Morgunblaðið - 23.07.1971, Side 30

Noregur - England 2-1
I keppnisför til Danmerkur
NOEÐMENN sigruðu áhuga-
ma.unalið Englajids í knatt-
spymu með tveimur mörkum
gegn einu í landsleik sem fraim
fór i Stafangri í fyrrakvöld. Svo
sem kunnngt er þá em Englend-
ingar vaentanlegir hingað til
lands áður en langt um líður og
leika þeir landsleik við Islend-
Inga á Laugardalsvellinum.
Dregið hjá
U.M.F.Í.
DREGIÐ hefur verið í lands-
mótshappdrætti Ungmennafélags
Jslands, en ágóðanum af því er
varið til að styrkja utanferð
frjálisiþróttafólks ungmennafé-
laganna eftir 14. landsmótið á
Sauðórkróki.
Vinningamir, sem eru þrjár
ferðir til Kaupmannahafnar og
heim aftur, komu á eftirtalin
númer: 1588, 3183, 4700. Vinn-
ingshafar snúi sér til skrifstofu
UMFl, Klapparstíg 16, Reykja-
vik, simi 12546. Frétt frá UMFl.
(Vinningsnúmerin eru birt án
ébyrgðar.)
1 viðtali við norisku fréttastof-
una NTB, segir Öivind Jóhaímes-
sen, norski lan dsi iðsþjálfarinn,
að hann hafi verið ánægðuir með
sigurlnn og segir að ens'ka liðið
sé mjög erfitt viðureignar. Það
Xeiki af miklum krafti og hraða
og margir leikmannanna hafi
góða knattmeðferð.
1 frásöign NTB af leiknium er
sagt að hann hafi verið mjög
jafn, en Norðmenn hafi verið
langt frá sdnu bezta. Sagt er að
leikaðferð Englendinganna hafi
verið sú að aðeins tveir menn
lágu framrni og unnu úr send-
ingum sem þeir fengu þargað.
Vöm liðsins hafi hins vegar ver-
ið mjög góð með Keit Mead sem
bezta mann.
Englendingar náðu forystu 5
leiknum á 3. mínútu með marki
Roger Day, sem skorað var úr
langskotl. Á 9. minútu jafnaði
Ottof Nielsen fyrir Norðmenn
með sikafla og á 33. mlnútu i síð-
ari hálfleik slkoraði svo Oia Dyb-
ward Olsen sigurmark Norð-
manna.
NTB segir að þeir Tom Dund
og Svein Kvia hafi verið beztu
menn norska iiðsins.
f fyrrakvöld hélt fjölmeninjr hópur UMFÍ-félaga til Danmerkur, en þar mun íþróttafólkið taka þátt í
að minnsta kosti tveimnr íþróttamótum. Utan fóru allir þeir sem voru í 1. og 2. sæti á landsmóti UMFÍ
á Sauðárkróki. Myndin var tekin er hópurinn var að leggja af stað. í miðröð lengst til vinstri er Sig-
urður Geirdal, framkvæmdastjóri UMFÍ, en annar maður til hægri í sömu röð er Hafsteinn Þorvalds-
son, formaður UMFÍ.
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%<%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%<
1 ÞRJÁTÍU og eitt ár hefur íþrótta-
samband Islands gefið út blað um
íþróttir, „Iþróttabiaðið". Hefur sú
útgáfustarfsemi verið þyrnum stráð,
enda mun ekki heiglum hent að ætla
sér að gefa út íþróttablað á Islandi,
þótt furðulegt megi teljast, þar sem
íþróttaáhugi er hér mjög mikill og
aimennur. Hafa margar tilraunir ver-
ið gerðar til útgáfu íþróttablaða og
nú síðast í vetur. Var myndarlega
að þeirri tilraun staðið, en árangur-
inn ekki eftir því.
Rekstur Iþróttablaðs ISl hefur
löngum gengið heldur erfiðlega og
blaðið hefur einnig óneitanlega ver-
ið mjög mismunandi að gæðum.
Virðist þar hafa miklu ráðið hver
var ritstjóri blaðsins, og er t.d. áber-
andi hversu blaðið hefur verið lang
bezt úr garði gert fyrir árið 1950,
þegar hinn kunni íþróttablaðamaður
Jóhann heitinn Bernhard var rit-
stjóri þess. Þá má einnig segja að
biaðið hafi verið um margt ágætt á
meðan Þórður B. Sigurðsson var rit-
stjóri þess og sennilega hefur aldrei
verið lögð jafnmikil vinna í það og
þá. Síðan Þórður hætti með blað-
ið hefur aftur haUað undan fæti og
hefur það verið íþróttaáhugafólki
lítið tilhlökkunarefni að fá blaðið
að undanfömu, jafn þunnt og efnis-
rýrt og það hefur verið. Nú skal það
tekið fram, að sjálfsagt er núverandi
ritstjóra þess að mörgu leyti vork-
unn. Fjárhagur blaðsins hefur verið
það þröngur, að lítið hefur verið
hægt að gera, jafnvel þótt vilji hafi
verið fyrir hendi.
Nú er það vitanlega spurning
hvort ÍSl á að vera að berjast við
að gefa út íþróttablað, sem er fjár-
hagslegur baggi á samtökunum og
kemur íþróttalífi í iandinu að mjög
takmörkuðum notum. En siðar gefst
tækifæri til þess að fjalla um það
atriði. Tilefni þessara hugleiðinga
um Iþróttablaðið er fyrst og fremst
grein, sem birtist í júníhefti þess og
er eftir ritstjórann, Alfreð Þorsteins-
son. Ber grein þessi heitið: „Mis-
heppnuð bylting", og er tilgangur
hennar að reyna að sýna fram á,
að störf Alberts Guðmundssonar og
stjórna hans í KSl hafi lítinn árang-
ur borið. Með fyrirsögn blaðsins er
ekkert spurningarmerki, þannig að í
henni felst fullyrðing og höfundur-
inn eyðir síðan drjúgu rúmi I að
reyna að skjóta stoðum undir skoð-
un sina.
Nú er Alfreð Þorsteinssyni vitan-
lega frjálst að halda hverju sem er
fram í þessum efnum, en heldur
finnst manni það ósmekklegt hjá
honum að nota málgagn ISl til þess
að veitast að ákveðnum forystu-
mönnum íþróttahreyfingarinnar.
Finnst manni ákaflega ótrúlegt að
stjórn ISÍ sé slíkum vinnubrögðum
samþykk, þótt hún hafi reyndar
ekkert látið til sín heyra út af um-
ræddri grein. Aðferð Alfreðs Þor-
steinssonar til þess að koma skoðun
sinni á framfæri er þeim mun
ósmekklegri, að hann hefur mjög
greiðan aðgang að einu dagblaðanna,
Tímanum, og ekkert við því að segja
að slík grein birtist þar, sem hún
og gerði, þar sem Alfreð endurprent-
ar hluta greinar sinnar þar sl. sunnu-
dag.
En hefur byltingin sem boðuð var
misheppnazt? Umrædd grein hefur
tilefni til þess að meta stöðuna eins
og hún var og eins og hún er, þótt
slíkt hafi að sjálísögðu ekki allt að
segja. Alfreð skiptir landsleikjum
íslendinga sl. 8 ár í tvö tímabil —
fyrir og eftir umtalaða byltingu.
Nær fyrra tímabilið yfir 5 ár frá
1964—1968, en hið síðara yfir 2—3
ár, frá 1969—1971.
Nú er það eitt út af fyrir sig at-
hyglisvert, að sl. þrjú ár hafa Is-
lendingar leikið jafnmarga landsleiki
og þeir gerðu á næstu fimm árum
á undan, og má segja að á þessu
sviði einu hafi orðið stórbylting.
Flestir geta verið sammála um að
nauðsynlegt sé að skapa landsliðinu
hæfilega mörg verkefni, og varla
verður annað sagt en að það hafi
verið gert undanfarin þrjú ár.
1 grein sinni sleppir Alfreð einnig
að geta þess, hvenær landsleikirnir
hafi verið leiknir. Hann man e.t.v.
ekki eftir þvl, að t.d. á árinu 1970
fór einn landsleikur okkar fram í
febrúar og annar í maí. Fyrir nokkr-
um árum hefði það þótt fjarstæða
að leika landsleiki á þessum árstima,
en nú þykir það ekki óeðlilegt. Þetta
bendir til þess, að tímabilið hafi
lengzt. Þetta er bylting. Þá gleymist
einnig að geta um það, að af 13 leikj-
um á síðara tímabilinu eru 7 leikir
á útivelli, en á fyrra tímabilinu fóru
aðeins tveir leikjanna fram á úti-
velli. Samanlögð markatala fyrra
tímabilið er 16:44 Islendingum í
óhag, en síðara timabilið 12:19.
Þetta er ef til vill ekki bylting, en
óneitanlega breyting til batnaðar. Á
fyrra tímabillnu léku Islendingar
einu sinni við Dani og einu sinni
við Norðmenn. Danaleikurinn tapað-
ist 14:2 eins og frægt er orðið, og
leikurinn við Norðmenn tapaðist
0:4. Á síðara timabilinu var einu
sinni leikið við Dani og varð þá jafn-
tefli, 0:0, og þrisvar við Norðmenn.
Tvisvar sinnum töpuðust leikir gegn
þeim, 1:2 og 1:3 — í bæði skiptin á
útivelli — en einn ieikur vannst,
2:0, á heimavelli.
Af þvi sem hér hefur verið rakið
má sjá, að ritstjóri Iþróttablaðsins
virðist hafa verið búinn að gefa sér
forsenduna fyrirfram, er hann skrif-
aði grein sína, og neitað síðan að
viðurkenna staðreyndir, sem brjóta í
bága við hana.
Um aðrar staðreyndir er einnig
fjallað dálítið frjálslega í umræddri
grein, t.d. eins og unglingastarfið.
Þar er sagt, að ekki hafi verið um
neitt skipulagt unglingastarf að ræða
hjá Knattspymusambandi Islands
fyrir árið 1964. Þarna gleymir grein-
arhöfundur alveg þvi starfi, sem þeir
Frímann Helgason og Sigurgeir Guð-
mannsson lögðu af mörkum við upp-
byggingu unfelingastarfs á vegum
KSl. Það varð engin bylting í þessu
starfi árið 1964, þegar greinarhöf-
undurinn, Alfreð Þorsteinsson, tók
við forystu í unglingamálum, held-
ur var aðeins haldið áfram því starfi,
sem byrjað hafði verið á. En siðan
hefur verið unnið markvisst að upp-
byggingu unglingaknattspyrnunnar.
Það er ekki Islandi að kenna þótt
unglingamót Norðurlanda væri lagt
niður. Eftir það varð stjóm KSl að
finna því önnur verkefni og nægir
að minna á þátttöku íslenzka ung-
lingalandsliðsins i Evrópukeppninni
sl. ár, þar sem útkoman var hin
þokkalegasta.
Ritstjóri Iþróttablaðsins veit einnig
að á mörgum öðrum sviðum hafa
orðið miklar breytingar, hvort sem
kalla má þær byltingu eða ekki. A
síðustu árum hefur verið komið á
meistarakeppni KSl, stofnanakeppni
KSl, skólamóti KSl, Islandsmóti I
innanhússknattspyrnu, stofnað hefur
verið Knattspyrnudómarasamband
Islands og Knattspyrnuþjálfarasam-
band Islands og hafa þessi sambönd
þegar gefið góða raun. Þá hefur ver-
ið lögð aukin áherzla á að gefa þjálf-
urum tækifæri á að komast utan til
náms o.fl.
Umrædd atriði skila sér e.t.v. ekki
á andartaki sem aukinn árangur
landsliðsins, en ég held, að allir hljóti
að sjá, að þau stefna að einu marki
— eflingu knattspyrnu á Islandi.
Vitanlega er erfitt að gera saman-
burð á milli ára í flokkaíþróttum, þar
sem skeiðklukku og málstokk verður
ekki komið við, og ennfremur er
slíkur samanburður leiðinlegur, þar
sem svo virðist að þegar það er tal-
ið upp, sem vel hefur verið gert á
ákveðnu tímabili, þá sé um leið verið
að gagnrýna það, sem gert var á
hinu tímabilinu, og kasta rýrð á þá
menn, sem þá voru i forsvari. Það er
þó alls ekki ætlunin með þessum
skrifum. Ég held að það geti allir
verið sammála um, að þeir menn,
sem verið hafa i forsvari fyrir KSI
frá stofnun þeirra samtaka, hafi all-
ir verið af vilja gerðir til þess að
efla íþróttina, og víst er að þar hafa
margir lagt fram gífurlega mikla og
óeigingjarna vinnu, sem aldrei verð-
ur fullþökkuð, enda sennilega ekki til
þess ætlazt af þeim, sem I eldlínunni
standa. En rangtúlkun og hálfsögð
saga um staðreyndir eru heldur eng-
um til góðs —- ekki einu sinni þeim,
sem voru í stjóm KSl á undan
Albert Guðmundssyni.
Steinar J. Lúðvíksson.
\%%%%%%%%%%%%%%%% %%%%>%%%%%%%%%%%%%%%%%%%% %%%%%%%%%%%%%%%%%%%%<