Morgunblaðið - 23.06.1965, Síða 3

Miðvikudagur 23. júní 1965
MORGUNBLAÐIÐ
3
f GÆR lauk bændaför Bún-
aðarsambands Vestfjaröa með
kaffiboði, sem Búnaðarfélag
íslands bauð til í Ilótel Sögu
í Bændahöllinni. Eftir kaffið
var gestum boðið að skoða
dálitið af húsakynnumim.
Blaðamaður og ljósmyndari
Mbl. notuðu tækifærið til
þess að spjalla við nokkra
bændur og húsfreyjur þeirra.
Fyrs't hittum við Guðmund
Jniga Kristjánsson, bóndia á
Kirkju'bóld, en haun var far-
eirs'tjóri fyrir hönd Búmaðar-
samibandsins. Saigði hann okk-
uir frá ferðinni í fáum dirátt-
um.
Björgvin Sigurbjörnsson, Guörún Thorfdóttir, Una Sveinsdóttir og Agnar Sigurbjörnsson.
Vestfirzkir bændur í Bændahöll
Bjarni Sigurðsson frá Vigur og kona hans, frú Björg
Björnsdóttir.
— Við lögðum af srtað sunnu
dagdnn 13. j'úiní ag fórum fyrst
um Dalasýslu. Þá héldum vfð
norður um til Austfjarða og
sáum þær skemmdir sem
orðið ihafa á túnum þar. Síðan
feéldium við suðureftir að
Jökulsá á Breiðamerkursandi
Þaðan var svo flagið tiil
Reykjavíkuir, en hingað kom-
um vi'ð í giærkvöldi.
— Hve margir eru i ferð-
inni?
— Við erum alls um 90.
— Verðiur ferðin ekki dýr?
— Nei, allis ekki. í nauninmi
þurfum við eskiki að greiða
anrnað en ferðir, þvi við gist-
um á sveitalbæj um ag fengum
alls staðar frábærar móttókur
Á sumum stöðum var líka
sameigdmleigt boi'ðhald með
heimamönnu.m. Ferðasjóður
bænda veitti okkur einniig
styrk, eins ag er um aða-ar
bændaferðir, þannig að kostn
aður verðux tiltöiulega mjög
lítill.
urbotni í Tálknafir'ði með
konu sinni, Guðrúnu Torfa-
dóttur, eða „hakrar“, eins og
þau hjónin nefndu það.
— Það er enginn búskapur
að hokra þetta með þrjár kýr
ag 100 rollur segir Björgvin.
En maður lifir ekki eingöngu
á þessu. Ég vinn t.d. á Sveins
eyri meðfram búskapnum.
— En er nú ekki hsegt að
iifa á búskap ednigöngu? '
— Jú, jú, víst er þaö hægt,
ef aðstáða er góð og maður
hefur nóg beitilönd o,g nó,g af
landi til rækta, svo maður
taJi nú ekki um, ef hlummindi
eru einhver.
Við snerum okkur nú að
Agnari ag frú hans, Unu
Sveimsdóttur, til þesis að láta
þau Legigja eitthvað tdl mál-
anna. Þau búa í Hæmuvík í
Rauðasandshreppi en eru að
fflytja þaðan.
— Hváð veldur þvi að þið
ætlið að flytja?
— Slæm skilyrði fyrst og
fremst. Þetta er svo siem eng-
in hlumnimdajörð.
— Hvað ætlarðu þé að taka
þéx fyrir hendiur?
— Við hjónin ætlum að
fflytja í Tálkinafjörðdnn, en
Páll Jóhannesson og Anna Magnúsdóttir.
Guðmundur Ingi Kristjáns-
son, formaður Búnaðarsam
bands Vestfjarða skrifar
nafn sitt á skinn, sem hóp-
urinn afhenti fararstjóran-
um Ragnari Ásgeirssyni.
— Hvernig hefur veðrið
verið?
— Við höfum vetrdð heppin
með veður. Að visu var dálítið
kalt fyrir austan, en að öðru
leyti hefur veðrið verið gott.
Inni í „griUi- hittum við
m.a. tvenn un,g hjón og tók-
urn þau tali. Það kom reyndar
í ljós að eiginmennirmdr voru
tvílburaibræður, Agnar og
Björgvin Si gurbjörnssynir.
Sá síðarnelndi býr að Norð-
þaðan ætla ég að sækja sjó.
Ég er óánægður yfir að þurfa
að flytja, en maður verður að
sæitta sig við það.
Nú stóð upp Þarsteinn Sig-
urðsson, formaðutr Búnaðar-
félaigsins, en þáð var Búnaðar
félaigið, sem bauð til þessarar
kaffidrykkju. Bauð hann gesti
velkomma í „þeirra eigið húis“
því húsið var bygigt til vdrðdnig
ar og vegsemdar fyrir bæmd-
STAKSTEINAR
Elzti maðurinn í hópnum,
Ólafur Ólafsson frá Skála-
vík, 86 ára gamall.
ur, eins og Þorsteinn sagði.
Fluitti hann síðam stutta ræðu.
Næst töfcum við tali ungan
bónda, Pál Jóhanmesson, er
situr og diretokur kiaffi ásamt
fconu sinni, Önnu Maigmúsdótt
ur. Páll er bóndi á Bæjum við
ísafjarðardjúp, þar sem hann
rekur bú me'ð 13 kúm og 250
ám. Við spyrjum hanm, hvern
iig fierðin hafi gengið.
— Ágætlega, nema mér
finnst yfirferðin hafi verið í
lengsita la,gi og svo var írem-
ur kalt fyrir norðan.
— Var ekki erfitt að kom-
ast að heirmam alian þennan
tíma?
— Ekki svo mjög. Aliár lögð
ust á eitt til að áðstoða mann
við að komast með. T.d. komu
ruokkrir ættingjar héðan að
sunnan og aðstoðuðu bænd-
urna, svo að þeir ættu heimain
gengt. Við erum t.d. allir með,
bændumir í Snæfjallahreppi,
6 áð tölu.
— Þið gisituð á bæjum f
þeim héruðum, sem þið áttuð
leið um?
— Já, og okkur var hvar-
vetna tekið með kostum og
kynjum. Við Mývatm söng fyr
ir okkur Karlakór Mývetn-
inga með einsöng Þráins
Þóris,sonar, kennara, og var
'það dásamlegt á að hlý'ða. Á
Homafirði var okkur ednnig
mjög val tekið. Á sunnudags-
kvöidið var haldinn þar dans-
leikur í Mánagarði og var
damsað af miklu fjöri tii kJ.
hálf eiitt. Þegar við svo fórum
Frh; á bls. 31
„Viðtöl“ Þjóðviljans
afhjúpuð
AÐ undanförnu hafa birzt á bak-
siðu Þjóðviljans „viðtöl“, sem
einn blaðamanna blaðsins Guð-
geir Magnússon, hefur útbúið.
Vfirleitt hafa „viðtöl“ þessi verið
við verkamenn og augljóslega
haft þann tilgang að æsa upp tor-
tryggni og úlfúð milli verka-
fólks í einstökum landshlutum,
vantrú á ýmsum forystumönnum
verkalýðshreyfingarinnar og al-
mennan æsing meðal launþega,
sem nú eiga í viðræðum við
vinnuveitendur um kaup «g
kjör.
Skrif þessa blaðamanns á þessn
sviði voru þó afhjúpuð rækilega,
þegar bann birti „viðtal" við
Uárus Guðmundsson, kennara á
Raufarhöfn, sem var látinn segja,
að verkafólk þar snerist yfirleitt
á móti Norðurlandssamningun-
um. Kvöldið áður en það „viðtal“
birtist, samþykkti Verkalýðsfé-
lagið á Raufarhöfn samkomulag-
ið með öllum greiddum atkv., en
einn sat hjá, Lárus Guðmunds-
son. Eftir þessa útreið
lét Þjóðviljinn lítið á sér kræla
á þessu sviði.
Enn við sama
heygarðshornið
En Þjóðviljinn var ekki að baki
dottinn, þótt búið væri að af-
hjúpa æsingaskrif hans nm
samningamálin. Þann 17. júní sl.
birti Þjóðviljinn viðtöl við tvo
starfsmenn Skattstofunnar og tvo
guðfræðinema undir yfirskrift-
inni: Skattaframtöl og iðrun.
1 yfirlýsingu frá guðfræðistúd-
entunum, sem birtist hér í blað-
inu í gær segir, að þeir hafi upp-
haflega neitað blaðamanni Þjóð-
viljans um viðtal, en fallizt á
það, þegar hann skýrði þeim frá
þvi, að 17. júní blað Þjóðviljans
mundi að verulegu Ieyti helgað
stúdentum og eins og segir í
yfirlýsingunni, „og viðtöl birt
við stúdenta úr ýmsum deildum,
um þau efni, er nám þeirra
varða . . . „Kom það okkur
því spánskt fyrir sjónir, er við
sáum það samhengi, er viðtölin
birtust í, sérstaklega þar sem
hann spurði ekki nema annað
okkar um skattamál. Virðist okk-
ur allt benda til, að Guðgeir
Magnússon hafi farið með vís-
vitandi ósannindi er hann greindi
okkur frá tilgangi viðtalanna og
leyfum við okkur að átelja liann
fyrir þá aðferð“.
Hér er það ljóst svo ekki verð-
ur um villzt, að blaðamaður
Þjóðviljans hefur vísvitandl
blekkt tvo háskólastúdenta til
þess að birta viðtal við hann I
Þjóðviljanum og má nú ölluni
Ijóst vera hvers konar starfsaí>
ferðum er beitt á því þlaði og
hve mikinn trúnað hægt er að
leggja á það, sem þar birtist
Upplýsingai hjd
skipadeild SÍS
í forystugrein Tímans S.L
sunnuda^ er rætt um kaupdeiln
skipum og sagt, að samkomulag
það, sem náðist í þeirri deilu
sýni þann glundroða, sem nú
ríki í kaupgjaldsmálum, því að
„hingað til hafi það verið lág-
mark að semja til árs. Nú er hins
vegar farið að semja til sjö
daga“.
Morgunblaðið vill benda Tím-
anum á, að hjá Skipadeild StS
getur blaðið fengið upplýsingar
um það, að samkomulagið á kaup
skipaflotanum var ekki endan-
legt samkomulag, heldur ein-
ungis um nokkur kjaraatriði og
því ekki óeðlilegt þótt það sam-
komulag næði ekki til eins árs,
þar sem ósamið er um mörg
önnur atriðL