Morgunblaðið - 13.04.1966, Blaðsíða 25

MORGUNBLADIÐ
Miðvikudagur 13. apríl 1966
25
Þórunn Hansson
Páskaferð
Framhald af bls. 5
Minnivigarorð
ÞÓTT það sé ófrávíkjanlegt nátt-
úrulögmál, að fólk, sem náð hef-
ur háum aldri, og lokið hefur
löngu ævistarfi, kveðji þennan
tieim, þá erum við oftast lítt við
því búin að dauðinn taki þá,
sem okkur eru nátengdir og
kærir. Við væntum þess að geta
Ihaft þá hjá okkur enn um stund.
Þannig var mér innanbrjósts er
ég frétti andlát móðursystur
minnar morguninn 6. marz.
Mér fannst ég eiga margt ó-
gert, er mætti verða henni til
ánægju, margt óþakkað er hún
Ihafði fyrir mig gert.
Þórunn Hansson var fædd í
Hafnarfirði 31. marz 1884, dóttir
ihjónanna Guðrúnar Sigvalda-
dóttur og Jóhanns Guðmunds-
sonar verzlunarmanns og var
Ihún yngst systkina sinna, og
Ihefði því átt að geta vaxið í
skjóli þeirra og foreldra sinna.
En fyrr en varði brotnuðu bárur
lífsins á hinum ungu herðum
hennar. Þriggja ára gömul
inissti hún föður sinn. Ég tel
ekki að föðurmissirinn hafi vald-
ið henni sárum söknuði, svo ung
sem hún var er hann dó, en af-
ieiðing hans hlýtur að hafa mark
að spor á æskubraut hennar. þar
sem móðir hennar varð nú ein
að vinna fyrir fjórum börnum
sínum, hinu elzta aðeins S ára
gömlu.
Rúmlega tvítug giftist Þórunn
Jóni Theódóri Hanssyni skip-
stjóra frá Reykjavík, og reistu
þau sér bú á ísafirði, sem þá var
einn af athafnamestu bæjum
þessa lands, sérstaklega á sviði
útgerðar. Þar buðust því miklir
atvinnumöguleikar fyrir sjó-
mann.
Á ísafirði dvöldust þau þó
ekki nema til ársins 1912 að þau
fluttu til Englands og settust að
í Hull. Þaðan stundaði Jón sjó-
mennsku á togurum, fyrst sem
háseti og síðar sem skipstjóri,
eftir að hafa lokið þarlendu
skipstjóraprófi.
í apríl 1928 missti Þórunn
mann sinn, er hann drukknaði er
bv. Lord Devonport fórst við
Pentlandsfjörð. Þá fluttist hún
heim til fslands aftur, ásamt
dóttur þeirra Guðbjörgu, sem
raunar var systurdóttir Jóns, en
Þórunn gekk Guðbjörgu í móður
Hiísbyggjendur
Athugið, við smíðum sólibekki,
eldbúsinnréttingar og skápa í
svefnherbergi. Getum bætt
við okkur nokkrum innrétt-
ingum. Gætum veitt greiðslu-
frest. UppL á verkstæðinu
Heiði við Breiðholtsveg.
Austin Gipsy
diesel 1966, nýr og ókeyrður,
til sölu.
GUÐMUNDAR
Bergþórugötu 3.
Símar 19932 og 20970.
stað er hún var 9 daga gömul og
litu þær ævinlega hvor á aðra
sem móður og dóttur. Bjugguþær
mæðgur saman fyrst í stað, en
eftir að Guðbjörg giftist Þór
Sand'holt tók hún móður sína til
sín, þar sem Þórunn naut ávaUt
hinnar beztu aðhlynningar og
ástúðar hjá dóttur, tengdasyni og
dóttur-dóttur.
Þrátt fyrir dapra og þunga
lífsreynslu gat Þórunn ávallt tek
ið þátt í glaðværð annarra,
glaðst með glöðum, og leið henni
þá bezt er hún vissi af ánægðu
og glöðu fólki kringum sig. Hún
var því vinmörg og var ævin-
lega fús að leysa hvers manns
vanda er til hennar leitaði.
Vandamál mín leysti hún jafn-
an sem bezta móðir. Þegar hún
kom heim til íslands 1928 lánaði
hún mér hluta af því fé sem ég
þurfti til að fara tU Englands og
læra kompássmíði. Var ég eftir
heimkomuna heimagangur á
heimili hennar. Ég hef þvi margs
að minnast og margt að þakka,
nú pegar við kveðjum Þórunni
hinztu kveðju. Um leið og ég
færi fram einlægar þakkir mín-
ar, og margra vina hennar, vott-
um við aðstandendum innileg-
ustu samúð.
Konráð Gíslason.
ur samanburðarmyndir, svo
hægt sé að gera sér grein
fyrir þvi hve jökullinn lækk-
ar kringum klettinn. Á laugar
dag er ekið yfir hjamið með
skíðafólk hangandi í kliðlum
aftan í tveimur snjóbílunum,
tU að skoða Fjallkirkjuna aust
an í jöklinum. Margar falleg-
ar myndir er að sjá í þessum
fannbörðu, klökuðu klettum.
Frá Fallkirkjunni er útsýn
yfir „kaldan Kjöl“, sem vissu-
lega er kuldalegur í snjó-
brynju sinni á þessum árs-
tíma. í ferðinni norður eftir
jöklinum daginn eftir sést
þetta enn betur. Þá er farið
svo vestarlega að Eiríksjök-
ull blasir við, hærri en Lang-
jökull, og glyttir jafnvel í
Mælifellshnjúk í norðri.
Jökullinn er barinn vindum
og skíðafæri gott, en í allri
þessari snjóbirtu greinast
varla skilin á holum eða hól-
um, sem koma gjarnan á ó-
vart um leið og rennt er yfir
ó jöfnur. Komið hafði til tals
að aka til Hveravalla, en fólk
inu líður vel undir Þursaborg
og nennir illa að taka upp
tjaldbúð í ekki betra veðri.
Austan við Þursaborgina eru
ágætar skíðabrekkur, við hæfi
venjulegra viðvaninga, þó
Steínn Dofri - Minning
f GÆR var til moldar borinn
Jósafat Jónasson, ættfræðingur,
fæddur í Lækjarkoti í Þverár-
hlíð 11. apríl 1875, sonur hjón-
anna Jónasar Helgasonar og Mar-
grétar Gísladóttur. Síðara hluta
ævi sinnar nefndi hann sig Stein
dofra og undir því nafni munu
flestir hafa þekkt hann.
Ég kynntist þessum manni
fyrst af ritum hans um ættfræði
í Sýslumannaævum og í tíma-
ritinu Syrpa, sem gefið var út í
Winnipeg, en fljótlega eftir að
hann kom alkominn til fslands,
•eftir rúmlega 39 ára dvöl í Vest-
urheimi, árið 1937, kynntist ég
honum persónulega, hitti hann
fyrst á skrifstofu húsbónda míns,
sem þá var, í fjármálaráðuneyt-
inu, dr. Páls Eggerts Ólasonar,
og varð fljótt með okkur kunn-
ingsskapur, enda höfðum við
sameiginlegan áhuga á ættfræði.
Mér er mjög fátt kunnugt um
ævi Steins þangað til fundum
okkar bar saman og kann því
ekki að skýra frá þeim. Hann fór
til Ameríku 1993 og var þar oft
í einsetu, og mun þá hafa eytt
mörgum stundum í athuganir á
ættfræði, einkum íslenzku mið-
aldanna, eftir því sem bókakost-
ur hans leyfði. Hann hafði feng-
izt mikið við þau fræði áður en
hann fór af landi burtu, og þau
höfðu tekið hug hans allan. Svo
gagnger athugun, gerð af jafn
hugmyndaríkum og glöggum
manni sem Steinn var, hlaut að
bera árangur enda leysti hann
fjölda af gátum um ættartengsl
manna á fyrri tímum, en hug-
myndaflugið var meira en svo,
að hann réði við það að fullu og
hann gætti sín oft ekki að slá
þann varnagla við, að tilgátur
hans hefði ekki nógan stuðning.
Steinn virtist vera lundléttur
maður. Gamansemin var ofar-
lega í honum og á henni bryddi
í hverju samtali. Hann hafði sína
eigin tækni í gamanseminni, sem
sumir skildu ekki ætíð í fljótu
bragði, og varð oft úr kátína, en
allt var það græskulaust. Undir
niðri mun hann hins vegar ætíð
hafa búið að því að æska hans
var honum erfið, og beizkju varð
alltaf öðru hverju vart hjá hon-
um til þeirra, sem honum fannst
að réttlausu öðrum fremur njóta
gæða þjóðfélagsins.
í Vesturheimi mun Steinn
lengstum hafa stundað veiðar og
einn mun hann oftast hafa búið,
enda mun hann sennilega hafa
viljað hafa eigin hentisemi til
fræðiiðkana. í einveru mun
hann einnig löngum hafa verið,
en dýr hafði hann hjá sér, eink-
um ketti, sem honum þótti mjög
vænt um, og þau dýr mat hann
mikils.
Þegar hann kom aftur heim
mun hann ekki haft átt meira
en rétt til hnífs og skeiðar og
var honum þá veittur smástyrk-
ur á fjárlögum til fræðiiðkana
með því skilyrði, að handrit
hans yrðu eign Landsbókasafns-
ins eftir hans dag. Á þessum litla
styrk má heita að hann lifði síð-
an, og ekki sló hann slöku við í
fræðiiðkununum. Hann var mjög
sparsamur og var auðsjáanlega
andvígur munaði, en varð ekkert
tíðrætt um það. Hinsvegar var
hann snyrtimenni mikið, og var
unun að sjá hve vel hann gekk
um heima hjá sér, enda mun
hann hafa haft langa reynslu í
snyrtilegri umgengni, sem hann
þurfti að annast að öllu leyti
sjálfur.
Steinn var bráðgáfaður maður
að eðlisfari. Líf hans varð óvenju
lega langt en andlegum kröftum
hélt hann fram á síðasta ár. Tvo
fyrri þriðjunga ævi hans mun,
eftir því, sem ég hef haft óljósar
spurnir af frá honum sjálfum og
öðrum, oft hafa reynt mikið á
þrek hans, líkamlegt og andlegt,
en raunirnar stóðst hann og síð-
asti þriðjungurinn hygg ég að
hafi verið rólegur og áhyggju-
lítill.
Kunningsskapur okkar Steins
varð góður og lærði ég mjög mik
ið af honum enda var hann ó-
spar á að fræða.
Ég met mikils störf hans þótt
ég gagnrýni þau og hafi gert það
í hans eigin eyru og annarra, og
ég hef ekki aðrar minningar en
góðar um hann að geyma.
Reykjavík, 13. apríi 1966
Einar Bjarnason.
skíðaköppum finnist sjálf-
sagt ekki mikið til koma.
í býtið á annan páskadag
var svo haldið niður jökulinn,
fyrst í þoku, svo aka varð
eftir kompás og hæðarmæli.
En brátt birti til og hlýnaði
eftir því sem neðar dró, sem
vakti ugg hjá ferðalömgum, þó
þægilegt væri að sitja uppi á
bílum eða vera á skíðum aft-
an í þeim. Og þegar kom nið-
ur fyrir Skjaldbreið reyndist
sá uggur á rökum reistur.
Yfir páskadagana hafði snjó
mikið til tekið upp á láglendi
svo snjóbílar fengu seinasta
spölinn mosaþembur, urð og
leir undir beltin. Og það sem
verra var, ísinn á Hofmanna-
flöt hélt ekki lengur þimgum
snjóbíl, sem fór niður úr og
í metersdjúpt vatn. Enginn
vöknaðin þó í bílnum og öllu
dóti vár bjargað þurru.
Og ekki setti það blett á
skemmtilega páskaferð í Lang
jþkul. E. Pá.
— Sjóslysið
Framhald af bls. 12
Mjög vel gekk að koma far-
þegum um borð í lífbátana,
en þó sat einn bátanna fast-
ur með bOrðstokknum og varð
að höggva á reipin, sem héldu
honum. 1 bátnum var banda-
risk kona Fanny Lewen að
nafni, nálægt sextugu. Lézt
hún af hjartaslagi skömmu
eftir að báturinn lagði frá
skipssíðunni .Nokkrir af áhöfn
inni brenndust eitthvað á
höndum og handleggjum við
björgunarstarfið, en brunasár
in reyndust til allrar haim-
ingju smávægileg, þegar gert
va.r að þeim i bandarísku
herstöðinni í Guantanamo.
Skipið var ofansjávar þeg-
ar við héldum frá því til
Kúbu og mrui bandaríska
strandgæzlan brátt hafa kom-
ið á vettvang og slökkt eld-
inn. Ekki veit ég glöggt hvert
skipið verður dregið, en ég
býzt við, að 'það fari til at-
Luciano Signoarini.
hugunar í Miami eða Norfolk
í Virginíufylki. Við höfðum
orðið varir við lítilsháttar
vélarbiianir í þessu ferðalagi,
en viðgerð fór ávallt fram
jafnóðum.
Eg missti um 690 dala virði
af farangri og minjagripum
og 400 dala virði af áfengi í
þessum bruna. Ég kem því
slyppur og snauður heim til
konu minnar í Genúa, þótt
ég hafi von um, að fá eigna-
missinn bættan einhvemtíma
seinna. Ég hafði verið á
„Viking Princess“ í fjögur ár,
en fyrir tveim árusn var það
í eign ítalsks útgerðarfyrir-
tækis og hét þá „Riviera
Prima“. Skipið var mjög gott,
skipstjórinn öðlingur og áhöfn
in eins og ein stór fjölskylda.
Ég sakna þess mikið og er
mjög leiður yfir því að svona
skyldi fara. Ég veit ekki hvort
ég fer á annað skip á þessu
ári. Eitt er vist, að „Viking
Princess“ gleymi ég ekki í
bráð. Til þess var skipið of
gott og andinn um borð of
góður sagði Luciano Signoar
ini að lokum.
Hjartanlega þakka ég öllu skyldfólki og vinum er
glöddu mig með heimsóknum og gjöfum á 85 ára afmæli
mínu 26. marz síðastliðinn. — Guð blessi ykkur öll.
Ingveldur Jónsdóttir, Hrafnistu.
Sumarhús við Hafravatn
Til sölu er snoturt timburhús um 60 ferm., ásamt
um 20 ferm. bátaskýli, á góðum stað við Hafra-
vatn. — Einn hektari lands fylgir. — Myndir til
sýnis á skrifstofunni.
IMýja fasteignasalan
Laugavegi 12. — Sími 24300.
Kl. 7,30—8,30 e.h., sími 18546.
Húsnæði
Ca. 500 fermetrar á góðum stað í bænum óskast
til kaups. Þarf að vera með mikilli lofthæð. — Má
vera fokhelt. — Listhafendur sendi upplýsingar á
afgr. Mbl., merkt: „Valdimar — 9035“ fyrir föstu-
dagskvöld 15. þ. m.
Maðurinn minn og faðir okkar
ARI MAGNÚSSON
Efstasundi 61,
andaðist að heimili sínu þriðjudaginn 12. apríl.
Jóhanna Jónsdóttir,
Isleifur Arason,
Guðmundur Arason.
Maðurinn minn
ÞÓRHALLUR GUNNLAUGSSON
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn
14. þ.m. kl. 1,30 e.h.
Ingibjörg Ólafsdóttir.