Alþýðublaðið - 15.07.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Afgreiðsla
blaðsins er i Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti og Hverfisgötu.
Síml 988.
Auglýsingum sé skilað þangað
eða í Gutenberg í síðasta lagi kl.
10, þann dag, sem þær eiga að
Icoma í blaðið.
Þegar Lenin hlð.
(Frh.)
Njósnarinn yar nærri dottinn úr
stólnum. Hann gleymdi að tæma
glasið og stundi upp: „En — en,
eruð þér ekki byltingamaður eins
Og allir hinirf“
Þá hló Lenin.
„Nei, alls ekki, en þér getið
skilið, að lítt mundi stoða að af-
henda þessum herrum nafnspjald-
ið sitt ög segja: „Hér er eg; tak-
ið eftir því, að eg er f þjónustu
rússnesku leynilögreglunnar og
játið hreinskilnislega öll ykkar af-
glöp, ef þér viljið sjálfum yður
vel.“ Þér hijótið að skilja, að eigi
mundi heppilegt að fara svo að
ráði sínu. Nei, eg gerðist bylt-
ingamaður og eg get hrósað mér
af því, að eg lék það hlutverk
mun betur en þér yðar, ungi vin-
ur. Þegar þér nú sjáið, að eg veit
alt saman, þá er yður líklega ekki
fjarri skapi, að segja mér aðaler-
indi yðar. Ef til vill get eg hjálp-
að yður á einn eða annan hátt.
Sem stendur hefi eg enga fyrir-
skipun frá Bern, en svo getur far-
ið, að við verðum samverkamenn
áður langt líður.
Lögreglumaðurinn kveikti í vindl-
ingi og hvíslaði að Lenin:
„Það er viðvíkjandi honum Vla-
dimir Hjitch Uljanov, sem kallað-
ur er Lenin. Hann er hér í Ziirich,
þótt mér hafi enn ekki tekist að
komast í færi við hann. Einu sinni
var eg farinn að halda, að það
væruð þér. Lýsingin fer nefnilega
nokkuð nærri. Nú verð eg að
komast eftir, hvað hann hefst að.
Pétursborgatbúar hafa lengi haft
augastað á honum, og ef við gæt-
um kornið honum fyrir kattarnef,
værum við miklu betur staddir."
Þá hló Lenin í annað sinn.
„já, einmitt það, en eg skal
segja yður .nokkuð. Hann er mesti
bragðarefur og býr yfir allskonar
svikum. Hann er venjulega dulbú-
inn, svo að erfitt getur orðið að
finna hann, en ef þér viljið kopia
með mér á morgun til Café des
Banques, skal eg með ánægju
vísa yður á hann. Hann situr þar
nefniiega við tedrykkju á hverju
kvöldi.“
Njósnarinn var frá sér numinn
og Lenin eflaust ekki síður. Sam-
kvæmt þessari ráðagerð mættust
svo þessir herrar í Café des
Banques og Lenin benti honum á
mann nokkurn, er hann kvað vera
hinn hræðilega Uljanov.
Frá þeim degi hætti njósnarinn
að véra með rússnesku félögunum
og flutti til Café des Banques. Eftir
því, sem íbúar kaffihússins hafa
síðar greint, var hann altaf í hæl-
unum á þessum ímyndaða Lenin,
og eitt kvöld, er hann var f æstu
skapi, réðist hann á hann með
fúkyrðum miklum. Afleiðing þess
varð sú, að lögreglumaðurinn glað-
lyndi þurfti að fara á sjúkrahús,
og voru sár hans grædd svo vel
sem unt var. Þessi falski Lenin
var sem sé hvorki meira né minna
en einn mesti hnefleikamaður
Norðurálfu.
Mjósnarinn fór úr borginni jafn-
skjótt og hann var gróinn sára
sinna, og sennilega hefir honum
seint úr minni liðið, hvernig sá
rétti Lenin hafði leikið á hann.
Vér víkjum nú sögunni aftur til
Lenins, sem nú er orðinn voldugur
ræðismaður. Hann lifði, sem fyr
er sagt, mjög einföldu lífi. Hann
bjó í lítilli götu, Kutelgasse, og
leigði þar' tvö lítil og fátæklega
búin herbergi. Þau standa enn
ósnert, eins og þegar Lenin yfir-
gaf þau. í skrifstofunni er fátt
annað en óvandað borð og stóll,
og svefnherbergishúsgögnin eru
mjög léieg.
Þegar ég kom til borgarinnar
og sá þessi herbergi, voru hús-
bændurnir ekki heima, en dyra-
vörðurinn var fús til þess að leið-
beina mér, og með því að hann
hafði verið dyravörður á dögum
Lenins, hafði hann frá möigu að
seg)ai en auðvitað ekki íyr en
5 frankar höfðu liðkað málbein
hans. Öll var frásagan mjög öfga-
kend og þegar leið á ræðuna,
virtist mér þessi heiðursmaður eiga
mjög erfitt með að gera greinar-
mun á Guði almáttugum og Lenin
„Bolsivíka“-höfðingja.
Lenin dvaldi víðar en í Zurich
í sinni löngu útlegð. Hann var
mörg ár í Lundúnum og á Kaprí,
ásamt með Maxim Gorki. Þegar
stjórnarbyltingin mistókst árið'
1905, flýði þann, ásamt Sinovjev
og Kamenev til Parísar, þár sem
þeir áttu við hin mestu eymdar-
kjör að búa.
Það er frá þessum tíma, að'’
Sinovjev skrifar, að þrátt íyrir alt
hafi Lenin haldið gleði sinni og
hafi hann setið í „Bibliotéqeu nat-
ionale* nótt og nýtan dag og
lesið ósköpin öll.
Heimsstyrjöldin vakti nýjar von-
ir í brjóstum útlaganna rússnesku.
En það var ekki fyr en árið 1917,
að Lenin fékk tækifæri til að
komast heim til ættjarðar sinnar.
Sennilega hefir hann þá ekki átt
um annað að velja en tignarsæt-
ið eða höggstokkirm. Hefði það
síðartalda orðið ofan á, hefði hanr.
áreiðanlega látið lífið með bros á
vörum. Því að Lenin er fæddur
ofstækismaður og hefir alla sína
æfi brunnið af eldlegum áhuga
fyrir því málefni, sem honum er
heilagt.
Það er ráðgáta, hvort þær stefn-
ur er „Bolsivíkar" nú fylgja, séu
frá Lenin komnar. Þeð var sagt
á sínum tfœa, að árás norðvest-
urhersins á Pétursborg hafi mis-
tekist af því að Judenitch tók sér
alt of marga meðráðendur. Tím-
inn mun leiða í Ijós, hvort örlög;
Lenins verði hin sömu.
Traveller.
(íslendingur.)
Ui daginn 09 Yspi.
Gnllfoss fór í gærdag áleiði&
Kaupmannahafnar. Meðal farþegar
Árni Sigurðsson cand. theol., Ág-
Brynjólfsson stud. med., Gunnar
Egilsson skipamiðlari og fjölskylda
hans, Nielsen framkvæmdarstj. og
kona hans, Pálmi Pálsson yfirkenn-
ari og kóna hans, Bogi Ölafsson
kennari, Guðm. Hlíðdal, Sigurður
Olafsson rakari, v. Mackensen o. fl.
Halldór Jónasson fór í gær á
Gullfossi, ásamt Franck Frederik-
son, til Vestmannaeyja. Ætla þeir
að athuga þar lendingarstað fyrir
fluguna.