Morgunblaðið - 29.04.1970, Side 19

MORiGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. APRÍL 1970
19
Gerður vinnur listaverk
úr bronsi, gleri og steypu
MBL. hefur að undanförnu
leitað frétta af íslenzfcu lista-
fólki, sem starfar erlendis um
lengri eða Skemmri tíma, í
þeim tilgangi að segja frá
hvað þetta fólk er að gera,
eða hvaða viðfangsefni það
fæst við um þessar mundir. .
ÍÞegar fréttamaður Mbl. fór
um París fyrir skömmu
spurðist hann fyrir um Gerði
Helgadóttur, myndhöggvara,
sem þar hefur búið og starfað
um árabil. Gerður er nú að
vinna að stórri mynd úr
bronsi, sem á að vera í and-
dyri á sambýltóhúsi í Rue
Hambeau, skammt frá Bast-
illunni. Þessi mynd er 2Vz m
á' hæð og var hún rétt að
byrja á henni.
Ger'ðlur fæist við ýmiss koiniar
verkefni. Um síðustu áramót
sendi hún frá sér gosbrunn,
sem hún hafði gert fyrir
Læknaslkólann á Bali í Indó-
nesíu. Þetta var vegggos-
brunnur úr bronsi og kopar,
140x180 sm í ummál.
Listakonan hefur um langt
árabil unnið mikið fyrir
Þjóðverja og einkum fyrir
kirkjur í Rínardalnum, en
Þjóðverjar gera mikið að því
að gera upp sínar gömlu kirkj
ur með nútimalistaverkum
og einnig að skreyta nýjar.
T.d. hefur Gerður gert gler-
listaverk í alla glugga kirkju,
sem arfcitektinn Horst Dilke
telknaði í Billebrinkhöhe í
Essen.
í fyrrasumar vann Gerður
að því að gera kross og „kap-
ernak“ í nýbyggða kirkiu,
Caritas Heirn, í Dússeldorf.
Gerði hún kross úr bronsi
yfir altarið og fellur skugginn
af honum á vegginn á ba‘k
við. Séist Kriistmynidiin á kross
inum vel á ákugganum. Þá
gerði hún skáp til að geyma
í brauðið og vínið. Er hann
líka úr bronsi og stór ametyst
steinn á hurðinni. Mbl. hefur
fengið myndir af þessum hlut
um, sem birtast hér með.
Auk þessa vinmur Gerður
alltaf við síniair höggmyndir.
Nýlaga seldi hún litla upp-
hleypta mynd organista ein-
um í þýzkri kirkju. Og stöku
sinnum gerir hún einn og einn
modelskartgrip, sem hún sel-
ur að jafnaði í Þýzkalandi.
Á meðfyllgjandi myndum
eru nokkur af verfcum Gerð-
ar.
.• . ' . '
Skápur úr bronsi með ametyst
steini, sem Gerður gerði fyrir
Caritas Heim-kirkjuna, undir
brauðið og vínið.
Yfir altarið í þýzku kirkjunni CaritasHeim hefur Gerður
gert Kristsmynd úr bronsi.
Ein af höggmyndum Gerðar, sem hún sendi m.a. á Norður
landasýningu í Kaupmannahöfn. Hún nefnist Rancontre og ei
úr sementi og gleri.
Kirkjugluggar eftir Gerði í Billebrinkhöhe í Essen,
gliHW
Sveinn Kristinsson;
Kvikmyndir
CARMEN, BABY
Austurbæjarbíó
Amerísk-hollenzk kvikmynd.
Framleiðandi og leikstjóri:
Radley Metzger.
„ÞETTA er einhver djarfasta
kvilkimynd, sem hér befur verið
sýnd“ segja aiuiglýsingar, og er
ég elkki frá því, að eitthvað sé
til í því. En auk þess sem mynd
þessi er rnjög „djörf“ frá kyn-
ferðislegu sjónarmiðii, þá er á-
berandi, hve höfundur hennar
hefur lagt sig í líima við að sýna
al'ls kcnar mannlega spillingiu.
sem ég ætla að vona, að sé í eðH*i
sínu eklkert tengd heilbrigðu kyn
ferðislifi. — Og jafnhliða verður
þá að vona, að það sé ekki með
öllu iheilbrigt kynferðislíf, sem
þarn, ’-i'tt "yrir sjónir manna.
Mútur, smygl, eiturlyfjaneyzla,
morð, ótrúleiki í ástuim, kyn-
villa — þessu og fleiri löstum og
afbrotum fáuim við að kynnast
þarna. Það er nú sjállfsagt ek'ki
stórihættulagt að kynnaat þessu
öllu í einni og sömu kvikmynd-
inni, eftiir að við höfuim náð sex-
tán ára aldri. — Við gætiuim hugis
að dkikuir, að tilgangur slílkis væri
að sýna cfckur vítin, til að varast
þau, og reynt að ná sem mestum
á'hrifamætti, með því að hafa
þau í sem samþjöppuðustu
fcrmi. En því miður efast ég þó
uim, að sá sé tilgangurinn þarna,
þótt elkki sé að vísu fyrir það að
synja, að myndin kunni að hafa
bætandi álhrif á stölku mann, með
þeim fordæmium, sem hún sýnir.
Satt að segja, er mynd þessi
öll fremur ósannfærandi, —
Sleppuim sjálfum ástarleikjunum
— þar verður hver og einn að
dæmia, út frá sinni reynsliu, um
trúverðuigl'eifcann. — Tökum
hins vegar persónu eins og lög-
regliuþjóninn unga (Claude Ring
er). Hann verður yfir sig ást-
fanginn af hinni fögru Oarrnen
(Uta Levka), sem gefur honum
„ást“ sína eina eða tvær nætur,
til að byrja með. Þetta er vænd-
iskona. Það fær naumast dulizt
lögreglnþij ón inuim, a.m.k. fljót-
lega eftir þessar tvær nætur.
Eigi að síður myrðir hann yfir
mann sinn, þegar hann er einn
ig að gera kaup við vændisikon
una. — Látum þetta allt gott
heita.
En ennþá trúir Ringer því, að
Oarmen elski sig einan, eða læt
ur telja sér trú um það. — Hon-
um hnyfckir að vísu noklkuð við,
er hún kynnir eiginimiann sinn
fyrir honuim, sem hún hafði
keypt út úr famgelsi með bliðu
sinni. — En þessi maður býr sann
arlega yfir mikil'li ást, eða hvað?
— Að irminmsta kosti gerir hann
sér enn vonir um að eignast
hina fögru Carmen einn. Enn
þarf nýjiar hrelingar, til að hann
gefi upp vonina.
Carmien er ósktöp yndisleg
stúlka á ytra borði, fögur og
þoklkafuill. En hún segir sér gangi
illa, að elsfca sama manninn
lengi í einu. — Það var sannar-
lega óheppni fyrir Ringer að
rekiast á þessa stúlku, því hann
sýnir einmitt, að hann er mað-
ur, sem hneigist að endingargóðri
ást.
„Þegar ég hafði drepið hana,
gróf ég hana á afviknum stað,
svo enginn skyldi finna hana“
segir hann í lökin. Það skýldi
ég svo, að afbrýðisemi og ást
hans á vændiskonunni hafi enzt
út yfir gröf og dauða.
Bkki finnst mér ég geta mælt
með kvikmynd þessari, mieð
góðri samvizku. Hún er siðlaus
allt í gegn, enda þarf, eins og
vilkið var að, að ganga allmjög á
svig við sennileikann, til að
móta eina „traustvekjandi“ per-
sónu. (Og er sú meira að segja
morðingi! þ.e. Ringer). Svo er
andrúmsloftið þrungið spillingu.
En bót er í máli fyrir kvik-
myndaíhúsið, að það þarf ekki á
skriflegum meðmælum að halda
með myndinni. — Djarfhuga
menn, með glöggan skilning á
veikleilka meðbræðra sinna, hafa
fyrir fram tryggt henni góða að
sókn.
S. K.
Rennilásar - málmhnappar