Morgunblaðið - 30.04.1964, Page 20

MORCUNBLAÐIÐ
Fímmtudagur 30. apríl 1964

frmzABtírd TeQFtAftJP7\
Cirio kinkaði kolli. — Jæja,
ég býst við, að þessir tveir hafi
liitzt hér, eins og umtalað var, og
að Lester Ballard hafi drepið
hinn manninn með því að
skjóta hann í höfuðið, klætt
hann síðan í sín eigin föt, en
sjálfur farið í brúnu fötin og
sett upp bindið, sem hneykslaði
svo mjög son hans. Eg held, að
því næst hafi hann borið líkið
út í bílskúrinn, eftir stígnum
gegn um garðinn, og komið því
fyrir í bílnum. En ég hef skipt
um skoðun á því, sem næst hafi
gerzt. Þegar ég kom hér í morg
urj, hélt ég, að það hafi verið
ungfrú Seabright, sem ók bíln-
uin upp í fjallið, lét þar eftir ýms
merki um slys og kastaði síðan
líkinu niður í gilið. Maðurinn
var lítill og hún er sterk. Henni
hefði alls ekki verið þetta um
megn. Eg kom hingað til að
spyrja hana um, hvar hinn raun
verulegi Lester Ballard væri nú
niður kominn, enda virtist það
iiggja í augum uppi, að hún væri
við málið riðin. En nú held ég,
að það hafi verið Lester Ballard
sjálfur, sem ók bílnum, dulbúinn
í kjól hennar, höfuðklút og sól-
gleraugu. Eftir að hafa losað sig
við líkið, hefur hann ekið heim
aftur, sett bílinn inn i skúrinn
eins og venjulega, farið aftur inn
í húsið og hafi verið að ijúka
síðasta undirbúningnum undir að
hverfa, þegar sonur hans kom
inn. Eftir nokkrar mínútur enn,
hefði Ballard verið horfinn. Eg
veit ekki, hvernig hann ætlaði
að komast burt, því að vitanlega
gat hann ekki notað bílinn sinn.
Það yarð að líta út eins og hann
hefði ekið heim frá stöðinni,
komið bílnum fyrir og síðan geng
ið þessa uppáhaldsgöngu sína upp
eftir fjallveginum. Hann hefur
sjálfsagt verið búinn að ráðstafa
undankomunni, en . . .
— Nei! Nei! Bíðið þér við.
Þetta er allt skakkt hjá yður.
Mikill bjáni gat ég verið! Ruth
stökk upp úr sæti sínu í æsingi.
Kinnarnar voru kafrjóðar. Hún
hafði einmitt séð veilu í rök-
semdafærslu Cirios — sömu veil
una og í skýringum Stephens á
því, sem gerzt hafði'. — Og ég,
sem hélt raunverulega, að þú
hefðir framið morðið! sagði hún
við Nicky. — Eg vissi, að þú
varst að ljúga, en ekki um hvað.
Auðvitað hefðirðu ekki getað
gert það. Maðurinn hefur misskil
ið þetta allt. og það hafði ég
líka gert. En ég hefði bara átt
að sjá það fyrir ævalöngu.
Það var gripið í hana að aftan.
Nicky hafði stokkið á fætur.
Hann skalf eins og hrísla.
— Víst gerði ég það- æpti
hann. — Hlustið þið ekki á hana!
Hún er bara að reyna að bjarga
mér . . .
— Það er hann, sem er að
reyna að bjarga mér, sagði Ruth.
: — Hann heldur, að ég hafi gert
j það. En ég gerði það heldur ekki.
j En ég get sagt ykkur, hver gerði
! það.
Einhver fór að hlæja, og sá
hlátur var æðisgenginn og hvell
ur. Það var Ranzi.
I — Þú getur það ekki! Þú getur
það ekki! æpti hann og stökk upp
með þessum hryllilega hlátri. —
Þú getur ekki sannað það! Þú
getur ekkert sannað. Hún var
niðri við sjó, allan tímann. Hún
kann að hafa skilið bílinn eftir
þar sem hann gat tekið hann, en
sjálf kom hún aldrei hingað upp
eftir. Þú getur aldrei sannað, að
hún hafi gert það! Hann gekk
óstöðugum sl*refum út að hlið-
inu.
— Komið þér aftur, hr. Ranzi,
sagði Cirio. — Viljið þér ekki
skýra nánar það, sem þér voruð
að segja?
Ranzi stanzaði ekki fyrr en
tveir lögreglumennirnir tóku í
handleggi hans og héldu aftur af
honum.
— Eg get skýrt það, sagði
Ruth. — Hann heldur, að konan
sín hafi myrt Lester Ballard. En
það gerði hún ekki og getur ekki
hafa gert. Hún var allan seinni-
partinn á klettunum við sjóinn.
— En þér þykizt geta sagt mér
hver framdi morðið? sagði Cirio
háðslegur á svip.
— Já, svaraði Ruth, — en fyrst
vildi ég segja yður, hversvegna
það hefði ekki getað verið Nicky
og hversvegna saga hans hlýtur
að vera ósönn.
Cirio leit á hana og óþolinmæð
in sauð niðri í honum. Hann hélt
sýnilega, að þetta væri bara
bragð til að beina athyglinni frá
Nicky. En hann sagði ekkert, svo
að Ruth hélt áfram:
— Lester Ballard var það mik
ilvægt, að allt skyldi líta út eins
og venjulega? Það sögðuð þér
sjálfur. Það eina óvenjulega var,
að hann skyldi koma svona
snemma heim, en hjá því varð
ekki komizt. En að öllu öðru
leyti mundi hann gæta þess vel,
að skilja þannig við allt, að ekk
ert óvenjulegt gæti virzt hafa
verið á ferðum. Er það ekki rétt
hjá mér?
— Jú, vitanlega, sagð Cirio.
— Hann vildi láta allt líta út
eins og hann hefði bara komið
heim af stöðinni, skilið bílinn eft
ir við húsið og síðan gengið sér
til hressingar upp eftir fjallveg
inum, en orðið þar fyrir slysi og
dáið.

ó 4 < A
4 [ 7* 4 II
VHlfeMS 4 1 • •
s'i'í
M h.

I 111
I I"
il1
!* ii
i*
I *‘i
'1*1
i!»;i
■ i»• *
ii"
‘i i'1
>,iii
11. i
,©PIB
| CÐPl MH*[j
rwyi
"i'i' i
i1111:»,11 • J • i j j 11»i j > | |11, * i • • 1111 í i11 •.
^ilslL"'!",;" •'" ': •1 *
I !ií:iiiii!i!: i;
te :;i !i!!i!'.!::!ii
i1 11 *! i!, * • • i»"1 'í'
!".!i'H" i"i',
'i i 111*'• <•■ "i
. 1 • C0SP6R.'
— Já, ég var að segja það.
— En, þegar hann var búinn
að fleygja líkinu niður í gilið
og kom svo heim — hversvegna
setti hann þá bílinn inn í skúr-
inn? Hversvegna skildi hann
hann ekki eftir við hliðið? Ces-
are! Hún snarsneri sér að hon-
um.
Cesare sleikti varirnar með
tungubroddinum. Ofurlitlir högg
ormar reiði og ótta sáust í aug
um hans. — Já, ungfrú?
— Setti hr. Ballard nokkurn
tíma sjálfur bílinn sinn inn í
skúr?
— Nei, ungfrú.
— Skiljið þér það þá? sagði
hún við Cirio. — Lester Ballard
vildi láta aðra snúast kring um
sig. Hann gerði aldrei sjálfur
handarvik, sem hann gat skip
að öðrum að gera. Honum hefði
fundizt það fullkomlega óeðli-
legt að koma bílnum fyrir í
skúrnum. Hann hefði komið aft
ur ofan af fjallveginum, skilið
bílinn eftir við hliðið og gengið
beint inn. Gamia konan í búð-
inni sér ekki þetta hlið, heldur
aðeins bílskúrinn. Þá hefði hún
getað séð mann í brúnum fötum
og með glannalegt bindi og ef
BYLTINGIN
RUSSLANDI 1917
ALAN MOOREHEAD
draga líkið inn í húsið. Á meðan i
hafði Yusupov fengið áköf upp j
köst, en nú kastaði hann sér yf
ir líkið og barði það með járni.
Ennþá sást lífsmark með því ann
að augað var enn opið. Dátarnir
drógu Yusupov frá og hann var
afhentur þjónum sínum, algjör-
lega ósjálfbjarga.
Nú var ætlunin að koma lík
inu í ána og losna þannig við
það. Að sögn Purishkevich var
það enn volgt, þegar það var
vafið inn í blátt gluggatjald, og
síðan óku þeir út á brúna út í
eina eyjuna í Neva, og þar var
því loks fleygt í ískalt vatnið. í
flýtinum höfðu samsærismenn-
irnir gleymt farginu, sem þeir
höfðu ætlað að festa við líkið, en
tekið með sér, og nú var því
ásamt loðkápu Rasputins, fleygt
á eftir, ennfremur öðru snjóstíg
vélinu hans. Þeir tóku ekki eftir
því fyrr en heim var komið, að
hitt stígvélið og bláa gluggatjald
ið var enn í bílnum, og svo
brenndu þeir hvorttveggja.
Daginn eftir, laugardaginn 3.
desember, var fregnin komin út
um alla borgina, en það var ekki
fyrr en 1. janúar, að stígvél Ras-
putins fannst rekið á ísnum, og
kafarar fóru til að ná líkinu upp.
Samkvæmt einni frásögn hafði
Rasputin losað af sér kaðalinn,
sem bundinn hafði verið um
hann, og likskoðun leiddi í ljós,
að lungu hans voru full af vatni,
en það gefur til kynna, að hann
hafi ekki verið alveg dauður, þeg
ar honum var fleygt í ána.
En nú var hann þó að minnsta
kosti dauður; lík hans lá í Ches-
mé kapellunni á leiðinni út til
Tsarskoe Selo, og keisarafrúin
kraup hjá því á bæn. Á nýársdag
1917 kom Nikulás af skyndingi
heim frá vígstöðvunum, til að
hugga hana. Og nú, þegar þess
ar fréttir bárust til Berlínar,
varð Þýzkalandskeisari vongóð-
ur um að geta fengið Rússland
út úr ófriðnum. Rasputin hafði
að vísu sjálfur verið andvígur
ófriði, en nú virtist líklegt, að
hin pólitíska ókyrrð, sem fylgdi
í kjölfar andláts hans, gæti orð
ið málstað Þjóðverja ennþá gagn
legri.
8. kafli.
BYLTINGARNETIÐ ÞÝZKA.
I ringulreiðinni, sem varð í
Þýzkalandi í lok heimsstyrjald
arinnar, síðari, gerðist atburður,
sem varð sagnfræðingum mikil-
vægur: skjalasafni utanríkisráðu
neytisins í Berlín var bjargað frá
eyðileggingu, og er því nú að-
gengilegt fræðimönnum. Þarna
er um að ræða gííurlegan fjölda
skjala, sem er sérstaklega merki
legur fyrir það, að þessi skjöl
varpa nýju Ijósi á vinnubrögð ut
anríkisþjónustunnar þýzku á
fyrstu árum þessarar aldar. Viku
fyrir viku má rekja hin breyti-
legu markmið og viðleitni ríkis
stjómarinnar þýzku, eftir bréf-
um sendiherra hennar erlendis
KALLI KÚREKI
—* — —>f —

Teiknari; FRED HARMAN
AG-REED/’BUTI MUW
HAVE A&EttUE MOUNT,
SIWCE I AM NOT A»
— Og haldið þér að rústir þessar
bafi ekki verið eyðilagðar?
— Auðvitað hefur allt verið eyði-
lagt — annars væru það engar rústir!
Þakið er farið veg allrar veraldar,
veggirnir hrundir — en þarna eru
einhver leirker og kornkvarnir og
þurrkaður skrokkur vafinn i gamlar
tuskur.
— Múmía! Hafið nú hraðann á,
maður minn. Við skulum vinda bráð-
an bug að þessu. Ég geri ráð fyrir
að þér getið lagt okkur til viðlegu-
útbúnað?
— Mikil ósköp! Pönnu, tvö teppi
og segldúksyfirbreiðslu — hvers
annars þarfnast maður eiginlega?
— Reyndar þurfir þér líka klyfja-
hest og reiðhest með — en þeir kosta
yður einn dal á dag aukreitis.
— Það er samþykkt. En ég verð
þá að þiðjast þægs klárs, bví ég er
ekki mikill reiðmaður.
og fyrirmælum þeim er þeim
voru send frá Wilhelmstrasse;
einnig má mikið fræðast um áætl
anagerð Þjóðverja og heimildir
upplýsinga þeirra. Yfirleitt er
þetta saga leyniþjónustu stór-
veldis á valdatindi þess, eins og
litið var á það þá — af sjtórn-
málamönnum, hershöfðingjum og
diplómötum þeim, sem þá voru
við völd.
Vitanlega er það tímabilið fróð
legast, sem hefst með upphafi
heimsstyrjaldarinnar fyrri, sum
arið 1914 og leiðir til byltingar-
innar í Rússlandi 1917 — árin
þegar Þýzkaland hafði næstum
náð heimsyfirráðum. Skjölin
leiða í ljós, hverju Þýzkaland
hætti í byltingunni: hvernig það
undirbjó hana, hjálpaði til að
kosta hana og reyndi til að
stjórna henni, með heilu neti af
njósnurum og rússneskum bylt-
ingarmönnum.
Að sjálfsögðu er það engin ný
bóla þó að stríðsaðilar eða vænt
anlegir stríðsaðilar reyni að
koma af stað byltingu, hver hjá
öðrum. Á átjándu öld veittu
Frakkland, Spánn og Holland,
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þess í bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allan Eyjafjörð
og víðar.
Umboðsmaður Morgun-
blaðsins á Akureyri er Stef-.
án Eiríksson.