Morgunblaðið - 30.01.1964, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 30. jan. 1^4
M3PGUNRIAOID
17
Magnús Hákonarson
IVtinning
Fæddur 9. maí 1899.
Dáinn 24. nóv. 1963.
Far þú í friði.
Friður Guðs þig blessi.
SKYNDILEGA og óvænt barst
hingað andlátsfregn þessa mæta
manns. Á síðasta sumri var hann
hér á meðal okkar gömlu sveit-
unganna glaður og reifur að
vanda, léttur í máli og fylgdist
með því er fram fór í gömlu
sveitinni sinni og gladdist yfir
öllu því, er til framfara horfði
og stefndi að bættri aðstöðu
fólksins við störf sín.
Þó hann væri fluttur fyrir a,ll-
mörgum árum til annarra at-
vinnuhátta, tel ég víst, að hugur
hans hafi jafnan fylgzt vel með
öllu starfi er hann vann að í
uppvexti sínum, búnaði og rækt-
un og öllu því, er sveitinni við
kom. Sá strengur var sterkur í
fari hans og var vissulega óbrot-
inn til hins síðasta.
Magnús var fæddur á Reyk-
hólum í Barðastrandarsýslu S.
maí 1899, sonur merkishjónanna
Hákonar Magnús3onar og Arn-
dísar Bjarnadóttur, er um all-
mörg ár sátu hið fornfræga höf-
uðból, með rausn og inannhylli.
Góð uppeldisáhrif hefir hið fjöl-
breytta og umsvifamikla athafna
líf, sem búsýslu fylgdi þar, haft
á uppvaxandi fólk, sem ólst upp
með þvL enda heimilið jafnaij
mjög fjölmennt og umsvifamikið,
er hagnýtt voru hin fjölþættu
hlunnindi þessa forna höfuðbóls,
til lands og sjávar, sem útheimti
mikið starf og oft áhættusamt við
að nota og nýta hið víðlenda eyja
gagn, sem þessu gamla höfuðbóli
fylgdi. Þar ólst hann upp í fjöl-
mennum og tápmiklum systkina-
hóp og ‘oft mörgu öðru fólki, er
jafnan þurfti til starfa þar. Ung-
ur fór hann til Noregs og dvaldi
þar í nokkur ár, eftir að hann
hafði stundað nám við búnaðar-
skólann á Hvanneyri. Vann hann
í Noregi að ýmsum verklegum
störfum í búnaði og öðru er laut
að verkstjórn o. fl. sem hann
taldi sig hafa haft mikið gagn af.
Fljótlega eftir áð hann kom heim
fluttist hann vestur að Djúpi og
hafði þá nýlega kvænzt eftirlif-
andi eiginkonu, Ingunni Jónás-
dóttur frá Borg í Reykhólasveit,
hinni ágtæustu og myndarlegustu
konu. Hófu þau búskap í Reykjar
firði árið 1931 og ^iófust þá
kynni okkar.
Ekki varð búskapur þeirra
langur þar. Hann fluttist eftir
nokkur ár að Vogum hér í sveit
og síðar í Bolungarvík að Ósi og
síðan í Hnífsdal, en til Reykja-
víkur fluttust þau hjón fyrir 15
árum og áttu þar heimili til ævi-
loka við ýms störf og nú allmörg
síðustu árin fastiír starfsmaður
hjá Eimskip í Reykjavík.
Magnús var vel búinn fjöl-
þættum hæfileikum og tók að sér
og vann að ýmsum störfum, er
öll fóru honum vel úr hendi,
enda útheimti starf þeirra hjóna
mikið starf og árvekni við upp-
eldi fjölmenns barnahóps er þau
áttu, og studdu þau börn sín vel
til manndóms og menningar. Þau
áttu 7 börn og eru 6 þeirra á lífi,
flest uppkomin, en eitt í æsku
ennþá, allt myndarlegt og vel
menntað fólk.
Við hér minnumst heimilis
þeirra hjóna í mikilli nálægð,
alltaf var þar gleði og góður
andi yfir vötnunum, höndin alltaf
framrétt til hjálpax og aðstoðar
ef með þurfti og sambýlið allt,
sérstaklega án'ægjulegt og eftir-
minnilegt, heimili þeirra búið
þeim beztu dyggðum í öllu fari.
Samvinna og allt samstarf með
miklum ágætum. Við hrukkum
við er helfregnin barst. Má sjálf-
sagt telja slíkar tilfinningar til
þroskaleysis, því það hlutskipti
bíður vor allra og gerir oft eng-
in boð á undan sér. Við nágrann-
arnir og aðrir er náin kynni
höfðu af hinum horfna sæmd-
armanni þökkum honum samleið
arspöljn og biðjum honum bless-
unar á hinu nýja tilverustigi.
Konunni hans blessaðri og börn-
um þeirra biðjum við allrar bless
unar um ókomna framtíð. —
Þessi fáu og fátæklegu orð eru
aðeins kveðju- og þakkarorð.
Guð blessi minningu þessa
góða manns.
Páll Pálsson.
Ragnar Bjarkan
deildarstjóri - Kveðja
Sigurjón Halldórsson
IHinniíig
’63
F. 4.3. 1902 — D. 9.12.
Hinn 20. desember s.l. var til
mioldar borinn hér í Reykjavík
Sigurjón Halldórsson frá Traðar
gerði á Húsavík. Sigurjón lézt
hinn 9. sama mánaðar á ríkis-
spítalanum í Kaupmanmailiöfn, ©n
þangað vdr hahn fluttur í skyndi
eftir að hann kenndi sér meiins
að miorgni hins 21. nóv., þá ný-
kcminn á vinnustað.
Við hijónin vorum nágrannar
Sigurjóns og fjötskyldu hans um
nokkurra ára skeið, meðan hann
bjó að Dílum í Kópavogi, og þang
að sóttum við hann heim síðast
þegar fundum okkar bar saman.
Sízt grunaði okkur þá, að það
yrði í síðasta sinni er við sæjum
hann. Þegar við kvödum hann
þennan umrædda dag, fylgdi
hann okkur úr hlaði, svo sem
venja hans var, og kvaddi oklkur
með þessum orðum: „Við sjáumst
svo næst á Laufásveginum“. En
Sigurjón var um þær mumdir að

ganga frá sölu á húseigm sinni,
Dílum, og flytja búferlum til
Reykjavíkur. Aldrei auðnaðist
okkur að heimsæikja Sigurjón og
hans ágætu konu á hinu nýja
heimili þeirra í Reykjavík, en
ekki viljum við láta hjá líða að
minnást Sigurjóns með fáeinum
fátæklegum orðum sem örlítinn
þakklætisvott fyrir margháttaða
vinsemd og fjölmargar ánægju-
stundir á heimili hans. Þess má
geta hér, að hús okkar Sigurjóns
voru utan við aðalbyggð Kópa-
vogskaupstaðar, en skammt á
mhli þeirra. Við hjórún vorum
flutt í Kópavog nokkru á undan
Sigurjóni og hans fjölskyldu og
vissum ekki hvaða fólk við mynd
um fá til nábýlis að Dílum, en
eins og fyrr er sagt fluttist þamg
að slikt sæmdarfólk, að á betra
var etoki kosið.
Sigurjón helgaði ævistarf sitt
vélum og vélaviðgerðum og var
manna snjallastur á því sviði.
Fyrst og fremst vann hann við
bifreiðaviðgerðir, en hin síðari
árin var hann starfsmaður Vita-
málaskriifstofunnar og var þá
mikinn hluta ársins við hafnar-
framikvæmidir víðs vegar um
land. Stjórnaði hann þar stór-
virkum vinnuvélum. óhætt er að
segja, og tel ég ekki of djúpt
tekið í árina, að gæti Sigurjón
ekki gert við vél eða verkfæri,
sem úr lagi var gengið, þá gerðu
aðrir það ekki.
Kvæntur var Sigurjón Sigríði
Friðriksdóttur frá Gröf í Vest-
mannaeyjum og eignuðust þau
7 drengi og 4 stúlkur, sem öll
eru á líifi. Oft hefur án efa verið
erfitt að sjá svo stóru heimili
farborða, en með hina dugmiklu
konu sér við hlið stóð Sigurjón
hvergi einn og sameiginlega lán-
aðist þeim að koma börnum sín-
um á legg.
Nú, þegar Sigurjón er allur,
finnum við æ betur hve mikið
er í það varið að kynnast slíkum
mönnum á lífsleiðinm, og skilj-
um vel að mikill harmur er kveð
inn eftirlifandi konu hans, börn-
um og barnabörnum og vottum
þeim innilegiístu hluttekningu.
Maðurinn er fallinn, en minning-
in lifir.
Matthías Þ. Guðmundsson.
Nú legg ég angun aftur,
ó, guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka;
þinn engil, s.vo ég sofi rótt. |
ÞANNIG kvað Sveinbjörn Egils-
son, og þ e 11 a sálmavers
hafði Guðmundur Sveinbjörns-
son stundum yfir og þótti mikið
til koma, og þá sagði hann:
svona hefði enginn getað kveðið
nema Sveinbjörn. En því segi
ég þetta, að G. Sveinbj örnsson
var þá ráðuneytisstjóri, er Ragn-
ar Bjarkan gerðist starfsmaður
í ráðuneytinu, og var því hjá
góðuim að vera.
Fæddur var Ragnar Bjarkan
hinn 10. marz 1910 í Reykjavíik,
og voru foreldrar hans þau
Böðvar Jónsson Bjarkan, síðar
yfirdómslögmaður á Akureyri og
kona hans frú Kristín Jónsdóttir.
Hann varð stúdent frá Akureyr-
arskóla 1930 og cand. juris frá
Háskóla íslands 1934. Er. sikipað-
ur var hann fulltrúi í dóms- og
kirkjumálaráðuneytinu frá 1.
ágúst 1935. Hefur hann gegnt
fulltrúastarfinu óslitið síðan þar
til er hann fyrir tveimur árum
var skipaður deildarstjórr í sama
ráðuneyti.
Hinn 20/11 1936 kvæntist
Ragnar Bjarkan Sigrúnu óskars-
dóttur Lárussonar kaupm. Lúð-
vígssonar, og varð þeim fjögur'ra
barna auðið, en þau hjónin skildu
samvistir fyrir allmörgum árum.
Börn þeirra Ragnars og Sigrúnar
eru þessi: Inger, gift Jólhanni E.
Björnssyni, Anna, gift Bjarna
Konráðssyni, og Kristín og Jóna,
ógiftar.
Eitt barn átti Ragnar Bjarkan
utan hjónabands eftir að hjónin
skildu, Þórunni að nafni, sem nú
er tæpra 8 ára.
Það er ekki ofsagt að við, seFt
störfuðum með Ragmari Bjarkan
í ráðuneytinu, söknum hans og
vitum að þar eigum við á bak
að sjá góðum og samvizkusömum
starfsmanni og góðum félaga,
Sigríður Jónsdóttir
Minning
. Fædd 21. áigúst 1877.
Dáin 22. janúar 1964.
♦
HINN 22. þ.m- andaðist á Lands-
spítalum Sigríður Jónsdóttir til
heimilis á Njálsgötu 83 hér í
borg, og fer útför hennar fram
frá Fossvogskirkju í dag. -
Sigriður var fædd í Drangshlíð
ardal undir Eyjafjöllum 21. ágúst
1877. Foreldrar hennar voru
Jón Guðnaundsson Jónssonar í
Drángshlíðardal og kona hans
Vilborg Jónsdóttir Þórðarsonar á
Eyvindarmúla í Fljótshlíð en
kona hans og móðir Vilborgar
var Steinunn yngst af sex dætr-
úm séra Auðuns Jónssonar síð-
ast prests að Stóruvöllum á
Landi, sem drukknaði í Ytri
Rangá 1817 'aðeins -47 ára að
aldri. En afkomendur þeirra
systra eru mjög margir um Suð-
urland og Borgarfjörð.
Á fyrsta ári fluttist Sigríður
með foreldrtim sínum að Berja-
nesi og óist hún þar upp, þaðan
flúttist hún með foreldrum sín-
um að Núpakoti í sömu sveit.
Um aldamótin gerðist merkasti
atburðurinn í æfi Sigríðar. Hún
kynntist ungum manni Hirti Fél-
steð kennara og eignaðist með
honum dótur sem hún skírði
Lilju og síðan varð yndi hennar
og félagi til æfiloka.
1908 missti Sigríður föður sinn
en þær mæðgur dvöldu enn um
sinn þar eystra hjá Steinunni
systur sinni og Ólafi manni henn
ar, fyrst í Núpakoti en síðan í
Eyvindarhólum.
Árið 1921 fluttist Sigríður með
dóttur sinni til Reykjavíkur,
hún harmaði jafnan að hafa ekkt
hlotið meiri bóklegrar fræðslu
en þá var títt í sveitinni, og
með þessari ráðabreytni hugðist
hún hjálpa dóttur sinni til nokk-
urra mennta, sem henni tókst
með aðstoð föður þennar.
Sigríður var greind kona og

bókhneigð svo sem hún átti kyn
til og las mikið meðan sjón og
kraftar leyfðu. Hreinlæti og
snyrtimennska var einkenni
hennar og bar áilt sem hún vann
þess glöggt vitni. Hreinlynd var
hún trygg og vinföst- Hin fagra
og svipmikla Eyja.fjallasveit var
hennar óskaland, og heimsótti
hún oft sveitina sína og vinina
Þar eystra, og eftir að kjarkur
og máttur veiklaðist, ,sá dóttir
hénnar um að þær ferðix lgggð-
ust. ekki niður.
Mörg síðustu ár æfinnar var
Sigríður þrotin að heilsu og
kröftum, og þá gerðist hin gamia
fagra saga að dóttirin annaðist
hana með sömu umhyggju sem
hún naut hjá móður sinni í
æsku.
* * *
Fæðing og dauði, þessir dag-
legu atburðir eru alltaf stórar
stundir fyrir þá sem næstir
standa, og þjámngin oftast föru-
nautur þeirra. Og þótt það sé
ekki vonum fyr að svo gömul
og lasburða móðir kveðji heim-
inn, verður það fiestum minnis-
stæður dagur er þeir fylgja góðri
móður til grafar og koma að
rúminu hennar auðu að kvöldi
þess sama dags- — B.
sem nú er horfinn á bezta aldri
yfir móðúna miklu. Við vissum
heldur ekki hvernig dauðs. hans
bar að höndum því hann mætti
honum einn, svo sem hann og
var hinn síðasta hluta ævi sinn-
ar.
Um leið og hið ljúfa veis, se<m
er í upphafi þessara orða, er
lagt sem lítið blóm að leiði þínu,
vill sá,'er þetta ritar þakka þér
fyrir samfylgdina á lífsleiðinni,
frá því er við mættumst fyrst í
anddyri Stjórnarráðshússins 1.
ágúst 1935 og fram á þann dag
er þú kvaddir þenna heim. Allur
var sá ævidagur þinn einkennd-
ur af alúð og samvizkusemi um
að leysa sem bezt af h'endi störf
þau, sem þér voru falin, og allan
annan vanda manna í millL
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur sendi ég börnum þínuan
í sárri sorg, og öðrurn vanda-
mönnum.
J. ó. G.
ATHUGIÐ
að borið saman við útbreiðslu
er langtum ódýrara að auglvsa
Morgnnblaðinu en öðrum
blöðum.
Hjólbarðaviðgerðir og sala.
Rafgeymahieðsla og sala. —
Opið á kvöldin frá kl. 19—23.
laugard. og sunnud. kl. 13-23..
Hjólbarðastöðin
Sigtúni 57.
Sími 38315.
Húsgagnaverzlunin
Einir
Hverfisgötu 50 — sími 18830.
Eins manns sófar, sófaborð,
sófasett. Tveggja manna sóf-
ar, stakir 3ja sæta sófar. —
Svefnbekkir; 3ja og 4ra skúffu
kommóður.