Alþýðublaðið - 16.07.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
H.L Eiprt ÖIési
ræður nokkrar stúlkur til síldarvinnu á Reykjarfirði
næst komandi síldarútgerðartímabil. — Upplýsingar
því viðvíkjandi á skrifstofu félagsins á Vesturgötu 5.
Reykjavík 12. júlí 1920.
H.f. Eg-gert Ólafsson.
&ZoRRrir meitti
gaía nú Jangið vcgavinnu um noRRurn
íima. *§Cpplýsingar i áRaíéaRúsi ríRisins.
Botnvörpungurinn ,Rán‘
fer norður til Siglufjarðar Laugard. 17. þ. m. Farþegar, sem enn eigí
hafa fengið farseðla, vitji þeirira á Lindargötu 25 kl. 5—8 síðdegis f
dag (Föstudag).
Sig-urjón Ólafsson.
Koli konangur.
Eftir Upton Sinclair.
Þriðja bók:
Pjónar Kola konungs.
(Frh.).
Oft og mörgum sinnum hafði
tiún heyrt, að konur af lægri stétt-
um væru siðlausar, og hún var
ekki svo grunnhyggin að halda,
að ungir ríkismenn Iifðu eins og
dýrðlingar. Ung stúlka eins og
Mary Burke, sem var hraust og
heilbrigð, og tilfinninganæm, og
óánægð með hlutskifti sitt í lífinu
— og á hinn bóginn maður með
menning og þekking Halls. Auð-
vitað hlaut hún að verða ástfangin
af honum. Hún myndi reyna að
vinna hann frá vinum hans, frá
þeim heimi, sem hann tilheyrði,
frá því lífi í „lukkunnar velstandi",
sem beið hans. Og hún hlaut að
hafa vald, sem Jessie virtist enn
þá ægilegra, vngna þess að hún
þekti ekkert til þess. Skyldi það
vera svo sterkt, að óhreinn kjóll,
snarpar hendur og slitnir skór
hefðu engin áhrif?
Hún leit á Hall. Hann var ein-
tóm einlægnin og göfugmenskan.
Nei, það var ómögulegt að álíta
það, að hann hefði fallið fyrir
þess konar freistingu! Þá hefði
hann líka aldrei farið hingað með
hana, þar sem hann gat átt von
á, að hún hitti þessa stúlku. En
það líktist honum, öðrum eins
hugsjónamanni, að gera þessa
stúlku að fyrirmynd, að kalla
hana hispurslausa, blátt áfram og
írygglyBda, hún væri lasta og
lýta laus. Og vel gat verið, að
freistingin væri til, en að hann
væri ekki enn þá orðin hennar
vís. Já, Jessie var komin á hinu
rétta augnablikil Og hún skyldi
bjarga honum — hún hafði tæki,
sem voru sniðugri, en þau, sem
önnur eins kolahéraðskvensnipt
þekti! Því Jessie efaðist aldrei um
það, að hún væri himnaríki og
Rauða Mary víti.
XXIV. .
Jessie dróg- sig Iítið eitt í hlé
og sagði rólega: „Hallur, viltu
finna mig hingað?"
Hann gekk til hennar, og hún
beið þangað til hann var kominn
fast að henni, þá sagði hún lágt:
„Hefurðu gleymt því, að þú
þarft að fylgja mér aftur til lest-
arinnar?"
„Geturðu ekki komið með okk-
ur nokkrar mínútur?" sagði hann
í bænarróm.
„Eg get ómögulega staðið í
þeim þrengslum", svaraði hún, og
alt í einu brýndi hún raustina, og
tár komu fram í dökku augun:
„Þú veist það líka vel Hallur, að
eg þoli ekki þá óttalegu sjón og
hræðilegu ópl"
Jú, hann vissi það, og hann
blygðaðist sín fyrir alt, sem hann
þegar hafði Ieitt yfir hana. Hún
hallaði sér upp að honum, grát-
andi og titrandi, og horfði á hann
með tárvotum augunum, Ijómandi
af ást. Hún riðaði lítið eitt, og
hann greip hana í faðm sér. Og
fyrir augum þessa fólks lofaði
hún honum að faðma sig að sér,
meðan hún hvíslaði að honum
ástarorðum. Hingað til hafði hún
verið mjög treg, hin reynda móð-
ir hennar vakti vandlega yfir henni.
Hún hafði aldrei sýnt honum hin
minstu bllðuatlot, að fyrra bragði.
En nú gerði hún það, og varð
bæði sæl og sigurglöð, er hún
fanrt, að hann endurgalt þau. Enn
þá var hann hennar — og þetta
fóik hérna átti að fá að vita það,
og „hún" skyldi vita það!
Tómar kjöttunnur kaupir Kaup-
félag Reykjavíkur (Gamla bank-
anum).
Verzlunin „Hlíf" á Hverfisgötu
56 A, sími 503 selur: Ágætar
kartöflur í sekkjum og lausri vigt,
dósamjólk á i,oo, steikarafeitina
ágætu og leðurskæði. niðurrist.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðrikssen.
Prentsmiöjan Gutenberg.