Alþýðublaðið - 17.07.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
H.í. Eifirl ðlafsson
ræður nokkrar stúlkur til síldarvinnu á Reykjarfirði
næst komandi síldarútgerðartímabil. — Upplýsingar
því viðvíkjandi á skrifstofu félagsins á Vesturgötu 5.
Reykjavík 12. júlí 1920.
H.f. Eg-gert Ólafsson.
cTSoSSrir menn
geta fengið atvinnu frá i. næsta mánaðar í síldarolíuverksmiðjum
Hinna sameinuðu íslenzku verzlana, Siglufirði. Semjið sem fyrst við
€2/iésRiffaféla £ ið.
Aöalstræti 8.
8ími 701 off 801.
Aðvörun.
Regar sprengingar eru gerðar þar sem ver-
ið er að vinna að Rafveitunni við Elliðaárnar, verður
þar rautt ftag-g- dregið á stöng, og eru allir strang-
lega varaðir við að nálgast eða dvelja í námunda við
sprengingarstaðinn beggja megin árinnar.
Rafveita Reykjavíkur.
JColi konnngnr.
Eftir Upton Sinclair.
Þriðja bók:
Pjónar Kola konungs.
(Frh.).
Hún sannfærði Hall um það,
áð hann yrði að fylgja henni.
„Eimlestin sem Jessie fer á, er í
þann veginn að fara!“ sagði hann
við Mary. „Eg verð að fylgja
henni aftur, siðan skal eg fara til
uppgöngunnar með þér og sjá
hvort nokkuð er hægt að gera“.
„Ágætt", sagði Mary með hrana-
legri og kaldri röddu. En Hallur
veitti því enga athygli — hann
átti fult í fangi með, að fylgjast
með skapbreytingum einnar konu.
Hann fór með Jessie, og alla
leiðina barðist hún af öllum mætti
til þess að fá hann með sér. Hún
neytti allra bragða. En hann sat
við sinn keip. Hann varð blátt
áfram æstur í skapi af því, að
hugsa til brottferðar í eimlest
Percy Harrigans. Hann sagðist
hata fartæki Harrigans og hann
sjálfan líka. Og Jessie sá, að ef
hún héldi áfram að telja um fyrir
honum, mundi hann brátt hata
hana líka. Þá breytti hún um og
sagði, að hún ætlaði að reyna að
fá einhverja stúlkuna til þess að
verða eftir með sér, þangað til
hann vildi fara.
Hjarta Halls hoppaði af gleði.
„Er það í raun og veru ætlun
þín, Jessief" mælti hann frá sér
numinn. '
„Eg vil sýna það, að eg ann
þér, Hallur", sagði hún.
„Yndið mittl Þá skulum við
reyna að kippa því í lag".
En eftir því sem vegurinn stytt-
ist talaði hún meira og meira um
afleiðingarnar og spurði, hvað þau
ættu að gera, þegar foreldrar
hennar símuðu eftir henni; hann
réði henni því að lokum frá því
að dvelja. Hvaða gagn var líka í
því, að hún yrði kyr, ef hún
hugsaði bara um fólkið heima, en
ekkert um þá í Norðurdalnum?
Og áður en málið var útrætt, var
hann sannfærður um, að Norður-
dalur átti síst af öllu við Jessie,
og að hann hefði verið heimskur
að halda, að hann gætí nokkurn
tíman sætt hana við hann.
Hún reyndi að fá hann til þess
að lofa að fara, þegar sfðasti
maðurinn hafði verið fluttur upp
úr námunni. Hann kvað það ætl-
un sína, ef ekkeit nýtt skeði, en
hann vildi engu ákveðnu lofa
henni. Þegar þau nú nálguðust
lestina, breytti hún aftur um.
Hann mátti gera það, sem hon-
um sýndist, ef hann að eins
gleymdi því aldrei, að hún elsk-
aði hann og gat ekki lifað án
hans. Hún skyldi trúa á hann,
hún skyldi unna honum, hvað
sem menn segðu.
Hallur var hrærður, tók hana í
faðm sér og kysti hana undir
regnhlífinni og fullvissaði hana
um, að engin áhugamál hans á
kolamálinu, skyldu stela honum
frá henni.
Lítil lóð
við einhverja aðalgötuna
óskast til kaups. — Upp-
:: lýsingar í síma 951. ::
Verzlunin „Hlíf* á Hverfisgöfru
56 A, sími 503 selur: Ágætar
kaitöflur í sekkjum og lausri vigt,
dósamjólk á i,oo, steikarafeitina
ágætu og leðutskæði. niðurrist.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiöjan Gntenberg,