Morgunblaðið - 24.12.1963, Blaðsíða 5

„£STCKO-5JO g3A[T?
g.T9j3n[j e3a[eiA)u[Aae
BUOAS glguaj BJBTJ gB igBJ
-UIBSBp T>[3[a U?< )SUU[a
iBUBguiuad bjou ge í*u
g[A uingra suaAq [ij So
-Ti^JUIAæ gB[[Gi[UUeS oc{
JBA BJ[3<“ ‘uiiaq luurgiat
•e tuioa uegis nuiuioqs
Jia<{ jBgaq ‘jeuSy tgSes
‘„jnjnu^ ‘ngJX3H“
•nuia T Jigeq Jiaq
ngn[[oq „‘B3aiJ3B3y“
•suBq
[Tj ipuBdnB[q nuioq utas
‘euuBCSuojp [ij [puesojq
uueq ' igeqeq. „iJnqqiC
iqqag giuJOAq ‘eCæp“
•uinuoq
jjoj igjeq JOAquio uias
‘njjoaeSis ijqÁoJ 3o jujoa
-p[oq uuijngBui3n[j ggjs
TuunfggAjq b iddjq 'Ijeq
i jba uuijnguseA jbuub
ge oas jsigB[[eq go tuui
-qtA b ijn B[ ui[fAgn[H
'eunCggcCjq b
jngiu Bgejqesjo gaui giqo
jba uegis go TjnuH go TJB
-Ugy uitad[ juibsb ‘eue[iq
j jnjje jos n;jX[j Ji[[v
.,'jé niox
jnjoq Tuui[OAgn[j go
uinuiuuBUign[j gruJOAq
‘Bgnqje ge jjeq gBq
•giA uinunqq gtnug11
•iuu[ji[q[[Bj
e uueq J[aq tuuiq i uo
'iuuipuoq IJJBUUB TgBJIOA
g'o l[B[gTABgB[q I Bljoq
-BpuAuiqtAq go suio sojq
ddn tjjos ‘jos eu ge uui
-nq jba nu uias ‘jbu3v
"bjjio<{ iu jn ipuBdnBjq
nuioq uuaui 3o jegejs
nuteu Jioq •uiioq ngui
ipueqe nuioq JB[iq jioaj,
•suijeCaeq m ‘jjB i uinut
-3sa jtjjo gejs jb oas jas
ngngqaq go ubuibs Buijqq
-[[BJ ngjoA JIUJlgUOJQ
„iuinutuuBuign[j jijiCj
jqj giujOAq ua“ ‘uueq TgB
qne) „‘giJÁjuiAæ bjioui
nú jba B))oq ‘eCæx“‘ 'eq
uua gi)i[ep igeuitAs uubjj
■jn)æj b gg)s Jn)nu»
•eBííi
ijoq 3f uias ‘jeujnpunqas
n)SJ3A tlJO gBtJ UUI9)S go
suia jngiu n)Z)ep )siAa“
•))iajq i)sojq jbu3v ..'Siq
))raur JTgjoq nq ge ‘um
mppæjqgnep jba 3a“
•uueq "jijiC
gts iggiCoq uias ‘jbu3v
jba ge«j *[i) egajgnp
uuBq i)ssuq JOAquio ge
‘geq g[A jn)je uis sjjbCs
[i) uueq uioq Bga[)9C[a
•uins ne
jijiCj [gBU)JOS uinuoq 3o
jss gaui UJOqB))ods uueq
gjp uiji[q[[Bj JBgaq ‘[[9J
3o buub)9J i)ssiui uubh
•jBgjeC [[)
)3æq j[3as uueq uias jeq
‘BUBJqB J[jtC )n uueq jeq
3o jngæ)sgeq jba uui
-jnpu[A ua ‘uinuoq [)pui
[pue)9fq nuioq uajj,
•mg[U )Sæq
uueq 3[9S nu 3o )z«Cajq
su;age [gjeq uujgejq
‘PN 'injjB BU[gJoC -jse
-C3æ[jeCj go eqqæq uueq
jsuubj uinuoH iB))3q Jöa
gBAq ua iu;j[[q[[Ba 'Uin
-uoq B g[gnjoq ubjo j;jáj
jss Jn ;pp;ajq Aqs ))[Aq
)jg)g ‘jnpuns i eu)[[s
ge e[)æ uueq )suuej ‘uin
-uoq gB ‘jndd;q jnggous
oas uioq e<j -j ;gego)
go eunjnus ;geso[ ‘uueq
uin draj3 uubh 'sueq
uuijiuqBgjaqs uin )soj
)z;jba ; inq ge ‘uubj
3o 3;s ... ..j jn)je [ge
UI[BJ UUBH ')SOJ S9A[B JBA
unq ua ‘n[sgæjq jb B);a
-jo euninus i qqqAj 3o
;gBgo) uubh ‘Bgejq urn
-gajesjo gaui uinuoq [jgui
e ddn B)gCq )S[)i[A 3o
su;a u[gioC 3;ujaAq ‘[[3Aq
-)e [Aq uueq [))[3A )s;3ue
gajq qsnejsjnguejB ua
‘in)je [)dd;q uuBH—uuBq
UBjo i;iAj jas jn [pppjq
J5lctIÍBí uu;3ua — ua 'Bun
-inus t [)dd;q uubh 'Jn
3ua[ Bg;q ge [[) 3;s g;3uaj'
Bg9[nggui9 uueq )b3 oas
ttubh qoqsnssAqitimreqs
g[A ngeAq nu;a [ )[[B
jegaq ‘uinu[[jjB3 e e)[q
-)oCq B)jA[ ge jba uubh
•umpun je ))9[gu;jq
ngm Aauiatj, ; ungnv
„SUB
-ureg [[) J0ui B))aq Bnq
-)n gi)B[ j„q ga 'uiinC[[A
g[A uias TAq j;)jo ‘nu;gJioq
b )[[B )iæj lunjaS g[A 3o
[[B)S in ma U[)B[[ 'adeuq
ubuub b Bjeq ;ppn)S Sa
i;qqa ingÁ )suu;j ‘)ga’[
[gæq“ ‘uieqgu;s[Bj\V euaq
[gjÁ>[S)n ‘„ugiBui[ugag“
quuaq
g[A [)jaus mqqiou ge ssaq
ub ‘sueq uuiqsipgnejq
g[A iege)s euiau go uin
-uoq jæu )seiœj Buqeqs
-B)so e Aauiaij, [gjioq
[puBjpuf) -„jnj[BCs ingA
BJ gB [3A OAS g[J0O“
•uuuBj jba uu;uuocq TAq
‘uueq geq ‘„íz)[bjvv euaq
‘uiui [[) [uuaq B)A ge ‘[3A
oas Bjag iaq g[C[[A.“
•jb
-uuaq [[) geu Bga[[uuaui[B
[qqa )b3 ua ;uu[[BqsB)so
ji)ja g;s [ggAa) Aauiaij,
•uiiBqgu[S[Bjvv
Buaq o[q ‘„eq ‘bh“
•„juAj jngA
eqqeq ‘Bijf“ '[Sgoj [geiBAS
‘„Aauiajj, [);aq 3ia“
•sggua nijðun
Tginds ‘,,[,)nj-jf[ euaq
‘)SO ingA BgpCq Bjq“
„•g;snq )[[e uin euqsq
-ui9[[q jn)A[j g[jaaqe)d[j[s
-jbCj ua ‘;uu[gæq njsja b
uinu[esq,[snui ; ja u[)[3as
-uioC[h“ 'uibjj uuoq jba
uedns So g;a[ uin Jeg[[q
I!) g[3ga>[SJ[)A qnejjs So
sueq TjeCSjsaS [giAqsjn
‘„nurgjoq j;pun ddeuq
b su;age ;ppn)s ga“
•uieqgu[S[eAV
euaq e [puBjpun );a[
Aauaaij *uejo ujnuuntq
je 3o suia ))ai euioq
‘[gj3Aq 30 JBgB)SS[[B
u[S qrqddn Bgia )s[)j,[A
upH 'g[3Jaqaaq )S[[uioC[q
gAqinpun [)[[Aj ‘)s[))as
Aauia ij, 3o g;a[ uijq jas
n)[ofq ; jed;ajg [)uuads
go g[gioq g[A ))3J
-u;a) )bs ssgua njjgun.
„^Aauiajx euaq ‘[pueuun
-je)S[[ui9[[q iaq grua“
'„unq
in)ag ieuin)ou e gejuieq
ua ‘sne[jBUjAaq n)saui
ge unq ia ns;A gv uin
-)gu J[)ja JB[[ds unH ís;a
-;ds A[[BS — ‘nJJ ‘s[A[ds
nijgun gjqqaq J0<“ 'J[)ja
Aauja;x )? ‘„s33ua“
•uiBqgu[S[B[VV
Buaq [))ajg;a[ ‘„sggua"
•uueq [ggias
‘„sggiH rujguin“ ‘mgA )se
-uuAq ge 3[ui inga;o“
•sggua
nijgun jinjuuAq jba
Aauiojx 3o jnpp;ai udbjj
uæA uuungjaAS[3apg[ui
ge nu [)UuAq[[) uupfq
„iBq>n
-joj ge ))bj Ja geq 'bue
uo-spnH JijA u[[[oCje))a[H
))ny 3« uuTungJoui uiaAq
-u;a Jnjæj b B-utuca'US g;
-jbj iaq gnjæg [qsejq“
•qs;j uegnep
e bjb)S ipunui [[ipuas
-bjbj)B[S go su;a )qi[ ‘uu;
gu[jæuiBU9C[[[ui uin ugiag
1 [gjioq 3o BuuepuBq
[[[[ui uinu[))eqn[nqgjBi[
[jaus Aauja;x „[euAej
ge Jaq gn))æ geq ‘ep“
•„jn)je [uu[puAui-jaujnx
jaui B[[qs ge [[) uueq
g;3uaj 3a [)æg [qse^1*
'uieq
-gursjexw ejjaq [gedojq
‘„euues ueCgu[uteH“
•„gjoq [jgæ;
-eu [uaAqura 1 umuAa;
t mr ja uubh 'ja)sojjoa
b[B[jjA) uueq um[[gqi
j;uiejeCæds g[A ‘jeujAp
-snqp[a um )n )zAqs Jin.
-))oq 3o ega[p[3Agne ujeC
utns[aguej jn )n )sAia
•))æ)sj[eCs jb)[[b jnuui[A
•ub)soa go sjeq uejsne
igæq uu[jn)9[jq [)sed[a[Si
ja uubh ieaa[ieuue<3“
iuueq BLqqaq )S[gj[A
joq jeuiiaq jnpua)g“
„[.qneq!g[aA uin[uiig3l
1 So su;a mujA[3 3o jeu
-egugq gaui [ue[S joCui 3o
jnSueq ;geq ))[uiu[a“
•„A[J3A[eo
pjeqO[H J[S S;s igtqjBq
uubh 'JBA uureq JOAq
‘uxn uruS [jaq 3a“
„•jnj[BCs [JBUjBSBqjaA
-[bhu guaA ejeq ge m
-)A[q uubh iumura)S[Bga
3o umpad jb eqod )[[Aj
ge)aS [uu;g[a[ 1 [gjaq
uueq jesaq puAui nnp
[jessaq su;agB ©q uueq
[e)S euSOA SJOAq ua“
[3|c,ox [geiuiinq ‘„Jeq [uur
-gjaj e [Snj i'n3ng;ug“
•„jn)qqe[q gijeA
[gjieq 3e 3;ujaAq 'e Jaui
epuaq ge [[) sqo[ gieA
jn3iuigæjji)S[[ injæij
■giqjaAjBUi e))aj [jæA geq
ue ‘geuue um puAuiSnq
iqqa [gjeq 3a uopuoa
1 nu;ui [snq [ uinujes
-eq.iaAE)S[[ 1 ueuies unn
-je unq qqaq jeq So uur
-ge)s 1 ddn Bun3u[5[i[j[)je
uueq ;p3uaq ‘jaur bjj
[uu[puATuiunnjj [e)S oas
uueq legeq go jeuueq
epueSi[e bjj [uungu[>[;[
-j[)je uu;jnjoCq [ejs )S.iAa
•euipuAuiiuiinjj )S[geug;e
ge ua mge uinie uingjgur
gjag g[J3A Tgjeq 3ui>[i[
-•JFVía 'Sítcqs ege[utes)[A
-gnq SoCur jba ;uuoh“
•[Sgox [ginds ‘„iumunjAp
ua „—----------Jtiq ‘J[3A)
xz
VNNVNtíVa HQasaa
VNNVNHva ngasaa
Zí
28
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
ég á öxlunum og skjálf-
andi á beinunum, þegar
ég loks var kominn í
gegn um þessi þröngu
göng. Tveimur mínútum
síðar hafði ég dregið lok-
urnar frá járnhurðinni
við stigann og Valtýr
komst til mín. Niðurinn
frá dælustöðinni magn-
aðist í steinganginum,
sem við vorum nú stadd-
ir L
Ég vissi að leið okkar
átti næst að liggja inn í
dælustöðina. Við köstuð-
um mæðinni á þröskuld-
inum, áður en við fórum
inn. Varlega skimuðum
við inn á milli vélanna,
en sáum brátt að salur-
inn var mannlaus. En
skyndilega tók ég eftir
því, að krúnurakaður
maður í dökkbláum
kyrtli stóð við hinn end-
ann á löngum ganginum.
Við biðum við, en mað-
urina leit ekki upp.
Valtýr hnippti í mig og
saman sluppum við inn
fyrir dyrnar. Við stopp-
uðum fyrir framan fyrstu
dæluna og Valtýr greip
stóran skiptilykil upp af
áhaldaborði og tók til að
skrúfa eitthvað í miklum
flýti. Hinn jafni niður
vélarinnar breyttist í
hikstandi hljóð unz hún
þagnaði alveg.
Við hlupum í fyrsta
felustaðinn, sem við
fundum og þurftum ekki
lengi að bíða. Maðurinn
í bláa kyrtlinum gekk
nokkurum fetum fram-
hjá okkur og svipur hans
lýsti undrun. Meðan hann
beygði sig yfir dæluna,
læddumst við á bak við
hann og komumst óséðir
út í forsalinn.
Dyrnar á lyftunni
opnuðust og lokuðust og
brátt vorum við á fullri
ferð niður í undirdjúpin.
Hin dreymandi augu
Valtýs voru nú hvöss.
Hann sagði ekkert en
svipur hans var sigri
hrósandi.
Við kornum út úr lyft-
unni og vorum þá stadd-
ir í stóru, flóðlýstu and-
dyri. í sömu svipan heyrð
ist ærandi hávaði í bjöll-
um, svo að mér fannst
höfuðið á mér ætla að
klofna. Andartak horfð-
um við ráðþrota hvor á
annan. Eftir þrjátíu
sekúndur þagnaði allt,
en þögnin var brátt rof-
in af hröðu fótataki
margra manna.
Fjórtándi kafli.
NÝSVEINN Á FLÓTTA.
í fyrstunni langaði okk
ur mest að taka til fót-
anna. En við stilltum okk
ur og gengum ákveðnir
inn ganginn. Brátt kom
hópur skólasveina út úr
hliðargangi, frá hægri.
Þeir voru í kyrtlum eins
og mínum. Ekki veittu
þeir okkur neina athygli
en héldu áfram og voru
í fjörugum samraeðum.
Við eltum þá og kom-
um brátt í aðalsalinn,
þann hinn sama sal með
gljáfægða steingólfinu,
sem við höfðum áður ver
ið leiddir í. Hér var fjöl-
menni samankomið, verð-
ir í svörtu kyrtlunum,
skólasveinar og enn aðrir
í bláum kyrtlum, sem ég
komst seinna að raun um
að voru vélfræðingar og
vélstjórar. Án þess nokk-
ur tæki eftir okkur eða
spyrði okkur neins hurf-
um við inn í mannþröng-
ina í þessum stóra sal.
I Ekki voru þar nein
sem hann taldi sig standa
í við langa-langafa Alla.
Fyrsta daginn, sem
Alli komst á fætur og
gat dregizt einsamall út
í skóginn og áður en hann
hafði sinnu á því að ræna
hreiður eða grýta fugla,
þá kom nokkuð alveg sér
staklega skrýtið fyrir
hann. Frammi fyrir hon-
um stóð allt í einu ljóm-
andi falleg stúlka með
skærblá augu og hélt á
blikandi töfrasprota með
stjörnu, sem lýsti af.
Næfurþunnir, glitrandi
vængir uxu aftur úr
herðunum á henni, væng
ir, sem varla hefðu kost-
að undir 150 krónum í
grímubúningasölunni í
kjallaranum í Hafnargötu
Alli þekkti hana strax
af myndum úr álfasögu-
bókum og sá þá líka,
hversu sannar og réttar
allar slíkar myndir eru.
Áður en Alli hafði gert
það upp við sig að beita
sama bragði og hann var
vanur, þegar hann mætti
fallegum stúlkum, sem
sé að toga í hárið á þeim
þangað til þær fóru að
brynna músum, — þá
tók álfamærin til máls
og sagði einmitt sömu
orðin og til var vitnað í
upphafi sögunnar, nema
hvað hún notaði nafnið
hans, Albert, í staðinn
fyrir Tommi eða Óli eða
Steini.
Alli var alveg orðlaus
af undrun, meðan hann
hlýddi á mál álfameyjar-
innar. Hann minntist frá-
sagna af þeim vesaling-
um, sem hlotið höfðu
óskirnar briár í verðlaun
fyrir góða hegðun. Aldrei
hafði hann búist við að
slíkt og þvílíkt ætti eftir
að henda hann og þess
vegna hafði hann ekki
svar á reiðum höndum.
Hann mundi líka, hvernig
farið hafði fyrir mörg-
um, sem fengið höfðu
óskirnar þrjár.
Sumir strákarnir höfðu
fyrst óskað sér eins mik-
ils sælgætis og þeir gætu
í sig látið, síðan eins
mikils af gosdrykkjum og
þeir gætu drukkið og í
þriðja lagi, að þeir gætu
sett eins mörg mörk
í næsta kappleik og
hægt væri að skora.
Alla voru örlög þessara
veslings kjána minnis-
stæð. Hræðilegu maga-
verkirnir, sem þeir fengu
af sælgætinu, klígjuna
og velgjuna, sem gos-
drykkirnir leiddu af sér
og hvernig æsingur í leik
unum varð alltaf meiri
og meiri og þeir héldu
áfram að skora meðan
þeir gátu staðið á fótun-
um fyrir þreytu, og kom-
ust ekki heim í mat eða
í rúmið.
Þeir urðu að taka áf-
leiðingunum af því að
hafa fengið óskir sínar
uppfylltar og að eiga
enga ósk eftir til að forða
sér frá hörmungunum,
sem af þeim leiddu.
Albert hafði líka heyrt
um aðra drengi, ólíka
honum sjálfum, sem sóttu
sunnudagaskóla og héngu
aldrei aftan í bíl eða
köstuðu steinum í götu-
Ijósin. Þeir óskuðu sér
alltaf fyrst að lifa í guðs-
ótta og góðum siðum,
næst að hljóta vizku og
síðast að hljóta þá náð
að láta gott að sér leiða
í heiminum. En hugur
Alla stóð ekki til neins
af þessu, enda var hann
því miður heldur illa
innrættur, eins og áður
er sagt.
Hvers átti hann að
óska sér? Hann ágirntist
svo margt í einu, að ósk-
irnar þyrluðust um í
kollinum á honum . Það
var líkast því, að hann
1 væri kominn í hringekju,
' þar sem öll heimsins gæði
svifu í kringum hann,
svo ekki þyrfti annað en
rétta út höndina eftri
I þeim eða varla það.
Álfkonan stóð og beið
þar til hún mundi eftir
stefnumóti, sem hún átti
í Kína eftir fáeinar mín-
útur, þar beið strákpatti
með hárfléttu upp úr
skallanum eftir því að
hljóta óskirnar þrjár.
Fyrst mundi hann lík-
lega biðja um eins mik-
ið af hrísgrjónum og
, hann gæti etið, næst um
eins marga flugelda og
hann gæti skotið (hann
! mundi þó v*vla biðja um
Kínverja til að sprengja?)
og síðast mundi hann
kanski biðja um áð geta
lært að lesa kínverska
letrið fyrirhafnarlaust, af
því að það var erfiðast
af öllu.
Þess vegna sagði álf-
konan nú, snögg upp á
lagið eins og strætisvagns
stjóri. sem herðir á
seinlátum farþega: „Svo-
na nú, komdu þá með
það!” Þetta var nóg til
að ýta við Alla. Hann
var sonur lagasnáps og
sór sig i ættina. í stað