Morgunblaðið - 14.07.1972, Síða 28

28 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. JÚLl 1972
SAGAI N | maisret fær sdmvizkubit e 'tirgeorgessimenon
það yrði honum að bana. Og til
þess að réttlæta það sem hann
ætlaði að gera á eftir. Það var
ekki að ástæðulausu að hann
hafði sótt bókasöfn af
kappi upp á síðkastið til að
kynna sér efnafræði.
Giséle Marton fékk hans
bolla, þegar hún skipti um á
bakkanum og fékk því skammt-
inn sem gerði hana veika, svo
að hún kastaði upp.
Hafði Jenny skilið hvað var
að gerast, þar sem hún sat uppi
í herbergi sínu og hlustaði?
Líklega skildi hún það
HELLESENS
HLAÐIÐ
ORKU.....
núna. Hún lyppaðist lengra nið-
ur í stólinn og höfuðið seig nið-
ur á milli herðanna, það var
engu líkara en hún hefði ekki
mátt til að tala.
„Það var ég sem myrti hann
U
Hann lét hana eina um ör-
væntinguna og læddist fram á
skrifstofu fulltrúans. Hann ótt
aðist það eitt að hún félli á
gólfið . ..
„Farið með hana niður . . . en
varlega . . . fyrst á sjúkrastof-
una,“ sagði hann.
Hann vildi ekki hafa frekari
afskipti af þessu máli og gekk
út að glugganum. Hann leit ekki
einu sinni við til að vita, hver
fulitrúanna færi inn á skrifstofu
hans.
Milli ábyrgðar og ábyrgðar-
leysis eru óljós skil, skuggar
sem geta orðið mönnum hættu-
legir.
Að minnsta kosti tvær mann-
eskjur höfðu átzt við í þessum
skuggum, og sú þriðja . . .
„Hvað eigum við að gera við
hina konuna?“
Hann hrökk við og leit í kring
um sig eins og maður sem kem-
ur langt að. „Sleppið henni."
Mest langaði hann til að
segja:
„Fleygið henni út.“
Hann beið þangað til ski'if-
stofa hans sjálfs var mannlaus.
Þá fór hann þangað inn aftur,
fann framandi lykt í loftinu og
opnaði glugga.
Hann andaði djúpt að sér
röku útiloftinu, þegar Lucas
sagði að baki honum:
„Ég veit ekki hvort ég gerði
rétt, en frú Marton bað um að
fá lánaðan síma áður en hún fór.
Ég leyfði það, því mér datt í
hug að við fengjum upplýsing-
ar.“
„Hvað sagði hún við hann?“
„Veiztu við hvern hún tal
aði?“
„Var það ekki Harris?"
„Hún kallaði hann Maurice.
Hún bað afsökunar á því að
hafa ekki komið í verzlunina í
tæka tíð í morgun. Ekkert meira.
Hún sagði bara:
„Ég skal útskýra það fyrir
þér, þegar ég kem . . .“
Toyoto Crown stotion órg 71
Þessi glæsilegi bíll er til sölu og sýnis að Brautarholti 2
í dag, sími 18493.
Maigret lokaði glugganum og
sneri sér að Lucasi. Lucas leit
á hann og spurði með áhyggju-
svip:
„Er nokkuð að?“
„Nei. Hvað skyldi vera að?
Hún segir honum það og henni
skjátlast aldrei. Núna situr hún
í leigubílnum og heldur litlum
spegli fyrir framan sig og lag-
færir andlitssnyrtinguna . . .
Hann sló úr pípunni við ösku
bakkann.
„Hringdu í saksóknaraembætt
í þýðingu
Huldu Valtýsdóttur.
ið og láttu skila þvi til Comeliau,
að ég sé á leiðinni."
„Málinu var lokið af hans
hálfu. Nú gátu dómararnir tek-
ið við. Hann kærði sig ekki um
að vera í þeirra sporum.
Sögulok.
Sumarbústaðoland til sölu
Stærð 10—15 hekt. Jarðhiti. 100 km frá Reykjavík.
Hentugt fyrir starfsmannafélög.
Tilboð sendist Mbl. fyrir 20. júlí merkt: „Árnessýsla — ’72".
Barna-
klossornir
margeftirspurðu
komnir aftur.
í rauðum og bláum
lit.
V E R Z LU N 1 N
G
velvakandi
0 Æskan greiðir sínar
skuldir
Undir þessari fyrirsögn skrif-
ar maður norður í landi, S.M.S.:
„í dag talaði ég við ungan og
efnilegan trésmið. Hann er bú-
inn að vera giftur í 5—6 ár og
á tvo duglega stráklinga,
Hann fór á sjó fyrir rúmri
viku og vann sér inn á nokkr-
um döguim 78 þús. kr. á skaki.
Hann er að byggja sér hús og
þarf ekki mikla hjálp við það,
því að hann er sj álf ur smiður.
Hann vinnur lika á hverjum
degi sínar 10 klst. á vinnustað.
Hann byggir nefnilega húsið í
frístundunum. Nú er hann hús-
næðisitaus, af því að ég varð til
þess í mínum vandræðum að
kaupa íbúðina, sem hann hafði
búið í. „Það gerir ekkert til,“
sagði hann, „ég flýti mér bara
að klára húsið, svo getum við
flutzt inn í nóvember."
„En af hverju byrjaðir þú
ekki fyrr á þessu, maður, þar
sem þú getur byggt þetta allt
sjálfur?"
„Ja, ég var nú alveg nýbúinn
að ljúka náminu og átti ekki
krónu.“
„Nú, en af hverju fórusu þá
að byrja á þessu í fyrra?“
„Af því að þá var ég búinn
að safna 100 þúsundum."
Mér varð orðfail um stund,
svo spurði ég: „Hefðirðu byrj-
að strax, þarna þagar þið gift-
ust, ef þú hefðir átt kost á að
\V5,..
% *t M'*
#*>’ '■y
,'U‘í . •

Mikið úrval
af
sundfatnaði
Sólkrem,
sólgleraugu,
baðhandklæði,
strandskór.
Allt,
sem þú
þarft
fyrir sundið
og sólbaðið.
cH(HJTS(mcL s.f.
^Langholtsvegi 84 Simi35213 Holtsapótekshúsinu
fá 100 þúsundin að láni til langs
tima? Eða kannski 500 þús-
und?“
„Já, ætli maður hefði ekki
reynt, en það þorir enginn að
lána þeim, sem á ekkert sjálf-
ur til að byrjia roeð.“
— Það er nú einmitt lóðið. Og
það er stærsta glappaskot vald
hafanna að þora ekki að lána
unga fólkinu, sem er að korna
úr námi eða er enn í námi nokk
ur hundruð þúsund, svo að það
fái kjarkinn til að byrja.
0 Eigið hús handa ungum
manni — jafnvel nýjan
Glaumbæ
Ég held að ekki sé til og
aldrei hafi verið til öruiggari
skuildunaiutur en unigiur, lífs-
glaður maður, sem á ekkert til
nema æsku sína, drauma sina
og þrá til að byggja sér og sín-
um tiil skjóls í væntanletgum
svalviðrum lifsins i margs kon-
ar merkingu.
Það yrði þjóðfélaginu meiri
ávinningur að lána sérhverjum
þeim æskumanni, sem villl og
nennir að byggja sér sitt hús,
þótt það kosti hann tvöfaldan
vinnudag, heldur en öll happ-
drættisiskuMabréfin og allir
flasteignaskattarnir, sem nú er
verið að pína út úr fátækum
jiafnt sem ríkum í algjörri mein
ingarteysu. Nei, lánið heldur
unga fóikinu skilyrðislaust
nokkur hundruð þúsiuind og gef
ið því þar með kjarkinn til að
byrja. Hvort sem um er að
ræða íbúðarhús eða jafnvel
nýjan GLAUMBÆ.
Steingrímur Matthías Sigfús
son, Húsavík."
0 Jökulhlaup í útvarpL
Undir þeirri fyrirsögn skrif-
ar Freymóður Jóhannsson:
„Velvakandi góður!
Eimn af skærustu og vinsæl-
ustu „menningarvitum" okkar,
svo ég noti hans eigin nafngift,
lenti í jökulsprungu í útvarp-
inu sunnudaginn var, 2. þ.m.,
út af gagnrýni minni og for-
dæmingu, hér í blaðinu um dag-
inn, á flutningi sjónvarpsins,
nýilega, á ensku-textum við
löig, sömdum eða þýddum af ís-
lendingum og siungnum af ís-
lendingum fyrir íslenzka hlust-
endur, ég endurtek íslenzka
hiiustendur. Heyrðist mér
menningarvitinn nefna mand-
ala í þessu sambandi, en ekki
„skandala", áreiðanlega, — ég
tek það fram — og telja það
menningarvott, ef íslenz'kir
texta- og tón-höfuindar miegn-
uðu að fremja það afrek við
móðurmál okkar, islenzkuina,
að forða henni, með slíkum
glæsibrag yfir á enskiuna. Fór
ég að verða uggandi um, að
brátt kynnu sum af þekktuistu
skáldverkum okkar og sviðs-
verkum að fara að taia tungum
íslenzkria leikara, á ensku, t.d.,
í sjónvarpinu okkar.
Fór nokkur hrollur um mig
við tilhugsunina uim t.d. Gulll-
brúðkaup, Hart-i-bak, o.fl. — þó
„Dóminó“ hefði nú reyndar, þá
þeigar, byrja að benda út fyrir
pollinn, — út í htan mikl'a al-
tungu-heim og sammenninguna
þar. Mér fannst hálfgerða jökul-
fýliu leggja fyrir vit min úr jök-
uilsprungunni, líkt og þegar
jökulhlaup verða, — og mér
er ekki grunlaust um, að eiini-
hverjir hafi hnerrað.
Með íslenzkri kveðju og við-
eiigandi gremjiu.
Freymóður Jóhannsson."