Morgunblaðið - 23.07.1971, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. JÚLÍ 1971
21
Kári Guðmundsson
flugumferðarstjóri
„Hvað er Íanglífi?
Lífsnautnin frjóva,
alefling andams
og athöfn þörf.
Margoft tvítugur
meir hefir lifað
svefnugum segg.
er sjötugur hjarði.“
ÓSJÁLFRÁTT koma manni i
hug orð skáldsins við þá óvæntu,
yfirþynmandi fregn að hann Kári
sé látinin. Þessi sviphreini, glæsi-
legi og elskulegi drengur, sem
öllum hlaut að þykja vænt um.
En þótt sökmtður nísti þá, sem
næst honum stóðu, bex að minm-
ast þess jafnframt, að vegir guðs
eru órannaakanlegir og að þeim
sem kvaddir eru héðan úr okkar
tilveru í blóma lífsiinis hlýtur að
bíða ákveðið hlutverk — á næsta
leiti.
Hann Kári var aðeirns 17 ára
þegar hanm hóf nám og starf við
flugumferðarstjórnána í Reyfkja-
vík, 24. júlí 1963, en hanm faedd-
ist 1. desember 1945, sonur hjón-
amtma Guðmundar Ágústssonar og
Sigríðar Jónsdóttur.
Ég mininist þess hve óvenju
aðlaðandi hanin var og svo fullur
áhuga um flugið.
Mér var kunnugt að hantn
hafði stundað frjálsíþróttir og
var mjög efnilegur í ýmsum
greinum þeirra, enda íþrótta-
marunlega vaximn, svo sem hann
átti kyn til. Þegar námið hófst
í fluguimferðarstjórn tók hann
það ákveðnum tökum og lauk öll-
um prófum með ágætum. Þó
varð ekki séð að það reyndist
honum erfiði, miklu fremur
ljúfur leikur.
Jafnframt gaf hann sér svo
tóm til, í frístundum sínum, að
nema flug, fyrst til réttinda
eiinkaflugmanina, þá atvinnuflug-
manna, blindflugs og að lokum
tók hann flugkenmarapróf og
kenndi flug milli verka.
Hann kvæntist ágætri og sam-
hentri konu, Unni Jónsdóttur frá
Norðfirði. Þau reistu sér á
dkömimum tíma myndarlega íbúð
og eignuðust tvo ljóshærða,
mannvænilega syni. í vissum
skilningi má til sanns vegar færa
orðið — langlífi — þegar slíks
atorkumanns er minnzt.
Fyrir hönd okkar starfsbræðra
Kára færi ég honum þakkir og
s'kilnaðarkveðj ur. Ógleymanlegar
verða okk u i- samverustundirnar
með þessum ágæta, unga mamni,
jafnt í starfi og leik.
Konu hans, foreldrum og öðr-
um vandamöinnum, sendum við
imniJegustu samúðarkveðjur og
hans ungu sonum get ég ekki
óskað aninars betra en að þeir
megi líikjaist föður sínum.
„Fljúgðu á vængjum morgun-
roðans,
meira að starfa guðs um geim “
Valdiinar Ólafsson.
Skjótt hefur sóa brugðið sumri,
þvi séð hef ég fljúga
fannhvíta svanirin úr sveitum
til sólianda fegri.
Jónas Hallgrímsson.
SVO svipleg, svo ótrúleg þessi
óumflýjamlega staðreynd, að
hann komi ekki aftur þessi bros
hýri ungi nruaður, þessi góði
drengur svo miklum mannkost-
um búinn, að hann komi ekki
aftur — hver getur trúað því?
Það er heldur ekki rétt, því
að hann er og verður, eins og
ibsen orðaði það: „eitt er sífellt
eign: hið missta.“ Að eiga minn
iinigu um jafn ágætan dreng og
Kári Guðmundsson var, er
ómetanleg eign. Að hafa kynnzt
slíkum manini sem honum er allt
vildi gera og mundi varla eftir
sjálfum sér er svo dýrmætt að
aldrei verður frá manind tekið.
Kári Guðmundsson var fædd
ur 1. desember 1945 í Shellstöð-
tani í Skerjafirði, sonur hjón-
anna Sigríðar Jónsdóttur, ýós-
móðui’, Magnússonar, trésmíða-
meistara á Þórshöfn og Guð-
mundar Ágústasonar, vélfræð-
ings og fv. stöðvarstjóra hjá
Shell. Að afloknu gagnfræða-
prófi stundaði hamn framhalds-
nám í Englandi, en útskrifáðist
sem flugumferðarstjóri 21 árs
gamall og samtímis sem flug-
maður, en sl. ár stundaði hann
flugkennslu sem aukastarf. -
Hinn 15. maí 1965 kvæntist
hann ágætri konu, Unni Jóns-
dóttur, gæzlusystur, og eignuð-
ust þau tyo drengi, Tómais og
Ágúst, sem nú eru að verða 5
og 6 ára. Nú eiga þau um sárt
að binda að hafa misst ástrík-
an og umhyggj usaman eigin-
mann og föður. Söknuður for-
eldra hans er líka mikill og
ekki síður bræðra hans, en þeir
voru allir þrír eims og einn mað
ur, svo innilegt samband var
milli þeirra allra og aldrei
skeikaði ástúð þeirra og sam-
heldni.
Ég þekkti Kára frá því hann
fæddist. Sigríður móðir hans
var mín ágætasta vinkona og
henni líktist hann mikið. Nú
má hún bera harm í hljóði og
vefja að sér litlu synina hans.
Kári var snemma skynsamur
og hugsandi um annarra hag,
og ég miinmist þess eitt sinn er
ég fór með foreldru'm hans í
sumardvöl ausiur að Geysi, en
þá var hann aðeins þriggja ára
og sá að ég var að taka með
mé,r bók í ferðalagið, þá sagði
þessi litli drengur svo fullorð-
inslegur: „Já, það er ágætt að
hafa með sér bók.“ Þarna komu
— Jarðhiti
Framhald al' bls. 17
tryggja að alltaf verði nægt
vatnsmagn. Annað er það, að ef
vatninu er ekki dælt heitu niður
aftur, þá fer allur þessi hiti tii
spillis. Með þessu móti má nýta
hann aftur. Að lokum ætti því
að fást tvisvar sinnum meiri
orka af svæðinu.
Þegar málið var komið á
þetta stig, þá fékk ég Gunnar
Böðvarsson, verkfræðing, til að
gera fræðilega athugun á því
hvaða áhrif sJí'k kæiing hefði á
svæðið og hve langt í burtu frá
aðalsvæðinu hún þyrfti að vera,
til að öruggt væri að hún ekki
kældi jarðhitasvæðið, heldur
Sveinn áfram. Hingað til höfum
við ekki getað merkt að svo
sé. Nil nýlega settum við
geislavirkt efni i vatnið, til að
gera tilraunir með það hvort
þetta salta vatn kæmi nokkurs
staðar fram í lækjum eða ám,
þar sem það gæti gert óskunda.
Þið hafið sem sagt leyst öll
þessi verkefni, sem fyrir lágu,
þegar þú tókst við?
— Já, því var 511 u lokið fyrir
júnílok. Jafnframt því sem að
þessu var unnið, vorum við að
þjálfa heimamenn til að taka
við. Þeir hafa bæði fengið þjálf
un heima með okkur og sex
þeirra verið sendir til annarra
landa. M.a. voru tveir þeirra
hér á Islandi. Og nú teljum við
að þeir geti haldið áfram verk-
inu á eigin spýtur. Fyrirtæki,
sem er svipað og Landsvirkjun
hér, hefur tekið við og er að
undirbúa virkjun. Og ég hefi
verið útnefndur tæknilegur
ráðunautur hjá ríkisstjóminni
nætu 9 mánuði.
— Nú hefur flogið fiskisagan,
segir Sveinn í framhaldi af
þesu. Og nágrannarnir eru
farnir að fá áhuga á að láta
rannsaka jarðhita hjá sér. 1 mai
og júní fór ég í sendiför fyrir
Sameinuðu þjóðirnar til Nicara-
gua og Guatemala. í báðum lönd
unum eru góðir möguleikar til
að virkja jarðhita. Svo er einn-
ig í Costa Rica og Panama. Mið-
Ameríka er áreiðanlega eitt af
mestii jarðhitasvæðum heims.
strax i ljós eðliseinkenni hans
að kunna að samstillast hugsun-
um annarra.
Það er mikill mannskaði fyr-
ir okkar fámennu þjóð þegar
slikir afbragðs'menn, sem Kári
Guðmundssön falla í valinn
svona iöngu fyrir aldur fram.
Hann hafði þá kosti til að bera
sem ég tel mjög fágæta. Dugn-
aður hans á öllum sviðum,
starfshæfni og þrek var með af-
brigðum. Hann var svo ósérhlíf-
inm að það var ehgu líkara en að
hann þyrfti að ljúka margföldu
dagsverki á stuttum tíma og
þess vegna hafði hann líka skil-
að meiru en margir honum
helmingi eldri eða meira en
það.
Við kveðjum þennan elsku-
lega, góða dreng með söknuði
en líka með þakklæti fyrir
komu hans hingað og yndisleg-
ar samvisti'r við alla sem kynnt
ust honum og ekki sízt við
fjölskyldu hans þar sem minn-
ingin um brosin hams gleym-
ast aldrei. Og við óskum hon-
um fararheilla til „sóllanda
fegri“.
Sigriður Einars
frá Munaðarnesi.
Elín Sigurðardóttir
Minning
í DAG verður til moldar borin
frænka mín og fóstursystir,
Elín Sigurðafdóttir, húsfreyja að
Hagamel 28, en hún lézt í
Landspítalanum himn 15. júlí sl.
eftir stutta en mjög erfiða
legu. Elín var Snæfellingur að
ætt, fædd að Syðri-Tungu í
Staðarsv.eit 10. september 1901.
Hún var dóttir hjónanna Ingi-
bjargar Jónisdóttur og Sigurðar
Þorleifssonar, sem þar bjuggu,
og hjá þeim ólst hún upp ásamt
systkinum sirtumi
Elín byrjaði ung að vinna við
bú foreldra sinna, eins og þá var
venja, og þeim varð hún fljótt
hin styrka stoð, sem al'lt hvíldi
á.
Ekki er það ætlun mín að
rekja hér í þessum örfáu lín-
um æviferil frænku mininar og
velgjörðarkonu, heldur einung-
is að færa fram þakkir fyrir
órofa tryggð Og hjálpsemi við
mig og fjölskyldu mína bæði
fyrr og siðar. El'in var mjög
traust og viniföst kona, sem gott
var að eiga athvarf hjá. Árið
1928 giftist hún eftirlifandi eig-
inmanni sínum. Skarphéðni
Þórarinssyni frá Saxahóli í
Qreiðavík. Bjuggu þau rausnar-
og myndarbúi í Syðri-Tungu í
Staðarsveit til ársins 1957, að
þau fluttust til Reykjavikur.
Þeim varð fjögurra barna auð-
ið, en þau eru: Sigurvin Birkir,
Jenný Þóra, Björg Hulda og
Rakel Erna. Öll eru þau upp-
komin, mannvænleg myndar-
börn. Sizt hefði okkur sem eftir
stöndum dottið í hug fyrir fá-
um vikum að svo brátt yrði um
Elínu; hún sem alla tíð var í
mínum huga tákn þess sterka,
sem ég trúði ekki að svo fljótt
gæti fallið. Nú þegar leiðir okk-
ar skiljast eru mér efst í huga
þakkir fyrir ógleymanilegu sam-
verustundirnar.
Ég vil að lokum votta eftir-
lifandi eiginmanni Elinar, borin-
um þeirra hjóna, barnabörnum
og öðrum aðstandendum hennar
innilegar samúðarkveðjur min-
ar og fjölskyldu minnar.
Vertu sæl, elsku frænka mín.
Hvíl þú í friði, ftiður Guðs þér
fylgi.
Rannveig \<ormsdóttir.
Þar eru enn virk eldfjöll, eins
og vitað er af fréttum. Öll þessi
lönd vantar orku. Þau hafa að
vísu vatnsafl, en með þeim
ágalla að vatnslítið er hálft ár-
ið. Eru allar líkur til að þessi
tvö lönd, Nicaragua og Guate-
mala, fái sams konar aðstoð frá
Sameinuðu þjóðunum og E1
Salvador hefur fengið til sinna
rannsókna.
- Verðuir þú kannski við þær?
Ég geri ráð fyrir því að ég
geti valið um hvort landið sem
er. Og er reyndar ekki í vafa
um hvort það yrði. En það vil
ég ekki setja á prent að svo
komnu máli.
— Þér líkar auðheyrilega vel
á þessum slóðum. Hvernig likar
fjölskyldunni að búa þarna? Et
hún ekki með þér?
— Jú, þarna er gott að vera.
Loftslagið er með afbrigðum
gott i E1 Salvador. San Salva-
dor er i 700 m hæð yfir sjó og
jarðhitasvæðið i 800 m hæð og
lofitslag þvi þægilegt. Hitinn fer
sjaldan upp í 35 stig og á næt-
urnar eru 18—20 stig. í 350 daga
á ári er hægt að stunda sjóböð
og sund. Og að öðru leyti er
ágætt að búa þarna. ÖM fjöl-
skyldan kann vel við sig.
— Hefur Aðal'heiður, kona
þín, getað stundað sinn söng?
Hún hefur nú í fyrsta
skipti getað snúið sér að því að
æfa sig og vinna upp söngskrá,
því nú er húshjálp fyrir hendi.
Og hún syngur svolitið opin
borlega. í fyrrá söng hún til
dæmis einsöng með Sinfóntu-
hljómsveitinni og Fílharmoníu-
kórnum í E1 Salvador í C-dúr
messu eftir Beethoven. Annars
hefur hún verið að vinna upp
ljóðasöngskrá og hefur sungið
hluta af henni í kiúbbum og
þess háttar. En ekki hefur hún
gert meira úr þvt að svo
stöddu. Einar sonur minn hefur
verið hjá okkur með fjölskyldu.
Hann hefur verið við flugnám í
Bandaríkjunum og er að ljúka
því. Og Anna Júlía dóttir okk-
ar var hjá okkur fyrsta árið og
gekk í háskóla, þar sem hún
lærði spænsku. Auk þess vann
hún nokkuð sem sýningar-
stúlka i sjónvarpsauglýsingum,
svo-við getum enn haft hana fyr
ir augum, þótt hún sé nú komin
í leiklistarnám og söngnám í
Múnehen í Þýzkalandi. Öll
kunnum við vel við okkur.
— Svo þið eruð ekkert að
koma heim á næstunni?
— Nei, mér sýnist að Islend-
ingar ætli að leggja áherzlu á
að virkja yatnsföllin núna. Og
við því er ekkert nema gott að
segja. Hér er næg vatnsorka,
sem væntanlega er ennþá ódýr-
ari í stórvirkjunum en jarðhit-
inn. Og ég held að jarðhitinn
þoli vel að bíða. Ég er ekkert
hræddur um að kjarnorkan út-
rými varmavirkjununum. Þær
orkulindir al'lar standa fyrir
sinu. Ég sé því ekki fram á að
brýn not verði hér mæstu árin
fyrir þá sérhæfingu, sem ég er
búinn að fá. Hins vegar er fyrir-
sjáanleg aukning á jarðhitarann
sóknum á vegum Sameinuðu
þjóðanna í þróumarlöndunum,
eins og við vorum búin að
minnast á, og þau hafa vissu-
lega þörf fyrir aðstoð á því
sviöi.
-— Er ekki viss fullnæging í
því að vinna að slíku hjálpar-
starfi?
— Verkeftiið sjálft er heill-
andi og maður hugsar fyrst og
fremst um það. En vitundin um
að það sé hjálparstarf kemur
svo i ofanálag. Þróunarlöndun-
um veitir ekki af allri hjálp,
sem þau geta fengið til að bæta
ástandið. í E1 Salvador búa 3,7
millj. manna í 22 þús ferkm
stóru landi, þ.e. 18 sinnum fleiri
en við í 5 sinnum minna landi.
En það er gaman að hugsa til
þess að í þessu E1 Salvador-
viðfangsefni hafa starfað 50 sér-
fræðingar frá 14 löndum, og í
þeim hópi hafa verið 8 Islend-
ingar. Og ég hygg að Island hafi
lagt fram fleiri sérfræðings-
stundir en nokkur önnur þjóð.
— Við jarðhitarannsóknir
verður sýnilega mannaflaskort-
ur í náinni framtíð, segir Sveinn
Einarsson. Og ég tei að samstarf
við sérfræðinga á ýmsum stöð-
um sé svo frjósamt, að stór-
gróði geti orðið að fyrir okkar
jarðhitamál. Við ættum að
fjölga okkar jarðhitasérfræðing
um og leggja slíka þjónustu
fram til hjálparstarfs í þróunar
löndunum gegnum Sameinuðu
þjóðirnar. Við ættum að stækka
jarðhitadeildina, þjálfa menn
þar upp og hafa þá tiltæka til
þess að fara í slík störf, þannig
að menn væru ýmist heima eða
erlendis. Jafnframt því sem við
legðum fram okkar reynslu,
mundum við læra af annarra
reynslu. Það mundi koma báð-
um til góða.
E. I’á.
Enginn eftir-
maður ákveðinn
Tel Aviv, 22. júlí, AP.
TALSMAÐUR Goldu Meir, for-
sætisráðhorra ísraeis, visaði í dag
eindregið á bug fréttum Jæss
efnis, sem birtust í ísraeisku dag-
blaði, að Golda Meir og David
Ben Gnrion, fyrrverandi l’or-
sætisráðherra, hefðit gert um
það samkomulag, að Moshe Day-
an, vamarmálaráðherra, ætti að
verða næsti leiðtogi Israela. Tals-
maður Goldu Meir sagði, að þessi
frétt væri mjög ábyrgðarians og
æsikennd blaðamennska.
Það var blaðið Ha-aretz, sem
sagði frá því í gær, að þau Golda
Meir og Ben Gurion hefðu átt
I með sér fund og hefði.Meir sagt
þar að hún myndi draga sig í hlé
eftir kosningarnar árið 1973. Þar
áttu þau að hafa komið sér sam-
an um að Dayan yrði eftirmaður
hemnar.
IE5I{1
DflGLEGR