Morgunblaðið - 27.10.1963, Síða 3

Sunnudagur 27. okt. 1963
MORGUNBLAÐIÐ
3
----------
Sr. Eiríkur J. Eiríksson:
Gullna hliðið
þess að þau hsefa bezt átökun|
þar og framferði. Er þá illa konx
ið fyrir klæðunum andlegra®
merkingar.
Eru slíkar mannlegar samvist-t
ir lítt þroskavænlegar, að flækj-<
ast um örvita og nakinn, manrw
dómslega séð, með öllU án brúð-i
kaupsklæðanna veglegú.
Menn mótmæla og skírskota til
mannúðar, er ritningin talar um
kvöl syndagjalda.
En sum vellíðan er flótti und-
an óhjákvæmilegum afleiðing-
um spilltra lifnaðarhátta.
Það er oft ömurlegt að horfa
upp á þjáningar fólks, sem sveip-
að hefur um sig klæðum syndar
og ástríðna, og stendur svo allt i
einu nakið og verður að hefjast
handa að vinna sér brúðkaups-<
klæði heilbrigðs lífs. Áður en
læknislyf nútímans komu til,
gat þar einatt að líta sannkallað-
ar vítiskvalir, unz nautnaþorst-<
inn var brunninn burt og sjúkl-<
ingurinn t. d. farinn að meta nátt
úrlegri svölun, ómengað vata
milli vara sér.
Illa vöndu barni líður illa á
siðsemdarheimili, . óþrifnum
manni er kvöl að snyrtilegum
híbýlum. En framtíðarvelferð
barnsins og sönn lífsgleði bygg-
ist á, að haldið sé að mönnum
í uppvexti góðum siðum og þjóð-
þrif eru mjög því háð, að menn
semji sig að sæmilegum híbýla-
háttum.
En átök eru því samfara og
kvöl getur slíkur þroski út-
heimt.
Jesús sagði: „Guðsríkið er hið
innra með yður.“
Ríkin tvö eru tæplega í tvenn-
um stað.
Stillt vötn ein spegla himin-
inn. Fagurt umhverfi verður að
eiga sér samsvörun í sjálfum okk
ur, sjálft himnaríki, brúðkaups-
salur guðspjallsins, verður
manni í hversdagsklæðum van-
þroskans myrkrið fyrir utan með
kvöl og angist.
Hið góða getur þannig birzt
sekum manni sem refsing og
jafnvel hefnd, þótt í rauninni sé
um að ræða upphaf sælu og ham-
ingju og sönn Guðs miskunn sé
að verki.
Miklu máli skiptir hvar við
erum, en miklu mestu hvernig
við erum sjálf. Guðspjallið um
brúðkaupsklæðin hefur þann
sannleika að kjarna.
Brúðkaupssalurinn er engin ó-
hult höfn manni án innri við-
búnaðar. Hið góða er göfugs
manns sál, Guði gefin og vígð
honum. Slík mannssál er sjálft
himnaríki og skapar það í kring-
um sig á vegum ævarandi þroska
og eilífs vaxtar..
Hið vonda er andstæða þess,
en þar með er ekki sagt, að spillt
mannssál sé eilíflega glötuð.
Hið syndum spillta verður að
komast í snertingu við hið góða,
að það umbreytist til þess, að-
lagist því sér til blessunar og
framtíðarsælu, þótt kvöl kosti
sú umbreýting og þjáningu.
Menn kunna söguna um sál
synduga bóndans, er kona hans
kom inn fyrir hið gullna hlið í
trássi við sjálfan frelsarann og
hefur skáldið gert þjóðsöguna
naesta eftirminnilega.
f rauninni er þessi saga alltaf
að gerast og hér er um að ræða
guðdómlega sjónjeikinn.
Gamla konan í þjóðsögunni og
leiknum leitaði fast á hið gullna
hlið.
Brúðkaupsklæðin eru nekt
okkar mannanna og fátækt
frammi fyrir Guði, bæn okkar
fyrir sjálfum okkar og þeim sem
við elskum, að' himnaríki opnist
og taki sér bústað í hjörtum
okkar.
Nú er vetur genginn í garð.
Guð gefi að hann færi okkur
blessun. Skjóls er þörf. Gleym-
um ekki í vetrarbyrjun brúð-
kaupsklæðum Guðs miskunnar.
Hvað sem ' essu líður má ætla,
að brúðkaupsklæði guðspjalls-
ins tákni svar mannsins við kalli
Guðs, hvort hann aðeins sé kall-
aður, þ.e. komi til brúðkaupsins,
eða að hann sé einnig útvalinn,
þ.e. bregðist fullkomlega vel við
því, færi sér til hins ýtrasta í
nyt hina miklu gjöf þess.
Mikill rithöfundur telur, að
ekki sé hægt að dæma mann til
glötunar vegna hins vonda í hon-
um, vegna þess að því hljóti að
líða bezt í verri staðnum.
En þess ber að gæta í þessu
sambandi að úrslitaspurning
mannlífsins fjallar ekki um.vel-
líðan — vanlíðan, heldur þroska
— vanþroska.
Gleðinnar dyr þurfa ekki að
vera hið gullna hlið sælunnar
sönnustu, þeirrar að gróa — öðl-
ast líf, sem vissulega er það.
SO FARAST 1 FLÓÐUM
Teheran, 24. okt. — AP: —
Að minnsta kosti þrjátíu manns
hafa látið lífið, er fljótið Aabs-
houran flæddi yfir bakka sína í
borginni Kermanshah, rétt við
landamæri írans og íraks. Renn
ur fljótið gegnum borgina miðja
og gætti flóðsins um mestan hluta
hennar. Vitað er um 50 manns,
sem meiddust meira eða minna.
OI-AV SLETTO LÁTINN
Geilo, 24. okt. NTB: —-
Rithöfundurinn Olav Sletto er
látinn, 77 ára að aldri. Hann
starfaði lengst af sem kennari og
skólastjóri en eftir hann hafa
komið út fjölmörg ritverk, skáld
sögur, leikrit, ritgerðir og ævi-
söguþættir. Hann skrifaði meðal
annars fjögurra binda ljóðaflokk
um goðsagnapersónuna Loka.
Brúðkaupsklæðanna verðum
við að afla okkur fyrr eða síð-
ar, en því miður eru nógir
veizlustaðirnir, þar sem hægt er
að vera án þess að gerðar séu
kröfur um viðhafnarbúning.
Það er til, að menn fari á
mannamót í vondum klæðum í
bókstaflegum skilningi, vegna
Flosi skemmtir sér konunglega.
Olafur Flosason syngur
Carioea.
,Það kemur í Ijós í kvöld'
„Nú verð ég að fara. Fólkið
bíður eftir mér.“
Við sáum það, að útvarps-
salurinn var fullskipaður á-
heyrendum, eða eins og Flosi
orðaði það: fullskipaður létt-
lyndum íþróttamönnum og
konum.“
Og Flosi þaut eins og byssu
'brenndur inn í salinn, og byrj
aði nú upptakan á þættinum.
Við viljum ekki spilla á-
nægju útvarpshlustenda með
því að segja þeim, hvað þar
fór fram, en-sjón er sögu rík-
ari, og birtum við því mynd-
ir frá upptökunni, sem Mynd-
iðn tók.
20. sunnudagur eftir trinitatis.
Guðspjallið. Matt. 22, 1—14.
ÁÐUR fyrr fengu menn stund-
um brúðkaupsklæði að láni, er
efnahagurinn leyfði ekki kaup
þeirra.
„Hann giffi sig í jakkanum
mínum,“ mælti fátækur bóndi
um mann, er síðar varð auð-
ugur.
Maður nokkur austan fjalls
gifti sig. Kona frá næsta bæ við
prestssetrið ræddi mjög um, hve
brúðkaupsklæði brúðgumans
hefði verið óvönduð. Presturinn,
— ömmubróðir hans var Bjarni
skáld Thorarensen — lét þögn
verða, er hann gekk fram í eld-
húsið og mælti: „Ég gifti mann-
inn, en ekki fötin.“
Allir kunna orð Hergilseyjar-
bóndans: „Ek hefi vánd klæði ok
^iryggir mik ekki, þó at ek slíta
þeim eigi gerr; ok fyrr mun ek
láta lífit en ek geri eigi Gísla
þat gott, sem ek má, ok firra
hann vandræðum."
Hluti guðspjallsins um brúð-
kaupsklæðin er torskilinn:
„Manni af götunni" er troðið
í brúðkaup og svo er honum
fundið til foráttu að vera ekki í
viðhafnarklæðum.
Sú skýring er til, að venja hafi
verið, að gestir fengi brúðkaups-
klæði hjá þeim, sem stóð fyrir
veizlunni. Gesturinn í guðspjall-
inu hafi ekki viljað þekkjast gott
boð að þessu leyti.
NÚ er vetrardagskrá útvarps-
ins að hefjast. Eins og venj-
an er, þá er vandað til efnis
og það nýnæmi, sem helzt er
á dagskránni, er skemmtiiþátt
ur Flosa Ólafssonar.
Ekki er vitað enn, hVað
hann heitir, en við höfum
grun um, að þar inuni kenna
ýmissa grasa.
Við brugðum okkur í út-
varpssal og hittum Flosa Ólafs
son að máli og inntum hann
eftir, hvað hér væri á ferð-
inni. Flosi kvaðst varla vita
það sjálfur, en það ætti eftir
að koma í ljós í kvöld. Bað
hann okkur að hinkra við um
stund og sjá, hvað gerðist.
„Fyrirgefðu,“ sagði Fiosi.
Hlustendur leika leikþátt.