Morgunblaðið - 10.08.1969, Side 10

MORGUNBiLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. ÁiGÚST 11969
Sölvi Betúelsson við vinnu sína í f jörunni á Hesteyri.
Hann lifði uppgang
oghrornun byggðarlagsins,
þessi seigi, fámáli gamli
hreppstjöri og yfirgaf
byggðina síðastur.
SIÐASTI
MOHÍKANINN
JT
I
SLÉTTUHREPPI
„SÍÐASTI Möhlí!kiatnii!nin“ í Slétlíu
hreppi. Það heiti má vel hafa
uim Sölva Betúelason á Hest-
eyri, síðaista hireppstjórann í
Sléttulhreppi — „síðasta allt“,
eins og hann orðaði það sjáli-
ur, því hann og kona hans
fluttust síðust brott úr byggðar
laginu 1. nóvember 1952. Og
það á efldki illa við að líkja
honum við síðustu raunveru-
legu indíánahöfðingj ana, þess-
um aldna, fámála, seiga manni,
sem hefur lifað uppgang og vel
'gengni síns fólks og síns byggð-
aidags og líka hrörmurr og enda
lök þess, án þess að bogna.
En Sölvi Betúelsson og kona
hans, Sigirún Bjarnadóttir, eiga
enn gamla húsið sitt á Hesteyri,
þar sem Sigrún ólst upp, og
Sölvi hefur komið þar á hverju
ári síðan þau fluttiust til Bol-
ungarvíkur. — Ég kem til að
líta á kofana. Maður heifur gam
an af því að láta þetta líta vel
út, segir hann til skýringar við
einn blaðamanna Morgunblaðs-
/ins, sem í sumaxleyifinu bar að
landi á Hesteyri, meðan Sölvi
og Sigrún voru þar.
Um leið og stigið er á land,
sést að þar hefur snyrtimenni
koimið við sögu. Um það er
Hesteyri ólík flestum yfirgefn-
um stöðum. Þar er ekkert drasl
að sjá hvorki í fjörunni né
gömlurn húsagrunnum. Þau
hús, sem ekiki hafa vérið flutt
á brott, eru máluð og snyrti-
leg. Eigendur koma þar oft á
sumrin og halda þeim við. í
þorpinu voru áður 17 hús, fyr-
ir utan braggana fyrir aðkomu-
fól'kið á síldarstöðinni, segir
Sölvi. Það voru góð hús úr
vönduðum norskum viði, flest
flutt inn af Norðmönmum á sín-
um tíma og mörg hafa veirið
flutt til annarra staða. Nú eru
8 hús eftiir, sem ýmsir eiga. Tví
lyfta laeknishúsið á t.d. Högni
Björnsson læknir, en fósturfað
ir hams, Jón Þorvaldsson var
héraðslaaknir á Hesteyri frá
1901—33. Skólahúsið eiga tveir
sjómenn úr Bolungarvík, Einar
Guðmundsson og Vagn Hrólfs-
son og eru þair oft með stórar
fjölslkyldur sínar á suimrin, en
slkilja annars eftir opið hús og
gestabóik, þar sem gestir eru
boðnir velkomnir. Áttu þeir fyr
ir það þakkir í þetta sinn, er
ferðafóllk með allan sinn farang
ur blautan, bar að garði. Pétur
Péturs'son, netagerðarmaður og
trillueigandi, var þarna stadd
ur í sínu húsi ásiaimt Albertínu
konu sinni og dóttursyni. Trill
ur þeirra Péturs og Sölva vögg
uðu á sjónum fyrir framan og
nýmálaður árabátur í fjörunni,
svo það var síður en svo eyði-
legt þessa stundina.
Sölvi man tímana tvenna.
Hann fæddist á Hesteyri fyrir
78 árum, en fluttist þaðan á
þriðja ári með foreldrum sín-
um til Hornvikur.
— Um það leyti voru bara
tveir tortfbæir hérna á Hesteyri,
Heimabær og Langivöllur, seg-
ir Sölvi. Baðstofurnar voru
stórar og það voru tvíbýli í báð
um. Foreldrar mínir bjuggu svo
í Höfn í Hornvík í 40 ár, en
fiuttust síðan til Önundarfjarð
ar.
— Þú hefur þá alizt upp í ná
grenni við Hornbjargsvita, enda
varstu kunnur sigmaður.
— Já, það var mikið sigið í
bjargið, enda fór eggjataika vax
andi, þegar slkapaðist markað-
ur fyrir eggin annars staðar en
á heimilunum. Með komu vél-
bátanna fengum við markað
fyrir þau á ísafirði. En ekki