Morgunblaðið - 28.05.1963, Blaðsíða 12

12
M O R C r \ Tt 1. 4 ÐIÐ
Þriðjudagur 28. ir">í 1963
DUNKERLEYS
Þegar ég hugsa um þetta allt
nú, er ég hissa, á, að jafnvel orð
eins oig morð gat ekki gefið mér
óbeit á Alec. Flökurleikinn, sem
greip mig var við það að sjá
lifandi mann hníga niður dauð-
an, ekki við það, sem Alec hafði
gert. Aðeins einu sinni nefndi
hann föður sinn, berum orðum,
— Asinn sá arna, að koma hing
að! Eg var farinn að hugsa með
sjálfum mér, að líklaga myndi
ég ekki drepa hann, eftir allt
saman. Og svo þurfti hann endi-
lega að rekast hingað. Þá vissi
éð, að það var Alec, sem hafði
komið föður sínum til London.
Og ég snerist ekki frá honum-
Hann leit nú út á sjóinn. -—
Það er blaejalogn, sagði hann.
— Nei, svaraði ég. — I>að er
aðeins andvari. Ef þú vilt fara,
geturðu komizt út. Við getum
fengið dálitla golu, undir eins og
við erum laus frá landi.
Hann tók lík föður síns undir
hendurnar og dró það niður að
þrepunum. Skeifurnar undir skó
hælunum glömruðu dálítið, þeg
ar hann dró hann af einu þrep-
inu niður á það næsta. Hann
kom líkinu fyrir í léttibátnum,
fleygði stýrissveifinni á eftir því
og ég reri út í skipið. Eg fór um
borð á undan, og það var ég, sem
dröslaði líkinu inn fyrir borð-
stokkinn. Alec hafði ekki afl á
því.
Það tók okkur nokkurn tíma
að koma skipinu þangað, sem
ofurlítil gola var, og þegar við
komum fram undan Selavoginum
tók það nokkurn tíma að
komast inn undir land. Ekkert
orð var sagt, út yfir nauðsynleg
bátinn. Eg fór að þessu eins og
við sigldum í draumi, og það,
sem lá undir segldúknum gerði
þetta ennþá draumkendara. Eg
er alveg viss um, að Alec hafði
dreymt þennan draum áður.
Við köstuðum akkerum, svo
sem hundrað stikum frá landi,
og ég kom likinu niður í létti-
bátinn. Eg fór að þtssu eins ög
ég væri dáleidd. Alec hafði þegj
andi gefið mér í skyn, hvað hann
ætlaði að gera. Við bárum líkið
þangað sem stígurinn liggur upp
í brattann, og hálfdrógum það
upp á brekkuna. Alec hafði tekið
IÐNAÐARBANKI ÍSLANDS H.F.
Arður til hluthafa
Samkvæmt ákvörðun aðalfundar hinn 25. maí sl.
greiðir bankinn 7% arð til hluthafa fyrir árið
1962. Arðurinn er greiddur í afgreiðslusal bankans
gegn framvísun arðmiða merktum 1962.
Reykjavík, 27. maí 1963,
IÐNAÐARBANKI ÍSLANDS HF.
Flugbjörgunarsveitin
Munið æfinguna á Þingvöllum og Þórisjökli um
Hvítasunnuna. — Þeir utanfélagsmenn, sem áhuga
hafa á að kynnast sveitinni er heimil þátttaka. —
Þátttökutilkynningar skulu berast til Magnúsar
Þórarinssonar, sími 37407 fyrir 30. maí.
Stjórnin.
5 herb. íbúð
eða einbýlishús óskast til kaups. —
Tilboð sendist afgr. Mbl., merkt: „Vandað — 5838“.
Vanar saumakonur
óskast strax.
SPORTVER
Skúlagötu 51. — Sími 15005.
— Já, þessi er ágæt. Ég kaupi hana.
pokann af höfðinu á því og sökti
honum í sjóinn með því að láta
steina í hann.
Þegar við vorum komin upp
á klettinn, vorum við bæði upp-
gefin. Við hvíldum okkur stund
arkorn undir runnum ,sem þarna
voru, og horfðum inn til lands,
með greinarnar hangandi yfir
höfðum okkar. Eg gat heyrt and
ardráttinn í Alec, sem kom í
snöggum rokum. Máninn var nú
beint upp yfir okkur, minni en
bjartari en áður, og það var svo
bjart, að ég gat séð rauðleitan
litinn á runnunum. Þá rauf Alec
þögnina og átti erfitt um mál;
— Við skulum kasta honum á
klettana, sem þú hefur svo oft
+ lað um. Eg leitaði í öllum vös
um hans meðan við vorum á
siglingunni, og þar var ekkert,
sem hægt var að þekkja hann á
nema þetta.
Eg hafði verið svo niðursokkin
í drauma mína, að ég hafði ekki
séð Alec gera þetta, og nú, er
hann rétti mér bréfið, sem ég
hafði skrifað föður hans, féll ég
saman og grét eins og hjartað í
mér ætlaði að springa. Hann
lagði mjóa handlegginn utan um
mig og dró mig að sér, og svo
söðum við ekki orð, nokkra stund
En þá sagði hann: — Það er ekki
hægt að þekkja hann á neinu.
Hann verður ekki annað en hver
anar flækingur sem hefur Orð-
ið fótaskortur. Klettunum verð-
ur kennt um höfuðkúpuibrotið.
Við skulum ijúka því af.
Hnén á mér skulfu, þegar ég
stóð upp, en snöggt spóavell, er
ég heyrði, kom hjartanu í mér til
að kippast við af skelfingu Alec
beið þolinmóð eftir mér.
Við komust fram á þverhníft
an hamarinn og slepptum þar
byrgði okkar aftur, sem snöggv
ast. Alec sagði: — Kysstu mig.
Nú!
Við föðmuðumst í síðasta sinn.
Hann var fölur en þurr um aug
un. Eg grét ákaft. Allt í einu
ýtti hann mér hægt frá sér og
sagði: — Farðu ofurlítið frá.
Eg gerði það Og hann settist
rétt landmegin við líkið, sem lá
samsíða klettabrúninni. Hann
spyrnti við því, kreppti hnén,
rétti svo snöggt úr þeim og lík
ið þaut fram af brúninni. Eg
horfði á, eins og í leiðslu, og
Elsie, ég fæ vist aldrei að vita
hvort þessi ýta setti hann sjálfan
fram af, eða hvort hann hefur
gert það með höndunum. Það
eitt veit ég, að hann hafði sagt:
„Kysstu mig nú“, og í hjarta
mínu vissi ég, að það var síðasti
kossinn okkar.
Eg reikaði að runninum, þar
sem við höfðum legið fyrir
skammri stundu, og þar leið yf
ir mig. Eg get ekki hafa verið
lengi í öngviti, því að þegar ég
raknaði við, virtist tunglið ekki
hafa neitt hreyft sig. Og nú skaut
þeirri hugsun upp hjá mér, að
hann væri ekki dauður, heldur
lægi brotinn og meiddur, þarna
fyrir neðan og væri að kalla nafn
iu mitt Eg klóraði mig með veik
um mætti niður eftir stígnum,
og þar fann ég þá báða í kletta-
skorunni, liggjandi þannig, að
hendurnar á þeim snertust, rétt
eins og þeir hefðu verið að fyrir-
gefa hvor öðrum.
Þá var ekki nema eitt fyrir
mig að gera. Yrðu þeir fundnir
þannig, þyrfti engra frekari skýr
inga við á málinu. Ef ég hins
vegar færi burt með lík Alecs,
gat mér orðið erfitt að gera
grein fyrir dauða hans. En ef
hitt líkið hyrfi fyrir fullt og
allt, gat slys elskenda, sem höfðu
gerzt of djarfir á þessum hættu-
lega stað, verið trúleg saga, og
eins og þú veizt, var það hún,
sem ég saigði og var tekin góð og
gild.
Því var það, að ég skildi elsk-
huga minn þarna eftir, en fór
með hitt líkið í léttibátnum, út
í skipið, þar sem ég batt stóra
járnmola, sem voru undir þil-
farinu fyrir kjölfestu, við hend-
ur hans og fætur. Síðan sigldi óg
svo langt fil hafs, að sjávarföllin
höfðu þar engin áhrif og sökkti
þar þessum morðingja, sem
hafði myrt ást mína, í hafið,
með hryllingi og án alls yfir-
söngs.
Méuiinn var horfinn og tekið
að birta í austri, og landið tekið
að lifna við, þegar ég lenti bátn-
um. Yfir í þorpinu gat ég heyrt
hana gala fjörlega. Galið í hon-
um blandaðist marrinu í keipun-
um, þegar ég reri léttibátnum að
landi, til þess að gráta sorgar-
fregnina, sem ég hafði að færa.
(Sögulok).
3|Utvarpiö
Þriðjudagur 28. maí
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp.
18.30 Þjóðlög frá ýmsum löndum.
— 18.50 Tilkynningar.
19.20 Veðurfr. — 19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur í Dómkirkjunni:
Odd Wannebo óperusöngvari
frá Noregi syngur; dr. Páll
ísólfsson leikur undir á orgel.
20.20 Þriðjudagsleikritið: „Ofur-
efli“ eftir Einar H. Kvaran;
VIII. kafli. — Ævar R. Kvar-
an færði söguna í leikform
og stjórnar flutningi.
21.00 Lög frá Lithaugalandi, sung-
in og leikin.
21.15 Upplestur: Kvæði og stök-
ur ettir Hreiðar E. Geirdal
(Andrés Björnsson).
21.25 Tónleikar: Óbókonsert nr. 2
í B-dúr eftir Handel.
21.35 Erindi: Rödd af veginum
(Hugrún skáldkona).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Lög unga fólksins (Bergur
Guðnason). — 23.00 Dag-
skrárlok.
Miðvikudagur 29. maí
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp.
18.30 Lög úr söngleikjum. — 18.50
Tilkynningar. — 19.20 Vfr.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Bjarki Elías-
son varðstjóri talar um um-
ferðarmál.
20.05 íslenzk tónlist: Lög eftir Jóa
Laxdal.
20.20 Lestur fomrita: Ólafs saga
helga; XXVII. — sögulok
(Óskar Halldórsson cand.
mag.
20.45 Píanótónleikar: Sinfónísk
svíta op. 8 eftir Carl Nielsen
(Herman D. Koppel leikur).
21.00 Saga Kaldársels; síðara er-
indi (Ólafur Þorvaldsson,
þingvörður).
21.25 Létt músík í miðri viku.
21.45 íslenzkt mál (Ásgeir Blön-
dal Magnússon cand.mag.)
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Svarta skýið1*
eftir Fred Hoyle; XXIV (Örn
ólfur Thorlacius).
22.30 Næturtónleikar: Síðari hluti
tónleika Sinfóníuhljómsveit-
ar íslands í Háskólabíói 24.
þ. m. Stjómandi: William
Strickland.
23.15 Dagskrárlok.
körfu-
kjuklingurinn
•• í hádeginu
••• á kvöldin
...... ávallt
á borftum ••••
KALLI KUREKI
— *
* -
Teiknari: Fred Harman
— Hvað fékkstu mikið hjá gömlu
konunui?
— Ekki grænan túskilding. Hún er
af öðru sauðarhúsi en ég bjóst við.
Henni er alveg sama þótt sá gamli
verði hengdur fyrir að drepa þig.
— Þú ert lygari, Jimmie. Ég elti
þig og sá þegar hún lét þig hafa pen-
mgana.
— Við ætluðum að skipta pening-
unum til helminga en fyrst þú ætl-
aðir að leika þennan leik tek ég allt.
• • •
1
nausti
S— ÞJÓhlUSTA
FRÖhíSK ÞJÓNUSTa
andlitsböt
(jandsnurtincj
tyárgreiðsla
CeiSbeint met i/aÍ
Snyrtl (/öru.
valhÖlliSS