Morgunblaðið - 28.07.1963, Qupperneq 20

20
KORCVISBLAÐIÐ
Sunnudagur 28. júlí 1963
William Drummond: MARTRÖÐ
6
— Já, já, frú. En þá var eins
og hún áttaði sig á spurningunni
og bætti við. — Það gerir ekkert
til, frú. Mig langaði ekkert til að
láta hann verða barnahæiisdreng
alla ævi, eins 0:g faðir hans var
— með trefil um hálsinn Og
tuskuhúfu .... og konu eins og
mig. Ef hann getur komizt yfir
ána og verið í félagsskap fína
fólksins, eins og hann langar til,
'þá er það ekki nema gott. Hann
er ailt sem ég á í heiminum, og
'honum er velkomið það, sem ég
get látið af hendi rakna við
hann.
Þetta var óvenju löng ræða og
Nora lagði í hana alla þá tilfinn
ingu, sem hún átti til. Kit þorði
ekki að andmæla einu orði Svona
ást var göfugmannleg, enda þótc
hún spillti þeim, sem fyrir henni
varð.
— Jæja, verið þér sælar frú
sagði Nora, þegar hún hafði jafn
að sig eftir þessa .æðu.
— Bíðið andartak, Nora, sagði
Kit snögglega. Hún greip töskuna
sína dró upp úr henni fimm
punda seðil og fékk gömlu kon-
unni.
— Nú ferðu beint og kaupir
þér aimennilega kápu, sagði hún
— Otg svo kemurðu ekkert aftur
fyrr en þú ert orðin betri af
kvefinu. Skilurðu það, Nora.
Nora horfði á seilinn, eins Og
hún hefði aldrei fyrr séð neinn
slíkan, sem og vel getur hafa ver
ið. Síðan tróð hún honum í
töskuna sína. — Guð blessi yður
frú, sagði hún. Síðan snuggaði
hún og þerraði augun, og það
var ekki kvefið eitt, sem vætti
þau.
—Eg vildi óska að mín vanda-
mál væru svona auðveldlega
leyst hugsaði Kit, þegar gamla
konan hvarf út um dyrnar.
— Æ, hjálpi mér! sagði Nora
og kom þjótandi inn um dym-
ar aftur. — Það kom skeyti til
yðar, frú. Eg lagði það þarna
upp á útvarpið.
Kit þakkaði henni fyrir og um
leið og gamla konan lokaði á
eftir sér, gekk hún að sjónvarps
taekinu, tók skeytið og reif upp
umslagið. Það var frá New York
og fná einu manneskjunni, sem
hana langaði til að hitta. Hún
las. KEM FLJÚGANDI FIMMTU
DAG ELLEFU KVEÐJA BEA.
Hún leit á tímasetninguna á
skeytinu og fór að veltu því
fyrir sér, hvort það mundi ekki
hafa verið sent einmitt á þeirri
stundu sem hún sat í leiguvagn
inum og óskaði sér þess heitast,
að Bea frænka væri komin. En
vitanlega hafði það verið sent
mörgum klukkustundum fyrr.
Siminn tók að hringja en í
fyrstunni tók hún ekkert eftir því
Þetta voru svo dásamlegar gleði
fréttir, að hún vildi ekki láta
neitt rugla fyrir sér ánægjunni.
Hún gekk að símanum með, skeyt
ið í hendinni, og horfði á það.
Tók síðan símann.
— Halló, þetta er frú Newton.
Og um leið og hún heyrði í
sknanum greip hana skelfingar-
hrollur. Það var röddin, þessi háa
so. glandi brúðurödd. Aðeins var
hún ekki nú ógnandi eða hótandi
heldur klámfengin í lýsingu sinni
á því, sem gerast mundi áður en
hún dræpi hana í mánaðarlokin.
— Þér hljótið að vera brjál-
aður! æpti hún. — Hvað hef ég
gert yður? Hver eruð þér?
En röddin hélt áfram, eins Og
straumur í skolpræsi, án þess
að gefa orðum hennar gaum.
Það var næstum eins og hún
gengi fyrir vél, rétt eins og sá
sem talaði væri uppfullur af ó-
þverra síns eigin hugmyndaflugs.
Hún hélt heyrnartólinu sem
lengst frá sér ré.tt eins og það
sjálft væri saurugt, en gat ekki
lagt það frá sér. Hún lét það
vaða áfram, en þegar þac loks
ins þagnaði, æpti hún aftur. —
Hver eruð þér? Hvað hef ég
gert yður.
Þá kom ekkert svar. Línan var
dauð. Hún gjökti símanum aftur
Of aftur og gat heyrt andardrátt
hinumegin. En hún fann, að hún
mátti ekki láta við svo búið
standa. Hún varð að komast að
því, hver þessi vitfirrimgur væri.
En svo heyrði hún að hann var
farinn úr símanum.
Hún áttaði sig á því seinna,
að hún hefði átt að hringja sam
stundis á miðstöðina og fá að vita
hvort hægt væri að rekja samtal
ið. En hún var of ringluð til þess
að hafa hugsun á því þá. Hún
lagði frá sér símann Og stóð
þarna með skeytið frá Beu
frænku í hendinni, og horfði á
símatólið, rétt eins og það væri
lifandi vera, einhver eitruð
padda.
Og þessi óþverri, sem hafði
glumið í eyrum hennar var held
ur ekki betri en eitur. Hún lok
aði augunum, hristi höfuðið og
reyndi að harka þetta af sér. En
það glumdi áfram í heila hennar
þessi andstyggðar óþverri.
Allt í einu hringdi bjallan aftur
Það fó-r hrollur um hana. Hún ætl
aði ekki að fara til dyra — hvað
sem í boði væri.
En þá áttaði hún sig á því, að
þetta var dyrabjallan en ekki
síminn. Hún hljóp til dyra og
ætlaði að fara að opna, en datt
þá í hug, að þarna mundi ó-
freskjn komin í eigin persónu.
Hún laigði eyrað að hurðinni. —
Hver er þar?
— Það' er ég. Það er Peggy
sagði rödd Peggy úti fyrir.
Kit opnaði og þarna stóð
Peggy með litla krukku í hend
inni. — Eg kom hérna með dá-
lítið handa þér.... Hún þagnaði
þegar hún sá framan í Kit. —
Hvað í ósköpunum. ...?
— Komdu inn, sagði Kit.
Komdu inn. Hún hálfdró vin-
konu sína inn og aflæsti síðan
burðini og setti keðjnua á.
r eggy leit á hana, eins og hún
væri vitskert.
— Afsakáðu, sagði Kit Hún
gekk að borðinu, tok sér vindling
og fór að reyna að kveikja
í honum, en eldspýtan brotnaði
og féll logandi niður á gólfábreið
una. Hún steig á hana og reyndi
svo að kveikja á annarri, en ár-
ar.gurslaust.
Peggy kom með kveikjarann
sinn og gaf henni eld. — Er þér
illt? sagði hún.
— Nei, svaraði hún. — Nei.
Henni var erfitt um mál Og
að vissu leyti var henni illt. Af
þessu taugaáfalli. — Það var
maður í símanum áðan.... Hún
hristi höfuðið rétt eins oig að
losna við minninguna um það.
— Hræðilegur maður...
Peggy fór að snúast kring um
hana, rétt eins og sjúkling og
fékk hana til að setjast niður. —
Eg ætla að ná þér í eitthvað að
drekka, sagði hún.
En Kit hristi höfuðið Það var ó
sjálfráð hreyfing, næstum kippur.
— Hver var þetta? sagði Peggy
og settist á legubekkinn við hlið
ina á henni og reyndi að róa
hana með því að klappa henni á
höndina.
— Það veit ég ekki, sagði Kit.
Hún laut fram og hélt annarri
hendi fyrir augun. — Það var..
Hún þagnaði góða.sund og skalf
en kom engu orði upp. En svo
herti hún sig upp. — Hann sagði
mér að hlusta. Hún var lengi að
ná andanum. — Svo sagði hann
það....
— Sagði hvað? spurði Peggy.
Röddin var róleg og sannfær-
andi, en nokkuð efablandin. Og
það gat Kit skilið. Að sjá mann
eskju i lyftunni, alveg eins og
hún á að sér og koma svo að
henni hálftíma seinna viti sínu
fjær. — Sagði hvað? endurtók
Peggy.
— Og, það var eintómur ó-
þverri fyrst. en svo .... Hún gat
ekki haldið áfram.
— Og þú hefur bara hitt einn
þessara símaþrjóta, sem hafa á-
stríðu til að hræða fulk, sagði
Peggy og rey.ndi að gera lítið úr
öilu saman. Og svo hvað?
Kitf leit á Peggy. — Hann
sagðist ætla að myrða mig áður
en mánuðurinn væri úti.
— Nú, já. Peggy stóð upp og
fékk sér sjálf vindling. — Þú
hefur þá lent á þessum minna
rómantísku.
Kit hallaði sér fram með al-
vörusvip. Það var fullslæmt að
vera í lífshættu, en að Peggy
skyldi gera lítið úr því, var
verra — Honum er alvara, sagði
hún.
Peggy blés frá sér reykjarstrók
— Þeir láta nú alltaf eins ogþeim
sé alvara, góða mín.
Kit sat álút á legubekknum
og Peggy fór Og náði í tvö glös
og viskíflösku.
— Eg er hrædd, Peggy! sagði
Kit.
Peggy hellti vel í annað glas-
ið. Svo leit hún á Kit. — Já,
það ertu, er ekki svo? Hún hellti
í hitt glasið og kom avo með ó-
blandaðan drykkinn til vinkonu
sinnar. — Ættkðu ekki að
hringja í hann Tony?
Kit saup drjúgan sopa og visk
íið barkaði kverkarnar hennar.
En hún hresstist vel við það. —
Hann er á þessum stjórnarfundi,
sagði hún. — Eg hitti hann í
kvöld og segi honum frá þessu.
Peggy rétti henni vindlinginn,
sem var farinn að reykja sig
sjálfur í öskubakkanum. Láttu
þetta ekki á þig fá, sagði hún
— Maðurinn er að gera að
gamni sínu. Líklegast er, að þú
heyrir ekki fȇ honum fram-
skiptið, svaraði Kit dauflega.
En nú kom að Peggy að verða
óróleg. — Fyrsta skiptið? Hún
starði á hana. — Áttu við, að
þetta hafi komið fyrir áður?
— Já, í gær. í þokunni. Það
var sama röddin.
— Og sagði þetta sama? Hót-
aði að myrða þig?
Kit kinkaði kolli.
Munnsvipurinn á Peggy harðn
aði. — Mér finnst þá, að þetta sé
öllu mikilvægara en einn stjórn
arfundur. Hún gekk að símanum
— Hafðu engar áhyggjur. Eg skal
sjálf hringja til Tony. Hún greip
símann og hringdi.
5. kafli.
Peggy var stórkostleg. Þegar
hún náði sambandi við ungfrú
Andrews, hinn ógurlega einka-
ritara Tonys, sagði hún: — Já, ég
veit að hann er á fundi. Náið
þér í hann samt ungfrú Andrews
Þetta er áríðandi. Það hefur kom
ið nokkuð fyrir frú Newton.
Peggy sneri sér að Kit. — Eg
hef nú aldrei hinn þennan kven
dreka hans Tony sagði hún, —
en mig langar til að hafa með
mér svipu þegar það verður.
Eftir andartak var hún farin að
tala við Tony. — Þetta er Peggy
Thompson. Tony, þú verður að
koma heim. Kit hefur sagt mér,
hvað kom fyrir hana í þokunni
í gærkvöldi. Já.... nú hefur
það endurtekið sig. En í síman-
um í þetta sinn.
Það heyrðist urg í símanum.
— Já, þú getur gert hvað þú
viþ með að trúa því, sagði
Peggy í önugum tón, — en það
hefur komið fyrir aftur og hún
veslingurinn er svo.... já, hún
er mjög ringluð, vægast sagt.
Aftur kom urg. — Jé, ég ætla
að verða hérna þangað til þú ert
kominn. Já auðvitað. En þú verð
ur að sleppa þessum andstyygi
leiga fundi ykkar. Aftur kom urg
og Peggy lagði höndina yfir opið
á símanum.
— Viltu tala við hann elsk-
an? Hann kemur um hæl.
Kit hristi höfuðið.
— Nei, Tony hún vill það ekki
Hún er of taugaóstyrk. Já, ef
þú nærð þér í leiguvagn. Hafðu
engar áhyggjur. Eg skal vera
hjá henni.
SHUtvarpiö
Sunnudagur 28. júlí.
8:30 Létt morgunlög. — 9:00 Fréttir,
9:10 Morguntóleikar: — 10:10 Veður-
fregnir.
11:00 Messa í Dómkirkjunni (Prestur:
Séra Jón Auðuns dómprófastur.
Organleikari: Ragnar Björns-
son).
12:00 Hádegisútvarp.
14:00 Miðdeigstónleikar: Óperan
„Ævintýri Hoffmans** eftir Jac-
ques Offenbach (Listamenn frá
Opera comique í París flytja.
Stjórnandi: André Clutens.
Ketill Ingólfsson kynnir).
15:30 Sunnudagslögin. — (16:30 VeðuT
fregnir).
17:30 Barnatími (Hildur Kalman):
a) Leikrit: ,,Kálfur og krumrr»i**#
Leikstjóri: Hildur Kalman.
b) Saga: „Tígullrottningin hans
Sigga litla“ eftir Hreiðar E.
Geirdal (Andrés Björnsson les).
18:30 „Lýsti sól stjörnustól4*: Gömlu
lögin sungin og leikin.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veður-
fregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Einsöngur í útvarpssal: Jónatan
(Tani) Björnsson frá Seattle
syngur. Við hljóðfærið: Fritz
Weisshappel.
a) „Söknuður eftir Tryggva
Björnsson.
b) „Sólskríkjan“ eftir Jón Lax-
dal.
c) „Hraustir menn“ eftir Rom-
berg.
d) „Til móður rninnar** eftlr
Malotte.
e) „Ævintýri á gönguför'* eftir
Tryggva Björnsson.
20:15 Sagan af karlssyni: Stefán Jóns-
son talar við Jóhannes Jósefs-
son áttræðan.
20:45 Tónleikar.'
21:10 í borginni, — þáttur í umsjá
Ásmundar Einarssonar blaða-
manns.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög.
23:30 Dagskrárlok.
Mánudagur 29. júlí.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Við vinnuna'*: Tónleika^.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Lög úr kvikmyndum — 18:50
Tilkynningar. — 19:20 Vfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Um daginn og veginn (Sveinn
Kristinsson).
20:20 Organleikur í Dómkirkjunni í
Reykjavík: Edward Power Biggs
leikur tvö tónverk eftir Bach:
Pastorale í F-dúr og Tokkötu í
F-dúr.
20:40 Ólafsvaka, þjóðhátíð Færeyingaj
Gils Guðmundsson rithöfundur
les kafla úr bókinni „Færeyjar**
eftir Jörgen Frantz Jakobsen, í
þýðingu Aðalsteins Sigmunds-
sonar.
21:05 íslenzk tónlist:
a) Forleikur í Es-dúr op. 9 eftir
Sigurð í>órðarson (Hljómsveit
Ríkisútvarpsins leikur; Hang
Antolitsh stj.).
b) „Ár vas alda“ eftir í>órarin
Jónsson (Karlakórinn Fóstbræö
ur syngur. Söngstjóri: Jón
Þórarinsson).
c) Tilbrigði um íslenzkt rímna-
lag eftir Árna Bjórnsson (Sin-
fóniuhljómsveit íslands leikur;
Olav Kielland stj.).
21:30 Útvarpssagan: „Alberta og Jak
ob' eftir Coru Sandel; XVIII. —
sögulok (Hannes Sigfússon).
22:00 Fréttir, síldveiðiskyrsla og veð-
urfregnir.
22:20 Búnaðarþáttur: Um viðhald
bygginga í sveitum (I>órir Bald-
vinsson arkitekt).
22:40 Kammertónlist: Einleikssónat«
nr. 3 í Es-dúr eftir Bach (Pablo
Casals leikur á knéfiölu).
23.05 Dagskrárlok. ^
— Þetta sagði Tony í fyrsta
KALLI KÚREKI
— * - *
Teiknari: Fred Harman
»j-/7 wt f jm'i-f »'i 'i— ------ ---------------------------------------- - *—; ■ ~ ^—
Vagninn frá Albuquerque kemur koma á vagnstöðina. Er hann að verið hún.
f hlað_ njósna um mig eða hvað? — Hæ-hó, gamli minn. Hema er
v •— Skrambinn, þama er Kalli að — Guð hjálpi mér. Þetta getur ekki ég kominn.