Morgunblaðið - 11.06.1972, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. JÚNl 1972
22*11*22-
RAUÐARÁRSTÍG 31
14444^25555
[V
mimifí
LALEIGA - HVÉFISGOTU 103
14444 “2“ 25555
]
BILALEIGA
CAR RENTAL
TS 21190 21188

Camp-Let 500
verður tiil sýniis að Hlíðarvegi 3,
Kópavogi, sunn ud ag miiii kl,
2—5.
Einkaumboð á Islandi.
pósthólf 47, Kópavogi.
Sími 41720.
Sr. Dórir Stephensen*.
HUGVEKJA
KIRKJAN ÞÍN
FYRIR nokkrum árum var viinu.r
minn á ferð í fomfiraagrd borg í Suð-
ur-Evrópu. Hamm rei'kaði um mið-
borgima og skoðaði helzitu staði og
merkustu byggingar. — Þebta var
um háS'Umar og hitimn reymdist is-
lendingmum erfiður. En kirkjurnar
björguðu honum, sagðd hanm. Þær
voru þarma margar og fagrar og
glöddiu auga ferðamanmsims með
fögrum stíll ag siigildum listaverk-
um. En Lslendimgnum reyndust þær
þó meira. Himir þykfau veggir þeirra
héidu úti hitanum, og þar inni famm
vimur minm þarnrn svala, sem hamn
þráði og leitaði þvi gjarnam imm I
einhverja kirkjuna, þegar homum
fanmst hitimm verða illþolandi.
En þetta leiddi huga hams einnig
til annarra hliuta. Hamm fann þar
imni kyrrð helgi og friðair, umhvierfi,
sem jafn.fra.mt var andtega gefamdi
og því aliimiikið sótt af 'fólki tii bæma
og annarra andlegra iðkana. Og
honum varð þama Ijósara em ndkkru
sinni fyrr, hvernig kirkjurmar geta
verið og og eiga að vera það s'kjói,
sem veitir mótfiökiu öliuim þeim, sem
við erfiðleika eiga að striða, veit-
andi þanm boðskap, sem léttir fargi
erfiðleikanma af mainnssálimmi, en
gefamdi í staðin.n hvíld og immri frið,
róserni og traust.
Vimur miinm sagði mér, að það
hefði orðið sér svo auðskilið á þess-
u.m heita sumardegi, hvers virði
kirkjan getur verið manmlifiimu yfi.r-
leitt sem skjól og skjöldur gegm
þeim erfiðleiikum, sem á mamnikym-
ið leita í þunga hims daglega WtCs.
Og víst er það svo. Gakk þú líka
inn í kirkju, lesamdi minn, kirkj’uma
þina, eða láfitu huganm reiika um þá
kiirkjiu, sem þú þekJkir bezt, þar sem
þú hefur komizt næst Guði. íbug-
aðu., hve rnargir hafa leitað þar
skjóls í aldanma ráis, þegar erfið-
leikar og raunir hafa sótt þá heirn,
beint bæmum sámium til himins og
fengið bæmheyrslu i auknium styrk
tii átaka við erfiðleiikama.
íhiugaðu hve ocft fagnaðarboðskap-
U>r kristimdóimsims um Bf eftir líf og
eilifðargildd mammssálarimmar hefur
verið ffliutitiur þar syrgjtemdum og veitt
þeim hugigum.
Ihugaðu hve oft sá, sem umdir
hefur orðið í barátbu lifsims eða
verið órétti beittur á einhvem hábt,
hefur nuimið þar boðskapimn um
það, að Mfinu lýkur ekki hér á jörð.
f>að heldwr áfiramrt, og þá mum rétt-
lætið má fraim að igamga.
Ihugaðu hvermig þar er prédikað-
ur summudag eftir siunmiudag sá boð-
skapur, sem eirnn er fær um að
göfga mannlífið og skapa frið á
jörðu. Já, huigsaðu einmiig um það,
að áhrifim ná svo alit of skamenit,
af því að þeir eru enm svo aliit of
fáir, sem mega vera að því að mema
þemnan boðskap, hvað þá að breyta
eftir honum.
Em það eru ekki eimigönigu himar
erfiðu stundir M'fsims, sem kirkjam
blessar. Mesitiu hátíða- ag gleðisbumd-
imar eru einnig helgaðar hór. Himig-
að kemwr hið umga fólk til að biðja
um blessum Guðs yifir heit sin um
kærleika og ævilamga tryggð. Himg-
að ber þetta sama fólk börm sím tiil
skirnar, hér er ferm ingarheit ið umm-
ið og svo masitti lemgi telja.
Af hverju eru þessir hlutir fram-
kvæmdir í kirkju eða af henmar
þjómum? Af þvi, að á bak við kirkj-
uma er sá veruleikur, sem lifið bygig-
ist á. Hún er starfstæki hans ókkar
á meðal og kirkjuhúsið, hvort sem
það er iitið eða stórt, er sá vett-
vamgur, þar sem ieiitað er sámféiags
við hamn nogliubu ndiiö, bæði á veigum
einstaklings ag safnaðar.
Við Islendiinigar eiguim ekki mörg
mjög gömul kirkjuhús. Em við eig-
um marga kirkjustaði, þar sem
guðsiþjóniustan hefur farið fraim öld
eftir öld og söimiu gripirnir hafa ver-
ið þar notaðir við hima heigu þjóm-
usbu í mötrg humdruð ár. Það væri
óláiklegt, að húm skildá emgim m'erki
efitir, sú heligiþjómiusta, sem þar hef-
ur fraim fardð í aldanma rás, að ekk-
ert lifði eftir af þeim eldi, sem hima
vigðu reiti hefur iwermt öld eftir öld.
Himar ymgri kirkjur hafa auðvit-
að eimmig öðlast helgi af vigslu og
heigri þjómustu og margar ekki síð-
ur af trú og fóirmfýsi í þágu heila.gs
máltefnis, þeim áhuigaeldi, sem þar
hefur fenigið hjörtu fóllksins til að
brenma.
Það hefiur verið orðað svo, að sag-
am sýndi, að i kirkjiumum hafi hjart
sláttur íRlenzku þjóðarimnair heyrzt
á mjestu gleðÞ ag sorgarstundum
he.nnar. Engimm sfcýidi halda, að slík
saiga sé áhrifalaus á staði frekar em
stumdir. Og þó að margir komi fyrir
siðasakir eimar til þeirra helgu at-
hafna, sam hér hefiur verið á mitnri.-zt,
þá gera þeir það fflestir í og með af
því, að þeir þiiggja gjarnan stumdar-
snertimigu við það helgasta, sem
tnammlliifið hefur að geyma. Þeir kalla
það að vísu aðeins hátíðastemmimigu.
Em er hitt ekki eims víst, að þar sé
uim að ræða smertimgu við hinm
ósýnilega en þó raumverulega heim
helgi og kraftar, sem umttyfcur lif
okkar?
Liitfliu íslemzJku kirkjuirmar eru
áreiðamlega ekki síðri helgidómar
em hiáhvelfdar kirkiur amnarra þjóða.
Bn við notum helgidáma okkar
minma en þær gera. Við motum kirkj
urmar okkar alttt of lítið, og ekki
aðeins á messudögutn, heldur yfir-
leiitt. Hraði og önn niútímaliíifs, ys og
hávaði í borgar- og bæjarffifi, alU
er þetta mijög silíitamdi og skapar
erfiðleika ekki siðuir en margt ann-
að. Þvií er þörfin að verða æ brýnmd
á því að opna kirkjiurnair meira en
gert hefur verið, svo að þær fái
gegmt mikiflvaagu hliutverki sem vinj
air á leið hversdagslífsims. Þar sem
þær eru opnar, þar hefur það sýnt
sig, að þörf'im ier fýrir hendi.
Þeir, sem þamigað hafa Ieitað, vita,
að þeir sækja þarngað blessiun og
styrk frá homum, sem sagði: „Komið
til mim alíir . . .“ Hamn vissi og veit
enm, hvað dktouir er fyrir beztu. Dauf
heyruimst því ekki við kallimu, sem
þaðam berst.
Ásgeir Jakobsson:
Ad hengja sig 1 eigin
axlaböndum
Sú stefna hefur verið eilít
ið meira en venjulega á baugi
með vinstri mönnium, að fjöl-
miðlar landsins þurfi að sam-
einast gegn Morgunblaðinu
til að forða þjóðinni frá ó-
æskilegum hugsunarhætti.
Mörgium sjálfstæðismanni
finnst skörin vera farin að
færast meira en lítið upp i
bekkinn á þessu sviði, einkum
hjá hljóðvarpinu og hvetja
þvi margir til þess, að Morg-
unblaðið taki til að svara af
hörku þeim mönnum, sem
þarna eru helzt að verki.
Nú veit ég ekki, hver er af
staða ráðamanna blaðsins til
þess'a máls, sem óbreyttir
stuðningsmenn Sjálfstæðis-
flokksins ræða svo mjög sín
á milli, en það ætti ebki að
vera úr vegi fyrir blaðið að
ljá rúm undir umræður um
málið, það er ekkert laun-
ungarmál hvort eð er, að þeir
sjálfstæðismenn eru margir,
sem sætta sig illa við barsmíð
andstæðinganna, og finnst of
linlega blakað á móti.
Ekki er ég alls kostar sátt-
ur við þá stefnu að svara
beri andsfæðimgn'um í sömiu
mynt fyrr en hóflegri ráð
eru fullreynd og sem almenn
ur lesandi Mbl. vil ég ekki,
að blaðið breyti háttum
sínum.
Þegar menn ganga fram
Framhald á bte. 4.
Ásgeir Jakobsson.