Morgunblaðið - 29.08.1965, Blaðsíða 16

MORGUNBLADIÐ
Sunnudagur 29 ágúst 1965
16

(Jtgefandi: Hf. Árvakur, Heykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 90.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 5.00 eintakið.
Sjö mílna stígvélin
Emanuel Ungaro, aðstoðar-
maður Courreges, heldur
sína fyrstu tízkusýningu í
ár. „Ég hafði einsett mér
að heimurinn skyldi fá að
vita hver ég væri, þegar ég
yrði þrítugur. Og nú er tím-
inn kominn“.
hann er rætt. Mondrian, Miró,
Le Corbusier, eru honum töm
orð á tungu. En er hann átti
að velja sér ævistarf, kaus
hann að læra til verkfræð-
ings og þegar hann var orðinn
tuttugu og átta ára gamall
réði hann fyrir heilli verk-
fræðiskrifstofu með fimmtíu
manna starfsliði. En þá hvarf
hann allt í einu frá öllu sam-
an og gerðist aðstoðarmaður
Balenciaga og vann hjá hon-
um í heilan áratug unz hann
DOMSTÓLAR
í undanförnum árum hafa
nokkrar skipulagsbreyt-
ingar verið gerðar á dómara-
embsettum höfuðborgarinnar.
Hafa þessar breytingar yfir
leitt mælzt vel fyrir og þótt
vera til bóta. Þá hefur em-
bætti saksóknara ríkisins ver-
ið stofnað og er það eðlilegra,
að hið opinbera ákæruvald sé
í höndum slíks embættis-
manns en dómsmálaráðherra.
En þrátt fyrir þær skipu-
lagsbreytingar, sem gerðar
hafa verið á dómaraembætt-
um virðist þó, sem vinnu-
brögð dómstóla okkar hafi
ekki verið færð nægilega mik
ið í nútímahorf og þar af leið-
andi gengur starfsemi dóm-
stólanna mjög hægt. En það
má hins vegar ljóst vera, að
eitthvað er í ólagi, þegar mála
rekstur tekur nokkur ár.
Þessi seinagangur á dóms-
uppkvaðningu hjá dómsstól-
um okkar getur stafað af ýms-
um ástæðum. Ef til vill er
skortur á starfsfólki við dóm-
araembættin í landinu, þótt
slíkt geti varla verið sökum
of lítils framboðs af löglærð-
um mönnum en hitt er lík-
legra, að dómarar fá ekki
fulltrúa til starfa sökum lé-
legra launakjara. Þetta getur
verið ein ástæðan fyrir því
hve seint gengur að afgreiða
mál hjá íslenzkum dómstól-
um. Önnur ástæðan getur ver
ið sú, að dómarar okkar hafi
ekki tileinkað sér hin ný-
tízkulegustu vinnubrögð í
starfi sínu og notfæri sér ekki
margs konar skrifstofutækni,
sem rutt hefur sér til rúms á
síðastliðnum árum. En hvað
það er sem veldur, eiga þeir
sem við dómaraembættin
starfa, auðveldast með að
segja til um sjálfir, en um
hitt hljóta allir að vera sam-
mála, að það getur ekki geng-
Ið til lengdar að bíða verði
eftir afgreiðslu mála við dóm
stóla okkar svo árum skipti.
Væntanlega taka bæði
dómarar og lögmenn
f þessar ábendingar til at-
hugunar og ánægjulegt væri,
ef nú yrðu gerðar ráðstafan-
ir til þess, að dómstólar okk-
ar verði fljótvirkari en þeir
hafa verið um nokkurra ára
skeið.
BJÖRGUNAR-
STARF
¥¥ið hörmulega sjóslys, sem
varð þegar vélbáturinn
Þorbjörn fórst og með honum
fimm menn og björgunarað-
aðgerðir í sambandi við þetta
slys hafa vakið menn til um-
hugsunar um, hvort skipulag
þeirra aðila, sem annast eiga
slíka björgunarstarfsemi sé í
fullkomnu lagi og því haldið
nægilega vel við.
Við íslendingar eigum mik
ið undir sjónum og sjórinn
hefur tekið sitt af þessari
þjóð. — Vegna þeirra
þeirra mörgu mannslífa, sem
týnzt hafa í stöðugri baráttu
okkar við hafið verða allar
aðstæður til björgunar í landi
að vera í fullkomnu lagi og
þeir, sem að þeim málum
starfa, verða jafnan að vera
vakandi fyrir öllum breyting-
um, sem kunna að verða og
gæta þess að engin björgun-
artæki verði úrelt, heldur
verði þau jafna" í fullkomnu
lagi og nothæf, þegar á þarf
að halda.
Sjóprófum er enn ekki lok-
ið vegna Þorbjarnarslysins og
því skal ekkert fullyrt um
það enn, hversu þessum mál-
um hefur verið háttað í sam-
mörgu mannslífa, sem týnzt
hafa í stöðugri baráttu
bandi við það en þó er ekki
hægt að daufheyrast við þeim
röddum, sem heyrzt hafa um
að skipulag björgunaraðila
hafi ekki verið í fullkomnu
lagi.
Væntanlega verður þessi
hörmulegi atburður til þess
að strangara eftirlit verður
haft með skipulagi björgun-
araðila og björgunartækjum
um land allt.
STRANGT EFTIR-
LIT MEÐ FLUGI
A ð undanförnu hafa ítrekað-
** ar fregnir borizt af slys-
um, sem orðið hafa vegna
þess, að litlum flugvélum hef-
ur hlekkzt á. í fæstum til-
vikum hefur mannslíf týnzt
af þessum sökum en þó hefur
hurð oft skollið nærri hæl-
um.
Svo virðist, sem fátt sé auð-
veldara fyrir unga menn en
að læra á flugvél og fá rétt-
indi til þess að fljúga litlum
flugvélum án farþega. Flug-
skólar eru hér starfandi og
mun aðsókn að • þeim vera
mikil. En flugskólárnir verða
að gæta þess, að ábyrgð
þeirra er rík og þeir hljóta
að gæta þess, að þeir sem út-
skrifast með flugmannspróf
frá þeim séu búnir þeim eig-
inleikum, sem krefjast verð-
ur til þess að menn fái rétt
til að fljúga flugvélum. Og
í þeim efnum dugir ekki hæfn
in ein til þess að stjórna lítilli
flugvél. Hér á landi er veður
fljótt að breytast og landið
fjöllótt og hrikalegt. Reynd-
ir menn segja, að til flugs yfir
íslandi sé ekki nægilegt að
kunna að stjórna flugvél,
heldur verði menn að þekkja
landið vel.
Hinir ungu menn, sem
„ÞAU eru hvít og harla
snotur og minna töluvert á
stígvél Hermesar eða Merk-
úrs, sendiboða guðanna hjá
Grikkjum og Rómverjum, og
stúlkan sem ber þau virðist
líka líða áfram eins og hún
færi í skýjum. Mér þykja þau
samf ekki falleg, ég vildi
heldur sjá meira af fótlgegj-
um stúlkunnar. Þó get ég
ekki að því gert að mér verð-
ur starsýnt á þau. Ég hef
ekki fyrr augum litið sjö
mílna stígvél eins og þau gerð
ust í ævintýrunum í gamla
daga. Það er nefnilega þess-
um hvítu stígvélum að þakka
að André Courreges hefur tek
izt að klífa hina bröttu tinda
André Courreges er í sumar
fríi, löngu sumarfríi suður
við Miðjarðarhafið.
skemmri tíma en flestum öðr-
um“. Svo mæltist frönskum
fréttamanni, sem horfði á síð
ustu tízkusýningu Courreges.
André Courreges hélt
fyrstu tízkusýningu sína árið
1962 og varð þá á svipstundu
frægur maður. Nú er svo
komið að út um allan heim
kannast menn við nafnið
Courreges og eftirlíkingar af
stígvélunum hans og sér-
kennilegum klæðnaði sjást nú
á götum heimsborganna bæði
austan hafs og vestan. Þess
vegna vekur það enn meiri
furðu, að maðurinn skuli rétt
nýverið hafa lýst því yfir að
hann hafi ekki hugsað sér að
halda nema tízkusýningu í ár
og kannski ekki næsta ár
heldur. „Ég vil fá tíma til að
hugsa mig um“ segir Courre-
ges. „Mér hefur alltaf fundizt
að mesti vandinn væri ekki
að komast upp á tindinn, held
ur hitt, hvað taki þá við. Það
er ekki svo ýkja erfitt að
verða dúx í sínum bekk, en
hvað á maður svo að gera?“
í æsku vildi Courreges
verða málari eða arkitekt og
enn hefur hann mikinn áhuga
á hvorttveggja, eins og ber-
lega kemur í ljós þegar við
stjórna smáflugvélum þeim
sem hér eru til, verða að
iðka þetta starf með því hug-
arfari, að sökum veðra og
vinda og erfiðs lands þarf
mikla aðgæzlu og varkárni
setti á stofn sitt eigið tízku-
hús fyrir þremur árum.
Það varð uppi fótur og fit
í tízkuheiminum er Courreges
kom fram með sína skoðun
á tízkunni. Sýningarstúikurn- *'
ar hans gengu ekki á háhæl-
uðum skóm eins og venjan
bauð, þær íklæddust lágum
hvítum stígvélum, Courreges-
stígvélunum frægu, kjólarnir
hans minntu á flatarmáls-
teikningar, oftast trapezulaga
og náðu ekki niður á hné,
mjallhvítir endrum og eins
með einhverjum skærum lit-
blettum, eins og á „pop art“
listaverki.
„Það þarf að koma af stað
byltingu í tízkunni á borð við
þá sem varð í málaralistinni
upp úr 1920“, segir Cour-
reges. „Konurnar klæða sig
enn í dag eins og ömmur
þeirra og langömmur gerðu
um aldamótin, eintómum
óþarfa, alls staðar verða fyrir
manni pífur og blúndur og
spennur og hnappar og krók-
ar og lykkjur — og svo er
þess þvingandi undirfatnaður
þeirra og þessir fáránlegu
háu hælar.“ Og kvenfólkið er
líka maigt á móti Courreges
og vill halda í pífurnar sínar
og blúndurnar og krókapörin
og sokkabandabeltin og
brjóstahaldarana. En Cour-
reges er viss í sinni sök.
„Sannið þið til“ segir hann
„eftir tuttugu ár verða
brjóstahaldarar ámóta hlægi-
legir forngripir og lífsstykkin
Framh. á bls. 8
Þegar Courreges kom fram mcð stígvélin sín og hvítu
stuttu kjólana varð mörgum á að brosa. En Courreges
er handviss um að svona muni konur klæðast er fram
í sæki.
til þess að stjórna flugvélum
án þess að óhöpp verði.
Hin tíðu flugslys á smá-
flugvélum að undanförnu
benda til þess að eitthvað
skorti á í þessum efnum og
er því nauðsynlegt, að flug-
málayfirvöld geri þær ráð-
stafanir, sem nauðsynlegar
eru til þess að ítrustu var-
kárni verði beitt í meðferð
smáflugvéla, sem annarra.