Morgunblaðið - 19.10.1968, Page 24

24
MORGUM3LAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. OKTÓBER 1968
UMBOD
UM ALLT LAND
/k W A TJIACJ ÞINGHOLTSSTRÆTI 2
fl WhM JP 1 B REYKJAVIK SIMI 13404
ALAFOSS
GÓLFTEPPI
19. OKTÓBER
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl
Leitaðu álits hjá vinum þinum seinna í dag. Byrjaðu helgina á
því að gera gott úr misskilningi, er ríkt hefur.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
. Byrjaðu á þvi erfiðasta, því að það verður ónæðissamt seinna í
dag. Imyndunarafl þitt getur orðið upphafið að tilraunum, sem
kunna að leiða til ríkari lífsreynslu þinnar.
Tvíburarnir, 21. mai — 20. júní.
Þetta virðist ætla að verða ósköp venjulegur laugardagur, og
gott að vera heima. Gerðu eitthvað f jölskyldunni til hæfis.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Óvæntir atburðir geta oft verið óþægilegir, en það sem skeður
í dag, getur orðið happadrjúgt seinna. Tilraunir til að hrinda ein-
hverju 1 framkvæmd, eða búa eitthvað til eiga mikinn rétt á sér.
Sökktu þér niður í vinnuna því að allt er að græða.
Ljónið, 23. júli — 22. ágúst.
Ef þú lætur þér ekki standa á sama, getur þú gert mikið úr
þessum degi. Heimilislífið er í blóma. Vertu fylginn þér, það get-
ur skapað þér betri tekjumöguleika.
Meyjan, 23. ágúst — 22. sept.
Athugaðu betur hugmyndir, sem þú færð í dag. Þú getur ekki
haft fullt gagn af þeim strax. Farðu varlega í fjármálum.
Vogin, 23. sept. — 22. okt.
X dag gefst þér fyrst tækifæri til að hugga fólk, sem hefur átt
erfitt. Ef þú sýnir þvi rólega staðreyndirnar, verður þér vel á-
gengt. Forðaztu snöggar breytingar, ef þú getur.
Sporðdrekinn, 23. okt. — 21. nóv.
Ný andlit og allsfkonar tilraunastarfsemi eru hvarvetna. Þú
færð nýstárlegar upplýsingar. Einhver truflun ef á rómantíkinni.
Bogmaðurinn 22. nóv. — 21. des.
í dag skaltu reyna nýjar hugmyndir, en vertu ekki hissa, þótt
fólk þurfi að venjast þeim. Þú getur komizt að einhverju mikil-
vægu, svo að þú skalt byrja að kanna málið. " i
• Steingeitin, 22. des. — 19. jan.
Það er of áhættusamt að vinda sér snögglega í stórviðskipti.
Notaðu helgina heldur til að skipuleggja langt fram í tímann.
Reyndu að fáslfvið eitthvað nýtt. Reyndu að kynnast nýju fólki
í kvöld.
Vatnsberinn, 20. jan. — 18. febr.
Það er gott að ræða málin við fólk sem þú hittir. Þú færð betri
upplýsingar, en þú hafðir búizt við. Gott er að bera saman bæk-
urnar í kvöld við einhverja málsmetandi menn.
Fiskarnir, 19. febr. — 20. marz.
Taktu afsökunarbeiðni vel og kurteislega. Sýndu ættingjum þín-
um ást og umhyggju. Lyftu þér svo eitthvað upp í kvöld.
sem þeir voru að leita að. Og
hún var búinn að vera í leið-
angrinum nógu lengi til þess að
taka þútt í gleði þeirra og sigur-
hrósi.
— Hver fann raunverulega
þennan kuari? spurði Jill
Söndru.
— Enid, sem betur fer. Hann
var neðst í íeirnum langt inni í
hellinum, þar sem lækurinn hverf
ur inn í klettinn. Ef ég hefði
rekizt á hann, hefði hún sennx
lega klórað úr mér augun. Hún
gengur heldur betur upp í starf-
inu sínu.
— Jú, ég hef orðið þess vör.
— Ég vona bara, að ef eitt-
hvað meira á eftir að finnast af
myntum og þessháttar, þá verði
það Enid, sem finnur það, hélt
Sandra áfram. Mig langar ekk-
ert ti'l að láta myrða mig og
rafh/öóur
fyrrr
ÖH viðtæki
Hei Idsaia - smásala
VILBERG &
ÞORSTEINIM
Laugavegi 72 simi 10259
fleygja mér niður í gilið, og láta
Enid taka heiðurinn, sem mér
hefði borið mér réttu.
— Er þarna eitthvert gií?
spurði Jill. — Hvar? Ég sá það
ekki þegar ég var þarna inni.
— Það er svo lanigt inni. Þú
hefur sennilega ekki hætt þér svo
langt. Afskaplega fúlt og drauga
legt. Ég veit ekki, hvernig ég
hef þolað það. Og. ef út í það
er farið, þá veit ég ekki, hvem-
ig ég held út að vera á þessum
andstyggðar stað.
Kannski eru það þessir g'læsi-
legu karlmenn, sem hér eru á
hverju strái? sagði Jilí. — eða
að minnsta kosti einn þeirra.
Hún bjóst Við, að Sandra færi
að hlæja og svara einhverjum
gamanyrðum, en laglega andlit-
ið á henni var alvarlegt. —
Kannski er þetta rétt hjá þér,
elskan. Það gæti verið einmitt
bara einn maður. Til dæmis
hann Oliver. Ég held ég muni
trú'lofast honum Oliver.
— Ertu búin að segja hon-
um það? spurði Jilí.
— Hann hefur orðað það við
mig. Það er nú karlmaðurinn, sem
á að hafa frumkvæðið. Enda þótt
ég búizt við, að hann hafi séð,
að ég mundi að líkindum ekki
hryggbrjóta hann.
— Afsakaðu, mér datt ekki í
hug, að það væri svona mikil al
vara hjá ykkur báðum, sagði
Jill. — En hann yrði ágætis eig
inmaður. Hann er góður í sér og
skilningsríkur, án þess að vera
of mjúkur á manninn, Og ég
held að hann geti líka verið
rómantískur.
— Já, hann hefur öll skilyrði,
sagði Sandra og brosti. — En
hann er nú bara ekki eins lag-
legur og hann Grahám. Þetta
karlmamnlega útlit hans og svo
bláu augun eru afskaplega að-
laðandi. Og að minnsta kosti hef
ur henni Enid okkar fundizt
það fyrir löngu, það er bersýni-
legt. Ég held henni sé illa við
mig, bara vegna þess, að ég var
einhverntíma eitthvað að gefa
honum Graham auga.
— Þetta er sjálfsagt rétt hjá
þér. En það fer nú væntanlega
af ef þú trú'lofast honum opin-
beríega.
— Því treysti ég líka, sagði
Sandra. — Hún hagar sér rétt
eins og hún ætti hann með húð
og hári og það er alveg and-
styggilegt. Og ekki einasta, að
hún eigi Graham, heldur líka
alla fornmenningu í Khálidan
og bókstaflega alla útgerðina
héma.
—Hún er nú glæsileg kona,
sagði Ji'lt, — og auk þess sérlega
fær í fornfræði.
— Æ, vertu ekki að taka
svarí hennar blessuð. Þú stend-
ur mín megin en ekki hennar.
Jæja, við skulum éta dálítið
meira af þessu ágæta súkku-
laði. Það þolir ekki loftslagið
lengi, hvort .sem er. . . . Hún
rétti fram öskjuna. — Þú ert
ekki farin að óska mér til ham-
ingju með hann Oliver ennþá,

c

ccecb

Pl B
COSttR.
— Við'skulum synda lengar, við finnum ábyggilega betri eyju.
bætti hún við og grænu augun
dönsuðu af kæti.
— Þú veizt, að ég óska þér
alls hins bezta, sagði Jill. Og
ég þarf ekki að taka fram, að ég
kann afskaplega vel við hann.
— Já, það er ágætt meðan þú
stelur honum ekki frá mér, sagði
Sandra og hló, og var nú sými
lega komin í gott skap aftur. —
Fáðu þér eitt af þessum með
kruHunni ofan á. Það er ágætis
krem innan í þeim.
— Já, og þau geta þyngt mann
um nokkur pund, sagði Jill. —
Og það er ekki víst, að hann
Oliver yrði neitt hrifiinn af því.
— Honum er aíveg sama um
það, sagði Sandra og af einhverj
um ástæðum skríkti hún glað-
lega. Jill fóiv í tjáld sitt skömmu |
seinna. Hún var næstum sjúk af j
sjálfsmeðaumkun og byrgði höf
uðið í koddanum og grét dálítið
áður en hún gat sofnað.
Næsta morgun hamaðist Jill
við verkin sín og Skammaðist
sín fyrir að vera svona veik fyr
ir. Andrúmsloftið í tjaldstaðn-
um var með léttasta móti, meðan
verið var áð skipa niður dags-
verkinu. Fatlowmanhjónin æt'l-
uðu að fara í hellinn ásamt En-
id og Söndru og sýrlenzka em-
bættismanninum, Stephan átti að
rannsaka lækjarfarveginn við
klettana. Svo ætiuðu þau öll að
koma aftur og fá sér bita. Próf-
essorinn sem gat annars g!eymt
sér var afskaplega nókvæmur
i um allar má'ltíðir. — Heilinn get
I ur ekki starfað án regfulegrar
næi-ingar, saigði hann oft. Daivíð
j lét þess einusinni getið, að for-
! ingja þeirra þætti bara matur
'' góður, en vitanlega kom það í
sama stað niður.
j Jill sneiddi því niður niðursoð-
ið kjöt og haiðsoðin egg og
fyllti föt með döðlum og rúsín-
um, möndlum og smákökum. Þá
gátu allir verið fljótir að matast,
með fingrunum og gátu svo kom-
izt fljótt aftur að verkinu, sem
nú var farið að verða svo spenn-
andi. Þegar Suliman hafði borið
flöskurnar með ávaxatsafanum
og vatninu inn í hellinn, kom
hann aftur og skýrði frá ennþá
fleiri merkilegum fundum þar. —
Margir peningar og drykkjar-
ker og spjót. Og þarna eru líka
steinar, sem kornið var malað
með á gólfinu, sagði Suliman.
—- Kornið? hváði Jill. Það
var næsta ótrúlegt, að korn
skyldi hafa getað vaxið á þess-
ari auðn, en þó mundi hún, að
Graham hafði sagt henni, að
þarna hefði einusinni verið frjó-
samur dalur, allt þangað til jörð
in skalf og klofnaði, svo að
stóra áin hvarf.
Meðan Jill var að leggja á
borðið, kom Oliver inn og hún
færði honum þessar fréttir. —
Já það lá svo sem að, að ég
skyldi þurfa að vera frá verki
með þessa bölvaða lúku mína,
tautaði hann. — Það hefur allt-
af verið minn draumur að lenda
í einhverju sögulegu og fá nafn-
ið mitt nefnt í vísindaritum. En
ég þori bara ekki að eiga það á