Morgunblaðið - 03.08.1969, Síða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. ÁGÚST 1069
Óskar Mar
yfirverkstjóri í steypuskála
Gu'ðmundur Ingvarsson
vinnur við móttöku á áli
Haukur Eiríksson: vinnur við
álsteypu og ofnagæzlu
Sigfús Svavarsson:
— færir álið milli skála
Bjami E. Einarsson:
vinnur við móttöku á áli og
ofnagæzlu.
Grettir Jósefsson og Magnús Lárusson starfsmenn í kerskála
Erlingur Leifsson og Gúnther Pototschnigg.
Hvemig fellur svo íslending
um að starfa í álverksmiðju?
Er þar ekki allt fullt af eitr-
uðu gasi og reyk? Þetta eru
spumingar sem oft heyrast og
fyrir skömmu var Ingvar Páls
son verkfræðingur beðinn að
svara þeirri spurningu í útvarps
þættinum „Spurt og svarað“,
hvort það væri rétt að fjöldi
manna hefði sagt upp starfi eft
ir að verksmiðjan tók til starfa
vegna þess hvað vinnan væri
sóðaleg og aðbúnaður illur.
— Ég var alveg undrandi á
þessari fjarstæðu, sagði Ingvar,
— Mér hefur virzt að hljóðið
sé gott í mönnum og að þeir
kunni vel við sig hérna. Auð-
vitað er þetta mjög ólíkt þeim
störfum sem þeir hafa áður unn
ið að, en það er alveg óhætt
að segja það að mannskapur-
inn hér hefur verið mjög áhuga
samur og samstarfsfús. — Já,
þetta er úrvalsmannskapur,
sagði Ingvar til áréttingar.
Og til þess að heyra hvað
mennimir hefðu sjálfir að segja
lögðum við leið okkar fyrst nið
ur í kerskálann og síðan í
steypusalinn. Hvergi gátum við
greint hinn margumtalaða reyk
og óvíða hefur maður komið inn
á jafn snyrtilega vinnustaði.
Gott samstarf
verksmiðjustjórnar
og starfsmanna:
Þorleifur Markússon verk-
stjóri í kerskála sagðist hafa
hafið störf hjá ISAL árið 1967
og þá farið á námskeið erlend
is.
— Þetta námskeið tók 16 mán
uði, sagði Þorleifur, — við vor
um lengst af í Sviss, en einnig
fórum við til annarra landa og
skoðuðum verksmiður sem em
svipaðar að stærð og álverk-
smiðjan hér verður.
— Hvað starfaðir þú áður?
- Ég er menntaður vélvirki
og starfaði sem slíkur hjá Síld
arverksmiðjum ríkisins. Það sem
aðallega réði því að ég fór í
þetta starf, var að ég vildi
vera sem næst heimili mínu, en
ég er búsettur í Hafnarfirði. Og
ég hef sannarlega ekki séð eft-
ir því að fara út í þetta. Starfið
er fjölbreytilegt og skemimtilegt
Samstarfið er einnig mjög gott
milli verksmiðjustjórnarinnar
og starfsmannanna.
— Hvað ert þú verkstjóri
yfir mörgum mönnum hér?
— Þeir eru fjórtán á dag-
vaktinni, en 6 á nóttunni. Hér.
vinnum við sjö vaktir eins í röð
en höfuim síðan frí í þrjá sól-
arhringa og byrjum þá á ann-
arri vakt.
Vélstjóri og sjómaður
I kerskálanum hittum við þá
Gretti Jósefsson og Magnús
Lárusson. Báðir byrjuðu þeir
störf í verksmiðjunni 16. júní
s.l. Þeir létu vel af starfinu,
sögðu að þetta væri fremur létt
og skemmtileg vinna. Aðspurð-
ir um fyrri störf, sagðist Magn
ús hafa verið í vélskólanum í
vetur og hafa lokið þaðan prófi
í vor, en Grettir sagðist hafa
stúndað sjóinn frá fermingar-
aldri. Samanburð á sjómennsku
og verksmiðjustarfi vildi Grett
ir helzt ekki ræða, en gaf þó
í skin, að hann væri enn tölu-
verður sjómaður í sér. — Mað-
ur þarf að prófa eitthvað nýtt,
sagði hann.
Skiptir um kolaskautin
Rúnar Agnarsson, ungur
Reykvíkingur, hefur það verk
efni að skipta um kolaskautin.
Um skautin þarf að skipta á
24 daga fresti og í hverju keri
eru 24 skaut, þannig að skipt
er um eitt skaut á dag. Rúnar
sagði að dálítið væri heitt við
þetta starf, en samt ekki veru-
lega til baga. Rúnar starfaði áð
ur sem vörubifreiðarstjóri hjá
Jöklum h.f. og kvað þetta starf
sízt verra en aksturinn.
Líkar vel:
Tómas Grímsson kvaðst hafa
starfað við byggingu á ker-
skálanum s.l. sumar og sér hefði
fallið það vel að starfa í
Straumsvík, að hann hefði
ákveðið að sækjia þar um vinmiu
í verksmiðjunni. — Ég var áð-
ur mest til sjós, sagði Tómas,
— en mér finnst gaman að
vinna héma. Ég er hér við ál-
töku, þ.e. vinn við að taka ál-
ið úr kerjunum og koma því
inn í steypuskálann.
Glímum við ýmsa
erfiðleika
Oskar Mar er yfirverkstjóri
í steypuskálanum. Hann byrj-
aði að vinna hjá ISAL. 1 sept-
ember 1967 og var einn þeirra
er fór á námskeiðið í Sviss.
Óakar sagðist áður hafa starf-
að hjá Eimskipafélaginu og ver
ið þair vélstjóri á skipum. Það
sem ráðið hefði úrslitum að
hann sótti um þessa vinnu,
sagði hann vera það, að han.n
hefði langað til að vinna í landi
— Það er gaman að stairfa að
þessu alveg frá byrjun, sagði
Óskar Mar. — Vitanlega höf-
um við þurft að glíma við
marga byrjunarörðugleika, en
við reynum að sigrast á þeim
með samstilltu átaki.
— Er þessi verksmiðja eins
og þær sem þið skoðuðuð er-
lendis?
— Þessi er til muna nýtízku
legri. Ég hef enga álverksmiðju
séð sem er fullkomnari en
þessi, okkur hafa verið fengin
í hendur öll þau fullkomnustu
tæki sem nú er völ á. Auðvit-
að er svolítill annar bragur á
þessari verksmiðju og þeim sem
við kynntumst úti. Hér eru all-
ir mennirnir óvanir að fást við
slík störf og tekur það vitan-
lega sinn tíma að kenna þeim
störfin og þjálfa þá til þeirra.
Öðru vísi en
málningarvinnan
Guðmundúr Ingvarsson mál-
arameistari úr Hafnarfirði starf
ar við móttöku á áli og álsteypu
í steypuskálanum. — Mér lík-
ar þetta starf ágætlega, sagði
Guðmundur, — en það er nátt-
úrlega gjörólíkt því að mála.
En atvinnuhorfurnar voru held
ur daufar og því valdi ég þenn
an kostinn. Hór erum við fast
ráðnir og í því* felst vitanlega
mikið öryggi.
Það koma tarnir
Við spurðum Bjarna E. Ein
arsson hvort þetta væri ekki
fremur róleg vinna, og svaraði
hann því til, að það væri mis-
jafnt. Öðru hvoru kæmu tarniir
og þá hefðu menn meira en
nóg að gera, en svo væri ró-
legra á milli. Bjarni starfaði áð
ur hjá sænska verktakafyrir-
Framhald á bls. 26
• Skemmtilegt að fylgjast með frá byrjun.
-— Ágæt og þrifaleg störf, og ánægjulegt
samstarf verksmiðjustjórnar og
starfsmanna.
Starfsmenn í á Iverksmiðjunni
Þorleifur Markússon verkstjóri
í kerskála
Tómas Grímsson:
— Vinnur við áltöku
Bragi Antonsson lyftaramaður
Myndir
Kunar Agnarsson
— Skiptir um kolaskautin.