Alþýðublaðið - 29.07.1920, Blaðsíða 3

ALÞYÐUBL AÐIÐ
3
Vanti yður bifreið, þá gjörið svo vel að hringja í síma 716 eða 880.
Hriflgurinn-islansbanki ol
7 miljónir i víxlum.
Fiskhringurina hvað nu skulda
' milj, { víxlum í íslandsbanka.
Þetta er haft eftir áreiðanlegum
heimildurn, hversu margir sem
móttnaela því. Það er einnig al-
^ælt að hringurinn hafi á tíma f
vetur skuldað rúmlega tvöfalda
Þessa upphæð í vfxlum.
Knattspyrnumót Rvíkur.
í kvöld kl. 8 keppa:
K. R. og Fram.
Úrslitakappleikur.
Leynifundur.
t^ð er mælt að »hringurinn*
hafi laumast á leynifund á vissum
stað hér í bænum á páskadag í
Vetur, til að brugga leyniráð.
t-ag!ega farið með hátíðisdaginn
°S samboðið félagsskapnum.
Meðferðin á útvegsmönnum.
Þess er getið í greininni um
fiskhringinn, að hringurinn hafi
þegar spilt svo fyrir fiski-
mönnum og útvegsmönnum, að
teir hafi beðið stórkostlegt tjón
Til dæmis má nefna, að á
tírnabili gáfu ísafjarðarfiskikaup-
niennirnir 50% hærra fyrir fisk-
lílQ- Þar kvað vera hærra verð
e°nþá. Hvenig ætla sjómenn og
^tvegsmenn að hagur þeirra verði,
er hringurinn er orðinn einvaldur.
t-n það verður hann á næsta eða
öðru 4t j hér frá, ef hann losnar
fiskinn er nú liggur á Spáni.
Þjóðhjálpin.
Srar til Morgnnblaðsins.
Hlmælum Morgunblaðsins í minn
garð 13. 0g 17. júní, hirði ég
ekki um að svara. Það getur hver
^öaður sagt sér það sjálfur, að ég
kafði enga ástæðu til þess, hvorki
óska þess að Danir töpuðu
^iru á Hafnarverkfallinu, en raun
Varð á, né heldur að vekja úlfúð
þjóðanna. Enda eru báðar
Þessar tilgátur Morgunblaðsins svo
ei<nskulegar og illgirnislegar, að
Pær eru vart svara verðar.
^orgunblaðið má ekki ætla mig
SVo keiniskan, að ég hafi samúð
þeim mönnum, sem hlaupa
Allir út á, völl!
aftan að verkamönnum, einmitt
þegar þeir eru, með því að svelta
sjálfir, að halda i fullu tré við
vinnuveitendur. Ég segi því Morg-
unblaðinu, að það tap, sem orðið
hefir af vörum hér meðan á verk-
fallinu stóð, geta vinnuveitendur
kent sjálfum sér um. Það eru þeir
sem halda niðri réttmætum og
sjálfsögðum kröfum verkamanna,
og neyta allrar orku til þess, að
verkamenn fái þeim ekki fram-
gengt. Verkamenn krefjast ekki
verkfalls, þeir krefjast samninga!
En vinnuveitendur neituðu þeim
um þá. Og hver getur unnið hjá
manni, sem ekki vill semja tm
vinnuna ?
Morgunblaðið má heldur ekki
ætlast til þess, að ég taki gildar
tölur „Börsen". Þær tölur haýa
allar verid hraktar af formanni
„Dansk Arbejdsmansforbund". Þær
eru nefnilega falskar!
Menn gæti vel að því, að við
höfnina var ekki á þeim tíma,
sem um ræðir, unnið að öðru en
því nauðsynlegasta. Öll þunga-
vara, járn og þess háttar, sem
þykir ill vinna í „akkorði" var
látin bíða. Þar á móti er hærri
borgun fyrir kol, Þegar því er
tekið meðaltal ai þeirri vöru sem
mest er að græða á, þá má fá út
háar tölur.
Morgunblaðið bregður mér um
illgirni í garð þjóðhjálparinnar
dönsku. En lesi menn grein
Mogga, þá finna þeir góðgirnina(l)
til verkamanna. Enda er það eflaust
af góðvild til þeirra, að ritstjóri
Morgunblaðsins hefir orðið að
Sá
sem vill vera viss um að verka-
lýðurinn lesi auglýsingar sínar,
verður að auglýsa í Alþýðublað-
inu, sem er eign verkalýðsins og
geflð út af honum.
Aljibl. er blað allrar alþýðu!
gera samning um, að koma ekki
í prentsmiðjuna eigi blaðið að
koma út.
Vel má vera að ég sé óhlut-
vandur, en þá er Morgunblaðið
enn þá verra en ég. En óhróður
hefi ég aldrei borið landa á miili;
aftur á móti hefir Morgunblaðið
og ritstjóri þess, borið óhróður
um íslendinga til Danmerkur f
bannmálinu. Meðal annars sagði
Finsen í grein, sem hann reit í
Politiken 1919, að til íslands
hefðu til forna fluzt bæði konung-
bornir menn og þrælar og það
væru afkomendur þrœlanna sem
nú berðust fyrir banninu.
Annars bið ég Morgunblaðið
að fræða mig á, hvernig og á
hvern hátt ég hefi borið óhróður
milli landa.
Það stendur vonandi ekki á
svarinu i
Kaupmannahöfn 18/7. 1920.
Þerfinnur Kristjánsson.