Alþýðublaðið - 31.07.1920, Side 1

Crefið lit af áLlþýduflokkHum,
1920
Kauphækkun norskra
húsagerðarmanna,
16. júlí féll úrskurður gerðar-
^óms í málinu milli norskra húsa-
Serðarmanna og atvinnurekenda.
'^ar hann á þá Ieið að kaupið I
skyldi hækka um 25 aura á tím-
a*»n, nema um 30 aura hjá pípu-
gerðarmönnum og smiðum í
®ergen. Verkamenn fá 14 daga
sumarleyfi með fullu kaupi, er
greiðist daginn áður en leyfið
%rjar.
Lámarkslaun er nú 2,10 kr. á
tímann nema hjá múrsmiðum er
það 2,00 kr. Vinnutíminn skal
ekki fara fram úr 48 kl.tímum á
viku (8 klt. á dag). Eftirvinna
er greidd með ioo°/o uppbót á
Jaugardögum og aðfangadögum
helgidaga og sunnu- og helgidög-
’nm, og með 5o°/o uppbót endranær.
Akkorðsvinnulaun hækka hlut-
íallslega.
Dómendur voru langt frá því
sarnmála, vildu sumir hækka
kaupið meira.
Þessi kauptaxti gildir fyrir ýmsa
íjölmennustu bæi í Noregi, nema
Haugasund og Álasund, þar er
kaupið alt að 2,30 kr. á tímann.
(Norsk Soc.-Demokr.).
Dýrtíðin.
Hvað Norðmenn gera til þess
að minka hana.
14. júlí s. I. var eftirfarandi
þingsályktunartillaga borin fram í
aorska þinginu var samþykt í
einu hljóði. Virðist ólíkt hyggi-
legri þær ráðstafanir, en þær, sem
íslenzka stjórnin hefir hingað til
gert til þess að draga úr dýrtfð-
inni hér á landi. Norðmenn vilja
minka dýrtíðina með því að draga
úr álagningu kaupmanna og heild-
sala, en íslenzka stjórnin virðist
helzt telja öfugu leiðina heppilegri,
Laugardaginn 31. júlf
þá, að stuðla að því, að kaup-
menn og heildsalar auki álagningu
sfna hér á iandi. Reyndar virðast
verðlagsnefndir hér gagnslausar,
sbr. fyrri reynslu.
Tillagan tekin úr Social-Demo-
kraten norska.
í.
Dýrtíðarástandið og hin stöð-
uga verðhækknn gerir það afar-
nauðsynlegt, að þegar í stað séu
af hendi hins opinbera, gerðar öfl-
ugar ráðstafanir til þess að þvinga
niður vöruverðið.
II.
Stórþingið felur stjórninni að
framkvæma:
1. Verdlagseftirlit, sem gagn
sé að, og að ákveða hámarksverð
á helztu nauðsynjavörum í sam-
bandi við söluskyldu. /
2. Breytingu á verðlagsnefnd-
unum, þannig, að sett verði ein
höfuðverðlagsnefnd, er sé skipuð
meiri hluta neytenda, og að hún
fái vald til að sitja hámarksverð.
3. Stofnun nefndar er hafi eftir-
lit með vöruverði, sem skipi hæfÞ
lega marga eftirlitsmenn í héruð-
unum og veiti þeim nauðsynlegar
leiðbeiningar og vald.
4. Hækkun sektarákvæða fyrir
brot á verðlagsreglunum.
5. Bráðabyrgðaafnám á tolli af
nauðsynjavörum, svo sem sykri,
kaffi, skófatnaði, svínafleski og
keti.
6. Landsverzlun með nauðsynja-
vörur. Hald iagt á smálestatal
skipa nægilegt til innflutnings á
þessu og innflutningsbann á óhófs-
vörum (þar með einstakra manna
bifreiðum). Að vörubirgðir verði
gerðar upptækar ef nauðsyn krefur.
7. Styrk til þeirra héraða, sem
koma á beinum vöruskiftum milli
framleiðenda og neytenda.
8. Styrk til héraðanna, svo þau
einnig í ár, geti veitt fátæklingum
hjálp, með því að selja nauðsynja-
vörur undir verði.
173 tölubl.
III.
Stórþingið samþykkir, að veita
í reiðum peningum 25 miljónir
króna undanfarandi ráðstöfunum
til framkvæmda.
IV.
Þar eð allar þessar ráðstafanir
leiða að eins til bráðabirgðabóta
á núverandi dýrtíðarástandi, sem
er afleiðing af drotnandi stjórn-
leysi á framleiðslunni og verzlun-
inni, vísar þingið þvf ennfremur
til stjórnarinnar, að gera áætlun
um og hraða sem mest því, að
framleiðslutækin og atvinnurekstur
verði þjóðareign.
£eikjimissýttinp
í gærkvöldi var dável sótt, en þó
ekki eins vel og búast hefði mátt
við, því það er sjaldséð hér í
Reykjavík, að sjá kvenfólk sýna
fimleika. Leikfimi virðist hér alt
of lítið iðkuð, þegar þess er gætt,
að það má heita sjaldgæft að sjá
heilan flokk karla eða kvenna,
sýna hana. En á, að minsta
kostí hverju íslandsmóti, ætti að
keppa í ieikfimi, næst íslenzku
glímunni. Hér í bæ er orðið nóg
af skrifstofufólki og iðnaðarfólki,
sem ekki veitir af þvf, að hreyfa
sig eftir dagsverkið, og tæplega
fæst betri hreyfing en leikfimi.
Að þessu sinni mun konungs-
koman hafa verið sú driffjöður,
sem hélt þessum kvennaflokk
saman, og væri betur, að þeirra
áhrifa nyti sem lengst, svo flokk-
urinn sundraðist ekki. Ymsar
æfingar voru vel gerðar og allar
laglega, en varla má búast við
þvf, að fullkomnasta leikfimi sjáist
hjá flokki, sem ekki hefir æft sig
lengur. En vafalaust munu þeir
smágallar, er á leikfiminni voru
æfast af með tímanum. Fyrirskip-
anir Björns Jakobssonar leikfimis-
kennara voru skýrar og ákveðnar