Morgunblaðið - 15.10.1969, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1S. OKTÓBER 1960
19
Alfreð Lilliendahl
ritsímavarðstjóri
Siglufirði — Kveðja
kallaður, af öllum sem þekktu
hainn, var glaðsinna og fylgdi
honum alltaf hressandi blær
hvar sem hann fór.
Siglufjörður hefur misst einn
af sínum beztu sonum og lands-
síminn einn af sínum allra beztu
starfskröftum og mun seint fyll-
ast í það skarð.
Hann tók ástfóstri við Siglu-
fjörð og fólkið sem þar býr, og
vann honum vel öll sín mann-
dómsár. Og veit ég að hans er
sárt saknað af öllum bæjarbú-
um. Rödd hans til sjófarenda,
um tugi ára, er þögnuð, og munu
margir sjófarendur sakna þess
að heyra ekki lengur hina ró-
legu og traustvekjandi rödd
hans í loftskeytastöðinni í Siglu
Fæddur 14. ágúst 1909.
Dáinn 25. september 1969.
Til þín ég, Drottinn, huga hef,
er harmar lífs mig þjá,
og bið af hjarta: huggun gef
mér himni þínum frá.
Mig örmum kærleiks veikan vef
og vota þerra brá,
kom, athvarf mitt, og ei við tef,
mimn anda lát þig sjá.
Ó lát mig feginn fagna því:
Þeir fá, sem ég hef misst,
nú horfinn séð öll harmaský
í himna sælli vi3t,
og dýrðarljóma uppheims í
hjá englasveit þar gist,
sem ándans framför æ er ný
um eilífð fyrir Krist.
Það kom mér mjög á óvart er
ég frétti andlát vinar míns Al-
freðs Lillendahls, en hann lézt
á Sjúkrahúsd Akraness 25. sept.
sl. Alfreð var fædduir 14. ágúst
1909 á Vopnafirði. Foreldrar
hans voru Ágústa og Carl Jó-
hann Lilliendahl kaupmaður. Þau
fliutt árið 1931—1932 og var ráð-
var enn í æsku, hann hóf störf
hjá landsímanum 1925 er hann
gerðist sendisveinn á Akureyri.
Til Siglufjarðar mun Alfreð hafa
flutt ái'i'ð 1931—1932 og vair ráð-
inn þar sem símritari, þótt ungur
væri, vegna sérstaks álits sem þá
verandi póst- og simistöðvarstjóri
í Siglufirði, Otto Jörgensen hafði
á hinum unga manni.
Og þar hefur Otto Jörgensen
séð fram í tímann, því Alfreð var
mjög fær í sínu starfi, og vin-
sæll varð hann svo af bar í starfi
sínu, og utan þess .Alfreð kvænt
ist árið 1940 Ingunni Steingríms-
dóttur frá ísafirði, glæsilegri og
góðiri konu er reyndist manni sín
uim og börnium hin ágætasta kona
og móðir. Hennar nauit ekki
lengi við, því hún lézt á bezta
aldri 1961 og varð mikill harm-
dauði, og held ég að Alfreð hafi
aldrei borið sitt barr eftir þann
missi.
Börn þeirra eru Steingrímur
prentari, kvæintur Jóhönnu Jóns
dóttur frá Ási í Hegranesi, bú-
settur í Keflavík. Karl Jóbann
prentari, kvæntur Sigrúnu Árna
dióittuir fná Akraraesi, búsiettur á
Akranesi, og Kristjana Jóhanna
sem aðeins er 15 ára gömul. Al-
freð kynntist ég á unglingsárum
mínum, er ég var sendisvein.n
hjá landssímanum í Siglufirði.
Vinsælli yfirmann held ég að vart
hefði verið hægt að hugsa sér.
Hanin kom fram við sendisvein-
ana sem jafningja sína. Þó báru
þedr mikla virðingu fyrir honum.
Það var eins og sérstakur heim
ur innan símstöðvarinnar á þeim
árum og oft var glatt á hjalla og
var Alfreð áberandi hrókur alls
fagnaðar og geymi ég margar
góðar mininingar frá þeim árum.
Alllfreð bynjaiðii sjiállfur sem semidi-
sveinn og hefur ákilið okibur
umiglinigania betuir þess vegna.
Og þótt hann hækkaði £ tign
steig það honum ekki til höfuðs.
Aldi eins og hann var ævinlega
firði. Þau munu vera orðin mörg
skipin og bátamir, íslenzk og
erlend er hann hefur leiðbeint,
og ekki ólíklegt að það séu ófá
miannslífin er bjargazt hafa
vegna árvekni og samvizkusiam-
legirar þjónustu hans um tugi
ára.
Ég þakka þér Aldi, þína löngu
og góðu vináttu við mig frá því
að ég kynnt'ist þér fyrst. Þú varst
göfugur og góður drengur og er
þín nú sárt saknað af samstarfs-
fólki, ættingjum og vinum, en
sárast er þín saknað af ungri dótt
urinni og sonunum tveim, sem nú
hafa séð á bak bæði móður sinni
og föður löngu fyrir tímann.
Vertu sæll góði vinur, guð
blessi þig.
Börnum hans, Steingrími, Karli
og Kristjönu, systkinum hams og
öðruim ættingjum votta ég mína
innilegustu og dýpstu samúð, og
bið guð áð styrkja þau í þeirra
þungbæru sorg. Látinn lifir. Það
er huggun harmi gegn, og fagr-
ar minningar um góðan föður og
vin, miunu að lokum lœkna hin
djúpu sár.
Blessuð sé minning hans.
Karl Einarsson.
Páll Jónsson járn-
smiður — Minning
Ragnhildur Einars-
dóttir—Minningarorð
Fædd 25. o-kt. 1885.
Dáin 3. ágúst 1969.
ÞAÐ hafuir direigiat fyriir mér
lemiguir ©n ætfllaið vair aið biirtia
nökikuir miininlimgaroirð uim Raign-
Ihiiflidi Einarsdóttuir fná Smyrlia-
bjiönguim í Suiðiumsveiiit, sem amd-
.aiðist þamin 3. ágiúst sl. á effiMlhiedm
iffidniu Gruinid. Hún vatr fædd Ihdnm
25. olkt. 1885 aið KáMafeffiisistað.
Foineffidinair (hemimair vonu þau Eiin-
ar Gísllasioin oig Inlgiþjörg Jóms-
dóttir, er bæðii voru þá vinlniu-
bijiú hjiá séna Jólharani Kniút Bene
diktssyni sófkniampreisitá á KéMa-
fellsstað, sem vair faiðiir ihininiar
þjióðlkuimniu komiu, Ólafíu J6-
haminisidióittluir.
Er Raginlhiffidlutr vair tæpflleiga
tveggjia ána, eða þanm 9. miaí
1®87, dinulkkniaiði fiaðlir heintniar
1 Hálsaiós ásamt þnem sveiltuimg-
uim súraum, þeim Bjiainnia Gísffia-
syni bómda á Uippsiöíllum, 55 áina,
Jóni Haffilssymd vininiuimiainmá é
Smyirilabjönguim, 41 árs, og Jómi
Jónssymi vinmiuimiainini í Hiest-
gerðlií, 2:5 ára.
í þaran tíð þelkktuisit ókfki
dldkniastyr'kir ©ða 'barmismleðliög.
Það miá því geta sér til um þá
anfiðu aiðstöðu sem móðiiir Ragn-
ihildiar átti vilð a® stríða. Heyrt
heif ég að mióðinsyiStir Ragnlháffid-
air, sem búsett var úit á Síðlu,
V-Skaftafleffilssýliu Ihafli boðizit tií
aið taka toaima í fóstuir, ©n mránraa
hafli onðlið úr efmiduinluim, Hiúm
ófllst svo upp á öðruim bæ á
Síðluminá, og oft við miiðuir igóða
aðbúð.
Árið 1910 fflluttist Ragnlhildur
alfltuir í Suiðursrvedlt. Var toúm því
næst í vist hjá ’floreldriuim miíin-
um á KáffiflafleHisstað, síðain divald-
izt húin uim miatnga ára ákeið aiust
uir á Mýiiuim og Nestjuim, uinz
toiúm árið 1929 beimuir toúm til mín
að KálfaifeMisstað, hvar (hún
dvalidi samflieyitt till ánsáms 1.943.
Ragnlhiiffidlur staðlflasti affidnei ráð
siitt, em sorn ©igniaðist toúm, Karffi
Ágúsit Bjarmiason, f. 18. ágúst
11919, séinstafcan ©finiiisimiainm, raú
bónidla á Smyirffiabjiönguim, sem
kværatur er Hallidónu Jómisdóftlur
og eiga þau tojón sjiö ©flniiffileg
börm. Á toeimiM þeinna dvaffidist
Ragnlhildluir að miestu, «ftir að
toúin fór firá mór, og tojá þeiim
(hjóniuim nauit hún .góðnar um-
hyiggju og ástriílkis. — Ragnlhiffid-
ur var einffiæig tnúlkoraa, ©kíki isizrt
■efltir að hún auðgaðist af llíifs-
reymzliu. Þarugað sótti (hún styrik
í ©nfiðfljedlkiuim, seim lífið laigði
hieninii á ‘hierðar.
Ragnlhildlur var sfcíæffieilkslkona,
skemmltiffieg í viðnæðum, toaifði
yradi iaif kveðslkap og var mjög
vefl. toieimia í þeim ©fln/um, svo Qg
öðtnum fróðffieik. Riagmlhilidur var
frábær dugniaðairfkiona að hvaðia
stamfli sem toúm igiefklk, áhuigi bemm
ar 'Og vin/niuigffieði var svo nrilkil,
að sagjia miátti að stbnafið væri
hemind lífsniauitn aflflia ævi. Hún
viffidi akfci lalðaimis vinmia öðnum
sem miest, toeidlur eininiig sem
bezit. Mleiri Skyffiiduinæfcmá, árvðkmi
og Ihúsíbónidialhoffiiuista igetuir VÍSt
varffia þelklkst. Hún var og einlkar
taeinfliag í verikum símuim. 9©init
miuinlum við hljón flá það ifludll-
þalkkað, tovað igóð og kærffieiks-
rík toún var börrauim Oklkair, ar
þau þuirftu miestrar uimlhyggjiu
við.
Er Itoaijlsa Ragnlhildar var þrot-
in tovartf (hiún að ©ílilheiimáffiiniu
Grumd í Reyfcjiavílk, þar seim toún
amdiaðfet toinin 3. ágúst sl., svo
sem áður segir og var jiarðsett
að ÆæiðlinigarStað sínium >að Káffifia-
flelflsstað.
Með Ragnlhildli er tooæflin miilkil
og igóð koraa tog rniunu ástviinir
toanraar og aðrir saimlflerðamjemn
geyma miiunlinigu toenmar í þalklk-
llátum touga.
Jón Pétursson
frá KáMaflellsstað.
Fæddur 2. 11. 1874
Dáinn 25. 8. 1969
NU er blessaður gamli afi dáinn.
Bflaust er hann sæll á sínum
stað núna. Hann var búimn að
bíða lengi og var ávallt búinn til
brottferðar, svo eflaust verður
honum toeiimikoman góð.
Það er margs að minnast og
margt að þafclka, hlýja solklka og
vettlimga með útprjóni á handa-
bafcinu. Og allar sögurnEir, sem
afi kunni og sagði mér, þegar ég
koim í heimsólkn. Það var stund-
um hlegið hátt á stofu 31.
Engi-nn getur gert sér grein
fyrir því, hve erfitt það má vera
þrekmifclum og vinnusömum
manni, manni sem þurfti að
vinna, að lamast skyndilega og
verða að liggja bundinn við rúm-
ið meira en 30 ár. En e/kki kvart-
aði afi mirin, hann var eklki að
barma sér yfir hlutunum gamli
maðurinn. Hann hafði reynt
margt á langri ævi og sálaristyrk
urinn var mikill. Og það eru
margir, sem fóru frá honum rífc-
ari en þeir komiu. — Lengi vel
stundaði hann að lesa tungumál
með Flensborgarnamenduim, en
eftir að sjónin fór að daprast, þá
varð hann að hætta því.
Alltaf man ég, hve glöð ég
varð, þegar augun hanis aifa voru
sfcorin upp og hann gat séð sól-
ina aftur og lesið sér til ánægju.
En undir það siðasta, var hainn
næstum búinn að glata heyrn-
inni alveg og sjónin var lífca á
föruim aftur.
Ég gæti sikrifað endalaust um
afa minn, því það er svo margt
að segja, en ég ætla að láta mér
nægja að biðja góðan Guð að
geyrna gamia manninn og þafcfca
það, að mér auðnaðiist að kynn-
ast afa mínuim.
Sonardóttir.
Ásgeir Kristmunds-
son vegaverkstjóri
Bróðurkveðja
Fæddur: 23. júní 1905.
Ðáinn: 23. ágúst 1969.
Fallinn er bróðir
að bleikum velli.
Brjóstið káta
bærist ei lengur.
Hafin ©r ferð
til hinztu hvíldar.
Gráta hjörtu
ástvina enin.
Hög var sú hönd,
er hel nú bindur,
og snemimia til
verka vandist.
Telgd voru skip
af traustum viðum,
og amboðum flestum
var eftir líkt.
Frár var sá fótur,
er fjallseggjar þræddi,
Fanney M. Árnadóttir
F. 26. 11. 1899. — D. 2. 8. 1969.
Kveðja
frá ættingjum og vinum.
Við laindlát þdltlt verður æviin grá
og unaður iífsinis simærri,
hún gladdi svo títft, þín bjarta brá
með bl'íðurani hjairta kærri,
í aninríki dagsiras áttum þá
þaran uimaið að dveijaist nærri.
En vegirniir liggja vitt og breitt
og vininia hiklauet ákiffiur.
Þótt sœri það móðunffiijiartað heitt
mieð hógværð sinn þainlka dylur.
En víst ©r -alð brást þó aldrei eitt
þíin ástúð og hjartaras ylur.
f faiðmimum þínum fuindum akjól
á funlbeilta móðiur stólnum
við æskummar mumuan ætíð jól
og umisvif á bæjiairtoólnuim.
Þú kvaddir með hægð ©r sumiar-
SÓ'l
var sigin að vesturpólinum.
í mdðnætuirsólar geisla glóð
hýr 'gróandaras undrta veffidi,
þaæ hraeigir siran vanga rósim rjóð
tiffi roðaras á fögru kveffidi.
En æskan sem teygar urnað þann
við lalgffieymi ljósra nótta
að bæjarimis hleðsffiu vökuffi vanm
og vill effitki fara að háitta.
Og þamniig vaæ háttað hemnaæ för
urn hflíð eða tún á Skaiga,
þair lagði hún sporin létt og ör
við lei'k ©ða anndr d<aga.
En örlagaiveginn eraginn siér
sem okkar í feffium bíðtur
hann uraað og sorgir otftaist ber
©r árdegið fram hjá líður.
Sem móður og ömmu man ég þig
og mianindómiinn ættar greindi.
Af ‘góðsemi þinrni gladdir mig
ég góðiviJd í hátturn reymdi.
Nú móðir þín aldin mynd af þér
í miininiragum huigaras skoðar,
er miðmætu'r!gei‘Slanm milda ber
á mierkiur og fjöliin roðar.
Ég legg þessi stef á leiðið þitit
við l'okin í þessum heimi,
Nú taki þig Guð í safmið sitt
og sál'ina þínia geymd.
Einar J. Eyjólfsson.
flúðir og
flughálar syllur.
Hátt kleif í hamraborg
hugumstór drengur.
Sá ég og sýndist
sitt hvað um leilk.
Knálega, kappsfulflur
kepptir þú, Geiri.
Úrtölum amlóðans
aldrei þú sinntir.
Stefndir að marfci
stytztu leið.
Vinmargur
ævina alla.
Ungur þú náðir
ástum festa,
augastein þann,
seirn enn hér lifir
og böm þér
í bú færði.
Syni og dætur
sæl þér ól.
Hófisöm, fasimikil,
fríðleiks kona,
stóð þér við hlið
sem styrkur armur,
og matfæddi flofcik þinm
á fjalli sem fjöru.
Því varð ykkar hlutur
að voraum stór.
Þó ungur þú lékir
með amboð og fley,
varð annað og meira
þitt ævistarf,
sem verfcstjóri, víðsýnn
og valintounnur.
Naut þess og nýtur
fósturjörð fyrst.
Vonglaður, verkhagur
vegi þú lagðir,
um vatnsfúnar mýrar,
klungur og klif.
Flúðir þú gerðir
að götu.
Arifur, sem stenduf
um ókomna tíð.
Er kveðja skal vini,
klökknar þrátt lundin.
Ei miunu þó lengi
augu tárast.
heilagur Drottinin
Huggar af harmi
og sefar bezt
syrgjenda trega.
Hugga þú Faðir
harmandi hjörtu.
Hugga þú
konu og börn.
Leið þau að nægtum
hins lifandi brunnar.
Lýs þeim á veginn,
er gjörði þín hönd.