Alþýðublaðið - 28.07.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
C.s. Suðuríanó
fér héðan til Austíjarða mánudaginn 2. ágdst.
Vörur afhendist í dag.
H.f. Eimskipafélag' Íslands.
Rismiöl
pundið á 85 aura fæst hjá
H. P. Duus.
Café- og- Matsöluhúsið
Mælir með öllum veitingum sínum. Buf'f með lauk og eggjum,
viðurkent fyrir gæði. Margs konar heitur og kaldur matur, frá kl.
io árd. til kl. 12. síðd. Fyrsta flokks smjör og brauð. Fæði yfir lengrí
og skemri tíma. Reform, Central, Maltextrakt, og fjölda margar
fieiri ágætar öltegundir. Öll afgreiðsla fljót og góð. Hljóðfærasláttur
♦ á hverju kvöldi frá kl. glh—n'/z. •♦■♦•♦■ •♦-
Skemtilegur veitingasalur. Alt gert til að fullnægja kröfum góðra gesta.
Með virðingu
Cajé- og jHiatsöluMsið „?3tf££K0JW
Koli konungur.
Eftir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
„Við erum ekki lengur þrælar“,
hélt Mary áfram. „Við erum menn
— ®g við viljum lifa eins og
menn og vinna eins og menn!
Annars vinnum við ekkert! Við
erum engin nautahjörð, sem þeir
geta rekið hvert sem þá lystir!
Við göngum í félagsskap, stönd-
um þétt saman, bak við bak,
brjóst við brjóstl Sameinuð sigr-
um vér — eða við sveltum og
deyjum sameinuð! Er nokkur hér
sá, að hann svíkji félaga sína?“
Ópin kváðu við, eins og í
hungraðri úlfahjörð.
„Þið ætlið að standa þétt um
félagsskap ykkar?“
„Það gerum við!“
„Viljið þið vinna eið að því?“
. Já!“
„Sverjið þá!“ hrópaði hún og
íétti upp hendina, með fjálgleilka-
hreyfingu. Sem einn maður rétti
allur manngrúinn upp hendina með
uppréttum þremur fingrum. „Við
sverjum! Við sverjum það!"
Hallur hlustaði á ræðu hennar
og var sem steini lostinn af undr-
un. Var þetta f raun og veru hin
sama „Rauða-Mary“, sem hafði
hætt hann fyrir von hans og til-
raunir, vegna þess að hún hataði
þessa þræla? Nú stóð hún þarna
eins og lifandi eftirmynd tryllings-
bræði fólksins! Sýnin, sem fyrir
hann hafði borið, varð þarna að
veruíeika! Mary var „Mærin frá
Orleans“, gripin eldmóði, og glitr-
andi hárið var sem gulldjásn um
höfuð hennar!
Hann hafði ifka í raun og veru
trúað á hana. Hún var sá eini,
sem gat stjórnað þessum mönnum.
Hún hafði lifað lífi þeirra, og
liðið sama óréttinn. Hún hafði
fundið til svipunnar eins og þeir
og var nú reitt til reiði af sömu
ástæðum og þeir.
En eitt var það, sem Hallur
ekki skildi. Að hin eldheitu orð
Maryar áttu ekki að eins rót sína
að rekja til Raffertys og Zam-
bonis og allra annara fórnarlamba
f Norðurdalnum — ekki að eins
var þeim beint til parlwrights og
Cottons og allra annara harðstjóra
í Norðurdalnum — heldur einnig
til Halls sjálfs, Percy Harrigans
og vina hans — og einkum voru
þau skeyti, send ungri stúlku,
sem líktist myndinni utan á kápu
tízkublaðsins, sem klædd var f
regnkápu, með ljósgrænan hatt
og mjúka og flosaða og feikilega
dýra slæðu um höfuð og herðar!
VI.
Ræða Maryar endaði snögglega,
Hópur manna hafði farið niður
eftir götunni og numið staðar fyr-
framan spftalann og gert þar upp-
þot. Mary leit þangað, og jafn-
skjótt fór öll þyrpingin af stað i
áttina til spítalans.
Meðfram framhlið hússins voru
nokkrar tröppur; þar stóð Cart-
wright og Alec Stone ásamt all-
mörgum umboðsmönnum og skrif-
urum. Fyrir neðan tröppurnar stóð
Tim Rafferty og hjá honum hóp-
ur af bálreiðum mönnum. Hann
hrópaði: „Við krefjumst þess, að
málfærslumennirnir fari út!“
Alþbl. er blað allrar alþýðu!
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
Ólafur Friðriksson.
Frentsmiðjan Gutenberg,