Alþýðublaðið - 16.05.1930, Blaðsíða 2

e
▲maiÐBBttttsis
BæjarTÍMnkaiipið.
Hér um áxið komst á sá ósiður,
að nokkrum mönnum, sem höfðu
húsabyggingar með höndum,
héldst uppi að borga verkamönn-
um sínum lægra kaup en goldið
var við' höfnina; par var kaupið
pá 1,20 klst., en i byggingum
komst pað víða ofan í 1,10 án
þess Dagsbmn treysti sér pá til
þess að kippa þessu í lag. Varð
þetta til þess, að Kn. Zimsen
borgarstjóri lækkaði kaup bæjar-
vinnumanna ofan í 1,10, og að.
þvi er hann skýrði frá á bæjar-
stjórnarfundinum í gær, af því
að hann áleit ekki rétt að bær-
inn færi í kapp við bygginga-
meistarana um beztu verkmenn-
ina. Fyrir tveim ámm kom Dags-
brúnarstjórnin lagi á þetta, hvað
byggingavinnuna snertir. Fékst
samkomulág við flesta bygginga-
meistara, en verkfall varð þó við
6 stórar byggingar 2. maí 1928,
en samkomulag komst á sam-
dægurs.
í tvö ár hefir því kaupið alls
staðar verið Dagsbrúnartaxtinn,
nema í bæjarvinnunni.
Hinn 10. apríl síðastl. sendf
Dagsbmn bæjarstjóm áskomn frá
89 bæjarvinnumönnum um að
borga sama kaup og hafa sama
kaffitíma og aðrir atvinnurekend-
ur. En þessu erindi hefir íhaldið
í bæjarstjórn engu viljað sinna,
og hefir visað því frá með þeton
fánýta formála, að þetta yrði at-
hugað um leið og kaup starfs-
manna bæjarins alment yrði tekið
tíl athugunar. Fund eftir fund
Funduiinn
í Vestmannaeyjum.
(Einkaskeyti til Alþýðublaðsins.)
Vestm.eyjum, 15. maá.
Þingmálafundurinn í kvöld var
mjög fjölmennur og fór vel fram.
þingmaður kjördæmisins var til
andsvara fyrir íhaldið. Framkoma
Haralds og Jónasar mjög lofuð.
Fylgi íhaidsins auðsýnilega þverr-
andi, og eru því tímamót fyrir-
sjáanleg í Eyjum. Óskum slíkra
heimsökna árlega.
Eitt slysið enn.
í fyrra dag um kl. 5 síðdegis
voru smádrengir að leika sér að
því að klifa upp flöskupokahlaða
í húsagarði Mjólkurfélags Reykja-
vikur við Hafnarstræti. Eru
pokarnir stórir og búið um flösk-
urnar í hálmi. Var margbúið að
aftra börnum frá að leika sér
þarna, en þvi varð þó ekki af-
[stýrt. Alt í einu koma hörn hlaup-
andi til manna, sem voru að
vinnu inni og biðja þá að
hjálpa dreng, sem hafi orðið und-
ir flöskupokum. Hafði þá hrunið
úr hlaðanum og 7—8 ára drengur
fallið niður og orðið undir pok-
hafa jafnaðarmenn í bæjarstjórn
talað um máiið, en árangurslaust.
Stjóm Dagsbrúnar samþykti því ;
14. maí svo hljóðandi yfirlýsingu,
sem send var borgárstjóra.
„Bæjatstjóm hefir hvað eftir
annað og að því er virðist að
ástæðulausu, frestað að taka á-
kvörðun viðvikjandi málaleitun
verkama nna við bæjarvinnuna,
um að þeir hafi sama vinnutíma
og sé goldið sama kaup og
verkamönnum-hjá öðrum atvinnu-
rekendum. Verði málinu enn
frestað, á fundi þeim í bæjar-
stjórn, er halda á 15. maí, mun
félagið skoða það sem málaleit-
uninni sé neitað og mun haga sér
eftir þvi."
Á bæjarstjórnarfundinum í gær
vildi íhaldið enn þá ekki sinna
málinu, en samþykti tillögu um
að bæjarvinnumenn kysu nefnd
til þess að semja við fjárhags-
nefnd bæjarins. Sýndi íhalds-
meirihlutinn þar fádæma ó-
svifni, að ætla að ganga fram hjá
félagsskap verkamanna, eða með
öðrum orðum Höguðu sér eins
og íhaldið i Danmörku fyrir 40
árum.
Dagsbrúnarfundur verður ann-
áð kvöld, og verður þar bæjar-
vinnukaupið til umræðu, aðallega
um hvernig liaga beri launadeil-
unni við bæinn, því Dagsbrún
víkur í engu frá auglýstum kaup-
taxta félagsins, og mun kalla í
verkfall að minsta kosti alla full-
vinnandi menn, er hjá bænum
um. Meiddist hann mjög mikið á
höfðinu. Brákaðist höfuðkúpan og
einnig blæddi honum mjög. Eng-
inn fullorðinn var við staddur
þegar slysið vildi til. Undir eins
og fullorðnir menn komu til var
drengurinn borinn til læknis.
Morguninn eftir gat drengurinn
fyrst talað. I morgun leið honum
heldur betur en áður. Hann er
sonur Ólafs Eyvindssonar, starfs-
manns í Landsbankanum.
Hvenær verður bætt úr hinni
brýnu þörf fyrir leikvelli, þar sem
jbörnin í Reykjavík geti leikið sér
óhult? Á að bíða eftir þvi, að
enn verði nokkur slys i viðbót
áður en það sé gert?
Harmoaibsleikararnir
Gellin og Borgström léku I
annað sinn í Gl. Bíó í gærkveldi
fyrir fullu húsi. Skráin var lík-
ust því að hún væri fyrir hljóm-
sveit, og voru áheyrendur vissu-
lega stórum undrandi á því,
hvaða hljóma þeim félögum tókst
að seiða fram úr þessum hljóð-
færum, sem hér á landi eru
reyndar svo gamalkunn. Menn
sannfærðust nú um, að góðar
harmonikur eru hreint ekki eins
ófullkomin hljóðfæri og menn
hafa haldið; þær hafa t. d. þaim
mikla kost fram yfir stofuorgel,
sem líka eru fjaðrahljóðfæri, að
það er hægt að ná úr þeim miklu
fullkomnari áherzlum og hljóm-
falli. I>að sást, að þeir G. og B.
hafa ekki að eins náð undra-
verðri leikni á harmoniku, held-
ur hafa þeir einnig fengið tón-
listamentun, sem kemur þeim að
góðu haldi. — Af viðtökum á-
heyrenda má ráða, að langt sé
frá því að menn hafi fengið sig
fullsadda á þessum leik.
X.
Bifreiðaslysið i fyrradae
og oknreglumar.
Þá er skýrt var frá bifreiðar-
slysinu, sem varð hér í Reykjavík
í fyrra. dag, þegar bifreíðin rann
á drenginn, var þess getið, að
menn, sem voru þar nærstaddir,
sögðu svo frá, að bifreiðin hefði
verið skökku megin á götunni.
Þetta reyndist og hafa verið
þannig. Hefir blaðið fengið upp-
lýsingar þar um frá lögreglustjór-
anum. Sá, sem bifreiðinni stýrði,
hafði tekið bifreiðarstjórapróf
þremur dögum áður. Reyndist
hann ekki hafa numið ökuregl-
urnar svo sem skyldi, og telur
lögreglustjóri það ekki vera eins-
dæmi um þenna mann af þeim,
sem lúka bifreiðarstjóranámi.
Segir lögreglustjóri, að oft virð-
ist ekki vera lögð nægilega mik-
il áherzla á að kenna þeim öku-
reglurnar nógu vel og brýna fyr-
ir þeim að fylgja þeim.
Auðvitað var langt frá þvi, að
bifreiðarstjórinn æki viljandi á
drenginn, en hann hefix ekki gætt
þeirrar nauðsynlegu varúðar að
vera tilbúinn að hamla þegar
hann beygði þarna fyrir horn.
Auk þess hefir honum fatast
stjórnin þegar hann sá drenginn
fram undan bifreiðinni, svo að
hann hamlaði ekki.
Að vonum tekur manninn það
sárt, að svona slysalega vildi til,
og sjálfur hefir hann orðið fyrir
miklu tjóni af þessum sökum.
Hann var að byrja atvinnustarf
og hafði keypt sér nýja bifreið.
Svo fer þegar í stað eins og nú
var frá sagt, og hann missir öku-
skírteinið. Það er eðlileg afleið-
ing þess, að ökureglunum er ekki
fylgt og slys verður af.
. Hér í Reykjavík hafa um 100
bifreiðar bæzt við á einu ári,
síðan í fyrra vor, mikið af bif-
hjólum og fjöldi annara reiðhjóla.
Umferðin eykst afar-mikið.
Það er því rnjög naúSsynlegt,
að umferðareglunum sé fylgt.
Sérstaklega verðúr að leggja
mikla áherzlu á að enginn stjórni
bifreið nema hann sé orðinn leik-
inn í að fylgja ökureglunum út
í æsar.
Sftntt vorbréf.
Höfn, 22. apríl 1930.
„Svo ert þú komið, syngjandS
vor, með sólina og ylinn." Já,
vorið er komið, en sólin og yl-
urinn er enn þá af skomum
skamti. Það dundi haglél á hús-
þökunum í dag, en sóiin ruddíl
sér sem snöggvast gegnum skýira
og bræddi þaU, — breytti hagl-
inu í frjóvga dögg.
Páskahátíðin — upprisuhátíðint
er tun garð gengin. Öll náttúr-
ah ris nú af vetrardvala sínum,
Lífið hefir sigrað hina löngti,
dimmu vetramótt. Hvar sem litið
er, hvar sem farið er, vakna nm
blóm og jurtír til lífsíns — til
unáðs öllu því, sem lifir og hxær-
ist. Er nokkur hátíð unaðslegri ertt
upprisuhátíðin, þegar náttúran
leysást úr læðingi vetrax og myrk-
urs. Fuglakliðurinn yfirgnæfir
skröltið og hávaðann af götunum.
Öll náttúnyi syngur gleði-
söngva, mennirnir syngja með,
Inni frá háum, hvelfdum kirkju-
byggingum leggur óminn af lof-
dýrð mannanna, hin þýða rödri
orgelsins stanzar mann, vekur
minningar frá löngu liðnum tfrna,
mýkir, kallar fram úr djúpft
mannssálarinnar það bezta, sem
hún hefir að geyma, — það bezta,
sem hún hefir að bjóða.
Ég minnist hér kvæðis eftir
Gest Pálsson. Sumaroísur heitir
það. Einhver sú fegursta vorbæn,
sem ég minnist að hafa lesið,
Þar er svo:
Sumarið blessaða, signdu uú alia;
sveipaðu lífhjúp hvern einasta
mann,
reistu hvert mannstrá, sem rétt
er að falla,
reistu hvern fátækling, blessaðw
hann.
Vermdu hvert hjarta, er
lífsþreytan lýr.
Ljómaðu bjartast þar aumingúm
býr.
Nú er því tími að vinna og vaka
verk sinnar köllunar dýrmæt og:
skýr,
tími að líkna þeim lífshríðir
Þjaka,
látum nú sjá, hvað vor mannást
er dýr.
Þú nývaknaða vor! Berðu rétt-
lœtí, yl, frið og gleði í instu
djúp hverrar þeirrar mannssál-
ar, er erfiði og þungi vetrardags-
ins er við að sliga. Þú litli fugl í
Syng þú kjark og dáð í hina
börkuðu hönd, að hún fái mátt
til stórvirkja, syng þú lífsgleð-
ina — upprisugleðina - í sál
hinna þjökuðu, að þeir reisi sig
og vakni til dáða við sól upp-
risunnar — lífsvakans mikla.
Þorf. Kr.
Þórbergur Þórðarson
för utan í gær með „Lyru“.
Ætlar hann að verða á rithöf-
undafundi í Osló.
vrnna.