftir há-
degið. Húsmóðir mín rifjaði þá
upp æskuminningar frá uppvaxt-
arárum þeirra beggja og rómaði
mjög tryggð hennar og þeirra
systkina allra. Undir þann dóm
taka miklu fleiii, því að frk. Þór
hildur var vinmörg svo sem sjá
mátti af fjölmenni við útför
hennar, enda var henni trygg-
lyndi og vinfesta í blóð borin.
Með eðlilegum hætti var hún
þó traustustu böndum tengd ætt-
ingjum sínum. Hún mat ætíð
æskuiheimili sitt og foreldra,
hafði dálæti á bræðrum sínum,
sýndi í verki umhyggju fyrir
börnum þeirra, og bjó með systr-
um sínum, frk. önnu og frk.
Guðrúnu. Missir þeirra er mest-
ur, en frk. Þórhildar mun lengi
saknað af hennar mörgu vinum,
er kynnzt höfðu hennar ágætu
mannkostum.
Bjarni Benediktsson.
ekki meira en í meðallagi, en
hún er prýðilega leikin eins og
svo margar danskar myndir sem
hér hafa verið sýndar upp á
síðkastið. Mikael leikur Frits
Helmuth, Malene Schwartz leik-
ur Tinu og John Price Claes.
Allt eru þetta góðir leikarar og
gera hlutverkum sínum hin ágæt
ustu skil.
Bæjarbíó:
LAUN LÉTTÚÐAR.
Efni þessarar frönsku myndar er
hvorki stórbrotið eða sérstaklega
æsandi, en myndin er engu að síð
ur skemmtileg, af því að hún
hefur til að bera þann heillandi
blæ, sem margar franskar mynd
ir eru gæddar. í svo ríkum mæli.
Við þetta bætist að hinn ungi og
þorra nemenda skólans, ef ekki
allra. Auk þess vildi ég*fá að
bæta hér við þeim rökum, er ég
álít veigamest í þessu réttlæt-
ismáli, en stúlkan lét ósögð.
í tveimur skólum, sem út-
skrifa stúdenta, Menntaskólan-
um á Laugarvatni og Verzlunar
skóla íslands, er hafður á sá
háttur, að skipta upplestrar-
leyfinu niður á milli prófa,
þannig að nemendum er ætlað
ur viss tími til að lesa hverja
námsgrein fyrir sig og taka síð-
an próf í henni áður en lengra
er haldið. Sjöttubekkingar í
Menntaskólanum í Reykjavík
fá aftur á móti u.þ.b. eins mán
aðar upplestrarleyfi, en að því
loknu eru tekin sex erfiðustu
prófin á fyrstu sjö dögunum og
hin fylgja fast á eftir.
mikli „sjarmör“, Jean Paul Bel-
mondo, leikur aðalhlutverkið.
Það verður ekki sagt að þessi
ágæti leikari sé neinn Adonis,
hvað fríðleik snertir, en hann
hefur eitthvað það við sig, sem
Öllum ætti að vera ljósir þeir
annmarkar, sem eru á slíku
fyrirkomulagi, en þeir eru m.a.:
1) Hætta er á andlegri og lík
amlegri ofraun nemenda í þess-
ari löngu, samfeldu próflotu,
þar sem engin hvíld gefst á
milli.
2) Talsvert betri prófárangur
hlýtur að nást, ef nemendum
er gefinn kostur á að taka próf
í hverri námsgrein fyrir sig,
áður en þeir hefja lestur nýrr-
ar, í stað þess að hræra öllu
saman eins og nú er gert, því
eins og allir vita, sem lesa undir
stúdentspróf, þykir gott að kom
ast einu sinni yfir náfnsefnið, þó
ekki sé meira sagt, en enginn
frekari tími gefst til upprifjun
ar fyrir hvert einstakt próf.
Þeim rökum er oft beitt af
manni fellur vel í geð og sem
sérstaklega heillar kvenfólkið,
enda kvað hann nú sem stendur
vera eftirlætisleikari allra ungra
kvenna i Frakklandi og víðar,
Framhald á bLs. 15.
kennurum skólans og ýmsum
öðrum, að í rauninni ætti ekki
neitt upplestrarleyfi að vera,
því þá kæmi hin sanna kunn-
átta nemandans skýrar í ljós og
menn fleyttu sér síður í gegn á
utanbókarlærðri vitneskju, sem
farin yrði veg allrar veraldar
að loknu prófi.
Hér skipta þessar röksemdir
engu máli, því ég er aðeins að
benda á það, að hvemig svo
sem fyrirkomulagið er á hverj-
um tíma, réttlátt eða óréttlátt,
verði þeirri sanngirniskröfu að
vera fullnægt, að sami háttur
sé hafður á prófum í öllum skól
um, þar sem sömu einkunnar er
krafizt. Annað hlýtur að vekja
óánægju og síðast en ekki sízt
almenna vantrú á réttlátri eink
unnargjöf. Mér vitanlega. hafa
engin rök verið sett fram af
hálfu skólans, er réttlæta nú-
verandi fyrirkomulag og mis-
ræmi. Þó mun þessari gagn-
rýni ekki hafa skotið upp fyrst
nú sem dægurflugu, svo sem
niðurlagsorð Velvakanda í fyrr
greindum pistli ótvírætt sanna.
Reykjavík, 23. maí 1963.
E. H.
(nem. í Menntask. í Rvík).“
BRÆÐURNIR ORMSSON
Sími 11467.
KVIKMYNDIR ★ KVIKMYNDIR ★ KVIKMYNDIR ★

<!
k:
2
G
3
★ KVIKMYNDIR ★ SKRIFAR UM: ★ KVIKMYNDIR ★