Morgunblaðið - 24.10.1965, Blaðsíða 25

SunfttjSagur 24. október 1965
MORCUNBLAÐIÐ
25
Eiginmaðurinn les upp úr blaði
fyrir konu sína:
— Hérna stendur, að nýlega
hafi komið í leitirnar bréf frá
Napoleon til konu hans Maríu
Lovísu.
— Hvað ertu að segja mafftir.
Já, það þarf sannarlega að bæta
póstþjónustuna eitthvað.
rK
Dómarinn: — Drekkið þér fyr-
ir alla peningana, sem þér vinnið
yður inn?
Fyllibyttann: — Nei, nei. í>að
fer talsvert í sektir.
Þessi saga gerðist í stríðinu.
' Frakki og Þjóðverji voru að
veiða á stöng sinn hvorum meg-
in í ánni Rín. Þjóðverjinn varð
ekki var en Frakkinn veiddi
hvern fiskinn á faetur öðrum.
Þetta grammdist Þjóðverjanum
og kallaði hann því vestur yfir
ána og spurði Frakkann, hvernig
hann fari að veiða öll þessi
ösköp.
— Það er ofur einfalt mál,
anzaði Frakkinn. — Hérna meg-
in mega fiskarnir opna munn-
inn.
~)<
' A mæðrafundi í Skotlandi
gerði fyrirlesarinn þá fyrirspurn
til kvenanna, hvort þær teldu
heppilegra, að gefa börnum móð-
urmjólk eða kúamjólk. Reis þá
ein af konunum uþp og sagði:
— Maðurinn minn segir, að
móðurmjólkin sé heppilegri,
vegna þess að hún sé alltaf ný,
engin hætta á að henni verði
stolið af tröppunum á morgn-
ana og engin þurfi að eiga það á
hættu, að kötturinn komist í
hana.
Þessum rökum gat engin kven-
anna mótmælt.
Móðirin: — Hvort eplið lang-
ar þig mest í Nonni minn?
Nonni: — Það stærsta mamma.
Móðirin: — Ó, Nonni minn,
það er ekki kurteisi að segja
svona. Þú átt að segja það
minnsta.
Nonni: -— Mamma, á maður
virkilega að skrökva til þess að
vera kurteis?
Einu sinni kom Horthy, aðmír
áll, ríkisstjóri í Ungverjalandi í
heimsókn til Rómaborgar. Við
það tækifæri sagði Mussolini við
hann:
— Hvers vegna berið þér að-
mírálstitil, þar sem Ungverja-
land á engan flota?
— Hvers vegna eru ítalir að
Iburðast með að hafa fjármálaráð
herra,? anzaði Horthy.
63/
Leikhúshárareiðsla
SARPIDONS SAGA STERKA —Teiknari: ARTHÚR ÓLAFSSON
Nú sér Sörli jarl, að Serapus
hefir rofið fylkingu hans og
drepið merkismanninn. Verður
hann afar reiður og ryðst um
fast, svo að á lítilli stundu drep-
ur hann tuttugu manna. Eirir
Serapus því illa og fer til móts
við hann. Verður atgangur
þeirra harður, og berast sár á
þá báða. Þetta sér Karbúlus og
veður að jarli og höggur um
þverar herðarnar, svo búkurinn
fellur í tveim hlutum niður til
jarðar.
Nú er að segja af jarlssyni
sjálfum. Meðan þessu fór fram
var hann ekki aðgjörðalaus með
öllu. Hann barðist af öruggum
hug og miklu kappi. Hjó hann
og Iagði á tvær hendur og hlóð
valkesti af dauðra manna búk-
um. Tók nú fylking Viktors
konungs að hrökkva fyrir. Þyk
ist hann nú sjá, að eigi muni
hann sigur fá, ef Sarpidon yrði
eigi af ráðinn. Því sækir hann
móti honum, og finnast þeir.
Konungur höggur þá til jarls-
sonar, en hann hljóp í loft upp
og missti konungur hans. Hann
hjó þá til konungs um leið og
tók af honum höndina vinstri.
Konungur varð þá ofsareiður
og hjó aftur til jarlssonar, en
hann hljóp í loft upp til hliðar,
og missti konungur hans. Hjó
hann þá aftur til konungs og
af honum hina hendina.
Þá mælti jarlsson: „Nú máttu
sjá, hvað guðir þínir eru mátt-
ugir að hjálpa þér.“
Síðan hjó hann höfuðið af
konungi.
JAMES BOND —Eftir IAN FLEMING
— Þetta er allt mér að kenna, ég veit
það er allt mér að kenna.
-— Þessu er öllu lokið núna og þakkaðu
guði fyrir, að þeir skyldu láta þig í friði.
Gleymdu þessu og við skulum heldur at-
huga, hvað við getum gert af okkur, þeg-
ar ég verð rólfær.
— Ég hélt, að þú myndir aldrei fyrir-
gefa mér þetta. En þú ræður.
JÚMBÖ ~K— K- Teiknari: J. M O R A
Mennirnir, sem Júmbó sá gegnum rif-
una, voru alveg eins og þeir væru ný-
komnir af kjötkveðjuhátíð. Hefði þetta
verið á leiksviði, þá hefði maður ekkert
orðið undrandi....en þarna.....nei, þarna
féllu þeir alls ekki inn í umhverfið.
Það fór hrollur um Spora. — É-ég
h-eld, að þetta séu vofur, tautaði hann
fullur skelfingar. — Hvernig getum við
annars skýrt þetta?
— Svona, svaraði Júmbó um leið og
f inn myndaði hátt trompethljóð með
rananum, sem hann hafði lagt fast að
rifunni.
KVIKSJÁ ~X—
Fróðleiksmolar til gagns og gamans
Þegar „svarta frelsishreyfing
in“ fór fyrst að tala um dýna-
mit, vissi hún ekki livað hún
átti að sprengja fyrst í loft upp,
þar sem þetta virtist allt svo
auðvelt. Hvað um „frelsisklukk
una“ í Fíladelfíu eða alla 152
tniinnisvarðana í Washington.
Hreyfingin hafði áður fengið
loforð frá Michelle Duclos, sem
var kanadísk sjónvarpsstúlka í
Quebec, þess efnis að hún
skyldi útvega dýnamitið. Og
það er engin efi á því, að þetta
hefði allt gengið að óskum, ef
einn af helztu mönnum hreyf-
ingarinnar hefði ekki verið
njósnari fyrir lögregluna. Mað-
ur þessi hét Ray Cook og hafði
fengið skipun um, strax og
hann hafði lokið prófi í lög-
regluskólanum í New York, að
setja sig í samband við vinstri
sinnaðar hreyfingar, eins og
t.d. „svörtu frelsishreyfinguna.“
Á skömmum tíma hafði Cook
látið mikið að sér kveða og
sýnt svo mikið hatur á lögregl-
unni, bæði í orði og verki, að
hann fékk inngöngu I „svörtu
frelsishreyfinguna.“ Upp frá
þessu fengu bæði lögreglan í
New York og Kanada daglega
skýrslur um framtíðaráætlanir
hreyfingarinnar.
^Þramh.i