Morgunblaðið - 30.01.1964, Blaðsíða 3

Fimmt.ndaeur 30. ian. 19G4
MOR*llNBLAÐID
3
i
#
:
:í
l
i
í
I
l
JÓN ÞÓRÐARSON, bóndi að
Miðfelli í Hrunamannahreppi,
varð niræður í gær. í tiiefni
iþess buðu nokkrir sveitung-
ar hafls og vinir honum til
hádegisverðar í Hótel Sögu.
Blaðamaður Morgiunblaðsitft
var viðstaddur, er þeir bænd
/ur stigu út úr bifreiðum sín-
um og gengu i$n í anddyrið^
með afmælisbarnið unglegt"
og teinrétt í baki j farar-
broddi. „Hver þeirra ætli sé
sá níræði?" varð einlhverjum
á orði, þegar hann virti fyrir
sér hópinn.
„Það voru engar lyftur í
Reykjavíik, þegar þú vannst
við að rista ofan af hjá Vil-
hjálmi á Rauðará og Pétri á
SunnuhvoU fyrir eina krónu
á tímann," sagði Helgi á
HrafnkeUsstöðum við Jón á
leiðinni upp i lyftunni.
„Bjóst þú einihverntíma i
Reykjavík?“ spurði blaða-
maður.
,JSÍei, en ég kom suður í
vorvinnu öðru hverju eins
og allir sveitaomenn í þá daga.
Svo sundaði ég sjóróðra hjá
Þórði í Ráðagerði og síðar
hjá Pétri Sigurðssyni í Hrólfs
gkála. Ellefu vertíðir ijpri ég
frá Stokkseyri, þangað fór
ég fyrst 15 ára gamall til
beitinga, svo að segja má,
Veiílugestir í Sögu. Fremst (frá vinstri) standa Þórður, sonur
Jóns á Miðfelli, Jón Þórðarson, afmælisbarnið, og Emil á Mið-
felli. Fyrir aftan þá eru Páll í Dalbæ, Sigmundur í Syðra-Láng-
holti, Árni í Galtafelli, Helgi á Hrafnkelsstöðum (fyrir aftan)
og Guðmundur á Flúðum. Efst til vinstri er Þorsteinn á Vatns-
Ieysu, formaður Búnaðarfélags íslands, þá Sigurður Kjartans-
son, dóttursonur Jóns, Agnar Guðnason, fulltrúi Búnaðarfélags (
íslands, sem var eitt sinn í sveit hjá Jóni, Óskar í Ásatúni, Sig-
urður á Ilverabakka, Kjartan Ólafsson, tengdasonur Jóns, Guð-
mundur á Högnastöðum og Bryngeir í Dalbæ.
bónda

r
Hrunamenn óku með Jóni í Miðfelli
til R.eykjavíkur og snæddu hódegisverð
„Hvernig lí.zt þér á Sögiu,
Jón? Ert þú tiður gestur hér?
spyr blaðamaður.
byggingu, sem þessa. Enginn
nema sá, sem séð hefur með
eigin augum, getur gert sér
grein fyrir þeirri byltingu sem
orðið hefur.á háttum og hög-
um ísienzku þjóðarinnar í
minni tíð. Alit hefur breytzt
til batnaðar frá því, er ég
ólst upp. Þótt sumt eldra fölk
sé svartsýnt, þá treysti ég
unga fólikinu fyllilega til að
taka við af okkur. Samt vil
ég benda hinum yngri á það,
að meta að verðleikum þau
lífsgæði, sem við búum við
nú, og minnast þess, að þau
hafa ekki Yerið fyrir hendi
lengi."
„Hvar ert þú fæddur, Jón?“
„Ég f^ddist á Fossi í Hruna
man»ahreppi. í þeim hreppd
hef ég búið siðan. Snemma
fluttist ég ásamt foreldrum
mínum að Gröf. Svo giftist
ég Guðfinnu Andrésdóttur,
sem enn er á lífi, og fórum
Við hjónin þá að búa. Fyrst
vorum við í Skollagróf, en 5
árum síðar( 1913, hófum við
búskap að Miðfelli.“
„Er það rétt, Jón, að þú
gangir enn að vinnu?“
„Nei, það er orðum aukið,“
svarar Jón. „Það eru engar
ýkjur,“ segir Þórður, sonur
Jóns, „pabbi gengur að ýms-
um verkum og hefur yfir-
umsjón með búskapnum."
„Jón hefur a'lltaf verið
feiiknalegur. selskapsmaður,"
segir Sigmundur oddviti i
Syðra-Langholti. „Hann er
enn manna vinsælastur til
bridge-spilamennsku. Hann
hefur aldrei reykt og lítið
drukkið, en hvarvetna verið
hrókur alls fagnaðar og er
það enn.“
i Nú koma þjónar á vett-
vang og tilkynna, að hádegis-
verður sé fram reiddur fyrir
gestina. Sízt viljum við tefja
Jón frá krásunum, svo að við
kveðjum og hverfum á braut.
að ég sá hálfgildings sjó-
maður.“
Þegar komið er upp á 8.
hæð Sögu, segir einn bænd-
anna: „Svo lítur maður niður
á Háskólann. Sá virðulegi
skóli er eins og rikmannlegt
bóndabýli við fjallsrætur."
Talið frá vinstri: Þórður, sonur Jóns, afmælisbarnið, og loks
Sigmundur, oddviti, sem varð fyrstur islenzkra bænda til að
gista Sögu. Jón mun hins vegar vera elzti bóndi, sem þar hefur
„O sei, sei, nei,“ svaraði
Jón, „ég hef ekki komið héx
áður. Það eru víst liðin 11
ár, síðan ég hef litið höfuð-
staðinn. En ég er hreykinn
af því, að bændas'téttin skuli
hafa eignazt svo glæsilega
Jón notaði tækifærið til að heimsækja systur sína, Guðrúnu, *
Andar köldu til Frakka
Róm 28. janúar. NTB.
LUDVIG Lrnard, kanziari V-
pyzkaiands, neiur uvauzt i ltanu
umia.iuarua tvo daga og rætt vio
itaiska raoherra,. par a meoal
lorsætisraonerraiui, Aldo Moro.
Fundum þeirra lauk í kvöld og
gáfu þeir út sameiginlega yfir-
lýsingu. Segja ítalskir frétta-
menn greinilegt að í yfirlýsing-
uuiu auui kuiuu tu rrajKKa, en
þar er aueizia a ao CK&en
geu iiiiuiu i ait ui sameiuingar
Kvropu íyrr en ao auoKuuiu
þmgKosiuugum í nreuauui a
hausti komanda.
Ajreioanaegiar heimildir herrna,
að við viöræournar han Ernard
og Moro lagt áherzlu á nauösyn
þess að reyna með lempni að fá
Frakka til þe®s að breyta stefnu
sinni varðandi einingu Evrópu
og afstöðunni til Atlantshafs-
bandalaigsins.
i yj.irj.jsi.usu sinni segja Moro
og Jsmauu, ao nauosymeigl se aö
Viiuia maiKVJStít ao nanaar sam-
vmnu isvropuiikja bæoi a svioi
stjornmaia og ejnanagsmaia og
eitKi megi einskoi-Oa pessa sam-
viruru vio Ernahagsbandalagsrik
in sex. — Einnig segjast þeir
vona, að flest riki AUantshafs-
bandalagsins taki þátt í stofn-
un sameiginlegs kjar-norkuflota
bandalagsins.
Gert við ketilinn
AKRANESI, 29. jan. — Aiisherj-
arfrí var ylir alia linuna í gagn-
iræöaskóiánum hér í gær. — iör
fram viðgerð á ýmsu, því að mið-
stöðvarketillinn var nálega
sprunginn í loft upp í fyrradag.
^ •—Oddur.
STARSTtlMAR
Fáheyrð ósvífni
Það er fáheyrð ósvífni, þegar
kommúnistar og Framsóknar-
ir.enn halda því fram að við-
reisnarstefnan hafi brugðizt. Það
sem gerzt hefur er fyrst og
fremst það, að stjórnarandstaðan
hefur beitt almannasamtökum til
þess að rífa niður efnahagskerfið,
til þess að hrinda af stað dýrtíð-
arkapphlaupi og víxlhækkunum
kaupgjalds og verðlags.
Það er þetta sem hefur skapað
þá erfiðleika, sem atvinnuvegir-
nir standa nú frammi fyrir. Það
er vegna hinna gífurlegu kaup-
hækkanna, sem Viðreisnarstjórn
in hefur varað við, sem. ríkisvald-
ið verður nú að létta byrðum af
útflutningsframleiðslunni og afla
fjár til þess með hækkun sölu-
skatts.
Þetta er kjarni málsins. Við-
reisnarstefnan hefur ekki brugð-
izt. Það er hið ábyrgðarlausa og
glæfralega atferli Framsóknar-
manna og kommúnista, sem rask
að hefur jafnvæginu í íslenzkum
efnahagsmálum í bili.
Þetta verður þjóðin að vita.
Skattarnir hafa verið
lækkaðir
Framsóknarmenn þykjast nú
allt í einu vera orðnir mótfalln-
ir skattahækkunum. Öðruvisi
mér áður brá. Þegar Eysteinn
Jónsson var fjármálaráðherra
áitti hann aldrei neitt úrræði
annað en hækka skatta og tolla.
Vinstri stjórnin, síðasta ríkis-
stjórnin sem Framóknarmenn
hafa átt sæti í, hækkaði skatta og
tolla til dæmis svo hressilega að
það hafði í för ir.?ð sér óðaverð-
bólgu, sem síðan steypti vinstri
stjórninni á miðju kjörtímabili.
Minna mátti ekki gagn gera.
Viðreisnarstjórnin hefur haft
allt annan hátt á. Hún hefur beitt
sér fyrir- stórfelldum skatta- og
tollalækkunum. Fyrst voru skatt
ar lækkaðir á einstaklingnum
svo verulega, að hjón með tvö
böm og þurftartekjur urðu skatt
frjáls. Síðan voru skattar lækk-
aðir á félögum og atvinnurcksjri
með það fyrir augum að auð-
velda afskriftir og uppbyggingu
nýrra atvinnutækja. Loks var
tollskráin endurskoðuð og tollar
lækkaðir verulega.
Það er fyrst eftir að Frair.sókn
armenn og kommúnistar hafa'
hleypt af stað nýrri dýrtíðar-
skriðu, að Viðrcisnarstjórnin
verður að grípa til þess úrræðis
að hækka söluskatt til þess að
létta byrðar útflutningsfram-
leiðslunnar, sem orðið hefur að
taka á sig allt að 40% kauphækk
un á einu ári.
Hámarksvinnutími
barna
Nokkrir þingmenn 'Tbýðu-
flokksins hafa flutt þingsálykt-
unartillögu á Alþingi, þar sem
lagt er til að Alþingi feli ríkis-
stjóminni að láta undirbúa fmm
varp til laga um hámarksvinnu-
tíma bama og unglinga í hinum
ýmsu starfsgreinum, og verði
frumvarpið lagt fyrir Alþingi
svo fljótt sem. kostur er á.
Alþýðublaðið birti forystu
grein um þessa tillögu í gær og
lýkur henni með þessum orðum:
„Það gefur auga leið að ekki
er hægt að haldk öliu lengra *
þeirri leið, sem við erum nú á
í þessum efnum. Hér verður að
spyrna við fæti. Tillögu Alþýðu-
flokksþingmanna er ætlað það
hlutverk. Setja verður löggjöf
um hámarksvinnutínv.i barna og
unglinga þar sem seð er íyrir
ákvæðum sem koma i veg fyrir
að þeim verði misboðið með óhóf
lega löngum vinnudegi. Því fyrr
sem. slík löggjöf er sett því
betra.“