Morgunblaðið - 25.06.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. JÚNÍ 1967.
EFTIR
KRISTMANN
GUÐMUNDSSON
19
i—------
Ekki leið á löngu áður en lít-
ill sleði kom akandi eftir veg-
inum frá borginni, dreginn af
tuttugu maurum og var hver
þeirra á staerð við velvaxna kan
ínu. í sleðanum stóð skordýr eitt,
ekki ósvipað venjulegum her-
maur, en um sextíu centimetrar
á hæð. Hafði það fjóra fætur,
en auk þess fjóra framlimi, og
voru á þeim einskonar hendur
með þrem fingrum hver.
Spó gekk til móts við þennan
sendiboða. En Danó upplýsti að
hún vaari þróuð ‘á skordýra-
hnetti og kynni hið vandlærða
merkjamál þeirra, er væri nær
allstaðar hið sama, eða mjög
líkt, þótt undarlegt mætti virð-
ast.
Hó’fust nú sérkennilegar sam-
ræður mieð bugti og beygingum,
ásamt til'burðum allskonar, og
miklu fálmi handa og fóta. Eftiir
dálitla stund snéri Spú sér að
Danó og túlkaði „orð“ sendiboð-
ans: „Hann óskar þess af alhug
að drottningar okkar eignist
ótölulegan grúa af eggjum, og
að hfbýli okkar fyllist hunangi.
Þá vill hann vita hvert sé er-
indi okkar hingað, og seigir að
roagi sinn voni að við höfum
ekki í hyggju að byggja hér
kastala og setjast að, því að þá
myndi sikapast sú leiðinlega
nauðsyn að sýna okkur nokkra
andúð“.
Danó brosti. „Segðu honum,
að við séum hér eingöngu í
kurteisisheimsókn, og að okkur
lanigi til að kynnast hinni mikils-
verðu menningu kynþáttar
hans, en einkum að fá að heilsa
uppá hina fögru og tignu drottn-
ingu er sendi hann“.
Sendiboðinn þuklaði lengi og
vandlega um sinn einkennilega
haus, áður en hann svaraði
þessum tilmælum. Spú gaf þá
skýringu, að hann væri að ráðg-
ast við yfirstjórn kastala síns á
þennan hátt. „Þessar verur hafa
nefnilega einskonar loftskeyta-
samband. — Gg nú hefur hann
fengið jákvætt svar. Hann seg-
JltlasCbpeo
Loftþjöppur
og loftverkfæri
BORHAMRAR og FLEYGHAMRAR
fyrirliggjandi.
Ennfremur BORSTÁL og FLEYGSTÁL,
margar gerðir.
Mikið úrval af smærri LOFTVERK-
FÆRUM.
LOFTSLÖNGUR og SLÖNGUTENGI,
ÞRÝSTIMINNKARAR og LOFT-
HREINSARAR
Caromant
LANDSMIÐJAN
SÍMI: 20680.
ir að við séum velkomin, þó
ekki fleiri en fingurnir á hönd-
um ‘hans, sem sé tólf“.
Geimfararnir löbbuðu hinn
sendna veg, milli blómskrýddra
runna, á eftir sleðanum, og
námu staðar fyrir framan roða-
hvíta „höll“, á að giska fjöru-
tíu metra háa og álíka að um-
máli. Veggir hennar voru gerðir
úr tinnusterku efni og mjög
óregluleigir; líktist hún einna
mest óráðsdraumi grúttim'braðs
byggingameistara, mátti hvar-
vetna sjá ótal útskort og furðu-
lega turna, en hvergi sléttan
flöt. Dyrnar voru naumast einn
meter á 'hæð og svo mjóar að
geimfararnir gátu með naum-
indum smeygt sér inn um þær.
Þar varð fyrir þeim andyri,
fremur þröngt, en út frá því, í
allar áttir, óteljandi gangar og
smugur. ,
Sendiboðinn gekk á undan
eftir krókóttum göngum, og inn-
an stundar var komið í sal einn
stóran. Var þar hátt undir loft,
en hvergi réttur flötur né horn.
Engin húsgögn voru í þessari
vistarveru, en á gólfinu lá
skepna ein, næsta furðuleg.
Framhluti hennar, sem var til-
tölulega lítill, líktist líkama
sendiboðans, en aftan á honum
var belgur einn ferlegur, að
minnsta kosti fimmtán metrar á
lengd og þakinn hreistri, er glóði
líkt og hræfareldur í há'frökkri
þessara óhugnanlegu salar-
kynna.
Danó gekk fyrir kvikindi
þetta og hneiigði sig, með kross-
lagðar hendur á brjósti. „Segðu
hinni virðulegu drottningu",
mælti hann við Spú, „að við
séum hingað komnir frá ljóá-
hjólinu mikla, til að votta henn.i
vináttu alha kynþátta, er við
til þekkjum. Það er einlæg ósk
okkar að hún megi eignast
fleiri egg en sandkornin eru á
hnetti þessum, og að eiginmenn
hennar allir þóknist henni svo
sem bezt má verða“.
Sendi'boðinn laut einnig
drottninigu sinni, en hún gaf hon-
um margskonar merki og bend-
ingar með höndum sínum. Eftir
talsvert fálm og fuður snéri
hann sér að Spú, og hún túlkaði
ræðu hans á þessa leið: „Drottn-
ingin býður okkur öll yelkomin,
og mælist til þess að við tökum
þátt í hunangsveizlu, er hún
hefur þegar látið útbúa, og tek-
ur það fram að ekki verði annað
til rétta veitt en sú tegund fæðu
er hún sjálf næri'st á eingöngu,
og engum öðrum sé leyft að
bragða í kastala hennar. Vill
hún þannig sýna okkur sérstak-
an heiður og drottinlega náð“.
Danó þakkaði boðið. Hann
hafði áður ‘heimsótt skordýra-
hnetti, og sagði félögum sínum
að þeim væri óhætt að njóta
þess er fram yrði borið. „Það
er hollt mönnum og engar sótt-
kveikjur geta þrifizt í því. Ekki
er heldur hætta á að okkur verði
byrluð nein ólyfjan, því að þess-
ar lífverur þekkja . hvorki svik
né undirferli".
Komu nú inn fjórtán maurar,
og bar hver þeirra stórt vax-
hylki, fullt af ljótandi hunangi.
Var drottningunni fært fyrstri,
og þvínæst geimförunum öllum,
en sendiboðanum síðast. Supu
gestirnir úr hylkjunum með
beztu lyst, því að vökvinn var
mjög bragðgóður.
Fór veizlan vel fram. En að
henni lokinni laut Danó hátigr-
inni að nýju, þakkaði ‘henni góð-
gerðirnar, og spurði, dálítið
kýmileitur, hvort hún gæti hugs-
að sér nokkurn þann hlut er
hann mætti veita henni, í þakk-
lætisskyni fyrir gestrisni henn-
ar.
Drottningin hugsaði sig um
stundarkorri, en lét svo ósk sína
í Ijós: „Mig klæjar oft á eggja-
belg mínum, og þótt ég hafi nóg
af þjónum til að klóra mér, þá
vill verða misbrestur á því að
þeir ihitti rétta staði. Gætir þú
gefið mér eitthvert verkfæri, er
ég sjálf get stjórnað með hönd-
um mínum, til að bæta úr þess-
ari þörf minni, þá skyldi ég
muna þig æfinlega“.
Danó var kunnur í lífi maur-
anna og hafði verið við þessu
búinn. Lét hann nú aðstoðar-
mann sinn sækja fimmtán metra
langa hrífu, gerða úr mjöig léttu
efni, með þéttsettum tindum og
mjóu skafti, er leggja mátti sam-
an og stytta eftir vild. Gaf hann
drottningunni grip þennan, og
sýndi henni til hvers hann var
þénanlegur. Tók hún hrífuna
þegar í notkun, og eftir að hafa
klórað sér um stund, lét hún á
sér skilja að hún væri fjarska
ánægð með gj'öfina. Mæltist hún
til vináttu við Danó, og skildi
hann ávallt vera velkominn í
kastala hennar. Kvöddust þau
síðan með kærleikum. Og er
geimfararnir snéru aftur til
diska sinni, fylgdu þeim hundruð
maurar, berandi vaxhylki með
hunangsvökva, er hátignin
skenkti þeim að skilnaði.
„Gott væri fyrir ykkur Jarð-
arbúa að hafa Spú í þjónustu
aðeins fvrir konur
hann
vandada
velur
smekkleg
kona
BRflun bordkveikjarann
•&ENGIN RAFHLAÐA ^ENGINN BRENNISTEINN ^AÐEINS
^rgasfylling
MEÐ EINU HANDTAKI Á MARGRA MÁNAÐA FRESTI
TÆKNILEGA FULLKOMINN GASKVEIKJARI
i
3
I
Satínslípuð platína
og kólfskinn
2
Satínslipað stól og
Oxford-leður
Satínslípað stál og
vinyl
SÍMI 24420 - SUÐURGATA 10
f
I