Morgunblaðið - 05.07.1966, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIB
Þriðjudagur 5. júlí 1966
FÁLKAFLUG
EFTIR DAPHNE DU MAURIER
— Ekkert til að hækka I
*nanni blóðþrýstinginn. En h5f-
«m við tíma? Þú ættir að kom-
ast í það að vera fararstjóri!
Hann hló og hristi höfuðið.
Jæja, hvað get ég gert fyrir
þig?
— Giovanni...... í>ú verður
•ð hjálpa mér. Ég er í vandræð
tm.
Hann lét í Ijós samúð sína.
— Ég vil að þú finnir fyrir
■mig mann, til að taka að sér
Napólí-ferðina, sagði ég.
Hann þaut upp. — Það kem-
wr ekki til nokkurra mála. Ekki
•vona fyrirvaralaust. Ég hef eng
•n hér í Róm. Og svo er það
•ðalskrifstof an....
— Hún þarf ekkert af þessu að
vita. Að minnsta kosti ekki strax.
f>ú getur áreiðanlega hrist ein-
einhvern upp, Giovanni. Hugs-
aðu þér, ef ég væri með botn-
langabólgu!
— Ertu með hana?
— Nei, en ég gæti verið það
ef á lægi.
— Það yrði ekkert gagn í því.
Ég fullvissa þig, Armino, að ég
get ekkert gert í málinu — við
höfum ekki varamenn hangandi
hérna í skrifstofunni, bara vegna
þess, að þig langar í frí.
— Hlustaðu nú á mig, Gio-
vanni. Mig langar ekkert í frí.
Ég vil bara, að þú setjir mig á
norðurleiðina. Hafa manna-
skipti. Bara _til bráðabirgða, og
rétt í bili. Ég verð að komast
norðureftir.
— Áttu við til Milano?
— Nei. Mér dygði hvaða ferð
sem vera vildi, í áttina til Adría-
hafsins.
— Það er alltof snemmt. Eng-
in sála fer til Adríahafsins fyrr
en í maímánuði.
— Jæja, það þarf ekki endi-
lega að vera stðr bíll — mér
gæti alveg dugað einhver einka-
ferð .... einhver, sem vildi fara
til Ravenna eða Feneyja.
— Það er líka ofsnemmt.
—• Það er aldrei ofsnemmt að
fara tíl Feneyja. Æ, gerðu það
fyrir mig, Giovanni .
Hann tók að rusla í blöðum,
sem lágu fyrir framan hann. —
Ég get engu lofað. Eitthvað get-
ur komið seinna í dag, en það
er naumur tími. Þú ferð til
Napólí klukkan tvö á morgun
og ég get því aðeins komið
þessu í kring, að hægt sé að
skipta um menn á tveim stöð-
um.
— Ég skil, ég skil. En reyndu
hvað þú getur.
— Það er náttúrlega kven-
maður í spilinu? sagði hann.
— Auðvitað, maður!
— Og hún getur ekki beðið?
— Við skulum heldur segja,
að ég geti ekki beðið.
Hann stundi og greip símann
sinn. Ef ég verð nokkurs vísari
skal ég koma skilaboðum tii þín
í Splendido að hringja mig upp.
Fyrir vini sína gerir maður . . .
Ég yfirgaf hann og gekk aftur
í tesalinn. Það var hætt að rigna
og nú glitraði sólskinið á okkur
öllum, sem höfðum svo snögg-
lega sloppið við vætuna. Ef
Giovanni gæti komið þessum
skiptum í kring, bá var það gott
og vel. Ég hafði gert tilraunina
.... en tilraun til hvens? Það
vissi ég ekki. Friðþægingu við
hina dánu, kannski, eða mlna
eigin samvizku. En ennþá gæti
mér skjátlazt, og dauða konan
var kannski alls ekki Marta. Þá
losnaði ég við þyngri sök, enda
þótt ég hefði nú flýtt fyrir henni,
með því að setja seðilinn í hönd
ina á henni. Nei, þetta var
ú HERRAMANNSMATUR
NIÐURSUÐUVORUR
Marta. Þetta óp hennar á Beo
gerði mig líka að morðingja,
sem í öllum skilningi var glæpa
maður — eins sekur og maður-
inn, sem stakk hnífnum í hana.
Þegar ég kom í tesalinn, sá
ég, að hópurinn minn hafði lok-
ið við tedrykkjuna og var í þann
veginn að stíga upp í vagninn.
Ég fór til þeirra. Ég gat séð á
því, hve kennslukonurnar voru
uppblásnar að þær voru búnar
að segja söguna sína. Þær voru
hetjur dagsins, rétt sem snöggv-
ast
Engin skilaboð voru komin
frá Biovanni um kvöldið og eft-
ir kvöldverð, sem var lifandi
eftirmynd kvöldverðarins, dag-
inn áður, en nú með ræðum, fór-
um við í aukavagninn til Traste-
vere til þess að hópurinn gæti
fengið að sjá kaffihúsalífið, sem
þeim hafði verið talin trú um,
að væri eitthvert einkenni á
staðnum.
— Þetta er hin rétta og sanna
Rómaborg, andvarpaði frú Hir-
am Bloom, og settist við alskipað
borð í hliðargötu, úti fyrir krá,
sem skreytt var plat-luktum,
henni til ánægju. Sex spilarar,
í stuttbuxum, háum sokkum og
□----------------□
7
□----------------□
Napólíhúhúfum, komu með
slaufugítara, eins og upp úr jörð
inni og hópurinn minn dillaði
sér eftir tónlistinni. Það var eitt
hvað svo aðlaðandi við þessa
barnslegu gleði þeirra. Ég harm-
aði það næstum, að á morgun
yrði hópurinn í Napólí og ekki
lengur undir minni umsjá. Smal
inn getur stundum látið sér líða
vel ....
Engin boð voru komin frá
Giovanni til hótelsins, þegar
þangað kom. Engu að síður sofn-
aði ég og svaf, sem betur fór,
draumlaust í þetta sinn. ,
Giovanni hringdi morguninn
eftir, rétt eftir níu. — Armino,
sagði hann og bar óðan á, —
sjáðu til, ég held ég sá búinn að
koma þessu í lag. Tveir Þýzk-
arar í Fólksvagni, á leið norður.
Þeir vilja fá túlk. Þú talar þýzku
er það ekki?
— Það geri ég.
— Gríptu þá gæsina. Þetta er
hr. Turtmann og frú. Ljót eins
og erfðasyndin, og bæði með
fangið fullt af kortum og leið-
sögubókum. Þeim er alveg sama,
hvert þau fara, ef það bara er
norðureftir. Þau vilja sjá allt
milli himins og jarðar.
— Hver er varamaðurinn
minn?
— Það er í lagi. Þú þekkir hann
mág minn.
— Þú átt nú svo marga.
— Þessi hefur unnið hjá Amer-
ican Express. Hann kann allt á
fingrum sér og er æstur að fara
til Napólí? Það er allt í lagi með
hann. Það má treysta honum. ,
Ég var á báðum áttum. Mundi I
mágur Giovanniis fara með ferð-
ina í hundana? Kunni hann að
umgangast fólk? Og jafnvel þótt
allt færi slysalaust, þá gat ég átt
á hættu að missa atvinnuna,
þegar aðalskrifstofan í Genúa
frétti af þessu.
— Ertu nú alveg viss, Gio-
vanni?
Hann var óþolinmóður. — Þú
getur tekið það eða sleppt því.
Það er þín þága, eða ekki svo?
Mágur minn er alveg tilbúinn
og kemur að tala við þig núna
strax, svo að þú getir sett hann
39 COSPER
— Aff ég hafi fengið starfa viff f jölleikahús?
Hvernig dcttur þér það í hug?
inn í embættið. Og ég verð að
láta hr. Turtmann vita. Hann
vill leggja af stað klukkan hálf-
ellefu.
Ég hafði tæpan hálfan annan
klukkutíma til að afhenda eftir-
manni mínum hópinn og komast
í skrifstofuna til að hitta nýja
viðskiptamanninn. Það mátti
ekki tæpara standa.
— Gott og vel, sagði ég við
Giovanni og lagði símann.
Ég fékk mér annan bolla af
köldu kaffi, fleyðgi farangri mín
um, sem var lítill, í töskuna.
Tuttugu mínútum fyrir tíu barði
mágur Giovannis að dyrum hjá
mér. Ég kannaðist við hann.
Hann var ákafur og með liðugan
talanda, mundi ég eftir, en ég
efaðist, að hann hefði með sér
magatöflur handa vandgæfum,
enskum konum, eða mundi hafa
áhuga á barnabarninu þeirra
Bloom-hjóna. En hvað um það.
Fararstjórinn getur nú aldrei
verið almáttugur. Við settumst
hlið við hlið á óumbúið rúmið
og ég sýndi honum minnisgrein-
ar mínar og svo ferðaáætlunina,
ásamt nafnalistanum, en á hann
hafði ég bætt greinargerð um
sérkreddur hvers viðskipta-
manns sérstaklega. *
Við gengum svo út saman og
ég lét varamann minn ganga yf-
ir að afgreiðsluborðinu og gera
grein fyrir sér. Ég tók í hönd
hans og óskaði honum góðrar
ferðar. Þegar ég gekk út um
hverfudyrnar á gistihúsinu,
fannst mér ég vera eins og hjúkr
unarkona, sem er að strjúka frá
sjúklingi sínum. Það _var ein-
kennileg tilfinning. Ég hafði
aldrei yfirgefið ferðamannahóp
áður.
Ég fór út úr leigubíl við skrif-
stofuna og þegar inn kom, sá ég
Giovanni með si-tt bezta em-
bættisandlit — allur bros og
kurteisi, og var að tala við fólk,
sem ég var viss um, að voru við-
skiptavinir mínir tilvonandi.
Bæði báru kvikmyndavélar.
Hann var stór og herðabreiður,
með uppstandandi hár eins og á
fatabursta og gullspangagler-
augu. Hún var gráguggin og
hárinu hrúgað upp undir hatt,
sem var henni einu númeri of
lítill. Af einhverri ógóðri og
ógildri ástæðu var hún í hvítum
sokkum, sem stungu í_ stúf við
svarta yfirhöfnina. Ég gekk
fram. Hann heilsaði mér með
handabandi.
B/acksi Decken
HD 1285 7” Vinkilskífa. Byggð fyrir mikla og
erfiða notkun. Sérstaklega fyrir járnsmíða- og bif-
reiðaverkstæði. — Snýst 5200 sn. á mínútu, og er
aðeins 6,3 kg á þyngd. Þægilegt að koma henni að
hornum vegna færanlegs handfangs.
Allar legur eru kúlulegur.
G. ÞORSTEINSSOM 8 JDHNSOH H.F.
Ármúla 1 - Grjótagötu 7
Simi 2-42-50
\
IMATIONAL RAFHLÖÐUR
Hyers vegna eru National rafhlöðurnar ódýrastar?
Vegna þess að National rafhlöður endast helmingi
lengur. *
Þess vegna kaupa allir National rafhlöður.
Heildsölubirgðir:
G. Helgason & Melsteð hf.
Rauðarárstíg 1. — Simi 11644.