Morgunblaðið - 16.04.1972, Síða 16

16
* ’> MOfiaUNBLAÐie, SUNNUDAGUR 16. APRlL, 1972
ODgefandí W Án/akur, Reykj'avík
Fram'kvæmdastjóri Haratdur Sveinsson.
Rtetjórar Matiihías Johannessen,
Eyjóllfur Konrðð Jónsson.
Aðstoðarrítstjóri Styrmir Gunnarsson.
Rits'tjór.narftrl'litrúi Rorbijönn Guðrrtundsson
Fréttastjóri Rjörn Jóhannsson
Augliýsingastjöri Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn og aifgreiðsla Aðaistræti 6, sími 1Ó-100.
Augiliýsingar Aðalstræti 6, siími 22-4-80.
Áskriftargjaí'd 22S,00 kr á mámiuði innanlands
I laiusasöru 15,00 Ikr eintakið
VARHUGAVERÐAR
BREYTINGAR
|?rumvarp það, sem ríkis-
stjórnin hefur lagt fram
til breytingar á Framleiðslu-
ráðslögunum, felur tvímæla-
laust í sér mjög varhugaverð-
ar breytingar fyrir bænda-
stéttina, ef það verður sam-
þykkt óbreytt. Þetta viður-
kenndi raunar eini þingmað-
ur Framsóknarflokksins, sem
sæti átti sem fulltrúi á síð
asta fundi Stéttarsambands
bænda, þegar hann sagði það
við síðustu umræðu málsins,
að hann mundi beita sér fyr-
ir breytingum á frumvarpinu,
eftir því sem hann gæti, til
þess að það næði fremur til-
gangi sínum. Annar af þing-
mönnum Framsóknarflokks-
ins, Vilhjálmur Hjálmarsson,
komst svo að orði um eitt
ákvæði frumvarpsins, að
hann gæti út af fyrir sig
sætt sig við það í trausti þess,
að það kæmi aldrei til fram-
kvæmda, og sjálfur landbún-
aðarráðherra lýsti þessu
sama ákvæði sem miklum
ljóði á frumvarpinu, en þar
var um að ræða heimildina
til þess að taka upp kvóta-
kerfi í landbúnaðinum, þann-
ig að þeir bændur, sem mikið
framleiddu, fengju minna
fyrir hverj a framleiðsluein-
ingu en hinir.
Ingólfur Jónsson gerði ein-
mitt þetta atriði sérstaklega
að umtalsefni við 1. umræðu
málsins. Hann benti á, hversu
óheillavænleg áhrif það
mundi hafa á þróun landbún-
aðarins, ef í lög yrðu leiddar
allar þær heimildir, sem í
frumvarpinu felast til þess að
hafa áhrif á tekjuskiptingu
landbúnaðarins í gegnum
skammtímaráðstafanir. En
þar er ekki aðeins um það
að ræða til viðbótar kvóta-
kerfinu, að sett sé inn heim-
ild til 25% fóðurbætisskatts,
heldur er opnuð leið til þess
í sambandi við sjálfa verð-
ákvörðun landbúnaðarvar-
anna, að búvöruverðið sé al-
mennt lækkað til bænda-
stéttarinnar, gegn því að sér-
stakir framleiðslustyrkir
renni til þeirra byggðarlaga,
sem erfiðust skilyrði hafa.
Ingólfur Jónsson benti rétti-
lega á, að það getur engan
veginn staðizt, að hluti
bændastéttarinnar sé skatt-
lagður með þessum hætti.
Sjálfsagt sé að veita þeim að-
stoð, sem verst eru settir, en
slíkt eigi ekki að hvíla á
vissum hóp bændastéttarinn-
ar né á vissum byggðarlög-
um, heldur á þjóðfélagsheild-
inni. Þeir styrkir, sem ein-
hverra hluta vegna kunni að
verða nauðsynlegir til þess
að rétta við byggð, eigi að
renna úr sameiginlegum sjóði
þjóðarinnar.
Síðustu 12 árin eru mesta
framfaraskeið í sögu íslenzks
landbúnaðar. Þrátt fyrir sam-
felld harðindi um helming
þessa tímabils, stendur ís-
lenzka bændastéttin nú bet-
ur en nokkru sinni og það
er til marks um það, hversu
fljót hún var að rétta sig við,
strax og sæmilega áraði á
nýjan leik, að meðaltekjur
bænda hækkuðu um hvorki
meira né minna en 50% í krón
um talið frá árinu 1969 til
ársins 1970. Enn hefur svo
hagur bænda vænkazt á síð-
asta ári, þótt tölur liggi ekki
fyrir um það. Þessi er vitnis-
Ástæða er til þess að vekja
sérstaka athygli á þeirri
landssöfnun, sem félagar í
Lionshreyfingunni hafa
hrundið af stað nú um þessa
helgi í þeim tilgangi að safna
fé til kaupa á sjónlækninga-
tækjum víðs vegar um land-
burður sögunnar um það
tímabil, sem Ingólfur Jóns-
son gegndi embætti landbún-
aðarráðherra. Það mótaðist af
stórhug og trú á íslenzka
bændastétt. En frumvarp
það, sem ríkisstjórnin hefur
lagt fram um Framleiðsluráð
landbúnaðarins ber annan
keim. Það gengur eins og
rauður þráður í gegnum það,
að þá beri að skattleggja sér-
staklega, sem mikið fram-
leiða, sem í raun hlýtur að
verka lamandi fyrir bænda-
stéttina í heild. Slíka laga-
setningu ber að forðast. Eða
eins og Ingólfur Jónsson orð-
aði það: „í okkar harðbýla
landi eigum við ekki að draga
úr dugnaði og framtaki, held-
ur miklu frekar ýta undir
það.“
ið, svo að fremur sé hægt að
koma í veg fyrir sjónskerð-
ingu eða blindu af völdum
hægfara gláku. Enginn vafi
er á því, að landsmenn muni
taka erindi þeirra Lions-
manna vel.
FRAMTAK
LIONSMANNA
Reykjavíkurbréf
Laugardagur 15. apríl
Baráttan
gegn blindu
Þótt mikið sé í nútímaþjóðfé-
lögum gert af hálfu hins opin-
bera í heilbrigðis- og félagsmál
um, eru ætíð verkefni, sem við
blasa. Ýmis félagasamtök hafa
fyrr og síðar einbeitt sér að því
að leysa úr brýnni þörf á sviði
heilbrigðismála, ekki sízt sam-
tök kvenna. Með batnandi efna
hag og auknum frístundum ætti
slikt starf að geta aukizt, enda
leggja margir sig fram í því
efni.
Nú hafa Lionsfélagar á Is-
iancti hafið fjársöfnun til
kaupa á sjónlækningatækj-
um, og er þess að vænta, að hún
beri tilætlaðan árangur. 1 tilefni
þessa starfs ræddi Morgunblaðið
við 77 ára gamlan mann, sem
þjáðst hefur af gláku, Halldór
Davíðsson að nafni. Hann lýkur
máli sínu með þessum orðum.
„Ég get aldrei lagt nægilega
sterka áherzlu á það við fólk,
að það flýti sér til læknis, ef
það hefur minnsta grun um að
það sé eitthvað að sjóninni. Mað
ur má ekki láta stjórnast af
augnabliksástæðum eða hags-
munum, sem engu máli skipta í
samanburði við það, sem maður
getur tapað.“ Og áður í viðtal-
inu segir hann:
„Það er mikil huggun að því
að hafa þessa litlu birtu, og mér
veitir hún mikinn styrk, þð að
hún hjálpi mér ekki til að kom-
ast áfram, því að ég geng á allt,
sem fyrir mér verður. Það sem
mestu máli skiptir og raunveru-
lega það eina sem skiptir máli,
er að myrkrið er ekki algjört."
Nú á tímum getur læknisfræð-
in áorkað ótrúlega miklu, jafnt
á sviði augnsjúkdóma sem ann-
arra veikinda. En fullkomnasta
búnað og tæki þarf til þess að
ná bezta árangri, og vissulega
er því fé vel varið, sem fer til
að likna sjúkum, en bezt er þó
þegar tekst að hindra sjúkdóma
eða hefta þá.
Fullur
meðgöngutími
1 Bandaríkjunum er um það
talað, að ný ríkisstjórn eigi að
fá 100 daga starfsfrið til að
marka stefnu sína, en að þeim
tíma liðnum eiga menn að geta
áttað sig á þvi, hvert hún muni
halda. Vinstri stjórnin á íslandi
hefur nú fengið nærfellt
þrefaldan þennan tíma til að
marka stefnu sína. Hún hefur
verið við völd í fullan með-
göngutíma.
Flestir munu nú farnir að
gera sér grein fyrir þvi, hver
verða muni afleiðingin af þeirri
stefnu, sem þessi ólánsrikis-
stjórn hefur fylgt, en þó verð-
ur það ekki fullljóst fyrr en
fram á haustið kemur og stjórn-
in þarf að fara að glíma við ný
fjárlög.
Líkur benda nú til þess, að
útgjöld atvinnuveganna muni
hækka um allt að 15% 1. júní,
bæði vegna vísitöluhækkana og
þeirrar kaupgjaldshækkunar,
sem þá tekúr gildi. Þessi mikla
hækkun krefst nýrra verð-
hækkana, því að útilokað er, að
atvinnuvegirnir standi undir
þessum hækkunum, án þess að
verðlag hækki.
Þá verður visitöluskrúfan
komin i fullan gang, og enginn
getur nú gert sér grein fyrir því,
hve miklar hækkanirnar muni
verða 1. sept. En ljóst er þó, að
ríkisstjórnina vantar marga
milljarða í eyðsluhiíit sína, og
skattaálögur munu hækka gífur
lega að óbreyttri stefnu. Hefur
þó nóg verið að gert nú þegar
eins og skattborgararnir munu
sjá, er skattskrárnar birtast.
Heillum horfnir
Flumbruskapur vinstri stjórn
arinnar er svo sannarlega ein-
stæður. Engri ríkisstjórn hefur
fa-nazt jafn illa og þeirri, sem
nú er við völd, enda er ekki of-
sagt, að ráðherrarnir séu heill-
um horfnir.
Fyrstu hundrað dagar ríkis-
stjórnarinnar voru ekki notaðir
til að leggja grundvöllinn að far
sælu stjórnarstarfi. Þvert á móti
var þá efnt til mikillar veizlu.
Sjóðir þeir, sem þjóðin hafði aur
að saman, voru notaðir til að
greiða veizluföngin. Fyrningar
voru étnar upp, en síðan stóðu
ráðherrarnir eins og glópar.
Aldrei hafa ytri aðstæður
verið okkur Islendingum hag-
stæðari en á síðasta ári og raun-
ar fram á þennan dag, enda
reyndist hagvöxtur hér meiri en
i nokkru öðru landi í Efnahags-
og framfarastofnun Evrópu. En
þrátt fyrir það er nú fram-
kvæmd skipulögð kjaraskerð-
ing. Skuldir ríkissjóðs hrannast
upp, svo að fjármálaráðherra er
farinn að selja víxla og valda-
menn vita ekki sitt rjúkandi
ráð.
Þegar svona er komið i efna-
hagsmálunum, er von að menn
spyrji, hvers vegna þessi rikis-
stjórn fari ekki frá. Er það ligg-
ur auk þess fyrir samkvæmt yf-
irlýsingum ráðherranna sjálfra,
að stjórnin geti ekki rekið sjálf
stæða utanríkisstefnu, má vissu
lega s-egja, að um þverbak kieyri
og von sé, að menn spyrji.
Aukin
ríkisafskipti
Einar Bragi, rithöfundur, tal-
aði um daginn og veginn í út-
varpinu s.l. mánudag. Flest-
ar voru skoðanir hans skrítnar,
en broslegast þó, þegar hann
tók að fjargviðrast yfir skrif-
stofuveldinu og ríkisafskiptun-
um, samhliða því sem hann
hældi þeim ráðherrum, sem
lengst vilja ganga i að skerða
frelsi borgaranna og auka ríkis-
yfirráð. Og fyrir hvað hældi
hann ráðherrum kommúnista?
Jú, hann hældi þeim báðum fyr-
ir það, að vera í nánari tengsl-
um við fólkið en fyrirrennarar
þeirra hefðu verið. Hann hældi
þeim fyrir að stefna að þvi að
draga úr ríkisafskiptum!
Raunar er rithöfundurinn
ekki sá eini, sem boðar þær
kenningar, að samhliða stór-
auknu rikisvaldi eigi að efla
frjálsræði borgaranna. Speking-
ar vinstri stefnunnar bæði hér
á landi og í nágrannalöndunum
hafa á síðustu árum verið að
boða þessar kenningar al-
veg grafalvarlegir. Meira vald
til ríkisins, stjórnmála- og emb-
ættismanna segja þeir og
þá mun valdsvið alþýðu líka
aukast!
Kannski mætti segja að þessi
barnaskapur væri fyrirgefanleg
ur, ef hvergi hefði verið reynt
að framfylgja þessari stefnu
spekinganna. En svo vill til, að
þessi stefna hefur verið ríkjandi
meðal margra þjóða og meira að
segja yfir hálfa öld í Rússlandi,
svo að öllum sem vilja vita, er
ljóst, hverjar afleiðingar henn-
ar verða.
Og sabt bezt að segja, er
vinstri stjórnin stefnuföst að
einu leyti. Hún vinnur að þvi
bæði leynt og ljóst að auka rlk-
isyfirráðin, færa fjármuni og