Morgunblaðið - 28.08.1966, Blaðsíða 3

Sunnudagur 28. Sgftst 1966
MORGUNBLAÐiÐ
2
•»
Sr. Jón Auðuns dómpróf^
Biskup og sóknarprestur taka söfnuöinn til altaris.
H Guð þetta?
MAÐUR, som hafði orðið fyrir
óvenjulega sárri reynslu, sagði
við mig: ,,Ég vildi geta tekið
þátt í guðódí rkuninni, en eftir
að ég fór að hugsa varð ég að
hætta því. Kenmngin um almátt-
ugan og í senn algóðan Guð er
of barnaleg fyrir fullorðið
fólk“.
Ég er ekki viss um, að þessi
maður hafr ,hugsað“ meira en
sumir aðrir, sem orðið hafa fyrir
stórri sorg en ekki orðið viðskila
kristilegri guðsdýrkun fyrir það.
En hitt er víst, að gamlar hug-
myndir, og þær barnalegar
sumar, um almætti Guðs er
mörgum hugsardi manni óger-
legt að aðhyllart.
Það er sungið og sagt, að
ekkert ger.ist án vilja Guðs. Hví-
lík fjarstæða. Mig furðar ekki,
að maðurinn, sem missti einka-
barn, uppkominn son, af slysför-
um, ætti erfitt að átta sig á því,
að það hefði ver:ð vilji almáttugs
Guðs. Ég gat veí skilið, að hann
taldi slíka predikun „vanhugsað
bull“, eins og hann komst að
orði.
Vill Guð slvs og slysadauða,
eins og hvað eftir annað hefur
orðið í sumar á litlum börnum?
Vill Guð slíka atburði?
Nei, ekki sá Guð sem Kristur
boðaði. En hann lætur okkur
fæðast inn í veröld, sem mann-
leg fávizka hefir fyllt af þján-
ingum og þar sem hættur leyn-
ast hvarvetna við veginn.
Er ekki svipað að segja um
flestar hættur, sem á vegi okkar
verða? Eigum við að ásaka Guð
fyrir það, að við förum ógæti-
lega meðan við erum að læra'*
dýrmæta lexíu? Og eru ekki
allar þessar hættur algerlega
nauðsynlegar til að ala okkur
upp? Mynöum við nokkurntíma
læra, nokkurntíma verða full-
veðja menn, ef við værum ekki
umkringd þessum hættum?
Langflest harmaefnin stafa
beinlínis af því, að innan ein-
hverra takmarlrana höfum við
frelsi til að velja og hafna. Fyrst
Guð gaf manninum þetta frelsi,
urðu þjáningar hans óhjákvæmi
legar. En vill samt nokkur sá,
sem ásakar Guð í hjarta sínu
fyrir böl sem hann beið, skipta
á því að vera frjáls maður með
allri áhættunni sem því fylgir,
og hinu, að vera barn, sem hugs-*»
að er fyrir, ákvarðað er fyrir,
getur ekki valiS að eigin vild
og þessvegna lifir ábyrgðarlausu
og þá líka þjáningalausu lífi?
Elding fellur og lýstur ungan
mann til bana. Eigum við af
þeirri ástæðu að óska þess, að
ekkert rafmagn væri til? Æð-
andi stormur grandar ungum
manni, sem á bafinu siglir veikri
súð? Eigum við þá að óska þess,
að ekkert haf væri til ,enginn
stormur?
Jarðlífið er skóli, reynsluskóli.
Þessvegna hlýtur sársaukinn að
Hversvegna hefir Guð komið. ...
þessu svo fynr? Vegna þess að | yera 1,1 °S Þ’anmgin oumflyjan-
við erum börn, sem hann er að
ala upp.
Barninu getur orðið það hættu
legt að gartga yfír götu. En sarot
er enginn faðir svo heimskur, að
hann haldi barninu sínu alltaf
innan dyra. Btrnið getur dottið
og brotið fót á sléttu gólfi. Samt
lætur faðir barnsins það læra að
ganga. Menn hafa dottið af hjól-
hesti og slasazt svo, að þeir
biðu þess aldrei bætur. Samt
gefur góðui faðir drengnum sín-
um hjólhest, hiklaust. Hann veit
að barninu er holit eð læra að
stýra slíku faiartæki, hvað sem
líður hættJinni, sem barnsins
bíður.
leg.
Þjáningin þín kann að vera
mikil, byrð'in þín þung. En ef
þú ásakar Guð í hiarta þínu
fyrir hana, er skynsamlegra af
þér að ásaka hann fyrir það að
láta þig fæðast inn í þennan
heim. En það gerirðu ekki!
Þú vilt vera írjáls til að velja *
og hafna en lifa samt í þjáning-
arlausum heimi. Það er ekki
hægt.
Þú vilt læra og lifa samt í
áhættulausri voröld. En það er
ekki heldur hægt.
Göfugmannlegt, viturlegt er
viðhorf Þorsteins Erlingssonar,
þegar hann kveður um mikið
<?,sjóslys á þessa leið:
Við sökum þig aldrei, ættjörð kær,
hver ógn, sem á vegi stendur,
og blessaður sé þi nn breiði sær
og blessaðar þínar strendur,
hvar helzt sem oss banaboðinn r.ær
og bíða vor dauð ans hendur.
Heiðursgestir kveöja presthjúnin, taliö frá vinstri séra Magn-
ús Guðmundsson og kona lians frú Áslaug Sigurbjörndóttir,
biskup íslands og frú Magnea, frú Gréta Björnsson og Jón
Björnsson, sem önuðust málun og skreytingu kirkjunnar.
Séra Berharö Guðmundsson og frú.
Soknarprestunnn sera Magnus Guömundsson stígur í fyrsta skipti í prédikunarstól biunar
nývígðu kirkju.
Soknarnefnd og prestar asamt biskupi islands ganga til kirkj uvígslunnar.
Kirkja vígð í Grundarfirði
fjölda. Okkur hafa borizt
margar myndir af athöfninni
sem fór fram með miklurn
hátíðarbrag. Myndirnar eru
teknar af Bæring Cecilssyni
Eins og áöur hefur veriff
Skýrt í Morgunblaðinu, var
hin nýja kirkja í Grundar-
firði vígð sunnudagin 31. júlí
í hinu fegursta veðri og aff
viðstöddum miklum mann-
í Grundarfirði. Birtum við
nú nokkrar myndanna.
Nýja kirkjan ber í Kirkjufellið. Kirkjan stendur hátt og ber
yfir kauptúnið.