Morgunblaðið - 30.01.1968, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐ.JUDAGUR 30. JANÚAR 1968
Jón Guðnason tré-
smiður —
Fæddur 26. júlí 1889
Dáinn 23. jan. 1968
NÚ verður líklega bið á því, að
maður renni í hlað hjá okkur á
gráum skóda og skam.mi mig há-
stöfum fyrir að beita aldraðan
föður minn vinnuhörku eða taki
konu minni vara fyrir að saga
puttana af karlinum með raf-
magnssöginni. Og þótt það sé
fjarri mér að vilja vera með
mærð yfir þér, Jón minn, má ég
kannski láta þess getið, að mér
þykir tómlegra eftir en áður.
Ég ætla heldur ekki að rekja
ævisögu þína eða telja upp mann
kostina. Til þess er ég ekki fær.
Ég ætla aðeins að færa þér þakk-
ir fyrir viðkynninguna í þessi 30
ár, síðan ég leit dagsins ljós.
Ég vona að ég verði seint svo
gamall, að ég gleymi því hver
kenndi mér að skrifa, að ég
gleymi hvaðan mér komu flestir
blýantar þegar ég var lítill, og
þótt græni skrúfblýanturinn með
fína strokleðrinu og spennunni
sé nú löngu allur, verður hann
alltaf fyrirmynd annarra skrúf-
blýanta að mínu viti.
Ég gleymi heldur ekki, hver
t
Maðurinn minn
Bogi Björnsson
Jaðarsbraut 33, Akranesi
lézt að sjúkrahúsi Akraness
29. jan.
Sigrún Jónsdóttir.
Minning
það var sem kenndi mér að
hræðast ekki hrjúfar skammir,
heldur gá í augun hvort glettnin
og góðmennskan væri ekki á sín-
um stað.
Það var ekki fyrirhafnarlaust
að kenna mér að skrifa, enda
sagðirðu stundum," að ég yrði
aldrei sendibréfsfær. Engu vafn-
ingaminna var það, að snúa bíln-
um þrisvar eða fjórum sinnum
við í einu, bara til að skemmta
snáða með bíladellu.
Ég er svo eigingjarn, að mér
þykir skaði að eiga ekki von á
þér lengur. Og þótt kynni konu
minnar og barna af þér yrðu
ekki löng, verður ekki um
villzt, að þeim er eins farið.
Það væri ýmislegt þægilegra,
ef þínir líkar vseru á hverju
strái. En það er nokkur bót í
máli, að þú verður ekki langt
undan, og þá þekki ég þig illa,
ef þú gefur okkur ekki auga
endrum og eins, ef vistinni
hinum megin er eins háttað og
ég held.
Þess vegna ætla ég ekki að
kveðja þig hinztu kveðju, að-
eins Iáta þessi fátæklegu þakkar-
orð nægja.
Sigurður Hreiðar.
JÓN Guðnason, trésmiður, Lang-
holtsvegi 67, andaðist hinn 23.
þ.m., og er útför 'hans gerð í dag
frá Lágafellskirkju.
Jón var fæddur hinn 26. júlí
1889 að Kröggólfsstöðum í Ölfusi,
sonur Guðna Símonarsonar,
bónda þar og barnakennara, og
konu hans, Sólveigar Sigurðar-
dóttur.
Jón var næstelztur fimm
barna þeirra hjóna, sem upp
komust. Hann fluttist um ferm-
ingaraldur með foreldrum sínum
t Sólveig Hjaltadóttir andaðist á Landsspítalanum þann 28. þ.m. Jarðarförin ákveðin síðar. Skúli Helgason Elísabet Skúladóttir Hjalti Einarsson. t Eiginmáður minn og faðir Björn Henry Olsen vélstjóri, verður jarðsunginn frá Foss- vogskirkju í dag kl. 13:30 e. h. Blóm og kransar afþakk- aðir. Þeir, sem vildu minn- así hins látna, láti Krabba- meinsfélag Islands njóta þess. Gunnþóra Gísladóttir, Hafliði Olsen.

t Faðir minn Sigurjón Bjarnason frá Hvoli, Borgarfirði eystra, lézt að heimili mínu 24. þessa mánaðar. Fyrir mína hönd og annarra vanda- manna. Guðbjörg Sigurjónsdóttir. t Útför Lárusar Lárussonar aðalbókara, fer fram frá Fríkirkjunni míðvikudaginn 31. janúar kl. 13:30. Nanna Isleifsdóttir Garðar Fjaiar Lárusson Lára Óladóttir Lárus Karl Lárusson

t Jarðarför föður okkar, tengdaföður og afa Magnúsar Brynjólfssonar frá Dysjum fer fram frá Hafnarfjarðar- kirkju fimmtudaginn 1. febr. og hefst kl. 2 e.h. Guðmann Magnússon Úlfhildur Magnúsdóttir Þuríður Magnúsdóttir Sigurbjartur Vilhjálms- son og barnabörnin. t Elskuleg eiginkona mín, dóttir okkar, tengdadóttir og systir Baldrún Pálmadóttir og hjartkæru drengirnir okk- ar Jón Pálmi og Bergur Þór verða jarðsungin frá Akur- eyrarkirkju miðvikudaginn 31. janúar kl. 1:30 e.h. Matthías Þorbergsson Bryndís Baldvinsdóttir Pálmi Karlsson Elsa Halldórsdóttir tengdaforeldrar og syst- kin.
að Breiðholti við Reykjavík og
var oft kenndur við þann stað
löngum eftir að hann og allt hans
fólk var horfið þaðan.
Ungur lærði Jón trésmíði hjá
Guðmundi Brynjólfssyni, síðar
bónda að Miðdal í Kjós. Hann
stundaði þá iðn í nokkur ár að
námi loknu en hvarf heim til
föðurhúsa aftur og vann foreldr-
um sínum, þar til hann giftist
eftirlifandi konu sinni, Jónu
Þorbjarnardóttur frá Ártúnum í
Mosfellssveit um jól 1920. Stofn-
aði heimili í Reykjavík og stund-
aði húsasmíðar og aðra trésmíði
í sex ár. Þá festi hann kaup á
jörðinni Úlfarsá í Mosfellssveit
og bjó þar í 17 ár en fluttisf þá
aftur til Reykjavíkur 1944, þar
sem hann hefur stundað iðnina
síðan og allt fram á síðasta ár.
Þau hjón, Jóna og Jón, eignuð-
ust 5 mannvænleg börn, sem öll
eru uppkomin, gift og góðir borg
arar; öll búsett í Reykjavík og
nágrenni.
Jón Guðnason var drengur
góður í þess orðs beztu merk-
ingu. Hann var karlmenni að
burðum og talinn með stenkustu
mönnum á yngri árum. Hann var
þá einnig glæsilegur maður að
vallarsýn, sem hvarvetna vakti at
hygli samferðamann. Hann var
alla aevi léttur í lund svo að af
bar, traustur og raungóður, og
því vel liðinn af öllum sem hann
hafði samskipti við.
Iðnaðarmaður var Jón ágætur
og til fyrirmyndar yngri tnönn-
um. Hann umgekkst öll sín verk-
færi með virðingu og nærgætni,
vandaði öll sín störf og leitaðist
við að inna þau þannig af hendi,
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför
Þuríðar Magnúsdóttur
Torfastöðum
Foreldrar og systkin, Ósi.
Eiginmaður og börnin.
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföð-
ur og afa
Skúla Jóhannessonar
Dönustöðum.
Lilja Kristjánsdóttir,
dætur, tengdasynir og
barnaböm.
Innilegar þakkir til allra,
fjær og nær, sem sýndu mér
vinsemd á 70 ára afmæli
mínu
Magnhildur ólafsdóttir
Höfðabraut 3,
Akranesi.
að þau væri iðninni til sóma og
hagnýt og varanleg eigendum.
Jón mun af fæstum hafa verið
talinn trúmaður. Sótti lítt kirkju
né aðrar helgiathafnir. Þó vissu
þeir, sem bezt þekktu hann, að
undir glensi og gríni um andleg
mál, sem stundum gat villt mönn
um sýn, bjó alvara og trú á
höfund lifsins.
Jón var bókamaður mikill og
fylgdist vel með öllu, sem var að
gerast í kringum hann á langri
dagleið, jafnt í heimsmálum sem
bókmenntum, og því alltaf reiðu-
búinn að rökræða ýmis vanda-
og dægurmál við hvern sem var.
Eins og fram hefur komið hér
að framan, skiptist ævistarf Jóns
nokkurn veginn að jöfnu milli
iðngreinar hans og sveitabúskap-
ar. Líkur benda til þess, að bú-
skapur hafi átt öllu sterkari ítök
í huga hans en iðnaðurinn, enda
þótt hann hafi metið hann mik-
ils og_ fórnað honum síðustu kröft
'Um. Á hinum 17 árum, sem hann
bjó á Úlfarsá, eignaðist hann og
þau bjón bæði marga trygga og
góða vini, og að leiðarlokum er
hann jarðsettur að Lágafelli eftir
eigin ósk, og talar það sínu máli.
Um leið og ég kveð Jón, mág
minn, með þessum fátæklegu
orðum, votta ég konu hans, börn
uim og barnabörnum, systkinum
hans og öðrum vinum og ætt-
ingjum innilega samúð okkar
hjóna og bið Jóni velfarnaðar í
hinum nýju heimkynnum, þar
sem við eigum öll eftir að hitta
hann aftur glaðan og reifan.
Guðfinnur Þorbjörnsson.
Björn Henry Olsen
Minning
f DAG verður gerð útför Björns
Henrýs Ólsen vélstjóra er lézt
föstudaginn 19. þ.m. Hann var
fæddur 12. maí árið 1906 á ísa-
firði. Foreldrar hans voru Mar-
grét Björnsdóttir ættuð frá Goð-
dölum í Bjarnarfirði á Strönd-
um og unnusti hennar Hans Ól-
sen, ketilsmiður er var norskur
að þjóðerni en starfaði þá á ísa-
firði. Ekki fór svo að foreldrar
hans gengju í hjónaband. Og
er Henrý, en það nafn notaði
hann jafnan, var fimim ára að
aldri, giftist móðir hans Haf-
liða Einarssyni formanni og út-
gerðarmanni.
Og bjuggu þau fyrst í Hnífs-
dal, síðan á ísafirði og að lok-
um í Reykjavík. Og gekk Haf-
liði honum í föðurstað Eins og
flestir unglingar sem ólust upp
í vestfirzkum sjávarþorpum fór
Henrý snemma að taka þátt
í störfum þeirra fullorðnu. Fyrst
við beitningu og önnur störf í
landi en síðan sem sjómaður á
mótorbátuim. En er fjölskyldan
fluttist til ísafjarðar, réðist
hann sem nemi í vélsmíði til
vélsmiðjunnar Þórs. Að þvi
námi loknu fór hann á vélstjóra-
skóla íslands, og laúk þar námi
árið 1933. Starfaði hann svo
lengstum sem vélstjóri á togur-
um og flutningaskipum, eða sem
vélsmiður í landi. Var hann
verkstjóri í vélsimiðjunni Odda
á Akureyri frá árinu 1942 til
1946, en það fyrirtæki stofnaði
hann ásamt nokkrum öðrum. Síð
ustu árin hefur hann sivo starfað
í áhaldahúsi Reykjavíkurborgar
og var meðan heilsan entist.
Hér er farið fljótt yfir sögu,
enda er ég ekki svo kunnugur
starfsferli þessa vinar míns að
ég geti rakið hana nánar. Hitt
veit ég að hann var heilsteypt-
ur og góður drengur. Kynni okk
ar hófust er við urðum skóla-
bræður í vélstjóraskóla íslands
og þróuðust þau kynni upp í vin
áttu sem aldrei féll skuggi á þó
oft væri vík á milli vina. Vor-
um við sambýlismenn seinni
skólaveturinn og minnist þess
ekki að nokkurn tímann kæmi
snurða á vinskapinn þó oft væri
tuskasti enda var Henrý ein-
hver mesti geðprýðis maður sem
ég hef kynnzt. Og ætíð minnist
ég þess hve ástúðlegt samband
var milii hans og Margrétar móð
ur hans, enda gaf hún syni sín-
um gott fordæmi með sinni fórn
andi umönnun og lúfu lund.
Þann 19/9 árið 1935 kvongaðist
Alúðarþakkir flytjum við
öllum nær og fjær, sem auð-
sýndu okkur samúð og vin-
semd við fráfall og jarðarför
Jóhanns Straumfjörð
Hafliðasonar
Fyrir mína hönd og annarra
vandamanna.
Valgerður Sigurtryggvadóttir
Henrý eftirlifandi konu sinni
Gunnþóru Gísladóttur og var
hjónaband þeirra mjög ham-
ingjusamt sv* samhent sem þau
voru og ástúðleg.
Einn son eiga þau, Hafliða,
sem er húsgagnasmiður að iðn
og er enn á heimili foreldra
sinna. Um leið og ég með þakk
læti kveð þennan vin minm
hinzku kveðju óska ég honum
góðrar framtíðar í æðri veröld
og bið Guð að vernda hann og
eftirlifandi eiginkonu og syni
huggun sína.
Baldur Snæland.
Kveðja frá sambýlismönnum.
BJÖRN Henry Olsen var fæddur
á ísafirði 12. maí 1906. Árið
1939 fluttist hann til Reykjavík-
ur og var þar síðan að undan-
skildum fjórum árum sem hann
var á Akureyri. Hann lézt á Borg
arsjúkrahúsinu 19. janúar s.l.
eftir þunga sjúkdómslegu og var
því tæpra 62 ára þegar kallið
kom. Okkur sambýlismönnum
hans og vinum, sem vissum
hvaða sjúkdóm hann átti við að
stríða, kom máski ekki á óvart
andlátsfréttin, en þó er eins og
dauðinn komi ætíð á óvart.
Hann hafði gengið til vinnu sinn-
ar hvern dag meðan þrekið ent-
ist af hug og dug og þeirri trú-
mennsku við starfið, og lífið, sem
er aðalsmerki okkar beztu
manna.
Björn Henry ölsen var hógvær
í umgengni og dagfarsprúður, og
fús að greiða götu þeirra sem
örðugt eiga um gang; hann var
vinmargur og vinfastur. Betri
sam'býlismaður verður ekki á
kosinn og þau árin sem við átt-
um samleið og sameiginlegan
hlut að málum, bar aldrei skugga
á, hann lagði ætíð gott til mála
og var einn þeirra manna sem
gott er að hafa kynnzt og átt að
vini.
Við sambýlismenn hans og ná-
grannar, þökkum honum góð
kynni og færum fjölskyldu hans,
konu og syni, hugheilar samúð-
arkveðjur.