Morgunblaðið - 26.01.1966, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 26. janúar 1966
— Júlíus, hvers vegna kemurðu ekki og horfir á þetta
fagra útsýni hér?
Kringum
hálfan
hnöttinn
Clothilde hafði skilið hand-
töskuna sína eftir á rúminu og
þegar hún kom inn aftur, var
móðir hennar að róta í henni.
— Ég var að gá, hvort þú ættir
sígarettu, sagði hún. — Ég klár-
aði allar mínar meðan ég var
að bíða eftir þér. Og svo greip
hönd hennar allt í einu um bréf-
ið með japanska frímerkinu á.
— Hvað er þetta? spurði hún
hvasst og tók bréfið upp úr tösk-
unni. — Það er höndin hennar
Heather. Hvað vill hún með að
skrifa þér í skrifstofuna?
Clothilde greip bréfið úr hendi
hennár, en hún vissi vel, að það
yrði árangurslaust að halda í
fréttirnar fyrir móður sinni,
héðan af. Hún hafði vonazt til
að geta sagt henni þær á morg-
ún, þegar hún væri búin að sofa,
en nú fannst henni eins gott að
segja henni þær strax og hrista
iþað af. Og auk þess mundi móðir
hennar auðvitað heimta að sjá
bréfið, hvort sem væri.
— Já, Heather skrifaði mér til
skrifstofunnar. Hún hélt, að þér
mundi verða svo hverft við frétt-
irnar, mamma. Mér varð það að
minnsta kosti. Ég vona, að þú
takir þér þetta ekki alltof nærri.
— Hvað er það? Eitthvað um
hann pabba þinn? sagði hún
hvasst og hélt síðan áfram, önug:
— En til hvers ætti ég svo sem að
vera að gera mér rellu út af
honum? Hann varð mér aldrei
til neinnar gleði — alltaf hlæj-
andi, eins og hann ætti ekki
áhyggju til, og sífellt að breyta
um starf, og láta sér alveg á
sama standa, hvort hann var
múraður eða staurblankur!
Stundum gátum við ekki borgað
húsaleiguna og fengum ekki
meira skrifað hjá matvörusalan-
um. Hann hefði aldrei átt að
giftast. Það sagði ég honum líka
hvað eftir annað. Ekki veit ég,
hvers konar ævi hún Heather,
veslingurinn, á hjá honum. Ef
hann hefur nú gert af sér eitt-
hvað verra glappaskot en áður,
þá getur hann ekki búizt við,
að ég bjargi honum. Ég segi bara
ekki annað en það.
— Bréfið snýst að engu leyti
um pabba, sagði Clothilde. —
Það er frá Heather og um hana
sjálfa. Það er voða spennandi, en
ég veit bara ekki, hvort þú verð-
ur neitt hrifin af því. Heather
er trúlofuð.
—- Er hún trúlofuð? át móðir
hennar eftir, hvasst. — Hvers
vegna höfum við ekki heyrt neitt
um unga manninn? Hún hefur
ekki vikið að honum einu orði
í bréfunum sínum undanfarið.
Hvað er athugavert við hann?
veslinginn? Hann er svö áhyggju-
fullur, af því að hann hefur ekki
fengið bréf frá henni I marga
mánuði. Hann rakst hérna inn í
kvöld. Þetta er skammarlegt af
henni — og hann svona ágætur
drengur. Jæja, hver er ungi mað-
urinn? Ertu orðin mállaus, Clot-
hilde?
— Ég sagði þér, að þú yrðir
ekkert hrifin af þessu, mamma.
Hann heitir Minouru Seki Og er
Japani!
Móðir hennar greip andann á
lofti, eins og hún tryði ekki sín-
□---*--------------------—□
4
□--------------------------n
um eigin eyrum. Svo starði hún
á Clathilde eins og hún héldi að
hún hefði misst vitið. Hún var
lengi búin að hreyfa varirnar,
áður en nokkurt hljóð kom frá
henni. En svo komu orðin í einni
bunu: — Nei, Heather færi aldrei
að giftast skítugum, ómerkileg-
um Japana. Ég tæki það ekki
í mál. Heldurðu ekki, að ég
þekki mína eigin dóttur? Nú,
hvað hefurðu um þetta að segja?
Hún snerist gegn Clothilde, rétt
eins og þetta væri allt saman
henni að kenna.
— Ég er ekki að segja þér
annað en það, sem hún skrifar,
mamma, sagði hún lágt. — Hún
skrifaði mér að hún væri trú-
löfuð þessum Minouru Seki og
bað mig að segja þér frá því.
Frú Everett kreppti hnefana
og rétti úr þeim á víxl, ofan á
sænginni. — Ég vil þetta ekki!
Ég vil hvorki sjá það né heyra
nefnt! Dóttir mín að fara að
giftast Japana! Ég vissi alveg, að
eitthvað hræðilegt mundi koma
fyrir, þegar hann Jack heimtaði
að fara með hana með sér til
Japan! Hefði ég haft nokkurt
vald til að hindra það, hefði ég
gerf það! En jafnvel í mínum
Skammast hún sín fyrir hann?
Og hvað verður um hann Clive,
kvíðvænlegustu draumum datt
mér ekki í hug, að annað eins
og þetta gæti komið fyrir. Það
verður að hindra þetta. Hún
hlýtur að vera gengin af vitinu.
Hún vissi alveg, að nú var
móðir hennar að fá eitt af köst-
unum sínum, en þá var ekkert
hægt fyrir hana að gera nema
reyna að lokka hana til að taka
inn eitthvað róandi.
— Minouru Seki virðist vera
einhver mikill maður í Tokyo,
sagði Clothilde, ef ske kynni, að
það gæti róað móður hennar eitt-
hvað. Hann er sonur eiganda
tízkuverzlunarinnar þar sem
Heather sýnir fatnað — Seki-
vöruhúsið. Hann er ríkur. Hún
segir, að þau fái fallegt heimili
og fjöldann allan af þjónum.
— Og fjöldann allan af krökk-
um líka, efast ég ekki um, sagði
móðir hennar, ofsareið. — Litl-
um kynblendingum! Ég vil þetta
ekki! Ég er að segja þér, Clot-
hilde, að ég vilji það ekki. Ég
skyldi fara þangað sjálf, ef ég
hefði heilsu til, og gera enda á
þessari bölvaðri vitleysu. En ég
gæti ekki þolað flugið þangað,
né heldur þetta heiðingjalancU
Þú verður að fara, Clothilde og
reyna að koma vitinu fyrir hana
Iieather. Hún er að vísu ári eldri
en þú, en þú hefur alltaf haft
meiri stillingu til að bera og
meiri viljakraft. Þú verður að
sannfæra hana um, að ef hún
haldi áfram með þetta fáránlega
hjónaband, yrði það minn bani.
Þú ferð, Clothilde? Hún þreif i
j
SMJÖRIÐ 01«
alltafþad
L ANGBEZTA!
- -1-1-
mm
■Esa
iH Síl iísl
Iffyp sl is| H
iiiiii Bgi as
Si hlín SSÍ JÍHSgíffiff
gm gjgfij
S B lÉi
iSxa ÍSiii
!.£
handlegg dóttur sinnar.

ÆTLAR ÞÚ
AÐSJÁ
OG HEYRA
ÞA SKALTU KAUPA
ÞÉR MIDA STRAX
í DAG, í SÍÐASTA
LAGIÁ MORGUN!