Alþýðublaðið - 27.07.1920, Page 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Knattspyrnumót Rvikur.
í kvöld kl. 87« keppa:
Fram og- Víkingur.
Allir út á völl!
Fundur
verður haldinn í »Ökufé!agi Reykjavíkurc í kvöld kl. 8 síðd. í húsi
Alþýðufélagsins við íngólfsstræti. Áríðandi að allir ökumenn mæti.
Til umræðu verður kauphækkun fyrir hesta, heykaup í sumar o. fl.
Stjórnin.
Mótekja Reykjavikur
selur mó og flytur heim til kaupenda fyrir 80 kr. tonnið, á meðan
:: ekki þarf að flytja móinn í byrgi, en síðar hækkar verðið. ::
:: :: Borgun greiðist við pöntun. :: ::
Skrifstofa mótekjunnar er i Tjarnargötu 12.
(Skrifstofa bæj*rgjaldkera). — Sími 819.
Til Yióskiftavina vorra.
Á meðan gengi á enskum peningum er svo hátt,
reiknutn vér flutningsgjöld trá, íslandi til Bretlands
í krónum, en ekki í Shillings, og verður þá
sama flutningsgjald til Bretlands og Kaupm.liafnar.
H.f. Bimskipaiólag- íslands.
Xoli konnngnr.
Eftir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erjðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
V.
Þegar þessu var komið i kring
fóru þeir á eftir manngrúanum.
Hann hafði numið staðar fyrir
framan eitt af húsum félagsins,
og er þeir nálguðust heyrðu þeir,
að verið var að halda ræðu. Þeir
heyrðu það á málrómnum að það
var kvenmaður, en þeir sáu ekki
hver hún var. Alt í einu þreif
Hallur í handlegg Jerrys. „Það er
Mary Burke“.
Það var hún, og engin önnur.
Þeir brutust áfram til þess að
heyra hvað hún sagði. Hún hreytti
einni setningu úr sér í einu, og
fólkið æpti á eftir.
„Hver gerir verk ykkar, ef þið
viljið ekki vinna þau?“
„Enginn".
„Hver getur gengið í silki og
kniplingum, ef þið neituðuð því
að vera þrælar?*
„Enginn“.
„Mundu þeir fara sjálfir niður í
námuna og höggva kol?“
„Nei, neii“
„í silkinu og kniplingunum?"
„Ha, ha, hal“
„Bara að þið væruð samtaka,
yrðu þeir að koma og biðja ykk-
ur á knjánum að fá að ganga að
kröfum ykkar. En þið eruð rag-
geitur, og þeir þekkja ragmensku
ykkarl Þið eruð svikarar — þið
látið múta ykkur! Þeir limlesta
ykkur, þeir fara með ykkur eins
og þeim sýnist, og svo aka þeir
burtu í einkaeimlest sinni, og láta
vopnaða bófa um að trampa á
ykkur. Hvað ætlið þið að þola
þetta Iengi?“
Öskrin í manngrúanum berg-
máluðu niður eftir götunum og
köstuðust aftur frá fjöllunum.
„Við þolum það ekki lengurl
Við gerum það ekki lengur!“
Karlmennirnir steyttu hnefana,
konurnar æptu og jafnvel börnin
öskruðu blótsyrði og formælingar:
„Við berjumst! Niður með þá!“
„Ágætt! Myndum þá félagl
Verum samtaka og krefjumst
réttar okkar. Og ef þeir neita
okkur, þá vitum við hverju við
eigum að svara, við svörum —
við hefjum verkfalll“
Ópin bergmáluðu um allsn dal-
inn. Mary hafði hitt naglann á
höfuðið — orð, sem gerði þau óð!
í mörg ár hafði þetta orð ekki
verið sagt hátt í Norðurdalnum.
Nú læsti það sig áfram eins og
eldur í sinu. „Verkfall!" Margir
skildu ekki hvað ræðumaður sagði,
en þeir skildu hreyfingarnar, og
raddblæinn. Og allir þektu orðið
verkfall.
Alþbl. er biað allrar alþýðu!
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ölafur Friðriksson
Prentsmiðjan Gutenberg.