Morgunblaðið - 24.12.1970, Side 21

•ptUBltUItll
T jgajO.I 0R({ Bjreq Q,13f ftA
Bjeq Jtat[ 'SJRtl jjsS Jin
-joq uireq buSoa sjoal[
ftqs 33 — tRuunf)
‘ UT'UI
•euasA ‘Rf -— reuiurexM
ijngojq jnqqo
gn-o ipuoS - reuunf)
íSohbj
tqqa R(( nc} jnyjOA ruSoa
sjOAq ua — reSS'BKI
’Wcl
Bpupjj ‘SoppBJ BgJOA gE
SSOC} Píi - tuequœja
i Bquæ.tj ‘3i<} bjbui
gn JRJtlin njjo ruSoa
sjoajj — : bSSriv
•uuunSui
-uqaq uuih — ijbuih
njjeq
jso'iu jsiqij gRAq joui
jSbs nt} jnjof) irJTl Jnuia
‘Bfæf — : tiui.iRU'UO>[
■„gBJpunq
qb ddn r('[oj gB pjsoq
BJSUUI'UI g’B gJOA -JJlS
-Xu buoas uinjo giA .re
3oc} ‘xbjjs Biuoq pqqo bui
gtujBa '3[<i ejAo.iq iqqo
jjbui 114 •nssns ‘nssins“
:jt3os 3o sireq jlj unq jb
[[H>[ *gBc} jos Buuy u;3oq
•buuis BiuiqjsAs jij Bgijqs
gB JOJ 2o B![JT,t IiUBfj'StJH
jsigtO't ‘S'ts bjjtS g’B uinq
bjoa jsnjai Buuy 3o siuibh
jbSoc} u;.[ ’BJJiac} gpu.iBq
bjoa gB IJJB ‘mjsS'UX
.IBA UI3S ‘UBfjtSIJM 3o uun
gn.iq Buuy •uiuiuinSgnjq
jba subh 'J?s Bqiap ge
nioA .reqqBjq Jp[Jti[ JiJq
- HíllXAHES “
.•l,qaAq 1 gBC}
Bgæj’SB uijœ .13
09 i ddin uibjijb
30 ‘BfXtJ gB SS3C} [l[J
g.Bc} gB ‘bCs niiunut
go z ! - I ?aj
Btrqraj gB g;A g'iqo[
iBiSlIJ gc
nuiJBq jnnuaq uia.s
jinj.tq nc} .i'BSeq
ssac} i[j Buium-Q b
‘gBl} J3 gBAH
JIUIÁ9S
UULll|()qS|lH{ UI0S
-sjojquup jijiCj .reudo
Jtjja jBujiíp Bja ub jnjiqs
uubjj [inSnBjp tssaq'
■nuijipg B JOdS.IIB
jjeq [ijrL So .todsjoj jniBpq
uuiojs.ioq uubj Jngis
gB ng'ua ua ‘JBjsaep iuoa
jbujXq •niuiuiqspSunj
1 ng.upgp'ipAq 1 BJpiM
So ippoQ ruoj uinpiunjg
•Egia[Tgia.i
UUT3JSJ0<J JggBS ,,‘S'Bp
-jngOA UBgOg UUI3 nup
-snq T BCjptaAq gB Jijje B
uubh [Jng'niBjp isisiaq“
•Ijoeq ppuiEiuuajq
go ipuBjos njpjM ‘uut
-p[9 glA BgaipJ IgBggBA
uias ‘[ojsnggnj Buieu
jjaqjja uuBq bs ‘xngiu
jas !JjX[j go JqXpBCqjfaJ
uuBj uurajsjoq; JBgaq
'nJO[M glA ippOQ IggBS
,,‘uixu EuoquiA oia bjjs<j“
•uqpsvuiaq t tuuts njioq an
jn snui uioq uuts jjig
jas
njipCq t napiH gaui ‘ramun
-[Ojsnggnj nLirapg jb uin
-upa x Jos uunq TgBggnj
UBgiS ■ranuiujB 1 pp Bqq
ijqpaAq uubh 'ranjjaq b
IppoQ ijqiaAq ranpunjs
'u-n
-gjora B-jsœu Bígas gB jtj
sia uuTajSJOíj ijaeA ,,‘gBAq
-jjia BCggs'iiTgXð gBi qjja
b uubh pngniBjp issa<j‘
•n-ipra SiA
„jjou Bgpf)“ :uq.Bq TgigES
‘B í[Bqs gtjqjÆra JBga<j
•uiaaq wsa uiJajg
-BdutBj jJOAq Bqtj igBgnq
jb uubh 'ddn .iaeij jqqoaj
tgjaq JOAquia jjoat}
bCs gB ssac} TTJ ‘JBU.Tn
-5pjn[q TgBgnqjB tppoa
•reqTgtaA jupAsjoq
go ngnB inguæjg gara jba
Bjpra 'JiuiA njzaq tijoa
niB'C} IA(} ‘SUBq [TJ jbjijb
ec} raoq BjpjAj •Jtigiu Bgaj
gpC[q ippOQ jstppæii ‘buts
gnqt i ddn utjbj: jba go
utpipAq b nujujBs gBqo[
jgjiBq uujajsJO<j JBga<j
•BgnBjp
gJA BI[TUTa.UI nJSA go
unej t .tba ranuoH 'BgBqis
gjP[BA njæg jBgnBjp
ge ‘jjaq uuiajsjoq ug
HICtY
NNVH HVaNAH So VNI
-nciw rana aixnaNS
:gojs b uias ‘prpfds
ctdn tjjas uubh 'JngBuiJB
-uoCsrain Jngpg SoCra jba
uuiajsjoci ■n.ipiH ‘sut.ib
-jjeq bj.ibas d[BCq; gara gi
-ujbs ran bs u uiajsjoq ug
•bujibc} guSA iqqa Tgjeq
jngjpAiujiBS uu;ajsjo<j ja
‘jas eCq Braiaq bjsa uiueq
jztpunj tgjaq BppoQ
BduiBint
-jo 3o ndjpq ‘BJBi.tdsnjp[d
ranirapg ‘randdajggaA
‘ranqqniq umuJOjBAæ
‘ranipjsnggn.i ran[rapg
uras oas ‘ran uibuut bj@a
ge UEureg JtqvCc} rangnejp
raas ‘ranunra rauTrapg
JB Jljnj JBA glUJ'BS
"9UTSUJIBSB CurragpCcj
ijjoiBBq b iddn oCq uias
‘jngniBjp J'nga'iiujiBiCgluiyi
‘jmgnBjp jba ippoQ
0Ut?r JM
NNIHílÐílVHGVlOf
•r
IZ
VNNVNHVa HOHS3H
vnnvnhvh Moast-ri
Zl
28
LESBÓKBARNANNA
LESBÓK BARNANNA
5
Skarpskyggnis-
athugun
Ekki eru allir jafn skarpskyggnir — og gaman
verður að vita hvernig þér gengur með þessa þraut.
Stórt skip liggur í höfn. Frá skipshliðinni hangir
kaðalstigi niður í sjóinn. 11 þverbönd eru á stig-
anum, og eru 30 sm á milli þverbandanna. Milli
borðstokks skipsins og vatnsyfirborðsins eru 8
þverbönd sjáanleg. Nú stígur vatnið í höfninni um
129 sna. Hve mörg þ verbi'md á stiganum eru þá
sjáanleg? (Ráðnine á bls. 31)
En þegar harun var að
enda vi'ð verk sfitit, rétti
hanin s'iig skyndilega upp.
Hamn var adiltaf að
hugsa um Magnús. —
„Ósköp leit hann rauna-
tega ú-t, þegar hann fór.
Ég má ekki tdH þess
hugsa að Magnús skuli
ekki geta keppt á morg
uin. Hainn, sem er eirrn
alllra bezti skíðamaðurinn
i skólanum. Ættí ég að
lieita tiil pabba?“ ívar
hristi höfuðið. „Nei, það
væri ekki til neins. Hvað
á ég að taka ttil bragðs?
Eimhvem veginn hlýtur
að vera hægt að hjálpa
Magnúst. En að lána hon
urn skíðiin mín og fara
ekkd sjálfu'r. Það kemiur
nú varla ti'l mála“.
Alilt í einu ljómaðd and
iiit Ivars af fögnuði. „Það
er ekkert auðvekiara en
að hjálpa honum“. ívar
hélit áfram að höggva og
högigspænirmr fuku ailit í
kring um haran. Það færð
ist nýtt láí í pilitímn. Hann
brosti og augun Ijómuðu
af fögnuði.
„Hveradg stóð á að
mér dattt þetta ekki í hug
fyrr? Er ég alger bjáni,
eða var ég bara svona
utan við mdg? Vitandega
hefur Magnús séð þetta.
Bjargi. Magnús sat við
eldhúsborðið. Hann var ó
vemju'lega þögul. Hvarm
ar hans voru þrútnár,
eins og hann hefði grátið.
Litlu systkini hans sátu
á eldhúsgólfinu og
byggðu hús úr kubbum.
Móðir Magnúsar stóS við
eldavélina og var að búa
ttil matinn.
„Kom imn“, sagði hún,
þegar hún heyrði að bar-
ið var.
ívar stakk höfðinu inn
í gætttina og bauð gott
kvöld.
Þetta er það sem hann
átttti við. En hann hefur
ekki getað komiið sér tdl
að segja það, þegar ég
tók svona illa í að lána
homum .skíðin. En ég
ættla mú að leiðrétta þetta
í flýti“.
Ivar, fleygðd frá sér öx
inrni og kastaði kuibbun-
um. Hann greip skíðin
sín í flýti og hélt að heim
a*n.
Litlu síðar var barið
að eldhúsdyrumum á
„Vil'tu aðeiiras tala við
mig Magmtús“, sagði
hann. ívar vair bæði
sveittuir og móður.
„Hvað ætlti hann viiji
mér“ ? hugsaði Magnús.
Hanm stóð rólega upp og
slamgraði ttil dyra.
„Þú máfct ekki fara
langt, Magmús“, kaliaði
mamma hans á eftár hon
um, „maituirinn er bráð-
um tidlbúinm".
„Hann kemur strax aft
ur“, sagði Ivar og dró
Magnús út úr dyrun'um.
„Ég er rruikið búiran að
hu'gsa um þetta“, sagði
hann lágum róimi við
Magnús. „Þú getur fen.g
ið skiðin mdn, tál þess að
reyna þig á, þegar keppt
verður. Við keppum
hvort sem er ekki báðir
í senn. Svo skiptum við
aftur — og fyrir bragðið
getur þú orðið einn þáttt
takanddnn á morgun“.
ívari var svo mdkið
niiðri fyrir, aö hann tví
siteig og stamaði: „Viltu
ekki þiggja þefcta dreng-
ur“? spurði Ivar, þegar
Magmús anzaði ekki.
Magnús lei't upp og