Morgunblaðið - 24.12.1970, Page 22

oas BuiBq gos
3fi -- BJ0A QV B3[íi[
[iniB[q B[)Ocj 'BjXoq Q-e je
gBAq ‘Bf •— :uuuti)K0O
•jOABJJ/fj: i op unq ia<J
‘[JgBSSOiq ‘[OA ipUEUOA
jn©n fuuon — : ubuox
i)WU[<l
nquæjj [uuoq JnpTj
Stujoah — :uuijrjsoo
'goui B3u[puo[)p T?f[OJ
qb [ijjœ pB<[ qb ‘pp[3 qaq
3q uo ‘Bf — : jnjaj
•uíBpv gBj[AenB
jba gB<j 'B1J0<[ jo qnq
bqbah — : uujJB-uuax
‘UOSJB
ujy jmj[o8uj — unjod
íjbuujjib
-gjBf jngBui rjsjÁj jba
joAq ‘jnjpH 'jpui j3bs
ngjnjoo — : uutjbuuoji
'p uuBq uios
‘BUTO BiJJO<[ g.JA JOS B§:Bl(
gB [iqqo uuBq uios ‘uubh
•ujoq M[0[j jqqo Bqqud
bjo3 gB uin §[<j gjq
So gng [gqo 'ö[OI bssocJ
b J[jXj unq jsgBq g[
pjpAq utn gnjijBq jba unq
jbSocJ •j>[qo<[o j ;jXj uin
-uts Jngpj jb nSuiuuTuiB
jjæs igjBq Bijq buuv
*JB
-J9qfi[A nj 3[js xos jsiso<[
fi[8uoj uxnjoS g[A fiB
OAS ‘UUBSSmijS? Budo fiB
bc( jocJ njjAjj ‘Bfæj* —
•TJpfjsinjojs
j[jqs BJaoq ‘S'Pjis xos —
■ijn UMtjiq jo 8pjs gjoui
oah 'qeq jo jo fiBcj —
'[ Jfi fjsn jojsjt jqs
Buoq ‘8ijs jjfix —
i [uu[ Bujoq uuijjq
jo 3[js 8joui oah —
- HÍTIIAHHS -
*
Qipunj
ncf jnfjOQ'suio joa[ib ruo uios ‘oaj ocj
mo Bujoqpfus cg bjbsso<[ [Bfioiu y
xx V ^ V
Ac ttx
w z\ n
XHX X
xkx ú
t> t Z l
/ 'njfip jJOAq ui
-fiSnjqBJj [j[p njo necf 3o — qjoABjsij jo
3[s jijXj jb jm Bj.qo<J jj©Aq fiB njzioA
— jo[8j Bunqqæjs uitoiSoS uiruoqofus
B JJJoq Buqj ujnqqou n<[ JingoH
•„JBiqqo
[TJ JfifS jb jnf38cíqB fqqo
nfiJBjj -jinuiA ‘f[Bui iqqo
jjjdiqs fiB<[ ‘o“ :BJBq
Bf3os niBcf So 'nrBcf BfjXds
fiB uupnq Bqij jo 3g“
•„nB<J
Bfjcíds fiB n<[ jpjgœ b<j“
•„3ínq
i jaoqqo J/njjop joui uo
‘BsSnq 80 BisSnq gB uut
nq jo 3g“ •jmdutnfx igB
jbas ‘„i jssiui jbSubj n«[
gBAq rqqo jioa 3o ug“
•„jizjoq Bf[TA nB(J uies ‘gB<[
unocj ngjo3“ ‘uuBq ig8Bs
‘..Pt5!9 bu3oa sjoah
— •b3o[[.uui pjq pfjBH
•jn
duinjx jgjXqsjn ‘„uinuiui
uinjppjoj bjo3 gB b
3o fiBAq [iqqo jtoa 3qj“
•ffpBq ffiSBS
‘„jo<J [ jmfifu ou ddn
pjJOAq 80 BUjoq nH“
• jnduinjH iqSbs
‘„BJOA fiB fjjæ fiBCf fiBAq
pqqo JTOA 85 •gjfBUIBpiUBA
jjpuiujo n.u jo gBcj“
•fliIB'i [gjnds i„jsm3œA[|[
qiui jo jofS BgBAq 80“
•„Biu[jpf8 njism
-SaíAjjiqsiu buioiu ‘Jbiv
•JOqUIOAfiiU I JlBUJ[JBf3 JB
[jb [jdÁoq 3o“ ‘jndiunjH
,XgeAq Bfio ‘jb
-UJlJB[SB[Of JBffB BdnBq
qb uujnq fqqo njJH“
•uinqqod jb jinj fi[SuBj
fioui uuis uunpjoj BjfAq
30 BJJBAS I UUTJIBA JBA
i[[BT ‘SUBq jnuiA ‘Jvfpjocf
f[[BH igjnds 1 „jnduuTffi
JO<f fiB JO fiBAH“
•ffjfl jn
-duinifH Jba Bjjocf — um
-u;s bsba 1 umSuiuod
-buis ffiBfSuuq 80 joutqs
jjoAq giA BSofngasui
tpunjs uios ‘jn.Suojp fftjq
qqoS uimtrBpipfj 1 jjjh
■ficf nSui
uqojuBpun iuuio goiui —
jflpuB [puBsojq 80 gpfj
Bfs iqiJBUI JBfiBJS 9f[V
nfip jtjA iddog 3o smo
‘B[ UUlJfifUS U'UIiffBjAU
3o fjnBjqsBi[fif siuXq siffB
jTjqBcf nJOA JiujB§3n[§
-jBgnq ‘uimsoC[ uimjfi
-3jbui So iuojS geui jb
jjÁojiqs naoA JBujnjpo
•jj/Cj iiuuis ruiqqou
uo bjo3 gB BJioui uuo
JBA nSSOUISqBIJUOcJ B uo
— æqBifjn i bjoa gB mn
JBJipiB JBA gBcí
ig3BS ‘„gBjfAfinB ‘np“
giqfm
suiminAV
NINHOHOfNS
*
niuuioiu
• •
npunq uijoíSniof
TT
ynnvnhvh Noasaa
VNNVNHva Hoasaa
7Z
6
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
27
skellihló. „Þó það væri
nú, að ég þægi það“,
sagði hamm. „Þetta er fal
egt af þér. Ég var eim-
•niifct að reyna að biðja
t>ig uim þetta í dag".
„Ég skil bara ekkert
i því, hvemig ég fór að
miss'kilja þig svona. En
if hverju skýrðir þú
þetta ekki út fyrir mér“.
Þeir hlógu báðir, þetta
var nú meiri misskilmimg-
urinn.
ÍVar lét á sig skíðim.
„Nú verð ég að flýta
mér, áður en fólkáð
heima fer að umdrast um
mág. En þú mætir þá á
morgun". Og ívar hélt
af sitað heim.
Magnús sitóð stumdar-
kom og horfðii upp í
sitjömiubjartan himininn.
„Það verður áreiðan'lega
gott veður á morgun, og
ég vona, að skíðafaarið
ha>ldist“. Magnús lamgaðí
tál þess að syngja, svo
glaður var hann. En
hamn srtil'lti sig, brosti að
eiins góðlátlega og fór
inn í viðarskýldð. Hann
tók þar viðarstafla og
fór með hamn inn till
mömmu sinnar. Honum
fannst hanm verða að
gleðja eimhvern, þegar
svona vel Lá á honum.
Keppnánnd var lokið og
nýr dagur var komimn.
Börnin voru nú komin í
spariföttn og ætluðu í
skólann. Þar áttd að vera
skemmtum um kvöldið og
kenmarinin ætlaði að
verta verðfaun.
Bömim voru I góðu
skapi. Kennarinn hafði
verið ánægður með
keppnina og það gladdi
börnin, að hamm var
ámægður með þau. AHt
hafðí gengið með hinmi
rnestu prýði. Kvenfólkið
stóð á öndinná, þegar
drengirnir voru á flug-
inu.
„Drengimiir em mestu
garpar", sögðu konumar
sín á milli. „Þetta er stór
hættulegt. Og kemmarinn
kvað vera að spana þá
upp í þetta. Hanm ættí
heldur að hafa vit fyrir
þeim, fullorðinn maður-
inn“.
Pétur hafði sjálfur
heyrt þetta. Hann sagði
himum drenigjunum frá,
og nú hlógu þeár allir að
masinu.
„O, þesSir kvenmenn,
allt þykjast þeir vita“.
Strákamir hlógu, sann
færðir um að þeir væru
karlmenn.
„Þessi dagur byrjar
prýðilega — og ekki verð
ur seimni hlutinn síðri",
sögðu ýrnsir.
„Hver ætM fá nú verð
laundn" ?
„Ætli Magnús fái þau
ekki“, sagði anmar. „En
hann ívar. Hann var
furðanlega góður“.
„Góður var hann, en
ég held nú samt að Magn
ús hafi slegið hann út
á fiiuginiu".
„Og það hefur víst aMt
að segja", sagði ammar.
ÖHum kom saman um
það, að annar hvor
þeirra Magnúsar eða Iv-
ars hlytu að fá fyrstu
verðlaun.
En sjáum nú hvað
setur.
Magnús og Ivar voru
samferða í skólann. Þeir
komu á síðustu mínútu,
svo að litddd tími vamnst
til að tala við þá.
Er þeir komu að skól-
anuim, leit Magnús til Iv
ars og sagði: „Ég þakka
þér innillega fyrir skíða
lándð". Hann var hress í
huga og blóðrjóður í
framan.
Ivar nam staðar. „Þér
gekk ágætlega. Ég er
viss um að þú færð
fyrstu verðlaun".
„Nei, nied, þú stóðst þig
Mka vel. Og ég gæti bezt
trúað því, að þú femgir
fyrstu verðlaun".
„En heyrðu, Magnús,
þú varst stórkostlegur á
flugimu".
Magmús dró djúpt and
amn og var hýr á svip
inm. „Þetta var nú lika
síðasta flugið miiitt, þvi
nú er ég skíðalaus".
„Þú skalit fá alia pen-
ingana fyrir rjúpumar,
sem við fáum í snörurn
ar. Og það verður dálít
ið upp í skíði".
„Það kemur ekki til
nokkurra mála. Þú verð
ur að fá, það sem þér
ber“.
„Heldurðu að það sé
nokkurf vit í þvi, að þú
sért skíðalaus, anmar eins
skíðamaður".
Rétt í þessu voru skóla
dymar opnaðar og börn-
in gengu inm.
Skólasaluriinn var atí
ur Ijósum prýddur og
fagurlega skreyttur. —
Kertaljós loguðu í falleg
um kertastjökumi. Geni-
greinar voru festar á ail
ar myndir. Þetta var
vissulega hátíðlegt. Böm
im sátu þarma ásamt for
eldrum sínum.
Athöfnin byrjaði. Alidr
sungu. Þetta var hátíðleg
stumd og allir í bezta
skapi.
Kennardnn gekk upp i
Getur þú siett þessa fjóra einslaga
Miu.'tí saman þamnig, að þeir myndi
kr )ss. Takt u fyrst myndimar í gegn
upp á pappír, kld'ptu þær síðan út og
reyndiu svo ioiks að setja þær saman.
Ráðning á bls. 32.