Morgunblaðið - 24.12.1970, Page 19

'Z£ ní?!Sfi*3[q ? S'utuigBa
l [i[l ofq BS'tri uiais ‘wm»[i3;uitai>[
B 5iuoq n4 JinjöO JB»uiuaq Buiureui
jnppq tsitAnaigo gtl'ti[ep n;4 J'Bu.tm
-[Siuit.iq oCq uin.q u» — [t[ Bd[t;Cq ge
qtqpy B[}ii[ Bsitq ui.n[3utjq’ }B dpqsp [|t»>q
Bqea gB utnq ja nst-q jeuuoq Buxut/Bpq
uuijn|s^[T3g[
qdeqs
B[oC t 3nejp e3a[qet}sj3s
— Jas }3«[eu Snejp ejeq
ge ‘as [joS ge gtA jsXq
ga ‘eap[5l“ ejstAq utajs
-J04 tppoQ tgjXaq jtge
-jjeq nuoA jp[[,e Jiegaq
•UUI3}SJ0<[
tggies „‘nggpSiji[eCs ev“
'jnjuiuads [ppoQ tgjnds
„i,eqt[ Buioq 2a ep[‘
„•jeqiqp eiueqfqos t eg ge
ssoq [tj oinjaej e eauiunaius
ejej ge uiingjaA g[A“
'uuiajs
-.ioq tgges „‘e.ipijj ‘tuit;
-ejjeq uuiuxoq .1© geq“
•uuiui
-jie giA eqt,[ uiuts uutqqos
tpgiuaq tppoQ ge oAg
„•geq euvCaa
ge Jtjjæ nq‘ •[[eiuiie'gnejp
I gt[[[iOAS eC[tqs g® uut
-xej jba uies ‘uuiajsJO<i
tgges „‘iqsfla nigjmp-lei[“
„•iginejip jie tijqios e.Cs tqiqe
tpuiCui uutuutaAse[op“
•tppoQ tgSes ,,‘ieu ‘o“
■e.ip[>[ tgeuqeCui ,,‘eC[Á[“
•majsJOíj jt.iáj eqt;
3o eutsnm go njp;>j jtjáj
qtspo-s ddn tpguaq uiuejq
-’tppoQ tgges „jiesptÁ eue
qqps ddn tguaq §q ‘ep“
•eapra tgJnds „ieC]A[“
•Jnggaeiue 3o xnppes unn
ujojs 1 Jinjje uegts jqs tge
-[[eq 3o tggejqiegme e eui
-gtamsnqpq je u.urajsJOcj
•eiutsnm
JtxÁj ejpui ejq,qo,u }Q[ ua
‘ru!p[>{ epueq gtaus B[jt[
go jps mm,j[eCs go tutajs
xoq epueq jegtaus Jejpjs
jaeÁj uueq jeijs uegtg
qn eueq eqej ge n.u Jps
ijjá[j uucq •mmutujo t
riqoq eqeq oe qijqa tgjeq
uueq ge ‘tAp Jtjj® niuta
I CTíe ipumiui uueq „‘utm
ueqeq ‘q“ ’gtA nuta
t j»[[ib jsíjddtq tppoQ
■umajsjoq tgg.es „mjj"
•eapra tgges ,,‘eCjq“
'I nUIUJBA gotu
eunjoj tqqo uueq jps“
‘tppOQ tgesgmq ,,‘uueq
jq tueCq sge[Sj,aAi[“
. 'uueq tgges
,,‘.ras BJj jn 1 jqitaAq ejag
tjaaq tssa<i“ 'tAq e uin
-unrpraq go nua.tjejqC Jtjje
nuta 1 j[;[e qpj uubh
•jriiqri jss uimjjeCs urnajs
J0c[ gJBA siutsqoq 't tujeA
njtaq gam jej gam uueq
uio.q uegts ‘sutajsJO<j
jiegjiaq jíijá Tefs tpptaaq
TPPOQ So ,,'n§[9qiBU:gun[
uueq jæj sjeuue“ ‘tppoQ
tggieis ,,‘geqejpj jjtaq
t eoej ge jingjeA uueu“
■uut
-[.pjsmggnj t Jngtu eqej
gts ja; uueq go gta[ uin
uiutojsjoq tgges ,,‘uijp"
HnONVOQV
nnavNNva Hnnord
tgojs e UIQS 'g!J[P[ti
e uinuoq tjuaq e.io[>[
„•nðiuqgiuut jqui bujba ge
tpuÁaj jngnejp xnjjasueq
tssqc| Sq 'tuutgtjq [uura
t uiniutm uinum;qÁ[ tpuÁj
3q ’uitaq jseuioq ge ssoc[
[;i BjjQ'Uiojitj egjBiui 3p
q.q0.g Siqoq •Jjpunjsmqqmip;
iJtajj ; egtq ge uutnq
Ja 3q gtgotj jjaqafla xa
geq go‘ JB;tq.Bg.rajgiuB[ ji
gua eigiueg geq‘ njo;>[ uini
-gine ; uutdtASJie,ujmds es
u,uib[[ 'sueq tuiunm t ngn
juio[g jieiuainuuaj go oCus
. je jnjiAq jiba uuiajsjoq
•jngjqAujes uurajs
-,io<[ ua jeutie uuigiuo
jiba uu i.in jo C qs jouquu [
'W
e uuepue dtajg tppoQ
,,‘jingog uuiui gno“
„'BflAC ‘tgeiuqeCm bjo;>[
•utsnui ijsij egappuÁqig
•uuegglni[3
uin uiut ejjt,[q g,e gtA
■ptj uutjinjpcq qoj niu gQ
•tuutpuaq t eunuuod gatu
uuinqijp JieA tppoQ -uiue
-ggn;g jnejq uutjnjoCq
•gaui urnjpCq bjoj ge
ssaq [tj ejou ge tgejjœ
uueq tuas ‘niuuqdj®q(taje
jas uuBj ippoQ ua uus
-gg,ni[g uim uut jseutoq ge
uutjnjocq tpuÁaj jsæpj
•tuutgjnq e jstg®
-ureq uiuijinjpcqsjojquui
’eutgjnq e
jstggep mre[[ uppoQ tge
-jsiAq ,,‘jejp[qsjojqiuu[“
•uutunq
-xegjnq ; qpj JaAqutQ
tin
-jÁa tjjjade ejp;u go —
uistiui ;js;j niuta ; j,[i[v
•jmjje rajpje
trnæq uutajsjo< ge‘ ssoq
eqso uiinjsæu ipjtA 3a“
•tppoQ [juuismes ,,‘jjóg

6T
VKNVNHVa HQHSHH
VNNVNHva xoasai

30 LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
Þetta vair nú eitthvað
annað en verið hafði und
a n farna vetur. Þarna
var öl'liu komiið fyrir,
eins og fuillorðmir ætitu I
hlmt. Fyrstu verðlaun
áttu ekki að vera neiin
ómynd. Og hverjir voru
svo muinirmtir?
Ungur drengur var á
ranglli fyrir framam bæj-
ardymar á Ási og virtiist
vera eitthvað utan við
sig. Hanin tók upp trjá-
greim, sem fá fyrir fót-
um hans, síðan leiit harnn
aftur og horfði yfir veg-
iinn, sem hanm hafði kom
i'ð, stanzaði og gekk k>ks
nokkur skref áfram. —
„Hverniig ætli standi á
því að ívar kemur ekki
út“? spurði hamn sjálfan
siig.
Þetita var hanm Magmús
liitli frá Bjargi, sem rangl
aði þarna um. „Kammski,
að ég ætti að spyrja eft
ir honum. Ned, mér liigg-
ur anmans ekkert á, það
er svo stutt síðan ég kom.
Svo getur líka verið að
hann megi ekki koma út
og re.nina sér. Mamma
hans segir að það s é allt
af nóg að gera og að
svona stórir dremgir eigi
ekki að vera iðjuilausir.
Þetta er líklega alveg
rétt hjá henni — i það
miminsta að eimhverju
lieyti. Mikið er ég fegimm,
að ég skuili vora búinn að
höggva í eldiinn. Svo get
ég lært lamdafræðima í
kvöld. En ég verð að
hiitta ívar, það verður of
seint á morgum, þvi þá
á að keppa. Hvað það
væri ammars gaman að
geta keppt. Æ, ætlii Ivar
fari nú ekki að verða bú
iinn að borða —■ hamm
hlýtur að fara að koma
út“.
Leið nú ekki á löngu,
þar til ívar kom út. Hann
hafði ekki eimu simni lok
ið við að borða, heTdur
var með kökubita í hend
ieni.
Ivar heilsaði Magnúsi
glaðlega, gengu þeir sið
an inn í viðarskýlli og
byrjuðu að höggva. Ivar
hjó viðimin karlmannTega.
Magnús hjálpaði honum
eftir beztu getu. Magnús
og ívar höfðu Tengi verið
góðir viimir. Þeir voru
samarn, þegar þeir gátu
og hjálpuðu oft hvor öðr
um. All'taf höfðu þeir um
nóg að taia. En nú brá
svo við að Magnús var ó-
vemjuTega þögull Honum
sveTgdist á orðunum, þeg
ar hann aetlaði að segja
eiitthvað. Það var eins og
hann kæmi engu orði
upp. En Ivar lét dæluma
gamga. Hann var að boTlia
leggja, hvar þeir ættu
að leggja smörurnar. Það
var ekki vandalaust að
leggja þser — en hvar í
ósköpuinum ættu þeir að
byrja ?
Það var mikið um
rjúpu uppi á Ásheiði, og
þótfi því sjálfsagt að
leggja snörur. „En hvem
ig er það uppi hjá
Bjargi“? spurði Ivar. —
Magnús rankaði við sér,
þegar hanm heyrði nefnt
Bjarg. Rjúpur hjá
Bjargi?
„Já, þær eru óteljandti
rjúpurnar hjá Bjargi“,
sagði Magnús og gekk
meðfram veginum.
Ivar hló.
„Um hvað ert þú eiig-,
imlega að hugsa, dreng-j