Morgunblaðið - 11.07.1963, Síða 20

20
ltöORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 11. júlí 1963
HIILBHIT F00TI1IER:
H
Æ
T
I T
IJ
L
I E
- G
U
R
FARMUR
30
■ ^ú, já. Þegar stormurinn
var. Og fékk laeknirinn þér
sprautuna á eftir?
— Nei. Til hvers hefði hann
átt að gera það?
— Til þess að þú gaetir spraut-
að þig sjálf, ef þörf gerðist.
— Jæja, það gerði hann. nú
ekki. Eg hef aldrei haft hönd á
þessu áhaldi.
Frú Storey hvíslaði einu eða
tveimur orðum í eyrað á Les
Farman, og skipstjórinn fór aftur
upp stigann. Adeia og Frank
sendu hvort öðru skelft augna-
tillit.
Húsmóðir mín sneri sér að
laekninum. _ Ég býst við, að
eftir að þér höfðuð gefið Adelu
sprautuna, hafið þér hreinsað
áhaidið og komið því á sinn stað
í öskjunni á hillunni.
1— Ég býst við því, svaraði
hann ólundarlega. Slíkt og því-
líkt gerir maður ósjálfrátt, án
þess að hugsa um það.
— Þér þurftuð ekkert að nota
sprautuna eftir þetta?
— Nei.
■— Fór Adela strak út úr lækn-
ingastofunni?
•— Nei, hún dokaði þar vlð dá-
litla stund og við röbbuðum sam-
an.
— Þá er það hugsanlegt, að
hún hafi tekið sprautuna að yður
óvörum?
Augun ætluðu út úr höfðinu á
honum. — Nei! æpti'hann.
— En þér getið ekki svarið,
að hún hafi verið á sínum stað,
eftir að Adela fór út.
Hann sá, að hann hafði gengið
í gildru. Hann beit á vörina og
andaði órólega.
Frú Storey sneri nú athygli
sinni að Adelu. — Tókstu virki-
lega sprautuna, þegar læknirinn
sá ekki til?
— Nei, svaraði Adela. — Ég
var að segja þér, að ég hef
aldrei snert hendi við henni.
— Hvár varstu nokkrum mín-
útum fyrir kiukkan sjö í morg-
un?
— í rúminu, sofandi, sagði
Adela og glápti á hana.
Það var eins og frú Storey
gleymdi þeim. Hún sló vindiingi
við handarbakið og gekk burt
um leið og hún kveikti í honum,
og var eins og hugsi. Adela og
Tanner virtust vera slegin. Sann-
leikurinn var sá, að við horfðum
öll á hana með kvíða, og gátum
o :kur til um, hverju hún ætlaði
að skella á okkur næst.
Allt i einu kom Les Farman
niður stigann og hafði með sér
tvö vitni í viðbót, Jepson, einn
af þjónum í matsal, og Hankley
þjón á A-þilfari. Án þess að lita
á þá, sagði frú Storey: — Jepson,
viljið ér endurtaka það, sem þér
yoruð að segja skipstjóranum
áðan.
Þjónninn, sem var rösklegur og
laglegur ungur maður, naut þess
sýnilega að vera þarna miðdep-
illinn. — Já, frú, sagði hann, —
rétt skömmu fyrir sjö í morg-
un....
— Bíðið andartak, hvernig get
ið þér munað tímann svo ná-
kvæmlega?
— Af því að hr. Laghet var á
gangi á þilfarinu, frú. Á hverj-
um morgni kemur hann upp....
ég á við kom hann upp og var
vanur að ganga nokkra hringi í
þilfarinu, svo að það skeikaði
ekki fremur en klukku.
— Og hvað voruð þér að
gera?
— Ég var að þurrka af hús-
gögnunum í borðsainum.
— Haldið þér áfram.
— Þá heyrði ég einhvern
ganga upp stigann. Dyrnar á borð
salnum voru lokaðar, en ég sá
út á milli gluggatj^ldanna. Þarna
var frú Holder. Hún leit eitt-
hvað skritilega út, svo að ég
veitti henni betur eftirtekt, en
hún sá mig ekki. Hún bíður rétt
innan við hurðina, þangað til hr.
Laghet gengur fram hjá og stekk
ur þá til hans. Og svo stóðu þau
t na og töluðu saman.
— Gátuð þér heyrt, hvað þau
sögðu? \
— Nei, frú. Það er að segja
ekki nema eitt eða tvö orð.
Adela hafði hlustað á JepsOn,
eins og steingerð af hræðslu.
— Húsbóndinn var bálvond-
ur, og mér fannst frúin vera að
gráta. Það er að segja andlitið á
hcnni var allt afmyndað, en ég
sá engin tár. Hann vill sleppa frá
henni, en hún heldur honum föst-
um og er óðamála. Þau voru rétt
við dyrnar inn í ganginn.
— Sögðuð þér skipstjóranum,
hvað þau sögðu?
— Já, frú, þau verða æst og
þá fór ég að heyra til þeirra.
Húsbóndinn segir: „Ekki túskild-
ing!“ Hún segir eitthvað, sem ég
heiyrði ekki og hann svarar og
segir: „Það er engin rómantisk
endurminning." Hún segir: „Hor-
ace, barnið okkar?“. Og hann
segir: „Já, þú segir það!“ Og svo
grét hún og hékk í honum, en
hann ýtir henni frá sér og hún
dettur.
— Og hann kemur bölvandi
inn í ganginum, hélt Jepson á-
fram. — Hann lítur við og segir
við hana: „Mér er alveg sama,
hvort hann giftist þér eða ekki.
Hversvegna kemurðu ekki dem-
antinum í peninga?" Og svo
hleypur hann niður stigann.
— Hann er að Ijúga, sagði
Adela, hás.
— Þetta gæti nú samt líkzt
honum Horace, svaraði frú Stor-
ey þurrlega. — Er það kannski
ekki satt, að þú hafir hitt hann
á þiifarinu í morgun?
— Jú, en það var ekkert sögu-
legt við það. Við hittumst bara
af tilviljun.
— Um hvað talaðirðu við Hor-
ace?
— Um Frank Tanner. Frank
sagði, að það yrði alveg úti um
sig, ef Horace ræki hann burt
að ástæðulausu. Ég var að biðja
Lorace að gefa honum vottorð
upp á það, að læknisþjónusta
hans hefði verið óaðfinnanleg.
— Og þú varst að gráta?
spurði frú Storey þurrlega.
Adela var nú að gráti komin.
— Ég var ekkert að gráta.
Frú Storey sneri sér aftur að
Jepson. — Hvað gerðist svo eftir
að hr. Laghet fór niður stigann?
— Frú Holder kemur inn, ut-
an af þilfarinu og Tanner læknir
kemur út um dyrnar að bóka-
safninu, hinumegin- við mig.
Hann faldi sig þar en ég hafði
ekki séð hann fyrr. Þau talast
ekkert við. Frú Holder hristir
bara höfuðið til hans og fer nið-
ur stigdnn. Læknirinn gengur
aftur eftir, gegnum bókastofuna.
Annað sá ég ekki.
Frú Storey sagði við Adelu:
—Hvert fórstu?
- Inn í herbergið mitt, svar-
aði hin, æst.
— Hankley! sagði frú Storey
við hinn þjóninn. — Sáuð þér frú
Holder snemma i morgun?
Hankley var okkar þjónn, lit-
ill,- uppþornaður maður, með
andlit eins og grímu. — Já, frú.
— Segið mér nánar frá þvi.
— Jú, frú, þegar ég var að
koma frameftir gegnum ganginn
stjórnborðsmegin á A-dekki, sé
ég hana koma upp stigann fram
frá.
— Nei, æpti Adela tryllings-
lega.
— Þér getið svarið, að þetta
hi fi verið frú Holder?
— Vitanlega, frú. Hún var í
ljósrauðum undrfötum með
rauðu belti, sem ég hef oft séð
hana í.
— Þér eruð viss um, að hún
hafi verið að koma upp?
— Já, frú. Þegar hún sneri til
hliðar, sá ég á bakið á henni.
Hún sá mig ekki.
— Hvenær var þetta? Hugsið
yður nú vandlega um.
— Eitthvað um klukkan sjö,
frú. Ég athugaði það ekki alveg
nákvæmlega, frú, en það var rétt
um klukkan sjö.
— Þetta er lygi! æpti Adela.
— Ég fór aldrei niður fyrir
A-dekkið. Og ég sá Horace aldrei
aftur. Ég sver það!
Frú Storey hélt áfram að
reykja og horfði á hana óræðu
augnatilliti.
— Ef ég hef farið niður sagði
Adela, — þá hefur það bara ver-
ið af því að ég hef verið komin
framhjá mínu dekki og orðið
að koma upp aftur.
Frú Storey svaraði þessu engu.
— Frank! æpti Adela, frá sér
af hræðslu. — Segðu "henni, að ég
gæti ekki hafa gert það. Segðu
henni, að ég hafi aldrei haft
þessa bölvuðu sprautu handa
rr.illi.
Tanner var náfölur í framan.
Hann vætti varirnar. — Það er
satt, sagði hann. — Adela snerti
aldrei þessa sprautu.
— Þér getið ekki svarið upp
á það.
— Vist get ég það! Klukkan
þrjú í gær, var hún á sinum stað
í öskjunni, hjá hinum. Eg sá hana
þar sjálfur.
— Hversvegna sögðuð þér það
ekki, fyrst þegar ég spurði?
— Ég var búinn að gleyma því.
— Þetta snögga minni yðar er
ekki sérlega sannfærandi.
— Ég sver það! Ég skyldi
sverja það fyrir rétti, eða hvar
sem væri!
— Hvernig stóð á því, að þér
gáðu í öskjuna klukkan þrjú í
gær?
— Það var af engri sérstakri
ástæðu. Mér varð litið á hana.
Ég mundi ekki, hvort ég hafði
sett hana á sinn stað, svo að ég
gáði að, hvort hún væri þar....
Adela kom alls ekki í lækninga-
stofuna eftir það, og dyrnar voru
læstar þegar ég var þar ekki.
— Ég skil, sagði frú Storey
þurrlega — En hvernig komst, þá
sprautan hingað í laugina, úr því
hún var læst inni í lækninga-
stofunni?
Hann skynjaði, að hann var að-
(' s að flækja sig enn meir og
ranghvolfdi augunum. — Þér
hafið ekki sannað, að það sé sama
sprautan.
— Jæja, við skulum þá ganga
að þessu öðruvísi. Hvað er orðið
af sprautunni, sem var í öskjunni
klukkan þrjú í gær?
Þessu gat hann ekki svarað.
Við gátum öll séð, að hann var
í þann veginn að bugast.
— Tókuð þér hana þaðan sjálf-
ur? spurði hún lágt.
— Nei.
Húsmóðir mín breytti snögg-
lega um efni. — Ætlið þér að
giftast frú Holder, þegar við
komum í land? spurði hún.
— Nei, svaraði Tanner. — Svo
hátt gæti ég aldrei hugsað.
Frú Storey brosti þurrlega.
— Hvernig stendur þá á því, að
hún gengur með hringinn með
rauða steininum, sem þér voruð
áður með á litla fingri? Það er
dálítið eftirtektarvert, af því að
frú Holder á svo marga miklu
verðmætari hringa.
— O, það er bara vináttugrip-
ur, tautaði hann.
— Jæja. Andlitssvipurinn á
frú Storey varð allt í einu ógn-
andi. — Ég vil halda því fram, að
þið frú Holder hafið sett þetta á
svið í. morgun, til þess ð hafa
KALLI KUREKI
-X - *
Teiknari; Fred Harman
peninga út úr Horace, sem þið
gætuð gift ykkur fyrir.
— Nei.... nei.... sagði hann
lágt.
— Það er bersýnilegt, sam-
kvæmt vitnisburði Jepsons, að
frú Holder notaði þar gamalt og
alþekkt bragð, til þess að fá máli
sínu framgengt. Það mistókst, og
ég vil halda því fram, að þá
hafið þið komið ykkur saman um
að ryðja Horace úr ve>gi, til þess
að tryggja ykkur það, sem hún
átti að erfa eftir hann, samkvæmt
erfðaskránni hans.
— Nei, hvíslaði hann ágndofa.
— Og hvert fóruð þér svo eftir
þetta atvik á þilfarinu?
— Inn í herbergið mitt.
—■ Þér stefnduð alls ekki í þá
átt. Þér þekkið hvern krók og
kima á skipinu. Ég vil halda því
fram, að þér hafið farið niður
stigann að aftan og svo gengið
fram eftir B-þilarinu, að dyrun-
um, sem opnast út að stiganum
hérna rétt fyrir ofan okkur.
r „Jimmie vissi, að þið mynduð finna
þessa ’38 kaliber kúlu í Sam Aiken
og frá því gat hann ekki kjaftað sig.
Hann játaði allt“.
Meðan Jimmie Jenkins bíður eftir
réttarhöldunum, halda Kalli og sá
gamli heim á leið. „Frænka heldur,
að þú hafir drepið Sam. Hún borgaði
Jimmie 150 dollara fyrir að þegja
yfir því.“ „Ef þú hefðir ekki komið
til skjalanna, þá mundi ég sjálfur
halda það enn þann dag í dag“.
Heima á búgarðinum, hugsar frænka
um það, hvort sá gamli muni hafa
komizt undan til Mexico. „Hann er
bévaður asni, en ég sakna nöldursins
í honum. Það verður ólíkt hérna fyrst
hann er farinn.
ailltvarpiö
Fimmtudagur 11. júlí.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Á frívaktinni**, sjómanna*
þáttur (Sigríður Hagalín)
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Danshljómsveitir leika. — 18.5Í
Tilkynningar. — 19:20 Vfr.
19:30 Fréttir.
20:00 íslenzkir söngvarar: Gunnar
Guðmundsson kynnir nýja
hljómplötu.
20:30 María Curie; I. erindi: Uppvöxt-
ur og æskuár (Sigurlaug Árna«
dóttir).
20:55 Tónleikar: „Konsertdansar** eft«»
ir Stravinsky (Ensk kammer-
hljómsveit leikur; Colin Ðavij
stjórnar.
21:15 Raddir skálda:
Þorsteinn Ö. SLophenscn *eM
kvæði eftir Þórodd Guðmunds-
son, Stefán Jónsson rithöfundur
les smásögu. „Á skilnaðarstund**
og Jón Óskar les frumort ljóö.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Keisarinn 1 Al-
aska" eftir Peier Groma; XI*
(Hersteinn Pálsson).
22:30 „Konungurinn og ég": Rafn
Thorarensen kynnir lög úr söng
leik eftir Rodgers og Hammer-
v stein. (Meðal söngvara: Deborah
Kerr, Yul Brynner og Rita Mor-
ene).
23:15 Dagskrárlok.
Föstudagur 12. júli.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp. «
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna"; Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Harmonikulög. — 178:50 Til«
kynningar. — 19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Efst á baugi (Björgvin Guð*
mundsson og Tómas Karlsson).
20:30 „Shéhérazade", lagaflokkur eftýp
Ravel (Victoria de los Angel«
es syngur við undirleik hljóm*
aveitar).
20:45 Frásaga: Stjörnuhrap (Gunnay
Róbertsson Hansen leikstjóri)
21:06 Tónlist fyrir trompeta og hljóm
sveit eftir Vivaldi og PurceU
(Roger Voisin ug Armando
Ghitalla leika með Unicom
hljómsveitinni; Harry Ellis Diclc
son stjórnar).
21:30 Útvarpssagan: ,Alberta og Jakob#
eftir Coru Sandel; XIV. (Hann«
es Sigfússon).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Keisarmn í Al-
aska" eftir Peter' Groma; XIX.
(Hersteinn Pálsson).
22:30 Menn og músik; II. þáttun
Tjaikovsky (Ólafur Ragnar
Grímsson hefur runsjón á hendi)
23:15 Dagskrárlok.