Morgunblaðið - 20.07.1968, Side 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. JÚLÍ 1968
Hún reyndi eftir megni að
vera kát. En ailan tímann, sem
þau voru að tala um ferðabúnað
og aðra hversdagslega hiuti, var
hún stöðugt - rétt eins og í
leiðslu — að líta á klukkuna, og
horfa á mínúturnar hverfa,
hverja á fíetur annarri.
— Jæja, nú verð ég að fara,
sagði hann snöggt. Elskan
mín, komdu hingað og kysstu
mig að skilnaði.
Hann tók hana í fang sér og
kyssti hana - ekki einu sinni
heldur hvað eftir annað, og hún
kyssti hann á móti. En svo glotti
hann og sagði: — Það er engin
ástæða til að vera að lengja
þetta kvalræði eða hvað, Pam?
Vertu sæl í síðsta sinn. Og á
næsta vetfangi var hann fariíin.
Hún útbjó sjálf fatnaðinn
sinn, að mestu leyti og heim-
sótti Gwen, systur sína í Lond-
on. Gwen var gift víxlara, sem
hafði einusinni unnið í skrif-
stofu föður hennar, en eftir að
faðir hans dó, hafði hann erft
talsvert og sett upp sjálfstæðan
atvinnurekstur. Jack Mason
var viðkunnanlegur maður, exki
laglegur, en vel greindur og
Pam kunni vel við hann. Pam
hafði gaman af að taka eftir þ\í,
að jafnvel framkoma Gwen við
hana hafði breytzt eftir trúlof-
unina. Áður hafði hún fremur
litið niður á hana, eins og gift
kona getur litið niður á unga og
óreynda stúlku, en nú var allt
slíkt horfið úr framkomu lienn-
ar. Því að bæði í félagslegu og
efnalegu tilliti var Pam nú að
verða betur borgið en henni
sjálfri. Ekki svo að skilja, að
Pam kærði sig neitt um félags-
lega eða efnalega upphefð - pað
eina, sem hún kærði sig um var
það, að þessir dagar gætu orðið
fljótir að líða, sem eftir voru
þangað til hún gæti farið til
Hughs.
Pam skrifaði honum með hverj
um pósti - miklar langlokur. Og
samt fannst henni hún aldrei
geta sagt helminginn af því, sem
hún vildi segja. Hugh skrifaði
henni líka alllöng bréf í fyrst-
unni, en smásaman tók þau að
styttast. Samt hafði hún nú eng-
ar áhyggjur af því. Hann hafði
sagt henni fyrirfram, að hann
væri alveg ómögulegur bréfrit-
ari. Og gerði það líka nokkuð
til, úr því að þau áttu að hittast
aftur bráðlega? En svo, einn
morguninn, kom þetta bréf.
Bréfið, sem hreif hana úr draum-
aheiminum og inn 1 heim b)á-
kalds veruleikans og ótrúlegrar
vanlíðanar og niðuriægingar.
8
---------------- >
Pam var rétt bréfið þegar fjöl-
skyldan var setzt við morgun-
verðarborðið, einn miðvikudags
morgun. Það hafðk snjóað um
nóttina, en þó ekki nema lítið.
Pam flýtti sér að opna bréfið.
Hún var alltaf ofspent fyrir
bréfunum frá Hugh, til þess að
geta beðið með að lesa þau
þangað til hún gat verið í ein-
rúmi. En hún hrökk við, er hún
las fyrstu orðin. Hún glápti á
þau, steinhissa og er hún hóf
lesturinn, vissi hún alveg, að
eitthvað var öðruvísi en það
átti að vera. „Kæra Pam“ hafði
Hugh skrifað. Það var áreiðan-
lega eitthvað athugavert við
það. Hingað til hafði það alltaf
verið „Elsku Pam“, eða bara
„Elskan mín“.
Hún flýtti sér að lesa og fékk
sáran verk fyrir hjartað.
„Kæra Pam,
Ég vona, að þú takir þér
þetta bréf ekki alltof nærri, en
ég veit, að þú ert skynsöm og
góð stúlka, og hér er ekki ann-
að að geta en líta á hlutina með
skynsemi og rósemi. í seinni tíð
hef ég verið að hugsa um, hvort
við hæfum í rauninni hvort öðru.
Vitanlega hafði ég mikla
ánægju af þessum vikum, sem
við vorum saman. En heldurðu
ekki líka, að við höfum látið
blindast af spenningnum og
skemmtununum. En hjónabandið
er alls ekki eintóm skemmtun og
glæsileiki.
Heldurðu að við höfum nægi-
lega öflugan grundvöll ástar og
sameiginlegra áhugamála og sam-
úð hvort með öðru til þess að
halda áfram með þetta? Hrein-
skilnislega sagt, er ég alls'ekki
viss um að ég gæti gert þig
hamingjusama. Heldurðu, að það
sé skynsamlegt, að þú farir að
koma hingað, eins og ákveðið
hafði verið? Væri ekki ’ betra,
elskan mín, að þú biðir heima
þangað til ég get komið næst í
fríinu mínu, og þá gætum við
rætt málið betur?
Vi'ð gætum þá ef til vill kom-
izt að því, hvort við elskumst
eins og áður, eða ekki. En í
millitíðinni finnst mér það ekki
heiðarlegt gagnvart þér að
halda þér að loforði þínu. En
vitanlega skalt þú sjálf ákveða
það. Ég bíð eftir svari frá þér.
Þinn einlægur,
Hugh.
Hún las bréfið, ekki einu sinni
heldur þrisvar, áður en hún gat
trúað sínum eigin augum. Vitan-
lega hafði hann tekið nærgætnis
lega til orða, en hitt var greini-
legt, að hann elskaði hana ekki
lengur, og vildi slítá trúlofun-
inni þeirra.
Hún stóð snöggt upp frá borð-
inu og gekk út um gluggadyrn-
ar og út í garðinn. Hún heyrði
óljóst, að móðir hennar kallaði
á eftir henni, en hún svaraði
engu. í bili langaði hana ekki
til neins nema vera ein.
Hún grét ekki. Kannski gráta
menn ekki, ef þeir hafa orðið
fyrir lömun. Og lika eins og hún
væri í þann veginn að kasta upp
Hún kreppti hnefana fast, og
stakk - þeim niður í vasana á
ullarpeysunni sinni.
Hún gekk gegn um garðinn,
út um hliðið og út á veginn.
— Þetta verð ég sjálf að tak-
ast á við, hugsaði hún. Ég verð
að reyna að jafna mig, áður en
ég fer inn aftur. Og ég verð að
reyna að jafna mig, áður en ég
fer inn aftur Og ég verð að gera
það upp við sjálfa mig, hvað ég
ætlast fyrir.
En vitanlega gat hún ekki
nema eitt gert. Það hafði hún
vitað um leið og hún las bréfið.
Hún gat ekki annað gert en
skrifa Hugh og leysa hann
frá loforði hans.Því að það var
sýnilega það, sem hann ætlaðist
til. Formlega séð yrði það hún,
sem sliti trúlofuninni, en raun-
verulega væri það hann. Hún
var dregin á tálar!
Þetta var grimmilegt og
hryggilegt orð, en annað var
þetta ekki. — En ég er þá ekki
fyrsta stúlkan, sem er dregin á
tálar, hugsaði hún með sjálfri
sér. — Og verð líklega ekki sú
síðasta. Reyndu að skilja það,
telpa mín. Þú jafnar þig af
þessu.
En hún trúði bara ekki sjálf,
að svo yrði. Þetta var ofmikið
áfall - ofmikil auðmýking.
Hún yrði að skrifa Hugh. hún
yrði að skrifa honum strax og
gefa honum frelsi. Stolt hennar
þoldi ekki annað. Allt í einu
var kominn á hana mikill asi að
ljúka af þessu bréfi. Henni fann-
st hún ekki geta þolað við fyrr
en það væri komið í póstinn.
Hún læddist inn í húsið, án
þess að nokkur sæi hana og fór
upp í svefnherbergið sitt. Hún
læsti að sér. Þarna var böggull
ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN
VOLKSWAGEN 1600 A
er rúmgóður, glœsilegur
og sparneytinn bíll. A
HEKLA
— Pabbi, viltu lána okkur bílinn — hann má vera í skúrn-
um eftir sem áður.
á rúminu hennar. Það var fatn-
aðurinn, sem hún hafði verið að
viða að sér fyrir giftinguna!
Hún fékk sér papírsörk og
fór að skrifa. Svo lokaði hún
bréfinu, án þess að hafa lesið
það yfir. Hún var hrædd um, að
færi hún til þess, kynni hún að
bæta einhverju við og fara að
biðja hann. Hún gæti til dæmis
farið að segja, að hún elskaði
hann ennþá, og mundi halda
áfram að elska hann, hvernig
sem honum færist við hana.
Hún fann, að hún átti að hata
hann, en gat það ekki. Þótt
undarlegt væri, fannst henni
hún aldrei hafa elskað hann
eins og nú.
Hún læddist út aftur, jafn
hljóðlega og hún hafði komið
inn. Út úr húsinu og að póst-
kassanum á horninu.
— Þá er því lokið, sagði hún
við sjálfa sig um leið og bréfið
datt niður í kassann. Því að
henni fannst veröldin hafa Stanz
að síðan hún missti Hugh. Hún
gat ekki lifað áfram.
Tárin brutust fram í augu
hennar - fyrstu tárin, sem hún
hafði fellt, síðan hún fékk þetta
bréf. Hún gekk heim aftur, álút
og með tárin í augunum.
Hún skildi svo vel á þessari
stundu, tilfinningarnar hjá
særðu dýri, sem skríður inn í
holuna sína til að deyja. Gæti
hún bara dáið!
Hún hitti móður sína á stígn-
um, en hún var að fara í búðir.
— Pam! kallaði hún. — Hvað
er að?
— Ekkert! tautaði Pam. Hún
reyndi að komast inn í húsið, en
frú Harding greip í handlegg-
inn á henni og hristi hana.
— Vitleysa, krakki! sagði
hún. — Vitanlega er eitthvað að.
Segðu mér það strax!
— Ég var áð slíta trúlofuninni
okkar Hugh, sagði Pam, og ætl-
aði varla að koma upp orðunum.
Móðir hennar horfði á hana,
tortryggin.
— Slíta? Þú hlýtur að vera
brjáluð! Og hvernig geturðu
slitið henni, þegar hann er
hvergi nærri?
Pam benti niður eftir veginum.
— Ég skrifaði honum, sagði
hún.
— Þú hlýtur að vera brjáluð,
endurtók móðir hennar. Og svo
varð röddin óvenju hörkuleg og
hún hélt áfram: — En hvernig
stendur á þessu? Þú elskar
hann þó enn, er það ekki?
— Jú, sagði Pam, - en það
skiptir erigu máli Svo bætti
hún við og brýndi raustina: —
Henni er að minnsta kosti slitið,
og það er orðið ofseint að tala
um það.
Frú Harding varð reið. — En
þú hafðir ekkert leyfi til þess
án þess að tala við mig, sagði
hún. — Hver hefur getað komið
þessari vitleysu inn í höfuðið á
þér?.. . Og þegar Pam svaraði
engu, bætti hún við: — Og hugs
aðu þér bara, hvað hann Hugh
20. JÚL.
Hrúturinn 21. marz — 19. apríl
Hafðu augu með smámununum Þú þarft meiri aðstoð í stærri
áformum þínum. Ástamálin ofarlega á baugi í kvöld.
Nautið 20. apríl — 20. maí
Ekki dagur til fjármálaaðgerða Endurskoðaðu fjárhaginn.
Tvíburarnir 21. maí — 20. jún.
Þú ert latur í dag, en færð ágæta aðstoð Bjóddu heim í kvöld.
Krabbinn 21. júní — 22. júlí.
Fleiri koma við sögu þina, en flesta grunar, en farðu leynt með
I það, vertu þolinmóður Ástarmálin ofarlega á baugi er á líður., ,
Ljónið 23. júlí — 22. ágúst.
Hreyfðu þig eins litið í peningamálum, og hægt er Stofnað verð-
ur til nýrra vináttu.
Meyjan 23. ágúst — 22. sept.
Þú skalt gera ráð fyrir því að pyngjan léttist eitthvað, en það
eru fleiri en þú, sem verða fátækari
Vogin 23. sept. — 22. okt.
Skipuleggðu öll þín útgjöld vel Kallaðu f kunningja í kvöld
Sporðdrekinn 23. okt. — 21. nóv.
Vertu ekki að ræða peningamál þín við aðra, en sparaðu Ekki
veitir nú af
Bogmaðurinn 22. nóv. — 21. des.
Þú treystir ekki of mörgum þessa dagana, það verða einhverjar
breytingar á högum þínum, og skalt þú taka því sem að höndum
ber, og berjast ótrauður
Steingeitin 22. des. — 19. jan.
Farðu meira eða minna að ráðum annarra, og vertu nákvæmur,
þér verður þá meira ágengt i verki þínu Hættu snemma að vinna,
rómantíkin er ofarlega á baugi.
Vatnsbcrinn 20. jan. — 18. febr
Þér hættir til að ganga á lagið, eðluhvötin er rík 1 þér, en kann
að rugla skipulaginu. Vertu í góðum félagsskap.
Fiskarnir 9. febr. — 20 marz
Gefðu maka þínum til kynna allt, sem áhrærir fjármálin, þannig
að ekki sé hætt á að annarhvor aðilinn eyði um efni fram Það
gagnar enguma ð vera eftirgefanlegur.