Alþýðublaðið - 23.07.1920, Qupperneq 3
ALÞYÐUBL AÐIÐ
3
:: - Vanti yður bifreið, þá gjörið svo vel að hringja í síma 716 eða 880. :: ::
Lífsábyrgðaríélagið iNÐfAIA" b.f.
Kristjaníu. Noregi..
Allsr venjulegar lífstryggingar,
:: barnatryggingar og lífrentur ::
Islandsdeildin
Löggilt af stjórnarráði tslands í desember 1919.
Ábyrgðarskjölin á íslenzku! Varnarþing i Rvíkl
„ANDYAKA“ heíir frjálslegri tryggingarskilyrði og ákvæði en flest
önnur líftryggingarfélög.
„ANDVAKA“ setur öllum sömu iðgjöldf (Sjómenn t. d greiða engic
aukagjöid).
„ANDVAKA“ gefur út iíftryggingar, er eigi geta glatast né gengið
úr gildi.
ANDVAKA‘‘ veitir bindindismönnum sérstök hlunnindi.
Hellusundi 6, Reykjavík.
Helgi Valfrýsson,
(forstjóri íslandsdeildar).
Veðrið í dag.
Vestm.eyjar ... N, hiti 6,2.
Reykjavík .... NNA, hiti 4,7.
ísafjörður .... NA, hiti 6,5.
Akureyri .... NNV, hiti 4,0.
Grímsstaðir ... N, hiti 1,5.
Seyðisfjörður . . N, hiti 6,1.
^órsh., Færeyjar N, hiti 9,0.
Stóru stafirnir merkja áttina.
Loftvog lægst fyrir suðaustan
Færeyjar og hægt stígandi. All-
hvöss norðlæg átt.
Hákon, þilskip, kom inn í
fyrradag hiaðinn fiski. Hafði aflað
þetta á 17 dögum.
Sýslnmannsembættið í Þing-
eyjarsýslu er nú auglýst laust.
Umsóknarfrestur til 1. sept. Byrj-
unariaun 4200 kr. og dýrtíðar-
uppbót sanikvæmt launalögunum,
eöa 5040 kr.
Crift voru í Khöfn síðastliðinn
laugardag ungfrú Anaa Bjarnar-
son sýslumanns frá Sauðafelli og
Morten Ottesen cand. phil. frá
Ytra-Hólmi.
Líftryggingar. Starfsþrótiur for-
eldranna er oft og einatt öll su
»inneign" og framtíðarvon er þau
hafa lagt að grundvelli heimilis
síns. En auðvitað er þetta stopúl
eign, þótt ágæt sé. Áður en varir
getur annar helmingur hennar —
eða jafnvel öli þessi eign glatast.
Lijsábyrgð og örkumlatrygging
bætir mikið úr hættu þessari, þar
eð þá verður ætíð fjárupphæð
nokkur (tryggingarupphæðin) eftir
ti! hjálpar handa þeim, er mist
hafa fyrirvinnu sína.
Jnserat.
Reitir gróa.
(Sléttubönd.)
Reitir gróa, lifnar lund,
* ljósið móa græðir.
Sveitir gióa, bregða blund
blásnar skóga-hæðir.
y.
6iæpsamtepr aðjarir
málara.
Giottð, sem uppi var á 12. öld,
og talið er að lagt hafi grund
völlinn að ítalskri málaralist, ákvað
eitt sinn að mála roynd af kross-
festingu. Loksins gat hann talið
fátækan verkamann á það, með
loforðum um há laun og lausn
að stundu liðitmi, að láta binda
sig á kross, og verða þannig fyr-
irmynd málverksins. Varla hafði
Giotto bundið manninn, áður hann
tók ríting og rak hann í brjóst
verkamannsins, að því búnu mál-
aði hann í snatri angistarsvip og
dauðadrætti veslings mannsins.
Þegar hann hafði lokið málverk-
inu, færði hann páfanum það, sem
hengdi það frá sér numinn, yfir
altarið í kapellu sinni. Giotto
spurði hans háæruverðugheit, hvort
hanra vildi sjá frummyndina. Páf-
inn brást reiður við þessari óguð-
legu spurningu. En Giotto sagði,
að ef hanra fengi syndakvittun,
gæti páfinn fengið að sjá mann-
inn sem myndin væri af. Giotto
fekk aflátsbréfið og páfinn fór
með honum ti! vinnustofu hans,
en þegar hann sá blóðugt líkið,
fyltist hann hryllingi og bræð.
og skipaði að lífláta® málaranni
Skyndilega greip Giotto pensil,
rak hann niður í „fernisolíu" og
strauk honum yfir myndina og
kvaðst því næst reiðubúinn að
deyja. Páfinn varð bæði hryggur
og reiður og hótaði &ð láta brenna
málarann, ef hann málaði ekki
nýja mynd jafngóða hinni eyði-
iögðu. Þá krafðist Giotto skriflegs
aflátsbréfs með innsigli páfa, og
er hann hafði fengið það, tók
hann votan svamp og þerraði
»fernisinnc af máiverkinu. Þannig
hafði hann bjargað lífi sínu, án
þess þó aö frarokvæma það
ómögulega verk, að gera aftur
jafngott roálverk.
Franskur málari, sem var uppi
nokkru seinna, ætlaði eitt sinn að
mála mynd af dauða Milons frá
Crotonas í ljónagröfinni. Hann
gerði samning við mann, vel vax-
inn skjaldsvein, um að hann yrði
fyrirmynd og léti spenna járn-
hringa um hendur sér. Skjald-
sveinninn klæddi sig úr fötunum
og lét binda sig. — ímyndaðu
þér nú, sagði málarinn, að Ijón
ráðist á þig og reyndu að verj-
ast því. En engin list var f fereyf-
ingum skjaldsveinsins; þá leysti
málarinn varðhund og sigaði hpn-
uni á fórnarlambið. Nú urðu hreyf-
ingar og látbragð skjaldsveinsins
eðlilegar og grimd hundsins óx
að því skapi meira, sem maður-
inn varðist ákafar. Myndin varð
meistaraverk, og málarinn gat
gert drenginn ánægðan, þrátt fyr-
ir hræðsiuna og sárin sem hann
hlaut, með því að greiða honum
nógu háar fébætur. r